Biorąc pod uwagę ten sam obiektyw, czy fotografowanie przy użyciu aparatów FX daje ostrzejsze wyniki niż aparaty DX?
10
Mam D7000 i chcę kupić D800 w przyszłym roku ze względu na „głupi pomysł”, że aparaty FX dają ostrzejsze obrazy niż aparaty DX. Jestem całkiem nowy w fotografii i przeprowadziłem swoje badania. Wydaje mi się jednak, że nie spotkałem się z artykułem / książką, która mówi, że dzięki aparatom FX masz ostrzejsze obrazy. Istnieje również „głupie przekonanie”, że im większe megapiksele, tym ostrzejsze obrazy, które mogę uzyskać, dlatego 36MP D800 może dać mi ostrzejsze obrazy niż D7000. Potrzebuję więc trochę pomocy w podjęciu decyzji, czy powinienem przejść na efekty, czy nie, jeśli chcę tylko ostrość.
Chcę kręcić zdjęcia stockowe i jestem zdumiony, jak ostre są zdjęcia. Wpadłem na pomysł, że jeśli chcę uzyskać ostrzejsze obrazy niż te „miękkie”, które dostaję teraz, muszę przejść do efektów specjalnych bez konieczności przetwarzania końcowego. Próbka „ostrego” obrazu, który często widzę na zdjęciach stockowych to:
Mój przyjaciel dawał takie same wyniki na D5000 wcześniej, ale później przetworzony. Jestem w stanie uzyskać „miękkie” obrazy na moim obiektywie 80-200, takim jak ten:
Krótka odpowiedź jest taka, że wszystko inne równe FX da ostrzejsze obrazy, przynajmniej w środku kadru (być może nie w skrajnych rogach z szerokimi obiektywami). Długa odpowiedź jest tutaj .
Typowym argumentem, który pojawia się na pełnej klatce, jest to, że ostrość obiektywu spada w kierunku rogów, więc użycie tej samej soczewki na kadrze pozwala uniknąć najbardziej miękkich części koła obrazu. Jest to błędne co najmniej trzy i pół się liczy.
Po pierwsze, ostrość centralna będzie o 50% wyższa, gdy użyjesz dokładnie tej samej środkowej części obiektywu na większym matrycy. Obiektyw rozpoznaje określoną liczbę par linii na milimetr na płaszczyźnie filmu. Porównując obrazy, powinieneś to zrobić przy tej samej rozdzielczości / rozmiarze wyjściowym. Dzięki czujnikowi o wysokości 16 mm obiektyw o rozdzielczości 200 lp / mm pośrodku da obraz o rozdzielczości 3200 par linii na wysokość obrazu. Z 24 mm matrycą pełnoklatkową ten sam 200 lp / mm przekłada się na 4800 lp / ph, co zapewnia większą rozdzielczość, a tym samym większą ostrość.
Nie wszystkie obiektywy są bardziej miękkie w rogach, dotyczy to głównie obiektywów szerokokątnych. Zanim osiągniesz 85 mm, możesz spodziewać się doskonałej ostrości na 90% kadru lub więcej, więc przy niewielkim kadrowaniu możesz uzyskać lepszą rozdzielczość niż mniejszy czujnik nawet na granicach.
Dzięki pełnoklatkowemu czujnikowi możesz zatrzymać się, jednocześnie osiągając tę samą głębię ostrości, co czujnik kadrowania (aby utrzymać rozmiar obiektu, musisz się zbliżyć, co zmniejsza głębię pola). Przymknięcie często powoduje ostrzejszy obraz, aż do uzyskania efektów dyfrakcyjnych.
Wreszcie ostrość środkowa często ma znacznie bardziej dominujący wpływ na postrzeganie ostrości, ponieważ fotografowany obiekt często znajduje się w środku lub w pobliżu środka obrazu i bardzo rzadko znajduje się w skrajnych rogach.
Chociaż technicznie to odpowiada na twoje pytanie, nie radziłbym nikomu, aby uaktualniał do pełnej klatki, aby naprawić napotkany problem .
Naprawdę nie porównujesz jak dla podobnego. Opublikowane zdjęcie podstawowe wygląda jak ujęcie studyjne, z mocnymi lampami studyjnymi, pozwalającymi na użycie bardzo małej apertury. Został również intensywnie wyretuszowany. Jest to całkowicie odmienne od ręcznego ujęcia na zewnątrz, które zdaje się mieć szeroko otwarte na f / 2.8
W porównaniu do aktualizacji zyskasz znacznie więcej ostrości dzięki:
doskonalenie techniki (eliminowanie ruchu obiektu / aparatu, dokładne ogniskowanie)
zwracanie uwagi na oświetlenie (niektóre warunki oświetleniowe poprawiają tekstury)
znalezienie najostrzejszej przysłony (zwykle między f / 5.6 a f / 11, zależy od obiektywu, eksperymentuj!)
Wreszcie, chociaż dobrze jest dążyć do najlepszego wyniku w aparacie, obawiam się, że nigdy nie uzyskasz możliwie najostrzejszego wyniku bez postprocessingu - jeśli strzelisz RAW (co powinieneś zrobić na magazynie). Podczas robienia zdjęć JPEG wiele zależy od ustawienia ostrości aparatu (które nawiasem mówiąc jest podobne do wyostrzania w poście), więc uważaj na to, porównując wyniki z aparatów innych osób.
+1. Należy zauważyć, że faktem jest, że lp / mm i l / ph nie są bezpośrednio tłumaczącymi się miarami rozdzielczości. Obecnie żadna lustrzanka cyfrowa na rynku nie oferuje 200 lp / mm. Nowe czujniki 24,2 MP firmy Nikon oferują nieco mniej niż 129 lp / mm rozdzielczości przestrzennej, podczas gdy większość pełnoklatkowych czujników oferuje mniej (czasem znacznie mniej) niż 100 lp / mm. Większy czujnik może zaoferować lepszą ostrość dzięki wyższemu współczynnikowi l / ph tylko wtedy, gdy obiekt jest identycznie wykadrowany, ale ten ostry obraz zwykle nie będzie zawierał tak dużo drobnych szczegółów. 24-megapikselowy czujnik APS-C uchwyci tyle szczegółów, co 57-megapikselowy czujnik FF.
jrista
@ jrista Nie jestem pewien, co masz na myśli, mówiąc, że obraz pełnoklatkowy nie będzie zawierał tak wielu drobnych szczegółów, jeśli masz taką samą liczbę pikseli i podobne kadrowanie, to twój obraz pełnoekranowy powinien zawierać więcej drobnych szczegółów na środku. Rozdzielczość pod względem lp / ph jest jedną z wielu miar ostrości, MTF50 jest nieco lepszy.
