Jak wygląda Leica?

Jaki jest wizerunek Leiki, który zdaniem fanów firmy jest dla nich wyjątkowy? Jakie są konkretne różnice dla laika?

Myślę, że istniało wiele prawdziwych powodów „spojrzenia” i większość z nich już się nie stosuje… ale inne mogły zająć ich miejsce.

Prawdziwe IMHO są historyczne.

Zmieniona fotografia 35 mm

Leica wynalazła 35 mm i nagle wiele profesjonalnych reportaży stało się nieskończenie bardziej przenośnych. Oznaczało to, że były zdjęcia typu Leica, które nie miały nic wspólnego z jakością obrazu.

Zmiana obrazu o 35 mm

„Rzeczywista” jakość obrazu rzeczywiście wymagała nozylizmu przy 35 mm, ale o ile było to brane pod uwagę ... można powiedzieć, że nie było „gorsze”, ale „inne”.

Zwiększone ziarno, ale przenośność oznaczała mniejsze zużycie światła i bardziej dociskane ASA / ISO dla ujęć ruchomych. Rezultatem fotografii ulicznej lub wojennej była tekstura. Tymczasem tam, gdzie szybkość filmu nie była tak istotna, 35 mm wciąż wystarczało, aby uchwycić obrazy bez ziarna. Należy pamiętać, że analogowe ziarno kryształu może być atrakcyjne w taki sposób, że szum cyfrowy nigdy nie będzie.

Azotan srebra

W czasie, gdy Leica zyskiwała miano w latach 40. i 50. jako jedyny system pro 35 mm, rozumiem, że media monochromatyczne stosowały znacznie wyższe stężenia azotanu srebra niż później. Obrazy z tamtych czasów (rzeczywiste odbitki, a nie skany na monitorze) mają luminancję i jakość, która moim zdaniem została utracona w późniejszym filmie. W związku z tym, zanim wszystkie inne profesjonalne systemy 35 mm wyszły na rynek, nie mogły się równać ze starymi obrazami Leiki ... „wygląd Leiki” ... ale oto kryzys… i teraz Leica nie mogła!

Soczewki niepowlekane

Olympus OM-1 był prawdopodobnie kolejnym zmieniaczem gier, został aktywnie zaprojektowany, aby zrzucić Leikę z cokołu i w dużej mierze odniósł sukces w kręgach zawodowych. W rzeczywistości pasuje do przypadku Leiki, aż do pentapryzmu, ale oczywiście go nie obejmuje i pierwotnie nazywano go M1, dopóki Leica nie sprzeciwiła się. Miał także niepowlekane soczewki i ponownie IMHO pasuje do „wyglądu Leiki”, co pozwala na ograniczenie azotanu srebra dla wszystkich.

Więc co w takim razie wygląda Leica na 35 mm? Profesjonalny, niepowlekany obiektyw o wysokiej wydajności, ale nie zgadzam się, że musi to być szczególnie ostre. Musi mieć bardzo dobry efekt bokeh, dobry kontrast i szybką przysłonę.

Soczewki Prime

Wydaje się, że większość właścicieli Leiki trzyma się prime. W przeciwieństwie do tego większość właścicieli lustrzanek korzysta obecnie z zoomu. Zoomy są wolniejsze niż liczby pierwsze, więc tracisz wąską głębię ostrości, jaką oferuje liczba pierwsza, i generalnie wyświetlają się gorzej.

Również zbliżenie oznacza, że ​​wielu nie może naprawdę zbliżyć się do fotografowanego obiektu ... dzięki czemu obraz wydaje się bardziej płaski i względnie pozbawiony życia. IMHO to był smutny dzień Olympus dodał powiększenia do swojego systemu OM.

Niepowlekane soczewki

Niepowlekane soczewki były lepsze od monochromatycznych, ale miały problemy z kolorem. Leica często idzie w parze z monochromatem.

Zwykle używam niepowlekanych soczewek na mojej lustrzance cyfrowej podczas fotografowania monochromatycznego, a nawet cyfrowego, myślę, że to robi różnicę, ale podobnie jak pogląd, że nowoczesna Leica ma nieodłączny wygląd, może żartuję! To zdecydowanie robi ogromną różnicę podczas fotografowania w podczerwieni. Większość współczesnych obiektywów, niezależnie od jakości, ma problemy z lustrzankami cyfrowymi na podczerwień.

