Hybrydowe schematy przestrzenne dla CFD: jakaś wada mieszania kontra zamiana?

Czy oprócz dodatkowych kosztów obliczeniowych związanych z koniecznością obliczenia obu strumieni w określonym regionie, czy jest jakaś wada łącząca dwie oceny strumienia dla schematu hybrydowego w metodzie o skończonej objętości? Ocena strumienia wyglądałaby następująco:

$\mathbf{F}_{i+\frac12} = \Lambda_{i+\frac12} \mathbf{F}^c_{i+\frac12} + (1 - \Lambda_{i+\frac12}) \mathbf{F}^u_{i+\frac12}$

Przełącznik oparty jest na czujniku gradientu ciśnienia i / lub gęstości, w zależności od zastosowania. $\mathbf{F}^c$ jest systemem centralnym (McCormack, kompaktowy, ...) i $\mathbf{F}^u$jest schematem podmuchu wiatru, jak podział różnicy strumienia z rekonstrukcją MUSCL. Czy są jakieś problemy dotyczące liczb, konserwatywnych właściwości, jeśli mieszam dwa schematy za pomocą funkcji ciągłej dla$\Lambda$ w przeciwieństwie do zwykłego przełączania między schematami za pomocą $\Lambda$ wyceniony jako 0 lub 1?

Podejście, które zastosujesz, zachowa ochronę w obu przypadkach. Istnieją inne oczywiste podejścia, które nie są konserwatywne i mogą powodować problemy.

Możliwe jest (a nawet prawdopodobne), że stracisz porządek dokładności w regionie, w którym się przełączasz, jeśli zbadasz lokalny błąd obcięcia. Ale zazwyczaj ten błąd jest lokalizowany, więc błąd globalny nadal ma oczekiwaną kolejność. Z mojego doświadczenia wynika, że ​​zobaczysz zasadniczo to samo zachowanie, niezależnie od tego, czy używasz twardego przełącznika, czy regionu przejściowego.

Mam rękopis (mniej więcej) na ten temat: Analiza błędów jawnych partycjonowanych schematów Runge-Kutta dla praw ochrony .

Byłbym bardzo zainteresowany wiedząc, co widzisz, gdy wypróbowuję te dwa podejścia, jeśli różni się to od tego, co sugeruję.