Matt Grum,
Innym sposobem na wyrażenie tego byłoby, gdyby obiektyw rzucał drobny element detalu na czujnik o wielkości 4 mikronów, a 24-megapikselowy czujnik APS-C mógłby rozwiązać go w przybliżeniu w tym rozmiarze. 24-megapikselowy czujnik FF nie był w stanie rozwiązać tak drobnego detalu, ponieważ byłby ograniczony do około 6 mikronów pod względem najmniejszego (najlepszego) stopnia szczegółowości, jaki mógłby rozwiązać. Zakładając identyczne wymiary piksela czujnika i kadrowanie, tak, czujnik FF rozwiązałby te same drobne szczegóły większe i oczekiwałbym, że wynik będzie mniej więcej taki sam (z wyjątkiem DOF.)
jrista
Chciałem tylko zauważyć, że lp / mm i lp / ph nie są takie same, a te pierwsze (mierzone dla czujnika) nakładają twardy limit na najdrobniejszy poziom szczegółów, który można rozwiązać z fizycznego punktu widzenia. Rozdzielczość przestrzenna czujnika jest faktycznie minimalnym CoC. Z punktu widzenia portretowania jest to prawdopodobnie kwestia sporna, jednak z punktu widzenia fotografów ptaków wykadrowany czujnik ma tendencję do oferowania bardziej pożądanych cech ze względu na wyższą względną rozdzielczość przestrzenną w porównaniu do czujników pełnoklatkowych. IE Aby uchwycić ten sam szczegół w tej samej odległości, potrzebuję 57mp FF lub 24mp APS-C.
jrista
1
@MattGrum - Nie mam zamiaru być kontrowersyjnym (lub, nie bardziej niż to absolutnie konieczne ;-)) ALE przy takich porównaniach należy zachować szczególną ostrożność, aby porównać naprawdę równoważne przypadki. Rzeczy, takie jak ustawienia obiektywu, obrazowana rzeczywista powierzchnia obiektu i inne, wpływają na wynik, dlatego należy dokładnie zrozumieć, jakie założenia przyjęto podczas dokonywania porównań. Oczekuję, że oboje będziemy mieć tę samą opinię, jeśli usiądziemy i przejdziemy do poczynionych założeń - ale łatwo dojść do pozornie różnych wniosków z powodu pozornie dość niewielkich różnic w punktach początkowych.
Russell McMahon,
5
Ignorując (na razie) wiele szczegółów technicznych, które mogą się tu zaangażować, myślę, że warto zastanowić się, przez co najmniej dwa zdjęcia, które opublikowałeś (dziecko i kot).
Na zdjęciu dziecka zakładam, że „miękkość”, którą widzimy, jest bardziej efektem oświetlenia niż czegokolwiek innego. Samo oświetlenie jest bardzo „miękkie”, co w większości oznacza (skutecznie), że pochodzi ze stosunkowo dużego obszaru. Jest to często preferowane w przypadku portretów i ujęć „upiększających”, ponieważ (między innymi) sprawia, że skóra wygląda wyjątkowo miękko i gładko (choć robi to znacznie większą różnicę u osób starszych i mających więcej zmarszczek itp.).
Zdjęcie kota pokazuje inny problem. W prawie wszystkim z widocznymi oczami prawie musisz skupić się na oczach, aby uzyskać obraz, który ludzie postrzegają jako ostry. W twoim przypadku wąsy kota są w rzeczywistości dość ostre - ale oczy nie. Większość ludzi patrzy prawie natychmiast w oczy, a jeśli są rozmazane, odrzucają zdjęcie jako ogólnie rozmazane, nie szukając faktu, że jest ono ostre gdzie indziej. Można położyć nacisk gdzie indziej, aby tego uniknąć, ale podstawową zasadą jest, że oczy muszą być skupione, aby obraz był ostry.
Podsumowując: domyślam się, że przy odpowiednim oświetleniu i ostrości, twoja obecna konfiguracja prawdopodobnie jest w stanie wytwarzać obrazy, które Ty (i większość innych osób) postrzegasz jako ostrzejsze niż to, co pokazałeś tutaj. Ostatecznie tak, D800 jest w stanie uzyskać wyższą rozdzielczość niż D7000, ale w tych okolicznościach wątpię, aby miało to znaczący wpływ. Kamera o wyższej rozdzielczości wymaga jeszcze dokładniejszej techniki, aby w pełni wykorzystać swoje możliwości (gdziekolwiek blisko) i zrobi jeszcze więcej, aby ujawnić ewentualne błędy.
Niepożądana miękkość na zdjęciach zazwyczaj wynika z połączenia ostrości w niewłaściwym miejscu, zbyt wąskiego DOF, rozmycia w ruchu przy długim czasie otwarcia migawki oraz rozproszonego, równomiernego oświetlenia. Spróbuj sfotografować na f / 8 ze zdalną migawką na statywie w bezpośrednim świetle słonecznym (w celu uzyskania silnego kontrastu i krótkiego czasu otwarcia migawki) i punktowo ustaw ostrość na fotografowanym obiekcie i myślę, że od razu zobaczysz ostrzejsze zdjęcia. Istnieją dobre powody do przejścia na FX, ale to nie jest twój czynnik ograniczający na podstawie twojego przykładu.
Edycja: fotografie często wykorzystują ostrzenie oparte na oprogramowaniu. Zapoznaj się z samouczkiem ostrości Photoshop Lee Varis, aby uzyskać doskonały przewodnik.
Czujnik FF (Full Frame) ma około 50% przewagę w rozdzielczości w porównaniu do czujnika APSC dla równej gęstości pikseli czujnika. Aby uzyskać sensowny copmpaarison, rozważ przypadek, w którym identyczny obiektyw FF o tych samych ustawieniach (ogniskowa, przysłona) jest używany do fotografowania tej samej sceny za pomocą FF i aparatu APSC, dzięki czemu identyczny obszar sceny jest odtwarzany w poza obraz z kamery w każdym przypadku. W tym scenariuszu czujnik FF wykorzystuje zasadniczo cały obszar obiektywu, a kamera APSC wykorzystuje połowę obszaru obiektywu, głównie na środku obiektywu. Aby osiągnąć ten wynik porównawczy przy tych samych ustawieniach ogniskowej, użytkownik FF musi być proporcjonalnie bliżej obiektu. Dostosowanie ogniskowej w celu wyrównania rozmiarów obrazu unieważnia porównanie.
Jeśli ostrość / jakość / kontrast / MTF obiektywu staje się coraz gorzej średnio w stosunku do krawędzi w porównaniu do centrum, jak ma to miejsce w przypadku wszystkich obiektywów dostępnych dla zwykłych śmiertelników, wówczas czujnik FF jest bardziej dotknięty niż czujnik APSC, tak jak czujnik FF wykorzystuje cały obraz obiektywu, a czujnik APSC wykorzystuje środkową część wyższej jakości.
To, czy przewaga FF ~ = + 40% dpi w porównaniu z APSC równoważy pogorszenie jakości obiektywu na krawędziach, zależy od parametrów obiektywu oraz ustawień przysłony i ogniskowej. Dzięki niezwykle wysokiej jakości soczewkom wysokiej jakości czujnik FF będzie ostrzejszy we wszystkich lokalizacjach w każdych warunkach. W przypadku zwykłych soczewek czujnik FF będzie znacznie ostrzejszy w środku i mniej ostry na krawędziach niż APSC w wartościach bezwzględnych, a zwłaszcza w rogach.
