W jaki sposób nominalne stopy procentowe mogą być ujemne?

Kiedyś (i być może nadal) standardem było nauczanie na lekcjach ekonomii, że nominalna stopa procentowa nie może być ujemna. Dlaczego więc niektóre nominalne stopy procentowe stały się ujemne?

Cytat z The Economist :

EKONOMIŚCI powiedzieli, że to nie może (a przynajmniej nie powinno) się zdarzyć. Jednak bogate banki centralne zaczynają nakładać ujemne stopy procentowe. W czerwcu 2014 r. Europejski Bank Centralny (EBC) zaczął płacić -0,1% od depozytów przechowywanych w skarbcu, zanim obniżył stopę do -0,2% we wrześniu. Również Dania i Szwajcaria mają ujemne stopy procentowe. 12 lutego do partii dołączyli Szwedzi: Riksbank obniżył swoją referencyjną stopę procentową do -0,1%.

Krótko mówiąc, google, oto jedno wyjaśnienie , które znalazłem, ale miałem nadzieję, że ekspert tutaj udzieli bardziej szczegółowej odpowiedzi.

Powszechnie wiadomo, że oprocentowanie inwestycji nigdy nie jest mniejsze niż zero, ponieważ inwestorzy mogliby alternatywnie trzymać walutę. Jednak przechowywanie waluty nie jest kosztowne: podlega kradzieży i fizycznemu zniszczeniu, jest kosztowne do zabezpieczenia w dużych ilościach, jest trudne w użyciu w przypadku dużych i zdalnych transakcji, a w dużych ilościach może być monitorowane przez rządy.

Był tylko jeden powód, by sądzić, że nominalne stopy procentowe nie mogą być ujemne, a mianowicie, że nominalny zwrot z obu form pieniądza podstawowego ( rezerw elektronicznych i waluty papierowej ) miał dolny pułap zero - i inwestorzy zaakceptować nominalny zwrot poniżej zera, gdy mogliby uzyskać wyższy, trzymając pieniądze podstawowe.

Ale w przypadku rezerw elektronicznych z pewnością nie ma praktycznej potrzeby wprowadzenia progu zerowego: bank centralny może łatwo zapłacić ujemne odsetki od rezerw. (Na przykład Szwajcarski Bank Narodowy płaci teraz -0,75% za większość „depozytów z góry” , co jest ich terminem na rezerwy banków elektronicznych.) To całkiem proste: po prostu każą komputerowi naliczyć określoną kwotę odsetek na rachunkach rezerwowych , tak jak normalnie mówiliby, aby płacić odsetki.

Potencjalnie poważnym problemem jest waluta papierowa , która ze swej natury zasadniczo płaci nominalną stopę procentową równą zero. (Jeśli masz rachunek w wysokości 5 USD , nadal będzie wart 5 USD w ciągu roku - zero nominalnych odsetek). Obawa polega na tym, że jeśli spróbujemy ustawić nominalne stopy procentowe poniżej zera, ludzie po prostu masowo przestawią się na papierową walutę płacącą 0 %, a tradycyjny system finansowy zniknąłby i zostałby zastąpiony przez papier.

W tym miejscu dochodzimy do bardzo ważnego punktu, a mianowicie, że zwrot nie jest najważniejszy w aktywach . Inne czynniki, takie jak wygoda, również odgrywają rolę; różne zasoby są wygodne na różne sposoby i nie są dla siebie idealnymi substytutami. Dlatego w normalnych czasach ludzie są gotowi trzymać walutę papierową, nawet jeśli płaci mniej niż rachunki elektroniczne (ponieważ papier jest przydatny pod pewnymi względami, a rachunki elektroniczne nie są); odwrotnie, dlatego w tych niezwykłych czasach, kiedy szwajcarska gotówka płaci więcej niż szwajcarskie depozyty, inwestorzy nie gromadzą się wyłącznie w gotówce.

W związku z tym, gdy SNB płaci -0,75% od rezerw elektronicznych, stawki na szwajcarskich rynkach pieniężnych (takich jak stawka nocna SARON lub LIBOR CHF ) również spadają do blisko -0,75%, i nie wszyscy zamieniają swoje aktywa elektroniczne w papier. Rzeczywiście, reakcja na ten front była bardzo mała: jeśli spojrzysz na kolumnę 16 bilansu SNB, banknoty w obiegu, jak dotąd nie wzrosły bardzo od czasu rozpoczęcia ujemnych stóp w grudniu, a w styczniu spadły do ​​0,75%. Ponownie, jest to tylko kwestia niedoskonałej substytucyjności: waluta papierowa po prostu nie ma tego samego rodzaju wartości transakcyjnej i płynności, co rachunki elektroniczne. (A potem są koszty i ryzyko związane z przechowywaniem waluty papierowej, jak wspomniano w cytowanym artykule). Jest to cecha świata, która nie została odpowiednio uchwycona przed ostatnimi wydarzeniami w prostych modelach z zerową dolną granicą używanych przez wielu ekonomistów.

