Bokeh ludzkiego oka - jak to wygląda i różni się w zależności od apertury i osoby?

Jak dokładnie wygląda bokeh ludzkiego oka ?

Jak różni się w zależności od różnych otworów i poszczególnych osób ?

Jako osoba niedowidząca dość łatwo jest mi zorientować się, jaki jest efekt bokeh w moich oczach: wystarczy zdjąć okulary i spojrzeć na małe, odległe, jasne źródło światła w ciemnym otoczeniu.

Jeśli to zrobisz, najprawdopodobniej na początku zobaczysz rozmazany, niewyraźny obszar światła (być może niedaleko od tego, czego można oczekiwać od optyki bardzo niskiej jakości). Gdy jednak zaczniesz na to zwracać uwagę, będziesz w stanie zauważyć, że w bokeh jest dużo struktur; istnieją bardzo skomplikowane wzory, w przeciwieństwie do niczego, czego można oczekiwać od rozsądnego obiektywu.

Ale z drugiej strony nasze mózgi wykonują różnego rodzaju dziwne przetwarzanie końcowe, więc nie jestem do końca pewien, czy to, co myślę, że widzę, jest wiernym odwzorowaniem obrazu wytworzonego przez obiektyw. Wolałbym nie ufać tutaj własnym oczom.

Spodziewałbym się, że dzięki nowoczesnej technologii obrazowania medycznego można faktycznie zrobić zdjęcie tego, co widzimy. Czy ktoś widział takie zdjęcia, szczególnie w celu pokazania, w jaki sposób widzimy źródła światła nieostre?

Podkreślenia Bokeh wyświetlają plamy świetlne jako kształt tęczówki, w przypadku człowieka źrenicy. Jest to okrągłe i pozostaje takie, gdy zatrzymujesz się. Kot widziałby je jako podłużne, spiczaste elipsoidy. Kolejna funkcja decydująca o spojrzeniu bokeh na aberracje sferyczne, które są trudniejsze do przewidzenia. Może to wpływa na ten element, jeśli używasz okularów, szczególnie jeśli potrzebujesz okularów korekcyjnych, takich jak ja, mam 60 stopni na jedno oko. Znalazłem ten tekst:

http://www.telescope-optics.net/eye_aberrations.htm

Najwyraźniej zwykle mamy niezłą korektę, a potem powinna zanikać w kierunku krawędzi, jak najlepszy z najlepszych obiektywów. A kiedy jesteś blisko i dalekowzrocznie, twoja ogniskowa i odległość do oka nie pasują.

W innym badaniu stwierdzono tendencję do ujemnej aberracji sferycznej, która zapewnia lepsze rozogniskowanie (bokeh kulki) przy ustawianiu ostrości bliżej niż obiekt.

Zrobiłem kilka testów i zgadzam się, że kula bokeh jest prawie idealna, ale ma na niej teksturę. Musi to wynikać z nierównomiernego rozmieszczenia receptorów, materii organicznej i „martwego punktu”, jaki mamy w miejscu połączenia nerwowego.

Trzecią rzeczą, która wpływa na widok kulek, jest liczba F - względny rozmiar tęczówki do ogniskowej. Badania wykazały, że źrenice mają około 4-9 mm w zależności od wieku. Ogniskowa (nie 35 mm EQ!) Wynosi 17–22 mm, w zależności od sposobu pomiaru. Daje to zakres F1.8-F5.5, więc w większości przypadków korzystamy z F2.8-F4.

http://hypertextbook.com/facts/2002/JuliaKhutoretskaya.shtml

Kulki utworzone przez skupienie się bliżej podświetlenia są raczej małe i blakną do zewnętrznych krawędzi, przez co wydają się jeszcze mniejsze niż kulki, np. Tutaj w F1.4:

Ale wskaźnik laserowy w odległości 3 metrów stał się ręcznie robioną kulą bokeh, gdy skupiłem się na 30 cm. Moje oko, które ma korekcję 60 stopni, nie tworzyło jednolitej piłki, podczas gdy moje drugie oko tak.

Ogniskowa jest również w równaniu:

http://www.marcuswinter.de/archives/1703

Gdy używasz numeru F jako odniesienia (twój zoom F3,5-5,6 to tak naprawdę obiektyw o stałej aperturze, a twój zoom F2,8 to zmienna apertura, ale stała liczba F), skaluje się liniowo wraz z ogniskową (wielokrotny współczynnik przycięcia ), a widzenie ludzkie uważa się za bliskie 50 mm (ekw.), na którym zrobiono zdjęcie psa, więc dla uproszczenia nie można tego tłumaczyć:

Widzimy więc kulki na zdjęciu psa o wielkości około 20-50%, nieco bardziej okrągłe, blaknące do krawędzi i z teksturami w środku, ale jeśli podświetlenie jest bliżej niż w centrum uwagi, kulki stają się twarde wyglądaj i wydają się większe (prawdopodobnie również ze względu na bliskość).

