Kiedy bezpiecznie jest zacząć pozwalać naszym dzieciom wchodzić w związki?

Obawiam się, że moje dzieci mogą zbyt wcześnie wejść w związki (tj. Dziewczęta-chłopięce), na wypadek, gdyby nie wyszło im to na dobre. W jakim wieku bezpiecznie byłoby pozwolić naszym dzieciom na tę wolność?

Przedmowa moja odpowiedź opiera się na osobistym przekonaniu o abstynencji przed małżeństwem oraz na poradach, które otrzymałem od moich rodziców i przywódców kościoła, gdy byłem nastolatkiem, w jaki sposób ustrukturyzować relacje, aby osiągnąć ten cel. To zadziałało dla mnie i planuję zachęcić moje własne dzieci, gdy będą one starsze. Moim zamiarem nie jest rozpoczęcie debaty na temat zalet abstynencji, a jedynie udzielenie odpowiedzi na pierwotne pytanie z punktu widzenia kogoś, kto ma na uwadze ten cel dla swoich dzieci. Może być również przydatny dla osób, które uważają, że abstynencja jest ważna do pewnego wieku. Jeśli taki cel cię obraża lub uważasz go za anachroniczny, zignoruj ​​moją odpowiedź.

• Brak randek przed 16 rokiem życia, zdefiniowanym jako łączenie w pary w kontekście społecznym. Opuszczone zajęcia grupowe lub tańce są w porządku, o ile nie jesteś wyłączny w tym, na kogo zwracasz uwagę podczas imprezy.
• Po ukończeniu 16 lat dozwolone są podwójne daty lub daty grupowe, ale nie „stałe randki”. Ten termin nie był dla mnie jasno zdefiniowany, więc zdefiniowałem go jako więcej niż dwie randki z rzędu z tą samą osobą.
• Po ukończeniu 18 roku życia normy są narzucone, ale rodzice mogą nadal zachęcać. Postanowiłem kontynuować stałą politykę randkową, dopóki nie poczułem, że jestem przygotowany na randki, aby potencjalnie przejść do małżeństwa. Zacząłem chodzić na randki, ale starałem się nigdy nie być sam na sam z moimi randkami. O wiele łatwiej jest uniknąć pokusy, jeśli ktoś, nawet nieznajomy 100 stóp dalej, zawsze cię widzi.

Nadmiernie restrykcyjne? Może. Kilka razy mnie to oburzyło, ale potem zdałem sobie sprawę, że częściej umawiam się na randki, z większą różnorodnością zajęć, które większość moich bardziej „wyzwolonych” przyjaciół. Jak na ironię, ponieważ początkowo unikałem szukania czegoś poważnego, nie martwiłem się o randkę, która może się nie udać. Moi przyjaciele niechętnie zapraszali kogoś z powodu zwiększonych oczekiwań.

Dlaczego miałbyś chcieć ograniczyć próby nawiązania romantycznego związku przez twoje dziecko? To nie jest alkohol ani palenie: randki nie mają zasadniczo negatywnego wpływu.

Jeśli martwisz się, że Twoje dziecko stanie się aktywne seksualnie, próba ograniczenia tego też nie pomoże. Takie próby prawdopodobnie przyniosą odwrotny skutek: nastolatki mogą się buntować.

Jeśli chodzi o możliwość złamania serca - nie możesz mieć na to żadnego wpływu. Ważne jest to, że twoje dziecko ma twoje wsparcie i zaufanie, a próba ograniczenia (całkowicie normalnych) wypadków do miłości lub romansu szczeniąt nie przyniesie ci ich zaufania ani nie zachęci ich do przyjścia do ciebie po wsparcie.

W przeciwieństwie do innych osób odpowiadających, uważam, że rozsądne i zdrowe jest ograniczenie zdolności dziecka do umawiania się na randki i nawiązywania romantycznych relacji zgodnie z jego wiekiem. Musisz znaleźć równowagę: romans, randki i seks są niebezpieczne i trudno je naprawić, ale praktycznie możesz nauczyć się, jak skutecznie je negocjować z pewną próbą i błędem. Musisz pomóc swojemu dziecku, dokonując świadomej oceny jego zdolności do podejmowania dobrych decyzji i radzenia sobie ze złamanym sercem.