DZISIAJ

Myślę, że nowoczesne zdjęcie na Leice nie ma bardziej specjalnego wyglądu niż jakikolwiek inny profesjonalny aparat z profesjonalną podstawką w tym samym przedziale cenowym. Jakakolwiek sugestia, że ​​jest lepsza, prawie na pewno polega na tym, że wiele osób porównuje zdjęcia z tymi wykonanymi za pomocą stosunkowo niedrogiego zestawu i zwykle robione z zoomem. Podobnie każdy, kto inwestuje w Leikę, musiałby poważnie potraktować swoje zdjęcia i prawdopodobnie mieć dość duże doświadczenie ... więc typowe ujęcie Leiki nie jest tak naprawdę porównywalne z typowym ujęciem aparatu konsumenckiego.

PORÓWNANIE FORMATÓW

Dzisiaj widzimy, że cztery czwarte tworzy profesjonalne rozwiązania na maleńkich czujnikach, a wielu profesjonalistów odrzuca tezę pro. Wzrasta hałas, rozdzielczość maleje, rozmiar „ujemny” jest ograniczony do około 16mpx i potrzeba dwa razy szybszych obiektywów, aby uzyskać porównywalnie płytką głębię ostrości, podobnie jak w przypadku przejścia ze średniego lub dużego formatu do 35 mm, jeśli możemy stwierdzić, że było to kiedykolwiek osiągnięte.

Jako taki, w ramach MFT, „Acme Camera Co.” naładował Ziemię, ale stworzył tylko superszybkie obiektywy na najwyższym poziomie i stworzył super kompaktowe przenośne korpusy, wykorzystując mały formar. To byłby scenariusz Leiki na dziś. Już wkrótce ludzie będą mówić o „wyglądzie Acme”.

Osobiście uważam, że seria Leica M jest naprawdę nieporęczna, nawet dzisiaj „luźna”. Przez jakiś czas korzystałem z M2 i muszę powiedzieć, że nigdy nie zbliżył się do radości Olympusa wyposażonego w obiektyw f / 1.2, chociaż dalmierz był niesamowicie jasny (w przeciwieństwie do serii lll lub jego rosyjskich klonów i działał przysmak .

O ile Internet zdecydował, że ...

Wygląd Leiki jest obrazem o niskiej głębi ostrości, z nieostre sekcje. Punktowe źródła światła zamieniają się w dobrze uformowane koła, a inne nieostre formy są modyfikowane przez podobny efekt rozmycia. Ilustruje to szybkie wyszukiwanie w Google Image hasła „ leica bokeh ”.

Pod względem stereotypu nie zaszkodzi, jeśli jest to czarno-białe szczere zdjęcie uliczne o wysokim kontraście, pokazujące dynamiczny zakres filmu i nawiązujące do historii aparatu w gatunku „fotografii ulicznej”. : P

Leica produkuje wysokiej jakości obiektywy o dobrych możliwościach (szybkie, o niskich zniekształceniach itp.) ... ale także wiele innych osób. W pewnym stopniu wygląd Leiki to tylko trochę popisywanie się dobrym obiektywem. Jednak konfiguracja szkła i przysłony, które powodują rozmycie w obszarach nieostrych, jest najtrudniejsza do odtworzenia.

Aby dać inny (może błędny) pogląd na ten temat, myślę, że to, co nazywa się wyglądem Leiki, jest mieszanką subiektywnych i obiektywnych rzeczy.

Istnieje kilku fotografów, którzy są tak przyzwyczajeni do przeglądania, tworzenia, tworzenia i studiowania zdjęć zrobionych obiektywami i aparatami Leica, które mogą zidentyfikować obiektyw, z którego zrobiono zdjęcie. Wiem, że może to wydawać się niepokojące, ale są ludzie, którzy codziennie pracują ze zdjęciami, a jeśli zdają się mieć uprzedzenia do Leiki, zwracają dużą uwagę i studiują te rzeczy (tj. Subtelne różnice w obrazach wytwarzanych przez Leicę) . Może to być postrzegane jako część subiektywna.

