Zwłaszcza jeśli chodzi o lotniska w USA? Czy bagaż jest w ogóle odprawiany po załadowaniu do luku bagażowego? W przeciwnym razie, czy jest coś, co uniemożliwia pracownikowi lotniska wślizgnięcie czegoś do ładunku, jeśli ma za zadanie załadować samolot?
Byłem raczej zdenerwowany moim zbliżającym się lotem, więc miałem nadzieję złagodzić mój niepokój, dowiadując się o krokach podejmowanych w celu ochrony przed takimi działaniami.
usa
airport-security
security
misaochan
źródło
źródło
Odpowiedzi:
Różne lotniska używają różnych technik, wybierając spośród:
I prawdopodobnie o wiele więcej, o czym nie wspomniano w wiadomościach. I jako potwierdzenie, eksplozja, którą można przypisać do pracy wewnętrznej, jest praktycznie niespotykana. Bomby bagażowe działały przez jakiś czas, ale bomby do obsługi ładunków wydają się niczym.
Zrelaksuj się, jak możesz i ciesz się lotem.
źródło
W Stanach Zjednoczonych miały miejsce ostatnie incydenty, w których pracownicy portów lotniczych zostali przyłapani na wykorzystywaniu obwodnicy bezpieczeństwa w celu uczestniczenia w przemycie .
Niektóre z obecnie wykonywanych czynności to:
Naprawdę nie było problemu z personelem lotniska zaangażowanym w terroryzm w USA, chociaż był to problem w znacznie mniej bezpiecznych miejscach, takich jak niektóre kraje afrykańskie.
W Stanach Zjednoczonych najgorszą rzeczą, jakiej możesz doświadczyć od osoby zajmującej się bagażem, jest kradzież , a nawet to nie jest bardzo powszechne.
Pamiętaj, że wydarzenia te są warte uwagi właśnie dlatego, że są niezwykle rzadkie. Często spotykane zagrożenia, które są o wiele bardziej prawdopodobne, że wyrządzą ci krzywdę, praktycznie nigdy nie zostaną omówione w wiadomościach. W ten sposób istnieje większe prawdopodobieństwo, że zostaniesz zabity w wypadku samochodowym w drodze na lotnisko.
źródło
Jestem pracownikiem wewnętrznym (personelem pokładowym) i nie jestem sam w branży ładunkowej, ale wiem na pewno, że pracownicy ładunków mają podobne środki. Opowiem więc o środkach, które podejmujemy w tym konkretnym obszarze (kabiny samolotów). W przypadku linii lotniczych, dla których pracuję, obowiązują następujące zasady:
To samo dzieje się z ładunkiem, mają inne zasady, które zapewniają, że nic nie jest przemycane, miałem przywilej chodzić po rampach lotniskowych i przebywać w miejscach, w których normalni pasażerowie nie. Ponadto, na niektórych lotniskach załoga nie przechodzi przez normalne terminale, raczej bezpośrednio z hotelu na rampę lotniska (dosłownie z drzwi hotelu, do drzwi samolotu) i odprawiamy tam bagaż, zauważyłem następujące :
Wreszcie pracownicy przechodzą znacznie dokładniejsze kontrole niż pasażerowie.
źródło
Uwaga: Nie dotyczy to pierwotnie postawionego pytania, ale rozwiązuje (lub próbuje) problemy, które Melange od tego czasu poruszyła:
Re
To nie pomoże (chociaż powinno :-)) - spojrzeć na wszystkie statystyki linii lotniczych, z którymi kiedykolwiek byłbyś skłonny latać - i spojrzeć na typową długość życia. Jeśli podróżujesz, szansa na śmierć w samolocie jest DUŻO mniejsza niż szansa, że umrzesz z innej przyczyny. Podróż samolotem jest NAPRAWDĘ bezpieczna. Ukrywanie się w kabinie linii lotniczej jest prawdopodobnie bezpieczniejsze niż spacer ulicą miasta.
