Może to pomóc, jeśli pomyślisz o wszystkim w jednostkach imperialnych, a nie w metryce. Normalnym obiektywem do aparatów 35 mm jest obiektyw 2-calowy (50 mm), a lampy mają (około) 1/2 cala (13 mm), 3/4 cala (21 mm) i 1 1/4 cala (31 mm) . To sprawia, że zarówno obliczanie powiększenia, jak i rysowanie mieszka (kompensacja ekspozycji wymagana dla przedłużenia obiektywu) jest względnie łatwe do obliczenia, niezależnie od tego, czy lampy są używane samodzielnie, czy w kombinacji, gdy soczewka jest zogniskowana do znaku nieskończoności. Na przykład połączenie rur 21 mm i 31 mm daje współczynnik powiększenia 1: 1 z 2-stopniową kompensacją ekspozycji.
Obliczenia są podobnie proste dla obiektywów 24 mm, 100-105 mm i 200 mm, przynajmniej w sensie ballpark.
Pamiętaj, że obiektywy zmiennoogniskowe były kiedyś dalekie od wszechobecnych, a posiadanie aparatu 35 mm bez posiadania obiektywu 50 mm było nietypowe dla fotografa. Warto też pamiętać, że pomiar TTL był dawno temu, i tylko wtedy, gdy rzeczywiście go posiadał aparat, na czym tak naprawdę nie chciałbyś polegać przez większość czasu (prawie cały pomiar był centralnie ważony, a raczej zależało od stanu baterii aparatu lub wieku ogniwa selenowego).
W dzisiejszych czasach nie musimy polegać tak bardzo na zewnętrznym pomiarze dla większości fotografii, i jest tak prawdopodobne, że nie użyjesz obiektywu zmiennoogniskowego jako pierwszej, więc może długości lamp nie mają tak bezpośredniego sensu jak kiedyś. Ale dlatego milimetry, które są wokół zaokrąglonych prostych ułamków (połówek i ćwiartek) cala, są normalne.