Dla mnie quasi-tajemnicą jest to, dlaczego banki nie magazynowały papieru. W końcu, mimo że konto elektroniczne jest bardziej przydatne niż papierowe dla użytkownika końcowego, nie dotyczy to banku, który już przepełnia rezerwy elektroniczne. (Możliwe, że banki mogłyby być tutaj pośrednikami na dużą skalę, gromadząc zapasy papieru w celu zabezpieczenia depozytów elektronicznych przechowywanych przez swoich klientów - skutecznie przekształcając papier w wygodniejszy zasób). Jednak ilość banknotów przechowywanych przez banki szwajcarskie pozostała niska ( patrz czwarty kolumna na dole drugiej strony tutaj ).

Istnieją tutaj dwie możliwości. Jednym z nich jest to, że koszty logistyczne związane z utrzymywaniem gotówki są nadal wyższe niż spread 0,75%, więc banki nadal nie są warte gromadzenia. Innym jest fakt, że banki mogą osiągnąć zysk, podejmując program gromadzenia gotówki na dużą skalę, ale wiedzą, że bank centralny szybko się zdenerwuje i wprowadzi nowe zasady (takie jak 0,75% podatek od nadwyżek środków pieniężnych przez banki), aby temu zapobiec , więc nie zawracają sobie głowy - a może być może już panowała presja ze strony banku centralnego!

Ostatecznie, gdy rząd jest uprawniony do regulowania instytucji finansowych, zawsze może zabronić zorganizowanych programów gromadzenia gotówki, które zagrażają polityce ujemnych stóp procentowych, więc żadne z nich nie jest zagrożeniem długoterminowym. Prawdziwym problemem jest gromadzenie gotówki przez użytkowników końcowych - i tam wady gotówki najwyraźniej wciąż wydają się duże na poziomie -0,75%.

(Nawiasem mówiąc, jedną z komplikacji jest to, że uważam, że banki zasadniczo nie naliczają ujemnych odsetek od drobnych depozytów detalicznych. Zatem przynajmniej powierzchownie odpowiednia stopa procentowa nie jest ujemna dla typowego konsumenta; ale podejrzewam, że banki nadrabiają różnicę, pobierając opłaty itp., które są już konieczne do odzyskania kosztów, nawet gdy oprocentowanie wynosi 0%. Z drugiej strony, w przypadku depozytów na dużą skalę, banki pobierają klientów za przechowywanie gotówki - i, oczywiście musi to być prawda, ponieważ stopy rynku pieniężnego nie byłyby ujemne, gdyby zawsze można było znaleźć bank, który dałby ci stopę zerową).

W bankowości zawsze obowiązuje zasada 0: bank centralny może robić, co chce.

Nie ma żadnego powodu, dla którego nominalna stopa procentowa nie może wynosić <0 w krótkich okresach, aw ostatnich latach miało miejsce kilka incydentów w Europie, w których wpłynęło to na kredyty konsumpcyjne. Typowy mechanizm polegał na tym, że bank łączył stopę procentową pożyczki ze stopą banku centralnego minus pewien procent przez pierwsze kilka lat pożyczki, aby przyciągnąć biznes, i nie uważał, że banki centralne mogą obniżyć swoją stopę procentową na tyle, aby umieściłby ich na terytorium negatywnym. Bez tego rodzaju niedbalstwa można założyć, że banki nie dobrowolnie postawią się w takiej sytuacji.

Co do tego, dlaczego omawiane banki centralne to robią. Logika stóp procentowych stosowana do rezerw płynnościowych / rezerwowych nie zawsze jest taka sama, jak w przypadku innych pieniędzy w systemie, ponieważ pieniądze te odgrywają również rolę regulacyjną i mechaniczną w całym systemie bankowym. W bilansie banku centralnego ujemna stopa procentowa oznacza nie tylko, że właściciel depozytu odzyskuje mniej niż zdeponował, ale oznacza również, że bank centralny musi odliczyć ujemną stopę procentową od swoich dochodów odsetkowych. tzn. działa na rzecz zmniejszenia całkowitej płynności w systemie bankowym tego kraju.

W strefie euro możemy spekulować, że banki centralne próbują tego jako metody zmniejszenia nierównowagi w strefie euro, ponieważ niektóre banki centralne otrzymują więcej płatności w ramach płatności międzybankowych niż pochodzą. Z drugiej strony uważa się, że Szwajcaria próbuje zniechęcić do używania swojej waluty jako zasobu wartości.