To powiedziawszy, oto kilka ogólnych wskazówek:

• Dzieci poniżej 12. roku życia w ogóle nie powinny wychodzić na randki. Mogą powiedzieć , że mają chłopca / dziewczynę, ale w tym wieku to niewiele więcej niż podkochuje się w szkolnym podwórku i nie widzę powodu, aby je zachęcać. Ale nie ma też powodu, aby powstrzymywać dzieci od mówienia, że ​​mają chłopaka, jeśli chcą. Właśnie wtedy powinieneś zacząć edukować swoje dziecko na temat seksu i relacji między dorosłymi.
• Dzieci w wieku od 12 do 15 lat mogą mieć umiarkowanie poważne relacje i prawdopodobnie poradzą sobie w randkach grupowych lub opiekuńczych. Na tym etapie randki jeden na jednego są prawdopodobnie przedwczesne, zwłaszcza że dzieci w tym wieku mają stosunkowo mało pieniędzy lub środków na samodzielne poruszanie się. Nadal jednak uważałbym na imprezy i sytuacje w grupach z nieodpowiednim nadzorem dorosłych, ponieważ emocje i hormony znacznie przekraczają mądrość w tym wieku. Twoje wskazówki w tym okresie mogą przygotować twoje dzieci na poważniejsze i niezależne relacje później.
• Od 15 do 18 lat dzieci mogą samodzielnie prowadzić samochód (przynajmniej w USA), mogą mieć własne samochody lub przynajmniej mieć przyjaciół z samochodami i mobilnością. W praktyce więc twoja zdolność do ograniczania ruchów i relacji twoich dzieci znacznie spada w tym momencie. Dobrą wiadomością jest to, że do tego momentu większość nastolatków będzie w stanie samodzielnie poradzić sobie z randkami i poważniejszymi relacjami. Prawdopodobnie zranią się kilka razy, ale mam nadzieję, że unikną katastrofy.
• Po ukończeniu 18 roku życia dzieci są już dorosłe i i tak nie można zarządzać ich życiem. Wszelkie błędy w tym momencie są ich własne.

Oczywiście są od tego wyjątki. Znam parę, która zaczęła się spotykać, kiedy mieli 13 lat, i ciągle się spotykała z kilkoma przerwami, aż do 18 roku życia, kiedy to wzięli ślub.

Nic nie mówi „myślę, że cię kocham” jak „moi rodzice nie chcą, żebyśmy byli razem”.

Nie jestem pewien, co masz na myśli przez „na wypadek, gdyby nie przyniosło to im nic dobrego”. Nie każdy związek będzie działał, a to wydaje się niebezpiecznie bliskie ustalenia oczekiwania, że ​​powinieneś wejść w związek tylko wtedy, gdy spowoduje to długoterminowe zaangażowanie.

Wczesne randki powinny być nauką. Równie ważne jest nauczenie się, jak identyfikować i wychodzić ze związku, który nie działa, jak to, co sprawia, że ​​związek działa.

Jak wspomniała Nikita, próba ograniczenia romantycznych relacji Twojego dziecka najprawdopodobniej nie zadziała. W rzeczywistości takie próby zbyt często się odwracają. W najlepszym razie walczysz z presją rówieśników i pragnieniem dziecka, aby kontrolować swoje życie. W najgorszym przypadku walczysz z tym wszystkim plus hormony. Najlepiej jest uczyć. Upewnij się, że rozumieją pułapki związane z randkami i udzielaj rad, jak radzić sobie w różnych sytuacjach (jak okazywać uznanie, być gotowym do słuchania, jak przepraszać, jak w razie potrzeby wyznaczać granice itp.).

Myślę, że randki to na ogół trudny temat dla rodziców, ponieważ jest to jedna z największych oznak zbliżającego się końca dzieciństwa. Przypomina nam, że nie będziemy najważniejszymi ludźmi w ich życiu na zawsze i że stają się coraz bardziej zdolni do dbania o siebie i podejmowania własnych decyzji. Bardzo łatwo jest stracić z oczu fakt, że jest to ostateczny cel rodzicielstwa.

Kiedy jest bezpiecznie ? Relacje i randki nigdy nie są bezpieczne. Nawet w wieku 25 lat to jak bieganie na pole minowe ekstremalnych emocji i pasji. W końcu to sprawia, że ​​jest świetny.