Po zatrzymaniu obiektywu rozmiar obrazu pozostaje taki sam, ale zewnętrzne części obiektywu nie są używane. Oznacza to, że „przewaga środka obiektywu” APSC zmniejsza się wraz ze zmniejszaniem przysłony, a czujnik FF powinien być ostrzejszy w całym zakresie przy małych przysłonach.
Powyższe podsumowanie można potwierdzić, patrząc na wykresy MTF Tamron FF SP 70-300 mm f / 4-5.6 na końcu tego postu. Tam Tamrom pokazuje wyniki dla czujników APSC i pełnoklatkowych, a także można skalować krzywe według dowolnego zastosowanego współczynnika przycięcia. Można zauważyć (zgodnie z oczekiwaniami), że w centrum pełna klatka jest wyraźnie lepsza, podczas gdy w rogach lub krawędziach wynik różni się w zależności od ustawienia obiektywu, aw niektórych przypadkach, szczególnie przy dużych przysłonach, wyniki APSC będą lepsze w znacznym stopniu część obrazu.
Czarny okrąg zewnętrzny reprezentuje obszar obrazu reprezentujący obraz utworzony przez soczewkę FF. Niebieski prostokąt = czujnik FF i prawie dotyka koła obrazu. Oczywiście ukośne narożniki czujnika są znacznie bliżej krawędzi obrazu niż zewnętrzne zakresy osi pionowej lub poziomej.
Zielone prostokąty = obszar czujnika APSC są bardzo wygodnie wewnątrz obszaru obrazu soczewki FF i podczas gdy ukośne rogi są bliżej rogów, niż zakres osi pionowej lub poziomej.
Załóżmy, że czujnik FF jest dokładnie dwa razy większy niż obszar czujnika APSC i że oba mają jednakową gęstość pikseli na obszar, tak więc czujnik FF ma dwa razy wiele pikseli. Liniowa gęstość pikseli, jeśli kwadrat kwadratowy wynosi dwa tak samo lub około 41% więcej dla czujnika FF. tzn. czujnik FF ma o 40% więcej komórek czujnikowych w linii prostej, aby pomóc mu w uzyskaniu najlepszych możliwych par linii na mm (lub na cal).
W przypadku obiektywu, który jest równie dobry w całym obszarze obiektywu, daje to wyraźną przewagę aparatowi FF. Bardzo drogie soczewki wysokiej jakości mogą zatem dać znacznie lepszy wynik dzięki czujnikowi FF.
Podczas korzystania z bardziej typowych obiektywów FF w aparacie Fullframe lub APSC (ten sam obiektyw w skrzynkach) z tym samym obszarem obiektu wypełniającym ramkę, czujnik APSC może dać lepszy wynik, gdy obiektyw jest „szeroko otwarty” lub w koniec ogniskowej niskiej ogniskowej.
Rzeczywiste obiektywy mają gorszą wydajność w stosunku do krawędzi w porównaniu do centrum, a wyniki zwykle, ale nie zawsze rosną wraz z odległością od centrum. Ponieważ czujnik FF wykorzystuje części obiektywu od środka od matrycy APSC, ma tę zaletę rozdzielczości, że nie ma wad jakości obiektywu. Względna różnica między zasięgiem soczewki używanej przez czujnik APSC i czujnik FF decyduje o tym, czy FF ogólnie zyskuje, czy traci z powodu swojej doskonałej rozdzielczości.
Ponadto, jeśli jakość obiektywu spadnie wraz z odległością od środka, FF będzie miał większą zmienność ostrości pionowej do poziomej krawędzi niż czujnik APSC używający tej samej soczewki, ponieważ stosunek odległości diagonalnej do poziomej jako ułamek średnicy obrazu obiektywu są większe dla FF niż czujnik APSC. Oznacza to, że soczewka stopniowo mięknie w kierunku krawędzi, krawędzie ukośne (= narożniki) będą względnie bardziej miękkie niż krawędzie osi środkowej lub poziomej niż w przypadku czujnika APSC. (To samo dotyczy odległości pionowych od krawędzi do narożników i miękkości.
Gdy obiektyw zostanie nieco przymknięty lub nieco powiększony, czujnik FF przyniesie więcej korzyści w przypadku typowego obiektywu i może uzyskać prawie równe wyniki z obiektywem o rozsądnej jakości i lepsze wyniki z obiektywem od bardzo dobrej do doskonałej jakości.
tzn. jeśli stać Cię na obiektywy Zeiss, użyj aparatu FF :-)
Użyję „APSC” poniżej, aby oznaczać „przycięty czujnik / półramka / mniejszy niż pełny czujnik 35 mm.
Użyję FF dla pełnoklatkowego / pełnego czujnika 35 mm.
Aparat pełnoklatkowy ** z tym samym obiektywem co połowa klatki zwykle (ale nie zawsze) tworzy ŁATWIEJSZY obraz. **
Aby umożliwić rozsądne porównanie, załóżmy, że aparat FF ma dokładnie dwa razy większy obszar czujnika niż kamera „APSC” i równą gęstość pikseli na obszar czujnika, czyli dwa razy więcej megapikseli. np. 24 Mp FF i czujnik 12 Mp APSC.
Aby kamery mogły korzystać z tego samego obiektywu, o co pytano, musi to być obiektyw FF. Kamera FF wykorzysta zasadniczo cały obszar obiektywu (zgodnie z projektem), a kamera APSC wykorzysta nieco bardziej centralny obszar obiektywu. Chociaż technicznie możliwe jest wykonanie soczewki, która ma prawie taką samą wydajność na całym obszarze soczewki, w praktyce soczewki, na które zwykli śmiertelnicy mogą sobie pozwolić, są bardziej miękkie w kierunku krawędzi. Kamera FF musi poradzić sobie z tymi krawędziami i dołączyć je do obrazu, podczas gdy kamera APSC automatycznie je wyklucza.
Jeśli zdjęcia zostaną zrobione z tej samej pozycji przy użyciu tego samego obiektywu i przy tych samych ustawieniach obiektywu w każdym przypadku, obraz APSC będzie zajmował 50% obszaru widocznego na zdjęciu FF, ponieważ czujnik APSC stanowi 50% obszaru czujnika FF i jest on wystawiany na ten sam obraz optyczny przez tę samą soczewkę.) Jeśli obraz FF zostanie przycięty do tego samego co obraz APSC, wówczas przetwarzana jest identyczna zawartość obrazu przez ten sam obszar czujnika, a wyniki są identyczne dla kamer o jednakowej gęstości pikseli na obszar czujnika. Wyniki są identyczne.
