Czy to prawda, że ​​fotofilm z lat 80. XX wieku miał jakość odpowiadającą 24 megapikselom?

Czy to prawda, że ​​fotofilm z lat 80. XX wieku miał jakość odpowiadającą 24 megapikselom? Ktoś mi to dzisiaj powiedział i wydaje mi się to zaskakujące.

Używam różnych filmów slajdów serii Kodak E100 (100 ISO) w Leice, z dobrą optyką, a szczegóły, które wyciąga z nich mój Nikon Coolscan V, są absolutnie absurdalne. Powiedziałbym, że detal o wartości 20 megapikseli, daj lub weź - jest tak dobry, jak mój 16,7 MP 1Ds II. Oczywiście biorąc pod uwagę dobrą ekspozycję i skupienie. Jak to porównać z filmami z lat 80., których nie znam. A kiedy przejdziesz do 200, 400, 800 filmów ISO (negatywnych), cyfrowy ociera nimi podłogę, nie ma co do tego wątpliwości.

Odpowiedź brzmi „to zależy”. W przypadku niektórych filmów ograniczeniem był obiektyw do wszystkich praktycznych celów, tak jak ma to miejsce w przypadku lustrzanek o ekstremalnej rozdzielczości. Kodak Technical Pan nakręcony na ISO 16 (tak, 16) mógłby łatwo rozwiązać 150 par linii na milimetr, co dałoby mu ekwiwalent Nyquista wynoszący nieco poniżej 80 MP w formacie 135 (35 mm). Kolorowa folia drukowana Kodak Ektar 25 (nakręcona przy 20) i naklejka Kodachrome 25 (nakręcona przy 32 lub 40) z łatwością pobiłaby czujnik 24 MP, gdyby wszystko inne było równe - ale wszystko inne nie jest równe.

Zwróć uwagę, że te niesamowite, cyfrowe, których jeszcze nie ma, wszystkie pochodzą z filmów, które w styczniu są powolne jak melasa. I że każdy z tych filmów został przerwany. Przy ISO 100, nawet w przypadku najlepszych, najbardziej chwalonych filmów, jest to rzut monetą - można uzyskać lepszą skalę tonalną dzięki filmowi (reakcja analogowa robi to za Ciebie), ale ostrość jest już dostępna w aparacie cyfrowym (o ile filtr antyaliasingu, jeśli jest obecny, nie jest zbyt silny). Przy prędkościach powyżej 100 (dla czujnika / ogniwa filmowego o równoważnej wielkości) sprawy zaczynają już iść w kierunku cyfrowym. Film o 400 prędkościach (kolorowy) był czymś, czego profesjonalista użyłby, aby uzyskać ziarnisty, romantyczny, sentymentalny wygląd. ISO 400 to tylko kolejne ustawienie lustrzanki cyfrowej, z szumem dopiero zaczyna być zauważalny dla osób, które go szczególnie szukają (i że szum ten można usunąć dość czysto z obrazów, które produkuje większość współczesnych modeli aparatów). I nie trzeba wydawać pięciu kawałków na obiektyw powiększający Fuji, aby wydrukować przyzwoitą 11x14 - drukarka Epson lub Canon kosztująca około 300 dolców prawdopodobnie zrobi lepszą robotę.

Tak więc, technologia cyfrowa nie jest najlepsza, co film może zrobić. Ale wtedy film nie jest już najlepszy, co może zrobić film. Jeśli ostateczny rozdzielczości i wygładzić tonalność jest to dla Ciebie ważne, zawsze można sprzedać swój dom, ruch w przyczepie i kupić Phase One IQ180 (to tylko 50 wielki, ale prawdopodobnie będziesz chciał do korpusu aparatu, a co najmniej jedna soczewka idź z tym).

Konwencjonalna mądrość mówi o 6 MP przy około IS0 200, patrząc na ogólną jakość obrazu.

Chociaż film działa zupełnie inaczej niż obrazy cyfrowe, niektórzy podkreślają, że najlepsze ziarno filmu jest znacznie mniejsze niż piksel na 6-megapikselowej lustrzance cyfrowej. Podejrzewam, że właśnie dlatego ktoś powiedział ci 24. Chociaż może to być prawda, jeden piksel rejestruje znacznie więcej informacji niż jedno ziarno filmu. Ziarna filmu na tej samej klatce również nie są tego samego rozmiaru, w przeciwieństwie do większości pikseli.

Gdy tylko zwiększysz ISO, większość porównań stanie się dyskusyjna. Dzisiejsze lustrzanki cyfrowe ocierają podłogę większością filmów 35 mm, jeśli chodzi o zdolność do rozwiązywania szczegółów w słabym świetle. ISO 6400 jest niezwykle użyteczna w wielu najnowszych lustrzankach cyfrowych. Trudno powiedzieć o ŻADNYM filmie 35 mm, niezależnie od jego wieku.

