Edycja: Odkąd wróciłem z Australii, przez pewien czas miałem oko na Sony a5100 i kupiłem go w ramach amazońskich umów błyskawicznych. Muszę powiedzieć, że Sony robi znacznie lepsze zdjęcia, zarówno pod względem szczegółów, jak i kolorów, czego oczekiwałbym po większej matrycy. Bardzo dobrze mi to zrobiło.
Niedawno wróciłem z Australii, wziąłem swój aparat Panasonic TZ40 P&S, podobno jeden z najlepszych wszechstronnych aparatów kompaktowych.
Zrobiłem sporo zdjęć w Górach Błękitnych i porównałem je do 1 zdjęcia zrobionego od znajomego na lustrzance cyfrowej. Nie wiem, czy obraz DSLR został przetworzony lub w jakikolwiek sposób zmodyfikowany (z wyjątkiem tego, że zmniejszyłem rozmiar obu obrazów).
Myślę, że to dość oczywiste, które zdjęcie zostało zrobione przez lustrzankę cyfrową. Zastanawiam się, czy mogłem zrobić coś, aby uzyskać lepszy strzał? A może po prostu potrzebuję lepszego aparatu? Patrzyłem na nowy aparat, ale pomyślałem, że powinienem najpierw zapytać.
Większość innych scen wypadła całkiem dobrze w moich oczach.
Odpowiedzi:
Zbieram ze współczynników kształtu (górny to 3: 2, dolny to 4: 3), że górny obraz to dSLR, a dolny obraz to twój TZ40. A przy rozmiarach internetowych, chociaż dSLR poprawia jakość obrazu, nie jest to o wiele lepsza, a niektóre można zrekompensować za pomocą przetwarzania końcowego, zamiast korzystania z plików JPEG prosto z aparatu. Chociaż aparat nie obsługuje formatu RAW, nie oznacza to, że nie można wprowadzać korekt w poście.
Główne problemy, które masz, to nieznaczne prześwietlenie (prawdopodobnie z nieba) oraz fakt, że fotografujesz scenę o dużym zakresie dynamiki - czyli scenę, w której zakres wartości od bieli do czerni jest większy niż czujnik aparatu może nagrywać. Podczas gdy większy czujnik może uchwycić większy zakres dynamiki, on również będzie miał trudności z tego rodzaju sceną: zauważ, jak w obu ujęciach detale zostały „wysadzone” (prześwietlone) w chmurach. Posiadanie dSLR niekoniecznie pomogłoby ci tutaj tak bardzo jak technika.
Rzeczy, które mogłeś wypróbować:
Twoja kamera ma tryb iHDR, a także ustawienie przetwarzania High Dynamic. Możesz użyć tych lub możesz ustawić ekspozycję w nawiasach, a następnie połączyć je w paczkę HDR lub fuzji ekspozycji w celu pokrycia zakresu dynamicznego, którego czujnik aparatu nie może. Użytkownik dSLR prawdopodobnie również musiałby to zrobić.
Twój aparat ma tryby PSAM i histogram . Histogram pokazuje, ile razy na obrazie pojawia się wartość od czerni (po lewej) do bieli (po prawej). Umożliwi to ocenę ekspozycji w inny sposób, a także sprawdzenie, czy rozjaśniłeś rozjaśnienia lub utratę szczegółów cieni, i dostosowanie w trakcie fotografowania. Tryby PSAM dają taką samą kontrolę nad ekspozycją, jaką zwykle może wykonywać dSLR. Oto histogram z twojego obrazu:
ten szczyt po prawej stronie, a płaskość po lewej stronie razem wskazują na prześwietlenie. Miałeś trochę miejsca do poruszania się, aby zmniejszyć ekspozycję. Histogram twojego przyjaciela wygląda następująco:
Zastosował niższą ekspozycję i wypełnił większy zakres, ale nadal miał prześwietlenie w chmurach, na co wskazuje szczyt po prawej stronie. Gdy wartości zacinają się na jednym końcu (lub na obu) histogramu, oznacza to, że patrzysz na scenę o wysokim zakresie dynamiki. Może być konieczne dokonanie wyboru między rozjaśnieniem lub cieniem albo zrobienie zdjęć w nawiasach i scalenie ich w poście.