Jeśli zamiast tego obraz z kamery FF zostanie ponownie skomponowany przez zmianę ustawień obiektywu (np. Zwiększenie ogniskowej o współczynnik współczynnika przycinania) lub przez zbliżenie się, aby powstały identyczne obrazy, kamera FF będzie teraz wyświetlać ten sam obraz dwukrotność obszaru czujnika. Linie na cal są ulepszone o współczynnik 1,414 (ponieważ ponieważ czujnik ma powierzchnię 2x, wymiary liniowe są pierwiastkiem kwadratowym z 2 większych dla tego samego współczynnika kształtu czujnika). To zrobione osobno poprawiłoby ostrość. Jednak teraz używana jest cała soczewka. Jeśli MTF (funkcja przenoszenia modulacji = miara jakości obiektywu / mocy rozdzielczej kontrastu / ostrości) jest gorsza o współczynnik ~ 1,4 w dowolnym miejscu, wówczas obiektyw będzie mniej ostry w tym obszarze. Więc, we wszystkich lokalizacjach może być ostrzejszy ze względu na wzrost rozdzielczości czujnika, ale na krawędziach wiele obiektywów będzie gorszych z powodu spadku MTF. Zwróć uwagę, że zmienność MTF różni się (często znacznie) przy różnych ustawieniach przysłony i ogniskowej (dla zoomów), a na pewno między różnymi obiektywami.
Poniższe schematy, stąd zostały wybrane do wiśni NIE odebrać mój punkt widzenia, ale po prostu jako pierwszy użyteczna I z wyszukiwarki internetowej znaleźć, i wykazać powyższy punkt. Obiektyw nie jest zbyt cudowny i jest obiektywem „DX” (APSC), ale dobrze ilustruje ten punkt - prawdopodobnie lepszy niż niektóre, ponieważ nie jest to zbyt drogi obiektyw. Chociaż jest to obiektyw DX, uzasadnione jest, aby w tym porównaniu myśleć o nim jak o soczewkach FF z czujnikiem APSC wykorzystującym zakresy od środkowego do średniego.
Przy przysłonach f / 3.5 i 18 mm różnice między środkiem / granicą / skrajną granicą są tak wyraźne, że przy zastosowaniu w FF można by pomyśleć, że ktoś użył celowego zmiękczenia wokół krawędzi. Przy przysłonach f / 5.6 i 18 mm granica z naszymi przykładowymi czujnikami jest być może po prostu ostrzejsza z FF, a ekstremalne obramowanie jest jeszcze bardziej miękkie.
Na przysłonach f / 8 i 18 mm ekstremalna granica wciąż jest nieco niższa na ff w porównaniu do APSC.
Przy przysłonach f / 11 i 18 mm obiektyw z czasem staje się bardziej miękki (nadal bardzo dobry na środku), a straty MTF nawet na skrajnej granicy są więcej niż rekompensowane przez wzrost lpi w FF.
tzn. przy tym obiektywie przy ogniskowej 18 mm i dużych aperturach środek byłby ostrzejszy na FF, ale krawędzie byłyby zauważalnie bardziej miękkie i dla f / 11 byłyby znacznie ostrzejsze w środku i nieco ostrzejsze na skrajnych granicach.
Poniższe wykresy pokazują wyniki przy rosnącej ogniskowej. Przy 35 mm APSC jest jeszcze ostrzejszy na krawędziach przy dużej aperturze i o 80 mm i więcej, gdzie FF nie używa krawędzi obiektywu, FF jest wyraźnie lepszy.
Oto przykład, w którym Tamron wykonał dla mnie pracę . Stąd
dotyczy to obiektywu Tamron FF SP 70-300 mm F / 4-5.6 Di VC YSD model A005 (!).
Kolory krzywej wykresu mogą mylić.
Dana liczba lp / mm ma czerwoną krzywą (promieniową) i niebieską krzywą (obwodową).
Tamron bardzo pomagafilly pokazuje linie odcięcia APSC i Full Frame.
Patrząc na prawy wykres - przy 300 mm f / 5.6 FF łatwo wygrywa z wynikami radialnymi.
Przy 10 parach linii / mm odpowiedź jest zbliżona do linii prostej promieniowo i niewiele gorsza przy 30 parach linii / mm. W rzeczywistości przy 30 lp / mm jest lepszy promieniowo dla FF niż dla APSC, zanim pozwoli się na zwiększenie rozdzielczości czujnika. Obwodowo (niebieskie linie) FF słabo zanika w porównaniu do APSC - tak bardzo, że APSC będzie lepszy nawet pozwalając na wzrost czujnika. Czytając tekst Tamrona, sugerują, że 10 lp / mm jest miarą kontrastu, a 30 lp / mm jest miarą ostrości. W praktyce oba są ze sobą ściśle powiązane, ale to uproszczenie jest wystarczające jako pierwsza ocena. Tamron mówi, że dla wyników obwodowych przy 300 mm f / 5.6 obiektyw ma lepszy lub znacznie lepszy kontrast z czujnikiem FF, ale będzie miał doskonałą ogólną ostrość z czujnikiem APSC. Ogólnie = ???
Będziesz musiał go wyjąć i zagrać, ale nie jest jasne, czy FF lub APSC będą ogólnie pewnym zwycięzcą.
Wykres po lewej stronie = 70 mm, f / 4 jest mniej miły dla czujnika FF, a APSC ma ogólnie widoczną krawędź dla ostrości i jest podobny dla kontrastu (jeśli zdecydujesz, że w rzeczywistości możesz podzielić te dwie miary). Nie jest to nieoczekiwane, gdy obiektyw „szeroko otwiera się” i używa całej szyby w trybie FF.
Starsze:
Wynika to z tego, że FF wykorzystuje cały obszar soczewki, a APSC używa środkowej części. Twórcy obiektywów trudno jest utrzymać taką samą jakość na całej powierzchni obiektywu, a najtrudniej na krawędziach. Korzystanie ze środka thensów daje ostrzejszy efekt. W niektórych przypadkach ta „reguła” jest zepsuta i dany obiektyw może z różnych powodów działać lepiej na pełnej klatce, ale zwykle tak się nie dzieje. Matt i ja możemy się nie zgadzać w tej kwestii, ale prawdopodobnie nie. Używanie tego samego obiektywu jako odniesienia jest konieczne do porównań.
Aparaty APSC są średnio znacznie tańsze niż aparaty FF, a stosowane z nimi obiektywy są zwykle tańsze. To oczywiście zależy od użytkownika i niektórzy ludzie kupią wysokiej jakości kosztowne obiektywy i użyją ich w aparatach APSC, ale w większości przypadków użytkownik migruje do FF, ponieważ kupuje „droższe szkło”. Wyjątkiem mogą być fotografowie sportowi korzystający z systemów Canon, którzy korzystają z wykadrowanych aparatów Canon ze względu na ich większą liczbę klatek na sekundę i funkcje, które są ukierunkowane na fotografowanie z wysoką czułością ISO.
Największe czynniki wpływające na miękkość to jakość obiektywu i przysłona.