Prawdopodobnie istnieją podobne pomiary w odniesieniu do zakresu dynamicznego, przy czym prawdopodobnie jeden sposób mówi, że film jest lepszy i odwrotnie. Chociaż biorąc pod uwagę aż 14 zatrzymań DR na nowoczesnych lustrzankach cyfrowych, wątpię, czy film może konkurować pod względem praktycznym.

Cóż, minęły już cztery lata i jak wszyscy wiemy, cyfrowe czujniki są pakowane o wiele więcej stron niż kiedykolwiek.

Dzięki dzisiejszej technologii, w danym rozmiarze formatu, czujnik cyfrowy jest znacznie lepszy niż film pod względem szumu i rozdzielczości. Zwróć uwagę na „podany rozmiar formatu”.

Zeskanowałem negatywy filmowe i stwierdzam, że mój Nikon D5500 (24MP) z łatwością przewyższa mój dobry stary 35-metrowy film o ogromny margines, mimo że mój D5500 nie jest aparatem pełnoklatkowym (35m).

Szum jest przetwarzany znacznie lepiej w aparatach cyfrowych niż w aparatach analogowych. Nawet przy 400 ISO film ma dużo hałasu, podczas gdy mój D5500 wykazywał niewielki hałas. Przy wyższych ustawieniach ISO film staje się naprawdę głośny i nie podoba mi się to.

Pamiętasz film APS, który ma zastąpić 35 mln wśród konsumentów? Nigdy nie był tak dobry jak 35 m, ale jednak większość naszych cyfrowych lustrzanek cyfrowych ma rozmiary APS i przewyższają APS filmowe z ogromnym marginesem pod względem rozdzielczości i szumu.

Pamiętasz kamery płytowe? Są jednymi z najgorszych, a obrazy były bardzo hałaśliwe, a szczegóły mętne. Nasze aparaty iPhone'a mają mniejsze czujniki, ale przewyższają te „dyskowe” obrazy o OGROMNY margines. Szczegóły są znacznie wyraźniejsze, a szumy lepiej obsługiwane.

Po prostu - w danym rozmiarze czujnika, cyfrowy rytm łatwo filmuje, z wyjątkiem obsługiwanych pasemek - film obsługuje je - są ładnie zrolowane.

Wszystkie dyskusje o tym, jak film wydaje się bardziej „nasycony”, można przeprowadzić w edycji RAW. Wszystkie filmy były „domieszkowane”, aby mieć określone kolory. Velvia i Kodak 200 wyglądają zupełnie inaczej, mimo że używają folii - po prostu inaczej dostosowują chemikalia. Analogią jest wyjście JPG aparatów cyfrowych - są one „upieczone” z własnym stylem. Edycja RAW pozwala nam ominąć „upieczone style” i pozwala nam manipulować różnymi sposobami edycji zdjęć.

Wiemy, że skalowanie cyfrowego czujnika jest NIEZWYKLE drogie. Koszty rosną wykładniczo, gdy zwiększamy rozmiar, a powiększanie w tym momencie po prostu nie ma sensu ekonomicznego.

Tak, tak, dzisiejsze cyfrowe czujniki znacznie przewyższają film w danym rozmiarze czujnika.

Być może niektórzy technicznie błyskotliwi fotografowie mogliby zrobić zdjęcia z 35 mm filmem, aby rywalizować z dzisiejszymi aparatami 16.7+ Mp. To nie ma większego znaczenia. Większość ludzi uzyska lepsze zdjęcia za pomocą dowolnego aparatu cyfrowego o rozdzielczości 4Mp lub większej, niż byłoby to możliwe w przypadku filmu. Do licha ... większość ludzi robi lepsze zdjęcia z małych czujników na swoich smartfonach, niż kiedykolwiek mogliby osiągnąć dzięki filmowi.

Poza tym niektóre piksele nie tylko niosą znacznie więcej informacji niż inne (mam na myśli macierz Foveon X3 v. Bayer), ale także jakość obrazu to znacznie więcej niż liczba megapikseli.

I nie zapominaj, że pliki cyfrowe nie gromadzą kurzu, włosów i zadrapań!

@Olin Lathrop daje świetną odpowiedź w tym pytaniu (oznaczonym jako duplikat): /photo//a/30755/37074 o 5400 x 3600 lub 19,4 MP (pochodzących z niedoskonałej Formuły przy użyciu LPM, ale zapominając o Bayer i inne uwagi, takie jak MTF).

Tak więc, 20MP jest uczciwym boiskiem, a jego wielokrotność odpowiadałoby temu, co nie było brane pod uwagę; 60 umożliwiający reprodukcję samego ziarna, poza tym, co jest konieczne.