Twój aparat może przetwarzać dane w aparacie. Chociaż nie jest to idealne rozwiązanie i daje znacznie mniejszą kontrolę niż przetwarzanie końcowe w dedykowanej aplikacji komputerowej, takiej jak Photoshop lub Gimp, nadal możesz zadzierać z tym, jak obraz będzie wyglądał w aparacie. Nawet coś tak prostego, jak zwiększenie nasycenia (aparat ma „szczęśliwy” tryb kolorów, który to robi), może mieć duży wpływ na wygląd ostatecznego obrazu.
Ale prawdopodobnie nauka postprocesingu jest najlepszym rozwiązaniem i tutaj możesz w końcu chcieć przejść do aparatu z funkcją RAW. Jednak nie sądzę, aby jeszcze potrzebny był nowy aparat. Po prostu więcej praktyki, wiedzy i zdobywania pewnych umiejętności przetwarzania końcowego.
źródło
Jak zauważyli inni autorzy, nie jest wcale oczywiste, które zdjęcie jest zrobione lustrzanką cyfrową - oba mają pewne oczywiste problemy, takie jak rozjaśnione światła i słaby kontrast.
Zamiast wyliczyć problemy, pozwól, że dam kilka wskazówek dla ciebie i twojego znajomego na temat fotografowania takich scen:
W razie wątpliwości zawsze niedoświetlaj. Dotyczy to zwłaszcza scen o wysokim kontraście między tłem a pierwszym planem. Podczas przetwarzania końcowego łatwo jest rozjaśnić nieco ciemny obraz, ale wypalone fragmenty zostają utracone na zawsze.
Korekta ekspozycji -1 EV , częściowo skompensowana na stanowisku, zrobiłaby cuda dla obu zdjęć. Osobiście zwykle zostawiam aparat ustawiony na -1 EV - jeśli kiedykolwiek muszę szybko zrobić zdjęcie i nie mam czasu na regulację ekspozycji, wolę, aby był nieco za ciemny niż ryzykować utratę szczegóły w jasnych obszarach.
Użycie nieliniowej krzywej do rozjaśnienia obrazu może również dać ładne, miękkie filmowe rozjaśnienia, zamiast brzydko przyciętych świateł, które produkuje większość aparatów cyfrowych (jak widać na obu obrazach, ale szczególnie na górnym). Możesz to łatwo zrobić w większości edytorów obrazów, takich jak Photoshop lub GIMP, wybierając narzędzie Krzywe i podciągając środek krzywej; masz dużą swobodę w dostosowywaniu krzywej, aby obraz wyglądał ładnie, ale w przypadku miękkich podświetleń zazwyczaj chcesz, aby dopasowywał się do górnej krawędzi pudełka, a nie pod kątem.
Zdjęcie z aparatu nie jest ostatecznym zdjęciem. W rzeczywistości, im bardziej kameralny, tym bardziej jest to prawdą. Ale nawet jeśli używasz zwykłego starego aparatu typu „wyceluj i zrób zdjęcie”, wszelkie zdjęcia, na których Ci zależy, powinny zostać przetworzone, aby wydobyć ich najlepsze cechy.
Niektóre „standardowe” korekty, które prawie zawsze będziesz chciał wprowadzić (lub przynajmniej sprawdzić) to:
Na przykład oba zdjęcia naprawdę wymagają regulacji punktu czerni, co znacznie poprawi ich kontrast i poprawi ich „zamglony” wygląd. Jest także wiele do zrobienia dzięki subtelnym regulacjom krzywych w celu poprawienia kontrastu, choć niestety niewiele można zrobić z podświetleniem. Niewielki impuls nasycenie kolorów mogłaby również pomóc, chociaż jest to bardzo łatwo przesadzić to.
Górny obraz ma również pewne zauważalne zniekształcenie, w wyniku czego horyzont wygląda nieco zakrzywiony (jest to dość powszechne w przypadku szerokokątnych obiektywów zmiennoogniskowych), a także ma kilka oczywistych drobinek kurzu (widocznych jako ciemne plamy). Z drugiej strony, dolny obraz wydaje się po prostu pochylony o kilka stopni.