Obiektywna część polega na tym, że obiektywów Leica jest stosunkowo niewiele i oczywiście mają one wiele wspólnego pod względem wzornictwa, projektanta i rodzaju szkła, więc nieuchronnie mają one część charakteru pod względem odwzorowania kolorów i bokeh. Jakikolwiek jest wygląd Leiki, jest wytwarzany przez ten zestaw soczewek.

Mam nadzieję, że tu pomogę.

Myślę, że różni ludzie będą mieli różne definicje, ale tak zwany wygląd Leiki był często kojarzony z wyglądem wytwarzanym przez soczewki stworzone przez Waltera Mandlera . Żaden obiektyw nie jest idealny i każdy projektant musi określić swoje priorytety i zestaw kompromisów, które są skłonni poczynić. Mandler wybrał kompromisy w sposób odmienny od głównych producentów i uzyskał wyraźny wygląd, znany również jako „Leica glow”.

W „wyglądzie Leiki” jest wiele nietechnicznych rzeczy: wybór tematu, kompozycji i tak dalej. W dużym stopniu można to osiągnąć za pomocą dowolnego nowoczesnego aparatu, chociaż niektóre aspekty są łatwiejsze dzięki czemuś nieco bardziej dyskretnej i cichej niż w przypadku gigantycznej (D) lustrzanki. Jednak ważne jest, aby zdać sobie sprawę, że historycznie możliwe było robienie zdjęć za pomocą Leiki, które były bardzo trudne przed nim: są rzeczy, które można zrobić za pomocą aparatu, który można dyskretnie nosić w jednej ręce, a które dość trudno zrobić za pomocą aparatu którego używasz na statywie, szczególnie w świecie, w którym wszyscy spodziewali się, że aparat będzie działał na statywie, a te rzeczy były ważnym elementem „wyglądu Leiki”, ponieważ Leica była pierwszą kamerą, która to umożliwiła. Co ciekawe dzisiaj dyskretne kamery, które możesz nosić: nikt nigdy nie komentuje mojego Pentaxa MX, ale wiele osób komentuje moją Leikę!

Istnieją również techniczne aspekty wyglądu Leiki: film 35 mm oznaczał względnie ziarniste zdjęcia i nadal tak jest. Czarno-biały oznacza, no cóż, czarno-biały. Wiele klasycznych zdjęć wykonanych za pomocą Leiki wykonano za pomocą Tri-X (ale nie nowoczesnej formuły Tri-X), który jest dość szybkim filmem, więc ma jeszcze więcej ziarnistości i wygląda, jakby, Tri-X.

I chyba najważniejszy aspekt techniczny: soczewki. Myślę, że termin ten brzmi „Leica glow”: jest to coś, co dostajesz z obiektywem, który był dobry optycznie jak na standardy obiektywów zaprojektowanych przed komputerami i który jest niepowlekany lub co najwyżej jednopowłokowy: będzie miał stosunkowo niski kontrast ( dobre dla czarno-białych) i podatne na różnego rodzaju rozbłysk zwany „blaskiem”. Będzie miał dobry (lub zresztą nieobraźliwy) efekt bokeh. Będzie to pierwsza (optycznie dobre powiększenia były rzadkie przed projektowaniem komputera i skutecznie nie można używać zoomu z dalmierzem). Nie będzie on zbyt długi ani bardzo krótki, ponieważ znowu dalmierz: powiedzmy od 28 mm do 90 mm. To z kolei odbija się na rodzaju wykonywanych zdjęć.

Wygląd Leiki: Moim zdaniem dotyczy tylko kamer filmowych, w których produkt końcowy (druk fotograficzny na bazie włókien lub powlekany RC z powiększeniem) jest przetwarzany za pomocą Negatywu opracowanego i wykorzystywanego przez aparat Leica (dalmierz M Leica) Efekt, który zobaczysz i trudny do opisania wygląd Leiki. W dziedzinie cyfrowej (Digital Leica) istnieje zbyt wiele zmiennych między wykonaniem zdjęcia, przetwarzaniem w Photoshopie i wydrukiem wyniku końcowego, które trudno jest porównać i zdefiniować.