Teraz, gdy już zdjąłeś bąbelki, nadszedł czas na opinię od lewicy. Przypadkowo, nauka i statystyka wykazały, że te metody faktycznie działają lepiej w opóźnianiu ciąży i inicjacji seksualnej.

Po pierwsze, obie płcie muszą wiedzieć o seksie. Nie, oczywiście, że teraz nie będą uprawiać seksu! (co? Zadajesz to pytanie, kiedy mają 16 lat? O cholera, za późno!) Powinni już zdobyć biologię rozmnażania i „dlaczego dorośli to lubią”, zanim zaczną się spotykać. Do tej pory powinni mieć to wszystko. Jeśli nie dostali tego od ciebie, zanim skończyli 11 lub 12 lat, z pewnością nauczyli się czegoś na placu zabaw, a teraz jest to trudna bitwa, ponieważ nie chcą słuchać praktycznie nic, co mówisz . Chyba że masz naprawdę szczęście.

Obie płcie potrzebują również dostępu do kontroli urodzeń, aw przypadku dziewcząt - do kontroli urodzeń „na wszelki wypadek”. Pomyśl o tym, jakby twój czterolatek nosił kask rowerowy, mimo że nadal ma założone kółka treningowe i nadal nie jedzie szybciej, niż może chodzić. Łatwiej jest tworzyć dobre nawyki, niż łamać złe nawyki. Poza tym ludzie nie zawsze planują rzeczy z miesięcznym wyprzedzeniem. Lub w ogóle planować.

Dla dziewcząt są to warunki wstępne:

1. Czy ona wie, czym jest przymus? Prawdopodobnie będzie miała dużo jako nastolatka, i to nie tylko od chłopaków lub potencjalnych chłopców, ale także od rówieśników. Musi to rozpoznać po tym, co to jest, i spieprzyć, kiedy to zobaczy. Oznacza to, że ta osoba jest dupkiem, z którym nie chce mieć nic wspólnego.

2. Zazdrość i gniew nie są znakami, że cię kocha. To znaki, że jest psychopatą. Są inne czerwone flagi, z których musi uciec i o czym porozmawiać. Ogólnie rzecz biorąc, jeśli coś sprawia, że ​​czuje się nieswojo, powinna iść z tym uczuciem.

3. Nie może zmusić go, żeby ją kochał. Nie może sprawić, by poczuł jakieś uczucia (w tym między innymi wściekłość, zazdrość, winę lub któregokolwiek z innych sprawców, którzy lubią obwiniać innych ludzi). To są jego uczucia. Poza tym seks z nim też nie zadziała.

4. Zawsze może przyjść do ciebie z zranionymi uczuciami lub pytaniami. Obiecujesz nie być dupkiem, nawet jeśli chodzi o coś, co uważasz za obrzydliwe. Dotrzymaj tej obietnicy.

5. Nie pozwól obcym obchodzić się z napojami i ścigaj przestępców. Nie dlatego, że jest dziwką, tylko dlatego, że jest drapieżnikiem. Wspieraj ją w każdym postępowaniu karnym.

Dla chłopców:

1. Czy on wie, czym jest przymus? To wtedy, gdy nie jest otwarty na temat tego, czego chce, ale zamiast tego próbuje być podstępny. Otwartość i uczciwość zawsze wygrywają, nawet jeśli straci mu kilka dziewczyn. Tak jest lepiej , ponieważ jeśli ona nie chce tego, czego on nie chce, związek zawsze zawiedzie. Nawet jeśli to smak muzyki.

2. Mówiąc o tym, odrzucenie też nie jest złe. To znaczy, że nie jest w nim, a on prawdopodobnie nie będzie w niej z tych samych powodów. Objęcie odrzucenia. To jedyna droga do szczęścia. Randki to proces eliminacji.

3. Nie może sprawić, żeby go pokochała. Patrz wyżej.

4. Nie sądzę, że można tego nauczyć, ale nie bądź zazdrosnym psychopatą ani prześladowcą. W razie potrzeby zasięgnij profesjonalnej pomocy.

Teraz możesz pozwolić im się uwolnić i złapać, gdy zawiodą. To generalnie twoja praca, skoro są nastolatkami.

Przypadkowo abstynencja przed małżeństwem jest receptą na katastrofę małżeńską, która zaczyna się młodo i kończy wcześnie (miejmy nadzieję, że przed dziećmi, ale często, a nawet zwykle nie). Na miłość boską, przed ślubem dowiedz się, jakie naprawdę są .

