Różnica między przepływnością a szybkością transmisji i jej początkami?

Wygląda na to, że wszyscy mają różne definicje.

Według mojego wykładowcy:

$R_{bit} = \frac{bits}{time}$

$R_{baud} = \frac{data}{time}$

Według producentów :

$R_{bit} = \frac{data}{time}$

$R_{baud} = \frac{bits}{time}$

Który jest prawidłowy i dlaczego? Podaj pochodzenie, dlaczego tak też jest zdefiniowane.

Powiązane pytanie: link .

Szybkość transmisji to szybkość poszczególnych bitów lub szczelin dla symboli . Nie wszystkie gniazda muszą przenosić bity danych, aw niektórych protokołach gniazdo może przenosić wiele bitów. Wyobraź sobie na przykład cztery poziomy napięcia używane do wskazania dwóch bitów na raz.

Szybkość transmisji to szybkość, z jaką przesyłane są rzeczywiste bity danych. Może to być mniej niż szybkość transmisji, ponieważ niektóre bity czasowe są wykorzystywane do narzutu protokołu. Może być również większy niż szybkość transmisji w zaawansowanych protokołach, które przenoszą więcej niż jeden bit na symbol.

Rozważmy na przykład wspólny protokół RS-232. Powiedzmy, że używamy 9600 bodów, 8 bitów danych, jeden bit stopu i brak bitu parzystości. Jedna przesłana „postać” wygląda następująco:

Ponieważ prędkość transmisji wynosi 9600 bitów na sekundę, każda szczelina czasowa ma 1/9600 sekund = 104 µs długości. Znak składa się z bitu początkowego, 8 bitów danych i bitu stop, co daje w sumie 10 bitowych przedziałów czasowych. Dlatego przesyłanie całego znaku zajmuje 1,04 ms.

Jednak w tym czasie przesyłanych jest tylko 8 faktycznych bitów danych. Efektywna przepływność wynosi zatem (8 bitów) / (1,04 ms) = 7680 bitów / sekundę.

Gdyby to był inny protokół, który na przykład używał czterech poziomów napięcia do wskazania dwóch bitów jednocześnie przy zachowanej takiej samej prędkości transmisji, wówczas każdy znak przesyłałby 16 bitów. To sprawiłoby, że szybkość transmisji bitów wynosi 15.360 bitów na sekundę, a właściwie wyższa niż prędkość transmisji.

Szybkość transmisji linii to liczba przenoszonych bitów na sekundę.

te dane to liczba bitów informacji przenoszonych na sekundę.

Szybkość transmisji to liczba symboli na sekundę (Baud nosi imię Emile'a Baudota )

Szybkość linii i szybkość informacji mogą się różnić ze względu na kodowanie linii

$64\ =\ 2^6$$\frac {line bit rate} {6}$

Jako (bardzo wymyślony) przykład możemy zobaczyć coś takiego:

Szybkość bazowa = 64000 bitów na sekundę - to szybkość transmisji danych

Linia kodowana przy użyciu standardowego ramkowania na podstawie 32 bitów, dodając 1 bit ramkowania na słowo: dodaje to 2000 bitów ramkowania, więc szybkość linii wynosi teraz 66 000 bitów na sekundę.

Teraz wykonujemy QAM16 (koduje 4 bity na symbol), więc szybkość transmisji (lub szybkość symbolu) = 16,5 kBaud

Innym sposobem, w jaki liniowa przepływność i szybkość przesyłania danych mogą się różnić, jest konieczność umieszczania bitów w strumieniu bitów, takich jak SDLC .

Symbolem ramki SDLC jest 01111110 (0x7E) i jest on używany zarówno na początku, jak i na końcu ramki; najwyraźniej nie chcemy, aby pola danych były symbolem ramki i błędnie oflagowały początek lub koniec ramki, co uczyniłoby łącze bezużytecznym.

Aby temu zapobiec, jeżeli sekwencja bitów 5 '1' zostanie wykryta w części pola danych ramki (o której źródło transmisji wie o tym), zero jest wstawiane do strumienia bitów, aby zapobiec przedwczesnemu symbolowi końca ramki. Nawiasem mówiąc, narzut na kanale nie jest deterministyczny.

Szybkość transmisji odnosi się do liczby „szczelin” na sekundę. W przypadku większości form komunikacji szeregowej dane w każdym gnieździe są równe jeden lub zero. Ale można np. Przesłać napięcie wskazujące wartość od zera do trzech, dla czterech (vs dwóch) możliwych wartości na szczelinę. Przy czterech wartościach na gniazdo można przesyłać dane dwa razy szybciej niż przy zwykłych danych w trybie „binarnym”.

Tego rodzaju kodowanie było używane we wczesnych dniach telegrafu (kiedy wypróbowywano różne dziwne strategie), ale prawie nigdy nie jest już wykonywane w przypadku komunikacji na odległość. Jednak kodowanie wielopoziomowe jest wciąż wykonywane w komputerowych układach scalonych, aby zmniejszyć liczbę wymaganych przewodów.