Jak uczysz moralności i wartości w domach niereligijnych?

Pytanie było podobne do tego na moms4mom.com, ale wcześniej nie mogłem go znaleźć.

Mój mąż i ja wychowaliśmy się na katolików, ale żadne z nas już w to nie wierzy. Mamy dwie córki i chciałbym je wychowywać moralnie bez ciągłego łamania Biblii i Katechizmu. Obecnie czytam Parenting Beyond Belief , ale szukam sugestii co do strategii lub metod nauczania solidnych podstaw moralnych bez polegania na konkretnych materiałach religijnych.

Wychowujesz ich moralnie, będąc dobrymi rodzicami i wpajając im własne wartości. Moralność nie wymaga jakiejś formy usankcjonowanych podręczników.

Myślę, że jedyną różnicą w nauczaniu moralności jako niereligijnego rodzica jest to, że wyjaśniasz również powód moralności. Religijni rodzice mogą, ale nie muszą. Nie tylko wyrządzasz swojemu sąsiadowi, jak to zrobiłeś. Robicie to, aby wszyscy byli szczęśliwi i nikt nie płakał. Nie musi to być po prostu „ponieważ Jezus tak powiedział” lub „jest napisane w…”. Istnieją bardzo rozsądne powody, dla których morale wymyślili ludzie na przestrzeni wieków.

Ale we wszystkich przypadkach musisz ŻYĆ tę moralność. Nie mów dziecku, aby odłożyło zabawki, jeśli nie chcesz wstać z tyłka i mu pomóc. Lub jeśli nie chcesz sam utrzymać domu w czystości.

Nie ma też nic złego w POKAZANIU dziecku biblii lub jakiejkolwiek innej książce. W Song of Solomon i kilku innych miejscach jest naprawdę sporo dobrych rzeczy. Jest też trochę śmieci (dziewictwo, posag i inne rzeczy), ale takie jest życie.

Tak jak w przypadku wszystkich spraw religijnych, twoje dziecko będzie musiało w końcu samodzielnie zdecydować, czy będzie religijne, czy nie. Chociaż moim zdaniem po prostu nie rozumiem, w jaki sposób można oczekiwać, że wszystkie te rzeczy będą absolutnie prawdziwe, skoro wystarczająca ich ilość okazała się na tyle fałszywa, że ​​można powiedzieć, że została ona wymyślona przez człowieka.

Jestem teraz dziadkiem, więc mam pewne doświadczenie w tej sprawie.

Myślę, że jedną z głównych korzyści religii jest to, że daje ona ramy zewnętrzne , które pomagają określić właściwy sposób działania, który nie jest podatny na twoje osobiste zachcianki i zmieniające się pragnienia.

Można to osiągnąć innymi środkami, jeśli nie jesteś religijny. Jestem katolikiem, ale mam tendencję do przechodzenia na kodę luźno opartą na deontologii i kategorycznych imperatywach Kanta:

• Działaj tylko zgodnie z tą maksymą, dzięki której możesz również chcieć, aby stało się ono prawem powszechnym.
• Działaj w taki sposób, że zawsze traktujesz ludzkość, czy to w swojej własnej osobie, czy w jakiejkolwiek innej osobie, nigdy po prostu jako środek, ale zawsze w tym samym czasie jako cel.

Ucząc moje dzieci, wypowiadam to w stylu: „Jaką zasadę przestrzegasz? Co by było, gdyby wszyscy przestrzegali tej zasady? Jak wyglądałby świat? Czy chcesz żyć w takim świecie?”

Powiedzmy na przykład, że jedno z moich dzieci ukradło coś swojemu rodzeństwu. Prawdopodobnie powiedziałbym coś takiego: „Zabrałeś to swojemu bratu. Czy to w porządku?” „Jak on zareagował?” „Jak zareagowałbyś, gdyby ci to zrobił?” „Co by się stało, gdyby wszyscy bez przerwy zabierali rzeczy innych ludzi i ludzie tak reagowali?”

Wygląda na to, że masz trudności, ponieważ wychowałeś się w religii, która używała pism świętych do wspierania nauki moralnej, a teraz odwróciła się od religii - ale niekoniecznie swoich wartości - czujesz, że potrzebujesz odpowiednika, aby nauczyć swoje dzieci właściwego zachowania .

Może ci pomóc myśleć o religii w bardziej świecki sposób: religię można traktować jako formację społeczną, w której społeczność zgodziła się na odpowiednie zachowanie poprzez interpretację pisma świętego. Kiedy uczysz się reguł społecznych (lub gdy ktoś jest karany przez społeczność), Pismo Święte służy do demonstrowania zachowania usankcjonowanego przez społeczność.

