Przykłady zabawek dla barier dla

Odpowiedzi:

25

Pozwól, że podam zabawkowy przykład bariery relatywizacji. Przykładem kanonicznym jest twierdzenie o hierarchii czasu, że . Dowód (diagonalizacja) jest tylko trochę bardziej zaangażowany niż dowód, że problem zatrzymania jest nierozstrzygalny: definiujemy algorytm A (x), który symuluje x algorytm A_x na wejściu x bezpośrednio krok po kroku dla t (| x |) kroki, a następnie wyświetla przeciwną wartość. Następnie argumentujemy, że A można zaimplementować, aby działało w czasie t (| x |) ^ 2 .TIME[t(n)]TIME[t(n)2]A(x)xAxxt(|x|)At(|x|)2

Argument działa równie dobrze, jeśli wyposażymy wszystkie algorytmy w dostęp do dowolnego zestawu wyroczni O , do którego zakładamy, że możemy zadawać pytania członkostwa w jednym kroku obliczeniowym. Krok po kroku przez symulację AxO może być również przeprowadzone przez A , tak długo jak dostęp wyroczni O też. W notacji mamy {\ bf godzinę,} ^ O [T (n)] \ subsetneq {\ CZAS BF} ^ O [T (N ^ 2)] dla wszystkich Oracles O . Innymi słowy, hierarchia czasu relatywizuje się .AOTIMEO[t(n)]TIMEO[t(n)2]O

Możemy zdefiniować wyrocznie dla niedeterministycznych maszyn w naturalny sposób, więc sensowne jest zdefiniowanie klas PO i NPO w odniesieniu do wyroczni. Istnieją jednak wyrocznie O i O stosunku do których PO=NPO i PONPO , więc ten rodzaj argumentu bezpośredniej symulacji w twierdzeniu o hierarchii czasu nie zadziała do rozwiązania P porównaniu z NP . Argumenty relatywizujące są potężne, ponieważ mają szerokie zastosowanie i doprowadziły do ​​wielu świetnych spostrzeżeń; ale ta sama moc czyni je „słabymi” w odniesieniu do pytań takich jak P kontra NP .

Powyżej jest oczywiście przykład zabawki - istnieje wiele innych bardziej skomplikowanych przykładów złożonych argumentów, które wciąż się relatywizują (tj. Wstrzymują się, gdy wprowadzane są arbitralne wyroki).

Ryan Williams
źródło