Dlaczego kolorowy film negatywowy ma pomarańczową maskę?

Zauważyłem, że rozwinięte negatywy kolorystyczne zwykle mają pomarańczową warstwę.

Czy jest to artefakt starego procesu drukowania, wymaganego przez chemię, czy może ma to jeszcze inne zalety?

Wygląda na to, że photo.net ma naprawdę kompletną odpowiedź:

Dlaczego negatywy potrzebują pomarańczowej maski? Prosta odpowiedź brzmi „nieczyste barwniki”. Odnosi się to ogólnie do wszystkich chromogenicznych materiałów fotograficznych, w których cząsteczki barwnika są wykonane z łącznika kolorów wbudowanego w emulsję, w połączeniu z produktem ubocznym wywoływania srebra przez środek wywołujący kolor. Przy takich rzeczach wybór barwników jest nieco ograniczony i kończymy na barwnikach, które nie są tak dobre jak niektóre inne ... (więcej)

Powtarzają się pytania dotyczące pomarańczowej maski C-41 i wcześniejszej negatywnej folii C-22. Może mogę rzucić nieco światła na ten temat.

Jak wiadomo, czarno-biała fotografia filmowa generuje obraz, chemicznie osadzając warstwę metalicznego srebra na filmie. To srebrne ustawienie jest proporcjonalne do jasności sceny. Film ten wykazuje zatem zmienną półprzezroczystość, która działa jak „maska” do kontrolowania ilości światła przechodzącego przez film w dowolnym miejscu.

Fotografia kolorowa to podzbiór technologii czarno-białej. Kolor uzyskuje się przez zastąpienie barwnika srebrem. Zasadniczo trzy emulsje są warstwowe, jedna wrażliwa na światło czerwone, jedna na światło zielone, a druga na światło niebieskie. Są to czarno-białe emulsje. Rozwijają się one jako trzy srebrne obrazy.

Kodachrome, szkiełko kolorowe (pozytywne) było pierwszym udanym filmem kolorowym. Trzy barwniki zastąpiły srebro podczas procesu wywoływania. Cyjan (niebieski + zielony) w wrażliwej na czerwono emulsji - Magenta (czerwony + niebieski) w zielonej wrażliwej warstwie - Żółty w niebieskiej wrażliwej warstwie. Aby opracować Kodachrome, potrzeba 4 różnych rozwiązań deweloperskich, a wszystko to kilkanaście kroków. Rezultaty są cudowne, jednak proces jest zbyt skomplikowany, aby pomieścić nawet sklep profesjonalnych fotografów.

Po II wojnie światowej trwały poszukiwania kolorowych filmów i łatwiejsze przetwarzanie zarówno negatywnych, jak i pozytywnych typów. Odpowiedzią było umieszczenie bezbarwnego barwnika w każdej z trzech warstw emulsji. Aby uzyskać bezbarwny barwnik, musi być niekompletny. Co więcej, wszystkie trzy zostały przygotowane bez tego samego składnika. Jeśli w jakiś sposób otrzymali ten brakujący składnik, rozkwitli w genialny barwnik. Taka strategia znacznie zmniejsza pulę barwników, które będą działać.

Kodak E-6 (kolorowa folia do slajdów) i Kodak C-41 (kolorowa folia negatywowa) wykorzystują ten pomysł na brakujący składnik. Nazywa się je wbudowaną folią barwną, ponieważ barwniki są umieszczane w folii w fabryce. Użyty wywoływacz jest czarno-białą formułą i zawiera brakujący składnik.

Zasadniczo film jest umieszczany w wywoływaczu kolorów. Tworzy się czarno-biały srebrny obraz. Gdy powstaje srebrny obraz, działa on jak katalizator łączący brakujący składnik z barwnikami. Na czerwonej srebrnej emulsji nałożono obraz barwnika cyjanowego. Obraz w kolorze barwnika karmazynowego pokrywa srebro w zielonej emulsji. Żółty barwnik osadza się w niebieskiej emulsji. Teraz wszystkie trzy potrzebne barwniki są na miejscu, ale obraz jest zawoalowany przez trzy srebrne obrazy. Kąpiel wybielacza sprawia, że ​​srebro można rozwiązać za pomocą stałej kąpieli. Mogą to być osobne lub połączone kąpiele. Wyłania się film, rozkwitają barwniki, powstaje kolorowy obraz.

Obraz nie jest wierny. Odpowiedzialna jest potrzeba znalezienia trzech barwników, w których brakuje tego samego składnika. Żółty barwnik powinien przepuszczać światło czerwone i zielone z niewielkimi zakłóceniami i powinien blokować światło niebieskie. Tak się dzieje, żółty barwnik jest dopuszczalny. Barwnik karmazynowy powinien przepuszczać światło niebieskie i czerwone bez ograniczeń i zatrzymywać przejście światła zielonego. Brakuje karmazynowego barwnika, który przecieka trochę niebieskiego światła. Cyjanowy barwnik jest skąpy; wycieka dużo zielonego światła.

W filmie slajdów jedynym wyjściem jest życie z mniej niż wiernym wizerunkiem. Jednak film negatywowy jest tylko środkiem do osiągnięcia celu, nie wyglądamy negatywnie, używamy niż do robienia wydruków lub slajdów itp. Możemy zastosować alternatywne sposoby poprawy przepuszczalności światła barwnika.

Wesley Hanson z Kodak Labs wymyślił środek zaradczy. Hanson dodał odrobinę żółtego do niekompletnego barwnika karmazynowego i odrobinę magenty do niekompletnego barwnika cyjanowego. To zabarwienie wzmocniło te obrazy barwnika i daje początek pomarańczowemu zabarwieniu, które widzisz, gdy patrzysz na negatyw C-41 (lub jego odpowiednik kinowy). Te kolory tworzą dwie pozytywne maski obrazu, które poprawiają dokładność wynikowego pozytywnego obrazu wykonanego z negatywu kolorowego.

Czapka dla Hansona!

Musisz pamiętać, że jeśli mówimy o negatywach kolorystycznych, takich jak materiał 35 mm lub 120 mm, takich jak Portra, kolor pomarańczowo-brązowy jest spowodowany żółtymi i czerwonymi warstwami filmu. Jeśli umieścisz żółty filtr soczewki lub przezroczysty winyl na czerwonym, prosta teoria kolorów powie ci, że uzyskany kolor będzie pomarańczowy. Standardowy kolorowy film negatywowy (nie materiał filmowy, taki jak Kodak Vision) działa z trzema warstwami wrażliwymi na kolory. Wszystko, co dzieje się w ciemni drukującej kolor negatywny, polega na odwróceniu kolorów (odwróceniu do koloru przeciwnego), dlatego nazywa się to negatywem. Podobnie odwrotnie, film przesuwany (lub odwracalny) jest pozytywny, ponieważ kolory pojawiają się, gdy widzą je nasze oczy, a nie są odwracane / do tyłu / odwrócone.