Możesz to zrobić bez konieczności używania pism świętych. Możesz w to również zaangażować swoje dzieci.

1. Zapisz swoje prawo domowe. Powinno to obejmować wszystko, co nie podlega negocjacjom, na przykład: „Traktujemy wszystkich z szacunkiem i życzliwością. Pomagamy sobie nawzajem. Dzielimy się i zmieniamy. Słuchamy, kiedy inni rozmawiają. Kiedy nie możemy rozwiązać sporów słowami, przekazujemy sprawę Mamusi. Nie uderzamy, dopóki nie grozi nam śmiertelne niebezpieczeństwo. Nie krzyczymy, jeśli nie grozi nam śmiertelne niebezpieczeństwo ”.
2. Omów te zasady ze swoimi dziećmi (jeśli są wystarczająco duże). Porozmawiaj o tym, dlaczego te rzeczy są ważne. Nie dlatego, że tak mówi Biblia, choć oczywiście możesz tego użyć, jeśli chcesz, ale dlatego, że zasady te zapewniają sprawiedliwość i sprawiedliwość każdemu członkowi rodziny.
3. Opublikuj reguły w miejscu, w którym można je zobaczyć, na przykład na ścianie lub lodówce. Porozmawiaj o przykładach naruszenia przepisów, omów alternatywne sposoby działania i chwal je, gdy stosują reguły, a zwłaszcza gdy stosują uzasadnienie reguł.

Nie potrzebujesz książki ani kota sufitowego, aby uzasadnić swoje wartości. Jako rodzic jesteś najwyższym autorytetem moralnym dziecka. Jak powiedział Thackeray: „Matka jest imieniem Boga w ustach i sercach małych dzieci”.

Ale hej, brak presji, prawda? Wszyscy robimy, co możemy.

Wiele z tego, co napisał Dalajlama, zawiera wspaniałe wskazówki dotyczące życia i bycia człowiekiem, bez wiązania się z żadną konkretną religią (nawet własną). Jego nowa książka Beyond Religion: Ethics for a Whole World proponuje świecką etykę, która ma wyjść poza religię (lub być od niej niezależna). Uważam też, że jego Sztuka szczęścia jest bardzo atrakcyjna. W tej książce cytuje współczucie jako najważniejszą wartość. Cnotą, która w naturalny sposób wynika ze współczucia, jest tolerancja , która nawiasem mówiąc, stanowi jeden z filarów społeczeństwa holenderskiego.

Moim zdaniem tak naprawdę nie chodzi o religię ani przekonania; chodzi o wartości i na pewno masz wartości niezależnie od tego, w co (nie) wierzysz.

Nie jestem religijny i nie używam książki ani rzecznika, aby powiedzieć mi, co jest dobre, a co złe, i dlaczego. Mam „przeczucie”, wewnętrzne poczucie, które mnie kieruje. Większość tego jest dla mnie całkowicie oczywista i prosta; jeśli pytasz mnie, dlaczego uważam, że kradzież jest zła, łatwo jest mi to wyjaśnić. W prostych sprawach często przesadzam z pomysłem, aby konsekwencje były oczywiste: zrywanie 1 gumy do żucia nie zaszkodzi sklepowi, ale co, jeśli zrobiłby to każdy klient?

Niektóre kwestie są bardziej delikatne lub mają większą szarą strefę - kiedy jesteś wystarczająco duży, aby (wstawić tutaj aktywność X), kiedy uzasadniona jest aborcja itp. - i tutaj możesz prowadzić solidne, dorosłe dyskusje z inne osoby (a zwłaszcza twój małżonek i dzieci), aby odkryć dla nich alternatywne punkty widzenia i argumenty.

W środowisku niereligijnym moralność i wartości oparte są na skutkach konsekwencji. Więc zasobów szukasz są działania, które może ujawnić te konsekwencje. Możesz spokojnie rozpocząć dyskusję i rozszerzyć ją na statystyki, dane demograficzne, badania i wszelkie podejścia naukowe, które wydają się odpowiednie lub obowiązujące.

Myślę, że niereligijne gospodarstwa domowe uczą moralności w znacznie bardziej zrozumiały sposób niż domy religijne.

Religia mówi - robisz x, ponieważ Bóg / Pismo / Prorok / ktokolwiek mówi, że musisz, a jeśli tego nie zrobisz, zostaniesz ukarany po śmierci. Niektóre reguły mogą być nieetyczne lub niemoralne przez inne religie - co może powodować problemy.

