Sztuka, o ile mi wiadomo, polega na tworzeniu sylwetek w terenie, polegającym na stosowaniu pomiaru punktowego i naświetlaniu tła. Jest to jednak nieco trudniejsze w środowisku studyjnym. Co jest kluczowe do tworzenia „sztucznych” sylwetek?
Jednym z rozważanych przeze mnie rozwiązań jest umieszczenie jasnego błysku bezpośrednio za obiektem - czy to zadziała?
Najłatwiej jest oświetlić tło, a nie obiekt i miernik tła. Naprawdę nie różni się tak bardzo od robienia tego na zewnątrz, po prostu musisz ustawić światło (a) i upewnić się, że jest wystarczająco silny, aby obiekt był bardzo ciemny. Oczywiście będzie to działać lepiej, jeśli tło jest bardzo jasne i nie ma innego światła otoczenia. Pamiętaj również o wielkości pokoju i odbijaniu światła, jeśli pomieszczenie jest małe, nadal możesz zapalić obiekt bardziej, niż chcesz.
Aby odpowiedzieć na konkretne pytanie, jeśli obiekt jest wystarczająco mały, błysk za materiałem rozpraszającym, który znajduje się za obiektem, może załatwić sprawę z materiałem dyfuzyjnym działającym jako tło. Ale jeśli tematem jest osoba, może być trudniej zrobić z podstawową lampą błyskową. Ponadto, jeśli zdalnie sterujesz lampą błyskową za pomocą wbudowanego wyskakującego okienka, upewnij się, że wbudowana lampa błyskowa nie działa lub ją osłaniasz.
Jeśli źródło światła nie jest ciągłe, być może trzeba wykonać kilka zdjęć próbnych, aby uzyskać prawidłową ekspozycję. Co w przypadku technologii cyfrowej nie jest tak naprawdę problemem. :)
W każdym razie, jeśli zbliżysz się bardzo blisko, możesz być w stanie ukończyć efekt w przetwarzaniu końcowym z pewnymi korektami ekspozycji, krzywych lub poziomu czerni, jeśli fotografujesz w formacie RAW (co zawsze i tak polecam).
Nie mogę dodać wiele do tego, co mówi John, w zasadzie zaświecaj tylko tło (najlepszym sposobem na osiągnięcie tego jest lampa błyskowa za obiektem skierowanym bezpośrednio na tło) i wystawiaj na to światło, zapobiegaj rozlaniu na obiekt (najłatwiejszy sposób aby to zrobić, należy zbliżyć światło jak najbliżej tła), a otrzymasz dobrą, wyraźną sylwetkę.
Myślałem, że podzielę się kilkoma przykładami, które mam. Były to sesje portretowe, nie chciałem mieć sylwetki, ale mój proces zapalania polega na tym, aby zacząć od światła tła, sprawdzając, czy nie rozlewa się ono na obiekt, a następnie fotografuję tylko światłem obiektu, sprawdzając nie rozlewa się na tło. Oznacza to, że każdy oświetlasz całkowicie niezależnie, co zmniejsza liczbę zmiennych, które musisz poprawić.
Ostatnie zdjęcie pokazuje tylko ustawienia pierwszego planu i tła tylko (te same ustawienia aparatu dla każdego):