Prawie wszystkie obiektywy osiągają maksymalną ostrość, gdy są używane z mniejszą niż pełną przysłoną. Są wyjątki, ale są rzadkie, a tańsze obiektywy zawsze korzystają z „przymknięcia”. Możliwe, że użyłeś obiektywu o maksymalnej aperturze około f / 3,5 i mógł być użyty na powiedzmy f / 5.6 na tym zdjęciu - może nie. W przypadku tańszego obiektywu najlepsze wyniki osiąga się zwykle przy przysłonie f / 8 lub mniejszej. Początkowo obraz wyostrza się w miarę zmniejszania przysłony (większa liczba f). Gdzieś, zwykle w zakresie od f / 11 do f / 22, efekty dyfrakcyjne znów zaczynają łagodzić obraz. Niektóre obiektywy zaczynają mięknąć dyfrakcyjnie na f / 11, a najlepsze mogą osiągnąć około f / 22. (Niektóre np. Obrazy Ansell Adams są w okolicach f / 40, ale w przypadku kamer wielkoformatowych „zasady” się zmieniają.)
Jeśli chcesz uzyskać obraz sharo z tańszym obiektywem, musisz poeksperymentować, aby znaleźć jego optymalną przysłonę. Upewnij się również, że czas otwarcia migawki jest wystarczająco krótki, aby nie powodować ruchu powodującego zmiękczenie z powodu rozmycia w ruchu.
Jakie były ustawienia aparatu dla twojego „miękkiego” obrazu. Czy możesz podać link do niektórych „ostrych” obrazów?
Dodany:
Twoje zdjęcie kota f / 2.8 MOŻE być bardzo ostre w oryginale, ALE na bardzo ograniczonej głębi ostrości. DOF to zupełnie inna kwestia niż ostrość. Podczas fotografowania na przysłonie f / 2.8 albo cały obiekt znajduje się w bardzo małej odległości, jeśli chcesz, aby był całkowicie ostry LUB nie tylko akceptujesz, ale zwykle masz zamiar, aby wszystkie poza niewielkim pasmem odległości były nieostre. Ten efekt jest zwykle poszukiwany ORAZ będzie bardziej wyraźny na kamerze FF, przy czym wszystkie pozostałe będą równe. Efekt zostanie zmniejszony wraz ze wzrostem odległości do fotografowanego obiektu, zmniejszeniem przysłony (większa liczba f) i krótszą ogniskową.
Przykłady, które podajesz z istockphoto, mogą być ostre, jak myślisz, ale są zbyt małe (niska rozdzielczość), aby być pewnym i zostały zrobione z ustawieniami mającymi na celu zapewnienie ogólnej ostrości obiektu.
Spróbuj zrobić zdjęcia na f / 8 i f / 16 i zobacz, jaki jest wynik. Podczas ustawiania ostrości zwróć szczególną uwagę na skupienie się „na miejscu”. Jeśli masz w aparacie funkcję lupy ostrości, użyj jej.
@ Russell Mogę powiedzieć zarówno z doświadczenia, jak iz technicznego punktu widzenia, że obraz pełnoklatkowy będzie ostrzejszy . Tak, to prawda, że środkowa część większości obiektywów jest lepsza, jednak ze względu na większą liczbę par linii na wysokość obrazu obraz FF jest o 50% ostrzejszy przy użyciu tej samej środkowej części obiektywu (ale może być gorszy na krawędziach). Biorąc pod uwagę obraz, który jest ostrzejszy na środku i taki, który jest bardziej miękki w środku, ale ostrzejszy w rogach, zgadnij, który z nich będzie najbardziej ostry!
Matt Grum,
1
1) niepoprawnie zidentyfikowałeś główny powód, dla którego obrazy FF są ostrzejsze, nie ma to nic wspólnego z megapikselami (chociaż więcej MP rozszerza przewagę FF dalej), jeśli oba aparaty miały 12 MP, obraz FF byłby ostrzejszy na środku . Porównując obrazy o tym samym ostatecznym rozmiarze wyjściowym, w APSC faktycznie powiększasz obraz wyświetlany na matrycy przez obiektyw. A przy powiększaniu ostrość zawsze cierpi. Co więcej, jak każdy filmowiec powie Ci, że powiększenia wykonane ze słabej jakości soczewek cierpią jeszcze bardziej, więc argument za FF zdecydowanie nadal dotyczy tanich soczewek!
Matt Grum,
1
2) „70 mm, f / 4 jest mniej uprzejmy dla matrycy FF, a APSC ma ogólnie widoczną krawędź zapewniającą ostrość” - nie mam pojęcia, jak doszedłeś do tego wniosku! Patrząc na opublikowaną krzywą MTF, ostrość zaczyna nawet spadać do 15 mm. 72% pełnego obrazu klatki znajduje się w odległości 15 mm od środka . Z powodu większego powiększenia za pomocą APS-C trzy czwarte obrazu FF jest zdecydowanie ostrzejsze i prawdopodobnie pozostaje takie do około 18 mm, co stanowi 92% obrazu. Tak więc około 92% obrazu FF jest ostrzejsze, ale twierdzisz, że APS-C jest ogólnie lepszy . NB Tamron nic nie mówi ...
Matt Grum,
1
3) Centrum jest o wiele ważniejsze niż rogi dla wielu fotografii, szczególnie fotografii (które muszą przyciągać wzrok, stąd silne kompozycje centralne są powszechne). Spójrz na zdjęcia opublikowane przez pytającego. Trzy z czterech rogów na pierwszym zdjęciu zawierają nieostre tło. Wszystkie cztery rogi drugiego obrazu są nieostre lub nieważne. Na pewno będą przykłady, które możesz wyciągnąć, ale tutaj mówię o ogólnym trendzie.
Matt Grum,
2
Wreszcie, jak niektórzy pomyślą, że atakuję APS-C i tracę wszelką obiektywność. Systemy APS-C są świetne i mają wiele zalet, ale szczególnie dążyłem do absolutnej maksymalnej ostrości. Chciałbym uzyskać pełną klatkę i uzyskać dobry (nie musi być drogi) obiektyw, taki jak 50 f / 1.8. Ale nie można umieścić obiektywu za 80 USD w aparacie za 3000 USD! Tak, możesz i zatrzymał się, dzięki czemu obrazy będą tak ostre, że zaczną krwawić oczy.
Ignorując (na razie) wiele szczegółów technicznych, które mogą się tu zaangażować, myślę, że warto zastanowić się, przez co najmniej dwa zdjęcia, które opublikowałeś (dziecko i kot).
Na zdjęciu dziecka zakładam, że „miękkość”, którą widzimy, jest bardziej efektem oświetlenia niż czegokolwiek innego. Samo oświetlenie jest bardzo „miękkie”, co w większości oznacza (skutecznie), że pochodzi ze stosunkowo dużego obszaru. Jest to często preferowane w przypadku portretów i ujęć „upiększających”, ponieważ (między innymi) sprawia, że skóra wygląda wyjątkowo miękko i gładko (choć robi to znacznie większą różnicę u osób starszych i mających więcej zmarszczek itp.).