Można mnie uznać za bardzo dziwny przykład, ale to tylko mój pogląd, możesz go zignorować. Nie miałem absolutnie żadnych zasad dotyczących randek, ale sam zdecydowałem o nich. Spotkałem swoją bratnią duszę, gdy miałem 16 lat. Gdybym ktoś narzucił mi reguły, nigdy nie spotkałbym tej wyjątkowej osoby. Jednocześnie narzucałem abstynencję przed ślubem. Czułem, że brak fizycznego przywiązania do kogoś może pomóc zachować czysty umysł, jeśli chodzi o myślenie o dużym zaangażowaniu.

Nie egzekwuję żadnych zasad wobec moich dzieci. Życie jest testem, którego nigdy się nie nauczysz, postępując zgodnie z czyimiś radami. Wszyscy jesteśmy różnymi ludźmi, a to, co działa dla niektórych, może nie działać dla innych. Dodatkowo myślę, że jeśli egzekwuję reguły wobec moich dzieci, to one nadal będą próbowały coś robić i będą zachowywać się w tajemnicy. Wolałbym być najlepszym przyjacielem i zaufanym doradcą mojego dziecka, niż tyranem, który próbuje uniemożliwić mu (w jego oczach i opinii) dobrą zabawę. Zauważyłem, że pozwolenie dziecku na wypróbowanie czegokolwiek chce i po prostu udzielenie porady tutaj i jest lepsze niż zmuszanie go do zrobienia czegoś. Dodatkowo zwykle stosuje się porady, a zasady muszą być łamane.

Tak więc moje dwa centy nic nie powiedziały, a tylko rozmawiały. Zaufaj mi, że przyjdą do ciebie z prośbą o pomoc, gdy będziesz czekał na nich otwarty i pomocny umysł, a nie osądzający.

Jest takie powiedzenie, które słyszałem kilka razy, które moim zdaniem jest bardzo na ten temat. Wygląda to mniej więcej tak:

Za pierwszym razem, gdy spróbujesz czegoś, zawiedziesz. Marnie. Więc równie dobrze możesz sobie z tym poradzić.

To prawda, że ​​pierwotnym kontekstem było projektowanie gier, a nie randki, ale myślę, że ma to zastosowanie wszędzie.

Boisz się wpuścić teraz swoje dzieci w związki i starać się odpychać, kiedy zaczynają. Ale co najgorszego może się zdarzyć, gdy dwoje 10-latków pójdzie na „randkę”? Prawdopodobnie jest to uczucie złamanego serca, gdy nie działa. Co jest prawdopodobnie dobrą rzeczą do zdobycia doświadczenia, ponieważ stanie się to o wiele więcej.

Najprawdopodobniej nauczą się wielu rzeczy na temat związku, jak traktować ludzi, których lubią, jak nie traktować ludzi, których lubią (również bardzo ważna umiejętność), jak z wdziękiem zakończyć związek (umiejętność, którą wydaje się wielu ludziom brak) i sto innych bezcennych lekcji życia.

Porównaj to z 20-latkiem, który wybiera się na pierwszą randkę. Nie mają doświadczenia, aby dostrzec różnicę między doskonałym partnerem lub obelżywym sukinsynem. Nie wiedzą, jaki poziom zainteresowania czyimś życiem jest „słodki”, a który „prześladuje”. Nie będą znali różnicy między byciem miłym a płaceniem za obiad i korzystaniem z niego. W najgorszym przypadku mogą nawet nie zdawać sobie sprawy, że to straszny pomysł, aby wziąć ślub po randce przez 3 miesiące.

Doświadczenie jest najcenniejszą rzeczą w życiu człowieka. Nie zaprzeczaj temu swoim dzieciom, ograniczając je pod względem relacji. Pozwól im zepsuć randki i złamać serce, póki jest to słodkie i łatwe (nawet jeśli nie jest to dla nich takie uczucie).

Lub odpowiedzieć na pytanie: najbezpieczniejszym czasem, aby pozwolić dzieciom wejść w związki, jest zeszły rok, ponieważ im są starsze, tym bardziej bolesne lub problematyczne może być zerwanie i im trudniej będą potrzebować tego wczesnego doświadczenia, aby zaakceptować tę istotę porzucony to nie koniec świata.