Brak religii mówi - zrozum, co należy robić, i traktuj innych odpowiednio. Możesz nie odzyskać tego samego leczenia, ale masz nadzieję, że tak. Takie zachowanie nie powinno powodować problemów.

Pod koniec dnia efekt powinien być taki sam - powinniśmy być dla siebie mili, nie osądzać, wspierać, kochać i życzliwi, bez względu na religię, jaką ktoś może mieć lub nie.

Zacznij od złotej reguły i zabierz ją stamtąd.

Prawie wszystko sprowadza się do wyjaśnienia wpływu działań dziecka na innych lub radzenia sobie z emocjonalnymi skutkami działań innych na dziecko.

Zasadniczo trudno ci to zrobić bez odniesienia do tekstu religijnego, ponieważ zwykle przyjmuje on formę „zrób X lub ponieść konsekwencje”. Bez tej jednostronnej deklaracji poprawnego zachowania rozmawiasz z dzieckiem z „słuchaj” na „myśl”.

Rozmawialiśmy, gdy nasze dzieci pojawiały się z zabawkami innych dzieci. Zmuszenie ich do zastanowienia się, jak by się poczuli, gdyby zabrano im zabawkę, wydawało się o wiele bardziej naturalne niż upomnienie, że „nie bierzemy rzeczy innych ludzi”. Ładnie prowadzi również do rozmowy na temat tego, jak mogą naprawić swoje błędy.

Nie wiem, dlaczego ludzie myślą, że te dwie rzeczy muszą iść w parze. Znam wielu ludzi bardzo religijnych, którzy nie są ludźmi moralnymi, a także ludzi niereligijnych. Jak powiedzieli inni, bądź dobrym przykładem, porozmawiaj z nimi na temat ich decyzji i porozmawiaj z nimi na temat swoich decyzji, abyś modelował nawet swoje myślenie za nich.

Jeśli szukasz pomysłów na książki i zasoby do wykorzystania, bajki Ezopa istnieją od tysięcy lat i są pełne dobrych samorodków i lekcji na całe życie (prawdopodobnie będziesz pamiętać żółwia i zająca lub wrona i miotacz wierzę). Oczywiście można również znaleźć nowoczesne aktualizacje i bajki. Ponadto większość kultur ma opowieści z lekcjami, dzięki czemu można wykorzystać dowolną liczbę przypowieści lub bajek z całego świata do tych lekcji „etyki” - wystarczy każda bajka. Możesz nawet opowiadać chrześcijańskie przypowieści, takie jak Dobry Samarytanin, bez konieczności zajmowania się religią i po prostu dyskutując o moralnej lekcji tej historii.

Kiedy czytasz jakąkolwiek historię przedstawiającą bohaterów i antagonistów podejmujących decyzję, możesz wspólnie omówić możliwe wyniki tej decyzji. Pozwól im ćwiczyć przewidywanie konsekwencji wyboru dla siebie i dla innych, a wkrótce będą myśleć o podejmowaniu decyzji w sposób, który pozwoli im podejmować przemyślane, przemyślane decyzje, czy zdecydują się kupić nowy gadżet, którego tak bardzo pragną, czy coś bardziej moralnego, na przykład, czy podejść i pomóc maniakowi zostać pobitym przez łobuza w tej chwili.

Pamiętaj, aby usiąść razem na codzienny posiłek. Najważniejszym czynnikiem decydującym o umiejętnościach społecznych i charakterze emocjonalnym dziecka jest to, czy ma on w domu wspierających i powiązanych rodziców. Jasne, możesz używać z nimi książek o manierach wraz z bajkami i innymi historiami, które czytasz, ale po prostu modelowanie dobrej opieki, umiejętności słuchania i etycznych wyborów zajmie Ci długą drogę. Słysząc, co dzieje się w ich życiu, o czym myślą, walcząc, obserwując przyjaciół. . . przy wspólnym posiłku, który przygotowałeś i jesz razem, to najlepszy sposób, aby upewnić się, że ich moralność i decyzje, które podejmują wokół tych zasad, są zgodne z wartościami rodzinnymi (i że twoje dzieci mają również dobre maniery i umiejętności społeczne) .

Z tym problemem też się spotkałem. Chociaż łatwo jest powiedzieć, że jeśli sam zachęcasz do dobrej moralności, twoje dzieci będą modelować dobrą moralność, ważne jest również, aby mieć poparcie społeczności za sobą. Jeśli nic więcej, będziesz konkurować ze społecznościami, gdy twoje dzieci będą starsze.