Zdjęcie kota pokazuje inny problem. W prawie wszystkim z widocznymi oczami prawie musisz skupić się na oczach, aby uzyskać obraz, który ludzie postrzegają jako ostry. W twoim przypadku wąsy kota są w rzeczywistości dość ostre - ale oczy nie. Większość ludzi patrzy prawie natychmiast w oczy, a jeśli są rozmazane, odrzucają zdjęcie jako ogólnie rozmazane, nie szukając faktu, że jest ono ostre gdzie indziej. Można położyć nacisk gdzie indziej, aby tego uniknąć, ale podstawową zasadą jest, że oczy muszą być skupione, aby obraz był ostry.
Podsumowując: domyślam się, że przy odpowiednim oświetleniu i ostrości, twoja obecna konfiguracja prawdopodobnie jest w stanie wytwarzać obrazy, które Ty (i większość innych osób) postrzegasz jako ostrzejsze niż to, co pokazałeś tutaj. Ostatecznie tak, D800 jest w stanie uzyskać wyższą rozdzielczość niż D7000, ale w tych okolicznościach wątpię, aby miało to znaczący wpływ. Kamera o wyższej rozdzielczości wymaga jeszcze dokładniejszej techniki, aby w pełni wykorzystać swoje możliwości (gdziekolwiek blisko) i zrobi jeszcze więcej, aby ujawnić ewentualne błędy.
źródło
Niepożądana miękkość na zdjęciach zazwyczaj wynika z połączenia ostrości w niewłaściwym miejscu, zbyt wąskiego DOF, rozmycia w ruchu przy długim czasie otwarcia migawki oraz rozproszonego, równomiernego oświetlenia. Spróbuj sfotografować na f / 8 ze zdalną migawką na statywie w bezpośrednim świetle słonecznym (w celu uzyskania silnego kontrastu i krótkiego czasu otwarcia migawki) i punktowo ustaw ostrość na fotografowanym obiekcie i myślę, że od razu zobaczysz ostrzejsze zdjęcia. Istnieją dobre powody do przejścia na FX, ale to nie jest twój czynnik ograniczający na podstawie twojego przykładu.
Edycja: fotografie często wykorzystują ostrzenie oparte na oprogramowaniu. Zapoznaj się z samouczkiem ostrości Photoshop Lee Varis, aby uzyskać doskonały przewodnik.
źródło
Podsumowanie:
Czujnik FF (Full Frame) ma około 50% przewagę w rozdzielczości w porównaniu do czujnika APSC dla równej gęstości pikseli czujnika. Aby uzyskać sensowny copmpaarison, rozważ przypadek, w którym identyczny obiektyw FF o tych samych ustawieniach (ogniskowa, przysłona) jest używany do fotografowania tej samej sceny za pomocą FF i aparatu APSC, dzięki czemu identyczny obszar sceny jest odtwarzany w poza obraz z kamery w każdym przypadku. W tym scenariuszu czujnik FF wykorzystuje zasadniczo cały obszar obiektywu, a kamera APSC wykorzystuje połowę obszaru obiektywu, głównie na środku obiektywu. Aby osiągnąć ten wynik porównawczy przy tych samych ustawieniach ogniskowej, użytkownik FF musi być proporcjonalnie bliżej obiektu. Dostosowanie ogniskowej w celu wyrównania rozmiarów obrazu unieważnia porównanie.
Jeśli ostrość / jakość / kontrast / MTF obiektywu staje się coraz gorzej średnio w stosunku do krawędzi w porównaniu do centrum, jak ma to miejsce w przypadku wszystkich obiektywów dostępnych dla zwykłych śmiertelników, wówczas czujnik FF jest bardziej dotknięty niż czujnik APSC, tak jak czujnik FF wykorzystuje cały obraz obiektywu, a czujnik APSC wykorzystuje środkową część wyższej jakości.
To, czy przewaga FF ~ = + 40% dpi w porównaniu z APSC równoważy pogorszenie jakości obiektywu na krawędziach, zależy od parametrów obiektywu oraz ustawień przysłony i ogniskowej. Dzięki niezwykle wysokiej jakości soczewkom wysokiej jakości czujnik FF będzie ostrzejszy we wszystkich lokalizacjach w każdych warunkach. W przypadku zwykłych soczewek czujnik FF będzie znacznie ostrzejszy w środku i mniej ostry na krawędziach niż APSC w wartościach bezwzględnych, a zwłaszcza w rogach.
Po zatrzymaniu obiektywu rozmiar obrazu pozostaje taki sam, ale zewnętrzne części obiektywu nie są używane. Oznacza to, że „przewaga środka obiektywu” APSC zmniejsza się wraz ze zmniejszaniem przysłony, a czujnik FF powinien być ostrzejszy w całym zakresie przy małych przysłonach.
Powyższe podsumowanie można potwierdzić, patrząc na wykresy MTF Tamron FF SP 70-300 mm f / 4-5.6 na końcu tego postu. Tam Tamrom pokazuje wyniki dla czujników APSC i pełnoklatkowych, a także można skalować krzywe według dowolnego zastosowanego współczynnika przycięcia. Można zauważyć (zgodnie z oczekiwaniami), że w centrum pełna klatka jest wyraźnie lepsza, podczas gdy w rogach lub krawędziach wynik różni się w zależności od ustawienia obiektywu, aw niektórych przypadkach, szczególnie przy dużych przysłonach, wyniki APSC będą lepsze w znacznym stopniu część obrazu.
Na poniższym diagramie stąd
Czarny okrąg zewnętrzny reprezentuje obszar obrazu reprezentujący obraz utworzony przez soczewkę FF. Niebieski prostokąt = czujnik FF i prawie dotyka koła obrazu. Oczywiście ukośne narożniki czujnika są znacznie bliżej krawędzi obrazu niż zewnętrzne zakresy osi pionowej lub poziomej.
Zielone prostokąty = obszar czujnika APSC są bardzo wygodnie wewnątrz obszaru obrazu soczewki FF i podczas gdy ukośne rogi są bliżej rogów, niż zakres osi pionowej lub poziomej.
Załóżmy, że czujnik FF jest dokładnie dwa razy większy niż obszar czujnika APSC i że oba mają jednakową gęstość pikseli na obszar, tak więc czujnik FF ma dwa razy wiele pikseli. Liniowa gęstość pikseli, jeśli kwadrat kwadratowy wynosi dwa tak samo lub około 41% więcej dla czujnika FF. tzn. czujnik FF ma o 40% więcej komórek czujnikowych w linii prostej, aby pomóc mu w uzyskaniu najlepszych możliwych par linii na mm (lub na cal).
W przypadku obiektywu, który jest równie dobry w całym obszarze obiektywu, daje to wyraźną przewagę aparatowi FF. Bardzo drogie soczewki wysokiej jakości mogą zatem dać znacznie lepszy wynik dzięki czujnikowi FF.