Jeśli to możliwe, strzelaj w RAW. Wynika to po prostu z tego, że obraz RAW ma wyższy zakres dynamiki i mniej szumów niż JPEG, a zatem daje więcej możliwości pracy z przetwarzaniem końcowym.
W szczególności w przypadku obrazu JPEG zwiększenie ekspozycji o kilka EV ma tendencję do wydobywania widocznego szumu i artefaktu kompresji w ciemnych obszarach; fotografowanie w formacie RAW pozwala uniknąć tego problemu, a zatem skutecznie pozwala wybrać optymalną ekspozycję po zrobieniu zdjęcia. Wiele aparatów automatycznie stosuje również pewne maskowanie wyostrzające do obrazów JPEG, aby zrekompensować nieodłączne rozmycie wywołane przez formatowanie Bayera ; może to nie zawsze być pożądane i często można uzyskać znacznie lepsze wyniki, używając dobrego dekodera RAW z wysokiej jakości algorytmem odkażania.
Możliwość fotografowania w formacie RAW to jeden ze sposobów, w jaki lustrzanki cyfrowe są lepsze od większości aparatów typu „wyceluj i zrób zdjęcie”. To powiedziawszy, niektóre wysokiej klasy kompaktowe aparaty pozwalają na korzystanie z RAW, aw niektórych przypadkach (np. Z CHDK dla aparatów Canon), możliwe jest włączenie tej funkcji nawet w przypadku niższych modeli.
Ps. Próbowałem zobaczyć, co mogę wydostać się z twojego zdjęcia, używając jedynie korekt Curves (i ustalając pochylony horyzont). Oto wynik:
oraz zrzuty ekranu z używanych krzywych (dla kanałów Value i Blue):
Pierwszy zrzut ekranu jest głównym dostosowaniem, drugi to nieznaczne zwiększenie kontrastu, które zrobiłem po drugim spojrzeniu na wynik. Mógłbym sięgnąć po jeszcze bardziej dramatyczne wyniki, ale starałem się trzymać czegoś dość zbliżonego do oryginału. Zauważ, jak na drugim zrzucie ekranu histogram wygląda o wiele bardziej płasko; to często (choć nie zawsze) znak udanej regulacji krzywych.
Chciałbym nieco przyciemnić chmury, aby wydobyć nieco więcej szczegółów, ale niestety, po prostu nie ma tam nic do zrobienia - większość z tych chmur jest czysta w 100% biała i nie ma magii, która pociąga za sobą szczegóły z tego.
źródło
Szczerze mówiąc, nie mogłem łatwo odgadnąć, która z nich jest wyświetlana w domyślnym rozmiarze powyżej 600 pikseli. Oba dość słabo radzą sobie z zakresem dynamiki chmur, a dolny obraz jest nieco mniej zły. Patrząc bliżej, górny obraz ma znacznie więcej szczegółów na drzewach - ale nadal nie jest zdumiewający. (Oba podlegają bardzo wysokiej kompresji JPEG, prawdopodobnie ze względu na tutaj usługę przesyłania obrazów, więc i tak wiele tam się gubi.) Pierwsze zdjęcie ma również niższy czarny punkt, dzięki czemu jest bardziej „pop” - to łatwo dostosowany na drugim obrazie w dowolnym przyzwoitym programie do edycji z „ krzywą s ”, dzięki czemu jest bardziej podobny:
Nie chcę być negatywny, ale nie sądzę, że to naprawdę pomaga. Twarz klifu wygląda bardziej dramatycznie, ale niebo jest nadal wysadzone w powietrze, którego nie można naprawić. Jest to naprawdę trudna sytuacja dla każdego aparatu - jasne niebo i dolina w cieniu chmur nie pasują do siebie. A te drzewa na grzbiecie po lewej - ouch. Tak jak w przypadku większości fotografii krajobrazowych, najważniejszą rzeczą, jaką możesz zrobić za pomocą jednego z aparatów, jest nauczenie się światła okolicy i pogody oraz powrót w odpowiednim momencie.
