Kompozycja to świetne narzędzie do tworzenia wizualnego przepływu lub rytmu, które poprowadzą wzrok widza i poprowadzą go przez twoje treści. Ważne jest, aby zastanowić się nad sposobem interakcji użytkowników z Twoimi treściami - prawdopodobnie chcesz, aby użytkownicy przeczytali tekst, który przekonuje ich do zakupu Twojego produktu, zanim zobaczą na przykład przycisk „Kup teraz”.

Niektóre oczywiste elementy, które pomagają stworzyć przepływ wizualny, to strzałki, linie i perspektywa. Waga, położenie, odstępy i kolory mogą być również wykorzystane do stworzenia wizualnego przepływu i rytmu.

Jakie uwagi należy wziąć pod uwagę i jakich konkretnych technik można użyć, tworząc wizualny przepływ i rytm w projektowaniu?

Kilka przykładów:

Odpowiedź na to pytanie może być pracą magisterską, więc proszę, rozważ moją odpowiedź raczej jako opinię niż odpowiedź techniczną.

Projekty, jeśli chodzi o reklamy, plakaty, okładki książek itp., Są bezpośrednimi wiadomościami owiniętymi kompozycją projektową. Wspólne elementy wszystkich kompozycji to typografia, język wizualny, język pism świętych i jego kierunek. Jeśli chodzi o język typograficzny, mówimy milcząco o „kierunkach”, a kierunki dają nam „chwile”. W każdym projekcie typograficznym zakładamy, że oko przesunie się od lewej do prawej i od góry do dołu. Jest to podstawowy moment oka dla każdej wizualnej kompozycji typograficznej, a niektórzy nazywają ją „Wzorem czytania”.

Mamy już początek w naszej kompozycji opartej na „Wzorcu czytania”, w którym widzowie podążają za nim w naturalny sposób. Tekst i niektóre grafiki poprowadzą nas od samego początku / od lewej do końca na dole / po prawej. W dalszej części tej odpowiedzi nazywam to regułą TL / RB lub Podstawowym wzorcem czytania, tak jakbym czytał kolumny z gazet. To jest bardzo podstawowy kierunek.

Kompozycje z niektórymi stylami, kolorami i dowolnymi elementami wizualnymi mogą złamać regułę, np. Grubość czcionki, kolory, styl, użycie strzałek, proporcji itp. Wszystkie możliwe kompozycje, o których wspomniałeś, są łamiące reguły, ale każda zaczyna się od reguły. Rozumiem przez to, że gdy zamierzamy złamać zasadę TL / RB (Podstawowy wzorzec odczytu) przy niektórych stylach, w rzeczywistości tworzymy małe „zdania” w ramach całej wiadomości, którą chcemy przekazać widzowi. Innymi słowy, zaczynamy naszą kompozycję od dowolnej pozycji w projekcie i dajemy widzowi własną podróż i doświadczenie, rozumiejąc całe nasze przesłanie zgodnie z naszą kompozycją i oparte na „kulturze” widza.

Kiedy decydujemy się przyciągnąć wzrok użytkownika i przekierować go tak, jak chcemy, poprzez nasz projekt, tak naprawdę komponujemy język wizualny przemawiający do sumienia widza i dając mu wystarczająco dużo czasu, aby pochłonął resztę naszej wiadomości przy użyciu podstawowej i domyślnej TL / Reguła RB i oparta na ich kulturze.

Trudno mi powiedzieć, gdzie użytkownik rozpocznie podróż w moim projekcie, ale mogę poprowadzić go za pomocą przyciągających wzrok stylów. Nie jest to łatwe, ponieważ rozmawiam z nim językiem wizualnym i zakładam, że rozumie on, co chcę powiedzieć w moim projekcie, jakie jest przesłanie, od czego zacząć i gdzie zakończyć oraz jak rozumieć mój projekt. Ten język nie jest bezpośrednim językiem pism świętych, co oznacza, że ​​nie jest to wspólny język, który można zrozumieć bezpośrednio. Dlatego nazywamy to „filozofią projektowania”. Może to odzwierciedlać wspólny język wizualny lub nie, zależnie od kultury projektanta i widza.

Nie rozmawiam z użytkownikami wyłącznie za pomocą mojego języka wizualnego, ale mówię językiem wizualnym, który może być rozumiany również zgodnie z kulturą użytkownika. Mój projekt i jego kultura muszą się spotkać w pierwszym wrażeniu.

To moja koncepcja i mogłem więcej mówić, ale jak powiedziałem, może to być praca magisterska.

Wzór „F”

Istnieje dobrze znany efekt wzoru „F” , w którym czytelnicy będą skanować stronę od góry do dołu i od lewej do prawej, zwracając większą uwagę na lewą niż prawą, mniej więcej w kształcie litery „F”. Jest to poparte badaniami i szeregiem badań naukowych.

Dotyczy to głównie stron zawierających duży tekst, z minimalnymi elementami graficznymi. Gdy tylko usuniesz duże fragmenty tekstu i dodasz elementy ogniskowe, wzór zniknie. Należy jednak pamiętać o tym.

Techniki tworzenia przepływu

Przepływ i ruch w twoim projekcie jest czymś, o czym należy pamiętać podczas całego procesu. Najpierw musisz zrozumieć, co próbujesz osiągnąć - cały czas miej na uwadze przejrzystą ścieżkę projektowania i zacznij od pogrupowania powiązanych elementów i stworzenia wyraźnej wizualnej hierarchii informacji. Następnie można użyć wskazówek wizualnych do kierowania przepływem przez projekt. Niektóre elementy, które są powszechnie używane jako wskazówki wizualne, to linie, kształty, strzałki, skala, perspektywa i zdjęcia.

Linie i kształty

Linie mogą być używane do kierowania ruchem na wiele sposobów. Linie prostopadłe do kierunku ruchu będą działać jak bariera, zmieniając razem kierunek lub zatrzymując ruch. Linie i kształty kierunkowe lub gestowe mogą tworzyć ruch i przepływ.

Porównaj te układy, używając różnych linii:

Bardziej złożone kształty można również wykorzystać do kierowania przepływem:

Strzałki oznaczają ruch, a twoje oczy naturalnie podążają za kierunkiem strzałki, więc sensowne jest wskazywanie strzałek tam, gdzie chcesz, aby ktoś patrzył. Porównaj te strzałki, odwracając się w kierunku treści:

Masa wizualna i hierarchia

Większe elementy naturalnie przyciągają wzrok. Zastosowanie rozmiaru i skali jest ważną częścią tworzenia wizualnej hierarchii, która poprowadzi oko przez projekt. Grupowanie powiązanych elementów i tworzenie postrzeganej wagi wizualnej za pomocą kontrastujących czcionek, ciężarów i kolorów pomaga w ustalaniu priorytetów najważniejszych informacji.

Perspektywiczny

Perspektywa postrzegana przez zastosowanie ukośnych linii i skali lub dosłowna perspektywa za pomocą obrazów to kolejna technika.

Oczy

Ludzki mózg jest przystosowany do rozpoznawania twarzy. Skuteczną techniką jest użycie fotografii lub ilustracji obiektu z linią wzroku skierowaną do punktu centralnego.