Podczas korzystania z bardziej typowych obiektywów FF w aparacie Fullframe lub APSC (ten sam obiektyw w skrzynkach) z tym samym obszarem obiektu wypełniającym ramkę, czujnik APSC może dać lepszy wynik, gdy obiektyw jest „szeroko otwarty” lub w koniec ogniskowej niskiej ogniskowej.
Rzeczywiste obiektywy mają gorszą wydajność w stosunku do krawędzi w porównaniu do centrum, a wyniki zwykle, ale nie zawsze rosną wraz z odległością od centrum. Ponieważ czujnik FF wykorzystuje części obiektywu od środka od matrycy APSC, ma tę zaletę rozdzielczości, że nie ma wad jakości obiektywu. Względna różnica między zasięgiem soczewki używanej przez czujnik APSC i czujnik FF decyduje o tym, czy FF ogólnie zyskuje, czy traci z powodu swojej doskonałej rozdzielczości.
Ponadto, jeśli jakość obiektywu spadnie wraz z odległością od środka, FF będzie miał większą zmienność ostrości pionowej do poziomej krawędzi niż czujnik APSC używający tej samej soczewki, ponieważ stosunek odległości diagonalnej do poziomej jako ułamek średnicy obrazu obiektywu są większe dla FF niż czujnik APSC. Oznacza to, że soczewka stopniowo mięknie w kierunku krawędzi, krawędzie ukośne (= narożniki) będą względnie bardziej miękkie niż krawędzie osi środkowej lub poziomej niż w przypadku czujnika APSC. (To samo dotyczy odległości pionowych od krawędzi do narożników i miękkości.
Gdy obiektyw zostanie nieco przymknięty lub nieco powiększony, czujnik FF przyniesie więcej korzyści w przypadku typowego obiektywu i może uzyskać prawie równe wyniki z obiektywem o rozsądnej jakości i lepsze wyniki z obiektywem od bardzo dobrej do doskonałej jakości.
tzn. jeśli stać Cię na obiektywy Zeiss, użyj aparatu FF :-)
Użyję „APSC” poniżej, aby oznaczać „przycięty czujnik / półramka / mniejszy niż pełny czujnik 35 mm.
Użyję FF dla pełnoklatkowego / pełnego czujnika 35 mm.
Aparat pełnoklatkowy ** z tym samym obiektywem co połowa klatki zwykle (ale nie zawsze) tworzy ŁATWIEJSZY obraz. **
Aby umożliwić rozsądne porównanie, załóżmy, że aparat FF ma dokładnie dwa razy większy obszar czujnika niż kamera „APSC” i równą gęstość pikseli na obszar czujnika, czyli dwa razy więcej megapikseli. np. 24 Mp FF i czujnik 12 Mp APSC.
Aby kamery mogły korzystać z tego samego obiektywu, o co pytano, musi to być obiektyw FF. Kamera FF wykorzysta zasadniczo cały obszar obiektywu (zgodnie z projektem), a kamera APSC wykorzysta nieco bardziej centralny obszar obiektywu. Chociaż technicznie możliwe jest wykonanie soczewki, która ma prawie taką samą wydajność na całym obszarze soczewki, w praktyce soczewki, na które zwykli śmiertelnicy mogą sobie pozwolić, są bardziej miękkie w kierunku krawędzi. Kamera FF musi poradzić sobie z tymi krawędziami i dołączyć je do obrazu, podczas gdy kamera APSC automatycznie je wyklucza.
Jeśli zdjęcia zostaną zrobione z tej samej pozycji przy użyciu tego samego obiektywu i przy tych samych ustawieniach obiektywu w każdym przypadku, obraz APSC będzie zajmował 50% obszaru widocznego na zdjęciu FF, ponieważ czujnik APSC stanowi 50% obszaru czujnika FF i jest on wystawiany na ten sam obraz optyczny przez tę samą soczewkę.) Jeśli obraz FF zostanie przycięty do tego samego co obraz APSC, wówczas przetwarzana jest identyczna zawartość obrazu przez ten sam obszar czujnika, a wyniki są identyczne dla kamer o jednakowej gęstości pikseli na obszar czujnika. Wyniki są identyczne.
Jeśli zamiast tego obraz z kamery FF zostanie ponownie skomponowany przez zmianę ustawień obiektywu (np. Zwiększenie ogniskowej o współczynnik współczynnika przycinania) lub przez zbliżenie się, aby powstały identyczne obrazy, kamera FF będzie teraz wyświetlać ten sam obraz dwukrotność obszaru czujnika. Linie na cal są ulepszone o współczynnik 1,414 (ponieważ ponieważ czujnik ma powierzchnię 2x, wymiary liniowe są pierwiastkiem kwadratowym z 2 większych dla tego samego współczynnika kształtu czujnika). To zrobione osobno poprawiłoby ostrość. Jednak teraz używana jest cała soczewka. Jeśli MTF (funkcja przenoszenia modulacji = miara jakości obiektywu / mocy rozdzielczej kontrastu / ostrości) jest gorsza o współczynnik ~ 1,4 w dowolnym miejscu, wówczas obiektyw będzie mniej ostry w tym obszarze. Więc, we wszystkich lokalizacjach może być ostrzejszy ze względu na wzrost rozdzielczości czujnika, ale na krawędziach wiele obiektywów będzie gorszych z powodu spadku MTF. Zwróć uwagę, że zmienność MTF różni się (często znacznie) przy różnych ustawieniach przysłony i ogniskowej (dla zoomów), a na pewno między różnymi obiektywami.
Poniższe schematy, stąd zostały wybrane do wiśni NIE odebrać mój punkt widzenia, ale po prostu jako pierwszy użyteczna I z wyszukiwarki internetowej znaleźć, i wykazać powyższy punkt. Obiektyw nie jest zbyt cudowny i jest obiektywem „DX” (APSC), ale dobrze ilustruje ten punkt - prawdopodobnie lepszy niż niektóre, ponieważ nie jest to zbyt drogi obiektyw. Chociaż jest to obiektyw DX, uzasadnione jest, aby w tym porównaniu myśleć o nim jak o soczewkach FF z czujnikiem APSC wykorzystującym zakresy od środkowego do średniego.
Przy przysłonach f / 3.5 i 18 mm różnice między środkiem / granicą / skrajną granicą są tak wyraźne, że przy zastosowaniu w FF można by pomyśleć, że ktoś użył celowego zmiękczenia wokół krawędzi.
Przy przysłonach f / 5.6 i 18 mm granica z naszymi przykładowymi czujnikami jest być może po prostu ostrzejsza z FF, a ekstremalne obramowanie jest jeszcze bardziej miękkie.
Na przysłonach f / 8 i 18 mm ekstremalna granica wciąż jest nieco niższa na ff w porównaniu do APSC.
Przy przysłonach f / 11 i 18 mm obiektyw z czasem staje się bardziej miękki (nadal bardzo dobry na środku), a straty MTF nawet na skrajnej granicy są więcej niż rekompensowane przez wzrost lpi w FF.
tzn. przy tym obiektywie przy ogniskowej 18 mm i dużych aperturach środek byłby ostrzejszy na FF, ale krawędzie byłyby zauważalnie bardziej miękkie i dla f / 11 byłyby znacznie ostrzejsze w środku i nieco ostrzejsze na skrajnych granicach.