Prawdopodobnie najłatwiejszą rzeczą, jaką mogłeś tutaj zrobić, jest zmniejszenie zakresu dynamicznego poprzez wykonanie szczegółowego ujęcia z wyłączeniem nieba. Możesz także uchwycić swoje ujęcia - zrobić jedno odsłonięte dla nieba, jedno odsłonięte dla drzew słonecznych i jedno odsłonięte dla cieni - i połączyć je w celu uzyskania ostatecznego obrazu „HDR”. (Najlepiej byłoby użyć statywu, aby obrazy były dobrze wyrównane).
Tryb ręczny mógł pomóc, ale rozsądnie jest założyć, że w trybie scen wybrano tutaj całkiem dobre ustawienia. Konkretnie, w granicach sceny (znowu, w zasadzie niemożliwe), ekspozycja wygląda poprawnie, a odpowiedni tryb sceny (na P&S lub na podstawowym lustrzance cyfrowej) wybiera rozsądną wysoką przysłonę dla głębi ostrości, co w zasadzie robisz też ręcznie.
I możesz wydobywać bardziej dynamiczny zakres z jednego zdjęcia za pomocą RAW, ale zasadniczo JPEG w aparacie może być w porządku - RAW nie jest ani konieczny, ani magiczną kulą. Daje to tylko większą elastyczność, a to nie zawsze może naprawić zdjęcie, które ma wiele problemów technicznych na początek.
źródło
Oba te zdjęcia z łatwością mogłyby zostać wykonane nowoczesnym smartfonem. Aby uzyskać lepszy obraz niezależnie od formatu, należy zrobić kontrolę nad szerokim zakresem dynamicznym w tej scenie. Niebo jest bardzo jasne i zdmuchnięte na obu zdjęciach. Ziemia jest znacznie ciemniejsza. Techniki takie jak HDR, Expusion Fusion i Graduated Neutral Density filtry pomogą w tym obszarze.
Oczywiście lepszy aparat ułatwi ręczne sterowanie, ale ważniejsze jest poznanie podstawowych powodów, dla których trudno jest uchwycić tę scenę jako pierwszą; ponieważ wydawanie pieniędzy niekoniecznie skutkuje lepszym wizerunkiem. Posunąłbym się do stwierdzenia, że wydawanie pieniędzy na lustrzankę cyfrową zwykle powoduje gorsze obrazy dla większości użytkowników, którzy nie wiedzą, co z nią robią. Wcale nie mówię, że byłbyś w takiej sytuacji, ale zdarza się bardzo często.
źródło
Wychodzę na kończynę i mówię, że DSLR jest pierwszy. Najbardziej oczywistą różnicą jest różnica w przetwarzaniu końcowym. Jeśli twój przyjaciel strzelał w formacie RAW na lustrzance cyfrowej, pozwala on na znacznie lepszą regulację kontrastu na stanowisku.
Ponadto większy czujnik i lepsza optyka w lustrzance cyfrowej pozwoliły na dodatkową ostrość drzew, a także spowodowały płytszą głębię ostrości, która powoduje, że tło staje się bardziej rozmyte niż na pierwszym planie.
Tak więc ostatecznie jest to kombinacja czynników między tym, co aparat optycznie jest w stanie zarejestrować, a także sposobem, w jaki obraz został postprodukowany. Oba obrazy prawdopodobnie skorzystałyby na stabilizacji statywu, ponieważ wydaje się, że w obu występuje również pewne rozmycie ruchu.
źródło
Takie sceny muszą być albo w nawiasach kwadratowych (czyli ekspozycji zmieniającej się w zależności od ujęcia), albo eksponowane zgodnie z punktomierzem - zmierz najjaśniejszy fragment, w którym chcesz zachować szczegóły, i dodaj 3 stopnie ekspozycji. W przypadku krajobrazów bardzo przydatny jest stopniowany filtr o neutralnej gęstości. Filtr polaryzacyjny może czasem pomóc. I oczywiście ustaw aparat tak, aby nagrywał na surowo.
Na obrazie widoczne są nadmierne refleksy, rozważ użycie osłony przeciwsłonecznej.
źródło