To wszystko jest teoretyczne z mojej strony, więc weź to, co to jest. Mogę dokładniej zbadać sprawę i zaktualizować swoje ustalenia (ponownie).

Zastanawiałem się nad tym sam, ale nigdy nie myślałem o pytaniu. Nie mam kwalifikacji, aby udzielić dobrej odpowiedzi, ale wydaje mi się, że, jak powiedział Michael, bokeh jest wyświetlane w kształcie tęczówki, która jest z grubsza okrągła w całym zakresie. Zauważysz jednak, że efekt bokeh oka nie jest idealnym kołem, ale raczej lekko falistym i nieregularnym. Jest to prawdopodobne, ponieważ nasza tęczówka, choć okrągła, również nie jest idealnym kołem. Ponieważ tęczówka każdego człowieka jest nieuchronnie nieco inna, oznacza to, że dokładna okrągłość / kształt bokeh jest również nieco inna u każdej osoby.

Ponadto wydaje mi się, że nieregularna jakość „wnętrza” bokeh jest spowodowana tym, że zasadniczo rzutuje on to, co jest na powierzchni oka przed naszą tęczówką. Ponieważ ludzie często mają małe cząsteczki tego, co unosi się na powierzchni naszych oczu, mogą być powiększone w bokeh do tego stopnia, że ​​są widoczne. Wydaje się to wspierać fakt, że jeśli przyjrzę się bliżej efektowi bokeh oka i zaobserwuję niedoskonałości, a następnie zamrugam kilka razy, kiedy ponownie sprawdzę, niedoskonałości uległy zmianie.

Tylko kilka nietypowych ciosów. Znów nie mam żadnej wiedzy naukowej na ten temat.

PS Teraz patrzysz mi na biurko ze skrzyżowanymi oczami i patrzę na efekt bokeh.

Na boke, szczególnie rozmazane kręgi, duży wpływ ma wielkość źrenicy wejściowej. W obiektywie DSLR źrenice wejściowe mogą być dość duże, nawet o wiele cali średnicy. Bardzo duży źrenica wejściowa może tworzyć dobrze zdefiniowane, „przyjemne” koła rozmycia i rozmycie tła (ogólnie boke).

Jeśli chodzi o ludzkie oko, nawet gdy jest ono szeroko rozszerzone, nasza źrenica wejściowa jest wciąż dość mała w wielkim schemacie rzeczy. Koła rozmycia i boke w ogóle dla ludzkich oczu są prawdopodobnie bardziej zbliżone do kamery P&S średniego i wysokiego zasięgu, która może mieć źrenicę wejściową o największej średnicy kilku milimetrów. Jak większość, którzy zastanawiali się nad tym samym pytaniem o aparatach P&S ... można by się spodziewać, że ludzkie oko będzie raczej słabe, z małymi, często niezauważalnymi kółkami rozmycia.

To kręci się z moimi własnymi eksperymentami. Zamykając jedno oko i skupiając się blisko drugiego na tle z jasnymi światłami w oddali, nie widzę niczego, co mogłoby przypominać obiektyw 50 mm f / 1.4 ... Widzę bardziej niewyraźne rozmycie, które nie powoduje nie wykazują wiele na tle rozmytych kręgów, a te, które, jak sądzę, widzę, są bardzo małe i wciąż niewyraźne.

Widzieć boke na własne oczy jest dość trudne. Oko jest pod tym względem wieloaspektowe, przy czym tylko 2 ° FoV dla naszego dołka ma wysoką, szczegółową rozdzielczość. Szerszy FoV 10 ° ma niższą rozdzielczość, a rozdzielczość aż do granic naszej całkowitej FoV jest jeszcze niższa. Silnik przetwarzania mózgu generalnie sprawia, że ​​rzeczy poza obszarem dołka 2 ° i trochę otaczającego regionu są raczej niewyraźne przez cały czas, nawet patrząc na sceny z odległości, które dla wszystkich celów i celów są w „nieskończoności”. Konstrukcja naszych oczu, naszych soczewek i fakt, że mamy martwy punkt, prowadzi również do gorszej jakości boke, niż można by uzyskać z ładnego obiektywu DSLR o szerokim otworze.

Powiedziałbym, w ogólnym sensie, że boke dla ludzkiego oka jest podobne do wyższego standardu P&S, z dodatkowym stopniem niewyraźności poza 2-5 ° FoV.