Poniższe wykresy pokazują wyniki przy rosnącej ogniskowej. Przy 35 mm APSC jest jeszcze ostrzejszy na krawędziach przy dużej aperturze i o 80 mm i więcej, gdzie FF nie używa krawędzi obiektywu, FF jest wyraźnie lepszy.
Oto przykład, w którym Tamron wykonał dla mnie pracę . Stąd
dotyczy to obiektywu Tamron FF SP 70-300 mm F / 4-5.6 Di VC YSD model A005 (!).
Kolory krzywej wykresu mogą mylić.
Dana liczba lp / mm ma czerwoną krzywą (promieniową) i niebieską krzywą (obwodową).
Tamron bardzo pomagafilly pokazuje linie odcięcia APSC i Full Frame.
Patrząc na prawy wykres - przy 300 mm f / 5.6 FF łatwo wygrywa z wynikami radialnymi.
Przy 10 parach linii / mm odpowiedź jest zbliżona do linii prostej promieniowo i niewiele gorsza przy 30 parach linii / mm. W rzeczywistości przy 30 lp / mm jest lepszy promieniowo dla FF niż dla APSC, zanim pozwoli się na zwiększenie rozdzielczości czujnika.
Obwodowo (niebieskie linie) FF słabo zanika w porównaniu do APSC - tak bardzo, że APSC będzie lepszy nawet pozwalając na wzrost czujnika. Czytając tekst Tamrona, sugerują, że 10 lp / mm jest miarą kontrastu, a 30 lp / mm jest miarą ostrości. W praktyce oba są ze sobą ściśle powiązane, ale to uproszczenie jest wystarczające jako pierwsza ocena.
Tamron mówi, że dla wyników obwodowych przy 300 mm f / 5.6 obiektyw ma lepszy lub znacznie lepszy kontrast z czujnikiem FF, ale będzie miał doskonałą ogólną ostrość z czujnikiem APSC. Ogólnie = ???
Będziesz musiał go wyjąć i zagrać, ale nie jest jasne, czy FF lub APSC będą ogólnie pewnym zwycięzcą.
Wykres po lewej stronie = 70 mm, f / 4 jest mniej miły dla czujnika FF, a APSC ma ogólnie widoczną krawędź dla ostrości i jest podobny dla kontrastu (jeśli zdecydujesz, że w rzeczywistości możesz podzielić te dwie miary). Nie jest to nieoczekiwane, gdy obiektyw „szeroko otwiera się” i używa całej szyby w trybie FF.
Starsze:
Wynika to z tego, że FF wykorzystuje cały obszar soczewki, a APSC używa środkowej części. Twórcy obiektywów trudno jest utrzymać taką samą jakość na całej powierzchni obiektywu, a najtrudniej na krawędziach. Korzystanie ze środka thensów daje ostrzejszy efekt. W niektórych przypadkach ta „reguła” jest zepsuta i dany obiektyw może z różnych powodów działać lepiej na pełnej klatce, ale zwykle tak się nie dzieje. Matt i ja możemy się nie zgadzać w tej kwestii, ale prawdopodobnie nie. Używanie tego samego obiektywu jako odniesienia jest konieczne do porównań.
Aparaty APSC są średnio znacznie tańsze niż aparaty FF, a stosowane z nimi obiektywy są zwykle tańsze. To oczywiście zależy od użytkownika i niektórzy ludzie kupią wysokiej jakości kosztowne obiektywy i użyją ich w aparatach APSC, ale w większości przypadków użytkownik migruje do FF, ponieważ kupuje „droższe szkło”. Wyjątkiem mogą być fotografowie sportowi korzystający z systemów Canon, którzy korzystają z wykadrowanych aparatów Canon ze względu na ich większą liczbę klatek na sekundę i funkcje, które są ukierunkowane na fotografowanie z wysoką czułością ISO.
Największe czynniki wpływające na miękkość to jakość obiektywu i przysłona.
Prawie wszystkie obiektywy osiągają maksymalną ostrość, gdy są używane z mniejszą niż pełną przysłoną. Są wyjątki, ale są rzadkie, a tańsze obiektywy zawsze korzystają z „przymknięcia”. Możliwe, że użyłeś obiektywu o maksymalnej aperturze około f / 3,5 i mógł być użyty na powiedzmy f / 5.6 na tym zdjęciu - może nie. W przypadku tańszego obiektywu najlepsze wyniki osiąga się zwykle przy przysłonie f / 8 lub mniejszej. Początkowo obraz wyostrza się w miarę zmniejszania przysłony (większa liczba f). Gdzieś, zwykle w zakresie od f / 11 do f / 22, efekty dyfrakcyjne znów zaczynają łagodzić obraz. Niektóre obiektywy zaczynają mięknąć dyfrakcyjnie na f / 11, a najlepsze mogą osiągnąć około f / 22. (Niektóre np. Obrazy Ansell Adams są w okolicach f / 40, ale w przypadku kamer wielkoformatowych „zasady” się zmieniają.)
Jeśli chcesz uzyskać obraz sharo z tańszym obiektywem, musisz poeksperymentować, aby znaleźć jego optymalną przysłonę. Upewnij się również, że czas otwarcia migawki jest wystarczająco krótki, aby nie powodować ruchu powodującego zmiękczenie z powodu rozmycia w ruchu.
Jakie były ustawienia aparatu dla twojego „miękkiego” obrazu. Czy możesz podać link do niektórych „ostrych” obrazów?
Dodany:
Twoje zdjęcie kota f / 2.8 MOŻE być bardzo ostre w oryginale, ALE na bardzo ograniczonej głębi ostrości. DOF to zupełnie inna kwestia niż ostrość. Podczas fotografowania na przysłonie f / 2.8 albo cały obiekt znajduje się w bardzo małej odległości, jeśli chcesz, aby był całkowicie ostry LUB nie tylko akceptujesz, ale zwykle masz zamiar, aby wszystkie poza niewielkim pasmem odległości były nieostre. Ten efekt jest zwykle poszukiwany ORAZ będzie bardziej wyraźny na kamerze FF, przy czym wszystkie pozostałe będą równe. Efekt zostanie zmniejszony wraz ze wzrostem odległości do fotografowanego obiektu, zmniejszeniem przysłony (większa liczba f) i krótszą ogniskową.
Przykłady, które podajesz z istockphoto, mogą być ostre, jak myślisz, ale są zbyt małe (niska rozdzielczość), aby być pewnym i zostały zrobione z ustawieniami mającymi na celu zapewnienie ogólnej ostrości obiektu.
Spróbuj zrobić zdjęcia na f / 8 i f / 16 i zobacz, jaki jest wynik. Podczas ustawiania ostrości zwróć szczególną uwagę na skupienie się „na miejscu”. Jeśli masz w aparacie funkcję lupy ostrości, użyj jej.
źródło