Właśnie z tego powodu postanowiliśmy z żoną dołączyć do lokalnego kościoła unitariańskiego. Podczas gdy dowolna liczba książek dla dzieci podkreśla wartości, które lubimy - dzielenie się, współczucie, ciężką pracę itd. - zorganizowane grupy, takie jak kościoły lub organizacje charytatywne, pokazują te wartości w działaniu i stanowią dla dzieci wzór wzorców do naśladowania w różnym wieku. .

Powiedziałbym, że jeśli chodzi o nauczanie moralności, nie można pomylić się z modelowaniem dobrego zachowania i wskazywaniem go we wszystkich czytanych książkach lub zajęciach, w które się angażujesz, ale twoje dzieci skorzystają na tym, że te wartości będą działały o wiele bardziej niż omawianie ich w sposób abstrakcyjny.

Życie i dawanie przykładu jest najłatwiejsze. Nasze mózgi (dzięki lustrzanym neuronom!) Są zaprojektowane tak, aby naśladować to, co dzieje się w naszej bezpośredniej sieci społecznościowej. Nie potrzebujesz opowieści mitologicznych, aby się z tym pogodzić.

To powiedziawszy, nadal możesz wprowadzić religię jako studium do domu. Zacznij od mitologii nordyckiej, a następnie greckiej, a następnie pracuj nad ujawnieniem religii zachodniej i wschodniej. Możesz się wiele nauczyć. Dzieci uczą się znacznie więcej, gdy widzą, że ich rodzice są zaangażowani w naukę.

Traktowanie go jako studium rozwoju człowieka i historii pozwala na dyskusje oparte na wartościach bez konieczności przeszkadzania dogmatom.

Często „zwiedzamy” kościoły. Jednej niedzieli wpadniemy do synagogi, a następnej niedzieli wpadniemy na mszę. Narażając dzieci na różne formy „opowiadania historii”, dzieci są narażone na te same (i różne) systemy wartości, a jednocześnie pozwalają im zauważyć wspólne mianowniki.

Daje im to bogatą perspektywę podczas ćwiczenia umiejętności krytycznego myślenia. A twoje 8-)

Wygląda na to, że przechodzisz przez coś, przez co przeszedłem chwilę temu.

Jakieś 8 lat temu myślałem, że nie będę mieć dzieci. „Nie wiedziałbym, jak je wychować” - pomyślałem - nie zerwałem jeszcze całkowicie z religią.

W końcu nadszedł dzień, kiedy poddałem recyklingowi wszystkie kopie Pisma oprócz jednej (kiedyś miałem… 6 lub 7. Byłem szalony). Wreszcie byłem wolny.

A całe pytanie staje się w co wierzysz ? Czego chcesz, żeby ich brakowało? Czego chcesz, aby oni również tęsknili za tym, co przegapiłeś z powodu twojego wychowania religijnego? (Dużo eksperymentów).

Jeśli się nad tym zastanowić, religia nie robi tyle, ale daje ludziom większy kij do potrząśnięcia. Twoje dzieci niekoniecznie będą cię słuchać tylko dlatego, że religia . Ale tak naprawdę nie potrzebujesz tego kija. Potrzebujesz zasad i sposobów ich egzekwowania, w tym kar itp. Musisz naprawdę dbać o dobro dziecka.

Krótko mówiąc , musisz dowiedzieć się, w co wierzysz . Kiedy należy im umawiać się na randki? Dlaczego lub dlaczego nie? Wykonaj swoje badania. I załatw to z mężem. Może być fajnie. Wymyśl zasady i zagraj je ze słuchu. Wydobrzejesz.

Zgodnie z moim osobistym doświadczeniem nie ma lepszego sposobu, aby być najlepszym przykładem dla swoich dzieci. Oznacza to, że nie tylko mówisz, że jesteś dobry ... Dzieci cały czas nas kopiują . Nawet jeśli uważasz, że nie słyszą ani nie widzą, co robimy. Ich postrzeganie jest nieograniczone. I nie unikaj spotkania z kimś, kogo uważasz za „złych ludzi”. Niegrzeczne ciotki lub rówieśnicy pokazują nowe doświadczenia i nawet jeśli ich zachowanie jest kuszące, wystarczy wyjaśnić naszym dzieciom, co jest nie tak (nie to, że są złe). Nie mam problemów z moimi dziećmi. Mają dużo wolności. Znają i wybierają sztywny sposób (nie zawsze oczywiście) i po prostu zachowują się dobrze. Nie ma powodu, aby się ich bać u Boga ...!