Zamierzam śledzić post Nikity z następującymi ......

Tak zwana „odpowiedź” na to pytanie dotyczy mnie. Nikita ma rację, twierdząc, że nastolatki się zbuntują, w tym nastolatki. Nawet jeśli je ograniczysz, w dobie technologii znajdą sposoby (Twitter, Facebook, SMS itp.), Aby wyrazić swoje uczucia i komunikować się. Żeby nie mówić o sekstowaniu itd. Nikt nie chce doświadczyć okropności ich dzieci idących tak daleko.

ALE, aby temu przeciwdziałać, kluczem jest komunikacja z dzieckiem. Jak stwierdzono w głównej odpowiedzi, rozmowa z nimi na temat tego, jak się czujesz w związku i jak powinni się zachowywać, jest bardzo pomocna. W większości przypadków dzieci nie wiedzą, co zrobić, gdy mają do czynienia z tego rodzaju sytuacjami, więc szukają wskazówek, które mogą znaleźć, a gdy wszystko inne zawiedzie, podejmowane są złe decyzje.

Myślę, że post „odpowiedź” i wiele innych jest BARDZO restrykcyjnych w sposobie randkowania według grup wiekowych, ponieważ muszą być nadzorowani do 18. roku życia. Przyznaję to za nadopiekuńczość. Jest to również efekt uboczny nadopiekuńczych religii (to jest punkt na kolejny dzień). Tak czy inaczej, zgadzam się z tym pomysłem na „randki grupowe”, podczas gdy wszyscy dobrze się bawią, a jeśli wszystko staje się niekomfortowe, istnieje wyjście, jak w rozmowie z przyjacielem oprócz sympatii.

Ale nie pozwalanie im na samodzielne odejście z sympatią sprzyja poczuciu zaufania. Jak mogą rozmawiać z tobą o tym, co się dzieje, jeśli nie możesz dać im miejsca, aby zobaczyć, co się właściwie dzieje. I jak powiedziała Nikita, złamane serca mogą i będą się zdarzać, a sposób, w jaki na nie zareagujesz, będzie decydującym momentem w relacjach z twoimi dziećmi. Niewiele z tego wynika, że ​​nie masz poparcia dla ich uczuć. Tak czy inaczej, twój rodzic. A życie polega na doświadczeniach i uczeniu się z nich. Jako rodzic w tym obszarze życia możesz jedynie poinformować ich o bezpiecznym seksie (jeśli ty lub twoja religia pozwala / wierzysz w seks przed ślubem), udziel im porad, jak radzić sobie z sytuacjami, których nie są pewni i być są tam dla nich, gdy są w najtrudniejszej sytuacji, takiej jak zerwanie lub walka. Mogą ci się wydawać drobną fasolą ze względu na ich wiek, ale dla nich to wielka sprawa. A kiedy masz problem, który jest dla ciebie ważny, czy nie czujesz się lepiej, gdy ktoś może dać ci tyle samo wagi co ty?

Myślę, że dobrym rozwiązaniem jest niedopuszczanie lub zachęcanie do wczesnych randek (oglądanie zakazanych filmów, palenie papierosów lub wymykanie się z domu w nocy) i pozwolenie, aby te działania były po stronie „przestępstwa” życia dzieci.

W czasach tak zwanej przejrzystości mogę być nawet bardziej staromodny niż abstynencja proponująca odpowiedzi, ponieważ nie sądzę, że jest możliwe, a nawet wręcz niepożądane, być w pełni przejrzystym wobec naszych dzieci.

Chcą mieć swoje tajemnice, więc pozwól im uwierzyć, że nie wiesz, co zrobili zeszłej nocy.

Kolejna konsekwencja tego kontrolowanego półprzezroczystości: skłamię, gdy moje dzieci zapytają mnie, czy kiedykolwiek próbowałem narkotyków.

Więc jeśli mój chłopiec wróci z romantycznego spaceru po polach o 2 nad ranem, nie będę czekał na niego z załadowaną bronią, ani nie dam mu ostatniego piwa. Będę spał (na jednym uchu i będę mu zazdrościł). A jeśli zostanie złapany, powiem mu, że to nie jest w porządku, nawet jeśli uważam, że to jest w porządku.