FWIW: Kiedyś byłem „trochę zdenerwowany” lataniem - nie przestraszony, ale „świadomy”. Przy rezerwacji lotu przez prawie całą przekątną Chin (do Urumczi) sprawdziłem statystyki wypadków dla wszystkich chińskich linii lotniczych. Choć nie są znane jako pierwsze na liście bezpieczeństwa, to, co znalazłem, uleczyło moją „nerwowość”. Całkowicie. To nie był świadomy wynik. Nie oczekiwany. Od tamtej pory latam beztrosko. Być może za dużo :-).
Więc:
(1) Naprawdę należy zauważyć prawdopodobieństwo śmierci w porównaniu z codziennymi alternatywami. Są niskie
(2) Istnieje wiele gorszych sposobów na śmierć (i tak, myślałem o tej i innych opcjach). Prawdopodobnie przydanie się w szczegółach może okazać się nieprzydatne, ALE w najgorszym przypadku podczas wypadku w powietrzu możesz być świadomy pewnego stopnia tego, co działo się w ciągu kilku minut. Wyobrażam sobie o wiele bardziej prawdopodobne, że ktoś zostanie zabity wprost lub w większości przypadków natychmiast stanie się nieprzytomny. (Zrobiłem szybkie przeglądanie stron internetowych, a statystyki wydają się nie być natychmiast dostępne. BĘDĄ one gdzieś dostępne - ALE może nie być korzystne w ich realizacji).
Motocyklem uderzyły mnie czołowe i boczne samochody.
Widziałem kobietę (tylko raz) uwięzioną w samochodzie w wyniku zderzenia.
Nieprzyjemna śmierć w ciągu godzin, dni, tygodni i lat NIE jest normą, ale jest „dość powszechna” w naszym świecie.
Uwaga: istnieje prawdopodobieństwo, że jakkolwiek umrzemy, nasza śmierć nie będzie zbyt strasznym wydarzeniem, ALE mogą być, a szanse na wypadek w powietrzu są absolutnie minimalne.
Jeśli zagłębisz się w to w jakikolwiek sposób, możesz MNIE pogorszyć odczuwanie ogólnej śmierci. Nie jest pożądane :-(. LUB może pomóc w podświadomie napędzanym strachu przed śmiercią w wyniku wypadku lotniczego. Jak zauważyłem, w moim przypadku samo czytanie statystyk dotyczących wypadków lotniczych dla wszystkich chińskich linii lotniczych wystarczyło, aby usunąć długo utrzymujący się „dyskomfort” których tak naprawdę nie byłam świadoma, że byłam obecna lub mogła zostać usunięta. Czy to pomoże ci w ten sam sposób, którego zupełnie nie wiem. Rozmowa z psychologiem lub psychiatrą może pomóc. Lub nie.
W moim pierwszym wypadku samochodowym motocykl został odpisany, zostałem wyrzucony w powietrze i doznałem złamanej nogi. Jak tylko mogłem, wróciłem na inny bardzo mały motocykl, przypiąłem kule o bokach i przejechałem go 12 mil do pracy każdego dnia. BEZ problemów ze strachem.
W moim drugim wypadku zostałem uderzony głową - z powodu głupiego i nielegalnego zachowania dwóch różnych kierowców samochodów. Przeszedłem operację z powodu zasadniczo niewielkich obrażeń (ładnie rozdarta noga), ALE nie wróciłem na motocykl przez ponad 3 miesiące. Kiedy to zrobiłem, miałem ogromny strach przed innym pojazdem. Skręciłem i zahamowałem, gdy poczułem się zagrożony. Uświadomiłem sobie, że było to racjonalne, ponieważ ludzie MOGĄ zrobić to, co zrobili dwoje ludzi, którzy próbowali mnie zabić. Moja normalna jazda była irracjonalna :-). Bez względu na to, jak bardzo się starałem, nie byłem w stanie przezwyciężyć tego zachowania. Kupiłem mały samochód. Po roku samochód zmarł. Wróciłem na rower i stwierdziłem, że wróciłem do normy. Czas wolny jakoś rozproszył strach.
Chodzi mi o to, że nasze umysły mogą podążać nieświadomymi ścieżkami, które nie do końca śledzą to, co myślimy :-). Znalezienie tego, czym naprawdę zajmuje się umysł i radzenie sobie z tym MOŻE pomóc. Tak było w moim przypadku.
źródło