Prawdopodobnie większość z nas była w takiej sytuacji, gdy chodziła po ulicy, a ktoś inny podążał w przeciwnym kierunku, przez chwilę obaj wahali się, po której stronie wziąć i wykonując mini-niezręczny taniec (kiepski przykład w tym filmie ).
Po spędzeniu czasu w Wielkiej Brytanii zauważyłem, że zdarzało mi się to znacznie częściej niż w domu. Zauważyłem też, że instynktownie zawsze najpierw pochylam się po mojej prawej stronie (w moim kraju ludzie jadą na prawym pasie), podczas gdy w Wielkiej Brytanii ludzie przechylają się na lewą stronę (w Wielkiej Brytanii ludzie jeżdżą na lewym pasie) .
Tak więc, idąc bezpośrednio do kogoś idącego w przeciwnym kierunku, branie po tej samej stronie chodnika, co linia do jazdy w tym kraju (po lewej w miejscach takich jak Wielka Brytania, po prawej w USA) jest normą społeczną, o której nie wiem czy to tylko moja wyobraźnia?
Odpowiedzi:
Jestem Francuzem i od jakiegoś czasu mieszkam w Anglii.
Z mojego doświadczenia wynika, że we Francji (i gdzie indziej na kontynencie) ludzie instynktownie przechodzą na prawo. Kiedy na kontynencie jest korytarz, w którym ludzie idą w obu kierunkach, przepływ naturalnie ustala się, a ludzie trzymają się prawej strony przez większość czasu. Ludzie zwykle wyprzedzają po lewej stronie. Na schodach ruchomych w londyńskim metrze stoisz po prawej i wyprzedzasz po lewej; jeśli są schody ruchome w obu kierunkach, ten po prawej to ten idący w twoim kierunku. Uważam, że wszystko to dotyczy również Stanów Zjednoczonych (innego kraju, który prowadzi po prawej stronie).
W Wielkiej Brytanii sytuacja nie jest symetryczna. Przechodzenie po lewej stronie jest dominujące, ale w żadnym wypadku nie jest uniwersalne. Duże tłumy zwykle organizują się z lewym pasem do przodu, ale jest to o wiele mniej systematyczne niż prawy tłum we Francji. Myślę, że londyńczycy mogą być bardziej skłonni do przekazywania prawicy niż mieszkańcy innych części kraju (co sugeruje naturalną tendencję do częściowego ograniczania ruchu lewicy przez metro), ale tak naprawdę nie mam wystarczających danych. W londyńskim metrze są korytarze, w których ludzie proszeni są o zachowanie racji ikorytarze, w których ludzie proszeni są o pozostanie w lewo. Na ruchomych schodach w londyńskim metrze, jeśli są schody ruchome w obu kierunkach, ten po lewej to ten idący w twoim kierunku (symetrycznie do kontynentu), jednak zawsze stoisz po prawej stronie i wyprzedzasz po lewej stronie (jak na kontynent).
Inne osoby potwierdzają moje obserwacje:
Nie pamiętam, gdzie i nie mogę znaleźć referencji, ale czytałem, że ludzie mają tendencję do przekazywania swoich zamiarów w tłumie („Przekażę ci w lewo / w prawo”, „Idę skręcić w prawo ”) poprzez ruchy głowy i oczu oraz inne drobne szczegóły postawy, które są podświadome i nie są transkulturowe. To wyjaśnia, dlaczego turyści w obcym kraju mają tendencję do wpadania na ludzi bardziej niż miejscowi, nawet jeśli miejscowi nie znają tego miejsca (więc nie chodzi tylko o to, dokąd zmierzasz).
źródło
To mnie załatwiło, kiedy po raz pierwszy pojechałem do USA. Jestem z Nowej Zelandii i jak w Wielkiej Brytanii jedziemy po lewej stronie. Zauważyłem po Ameryce, że nasze schody ruchome również znajdują się po lewej stronie (tj. Jeśli są dwa schody ruchome / chodniki do / z podłogi, ten, którego używasz, zwykle znajduje się po lewej stronie). W USA zauważyłem znacznie więcej po prawej stronie.
Początkowo w USA wpadłem na wielu ludzi, wykonując „taniec”, jak mówisz, ale w końcu przyzwyczaiłem się do zmiany i to się poprawiło.
Potem wróciłem do domu i bum, odwrotny problem :(
Kiedy pojechałem do Wielkiej Brytanii, przeczytałem Wikipedię i zauważyłem, że twierdzili, że Londyńczycy zawsze stoją po prawej stronie na schodach ruchomych. Myślałem, że to żart, dopóki się tam nie znalazłem i nie znalazłem normy społecznej, a na wpół oficjalna reguła z pewnością to robi .
W Australii stoisz po lewej stronie na schodach ruchomych. Domyśl.
W Japonii powiedziano mi, że Osaka różni się od innych miast tą zasadą.
Więc tak, jest różnica i czasami jest to oficjalna „reguła” (tj. Znaki w londyńskim podziemiu, mówiąc: „stań po prawej stronie”), podczas gdy, jak mówi Gilles, czasami jest to rzecz społeczna, organizujemy się na podstawie innych normalności - być może podświadomie robiąc to samo, co podczas jazdy.
źródło