Nasze 6-miesięczne dziecko krzyczy na jej gardło, aby zwrócić na siebie uwagę, gdy tylko wznowimy zabawę z nią, uśmiecha się i bawi się i chce bawić się przez cały dzień, co nie jest możliwe, więc jak poradzić sobie z tak głośnymi krzykami, które są nawet słychać na wszystkich innych piętrach naszego mieszkania. Jej matka przeraża się słysząc tak głośny krzyk i myśli, że tak głośny krzyk może być dla niej śmiertelny, ponieważ może uszkodzić jej narządy wewnętrzne?
9
Odpowiedzi:
Dziecko krzyczy o twoją uwagę, wcale jej nie skrzywdzi.
Trenuje cię w zachowaniu, którego pragnie:
Możesz z nią porozmawiać. W tym momencie nie ma znaczenia, że nie może zrozumieć wszystkiego, co mówisz, ale daje odpowiedź w następujący sposób:
Bez stresu i paniki może naprawdę pomóc. Spójrz na nią, daj kontakt wzrokowy, a kiedy skończysz, idź i zagraj. To zacznie ją uczyć, że może chwilę poczekać, a krzyk straci swój efekt.
źródło
Dziecko w wieku sześciu miesięcy naprawdę potrzebuje dużo uwagi. Zbyt mało stanowiłoby o wiele więcej zmartwień niż jakiekolwiek możliwe szkody, jakie mogłaby sobie wyrządzić poprzez krzyczenie (mało prawdopodobne, jak już ustalili inni). Dawanie dziecku w tym wieku wystarczającej uwagi przy jednoczesnym zachowaniu:
może być niezwykle trudne. Znalazłem jednak najlepszy sposób, aby poradzić sobie z tym, aby pójść dalej i dać mojej córce uwagę, której potrzebowała jako środek zapobiegawczy - uncja zapobiegania jest warta funta lekarstwa .
W tym wieku nie są psychicznie zdolne do celowej i umyślnej manipulacji ( Teoria umysłu do tego punktu zrozumienia ma miejsce pomiędzy trzecim a piątym rokiem życia u większości dzieci w oparciu o aktualne badania poznawcze i zrozumienie psychologiczne) - więc jej krzyk jest po prostu komunikacją tobie, że ona czegoś potrzebuje.
Włączając moją córkę w to, co robiłem, zapobiegałem jej konieczności krzyczenia o uwagę. Gdybym myła naczynia, mogłabym postawić ją na podłodze u moich stóp z naczyniem, którego nie mogła złamać, i ręcznikiem do naczyń i zaciągnąć ją jako „pomocnika mamy” w suszeniu naczynia. Podczas gdy oboje myliśmy naczynia, rozmawiałem z nią o tym, co robię. Nieuchronnie straciła zainteresowanie i wróciła do zabawy wszelkimi zabawkami, które również umieściłem obok niej. Wysokie krzesełka są również dobrym miejscem (na krótkie okresy) do takich zadań „pomocnika matki”, a także w tym wieku mógłbym jeszcze włożyć ją na temblak. Stosowałem podobne metody podczas składania prania, oceniania zadań domowych (byłem nauczycielem), robienia kolacji itp. Często,
Porozmawiaj z nią, jakbyś w pełni wierzył, że rozumie wszystko, co mówisz (zwykle rozumieją o wiele więcej, niż potrafią wyrazić z powrotem, a nawet gdy tego nie robią, angażuje ich małe mózgi i pomaga im uczyć się języka po drodze). Kiedy robisz rzeczy w domu i rozmawiasz o nich (czy to zmienia pieluchę, czy sieka marchewki), dostaje czasu i uwagi, których potrzebuje, gdy ty wciąż wykonujesz swoje codzienne zadania.
Możesz także spróbować 10 minut „zabawy” na przemian z 5-10 minutami obowiązków. W przypadku tej metody (którą sugeruję stosować w połączeniu z inną metodą) w pojedynkę angażujesz się z dzieckiem podczas zabawy przez około dziesięć minut, zostaw dziecko, dopóki będzie dalej zaangażowane w jakąkolwiek zabawkę, którą ma w tej chwili (ale nadal zawsze w zasięgu wzroku) i poświęć pięć minut na wykonanie tej czynności.
Wreszcie, jeśli chodzi o zapobieganie, dzieci w tym wieku prawie nie mają okresu koncentracji. Tak więc, aby utrzymać ją w niezależnej grze tak długo, jak to możliwe, często obracałem zabawki. Moja córka mogła mieć zawsze od pięciu do sześciu zabawek do wyboru, grając niezależnie, ale co jakiś czas wymieniam trzy z czterech zabawek. Potem, kiedy grała samodzielnie, często miałem dużo dłużej (może pięć dodatkowych minut?), Zanim potrzebowała pomocy w ponownym zaangażowaniu się w coś innego.
Jeśli chodzi o to, jak przestać krzyczeć, gdy się dzieje, pomimo twoich najlepszych starań w zakresie zapobiegania, robienie czegoś takiego jak ignorowanie dziecka lub pozostawienie go w spokoju, gdy krzyczy, po prostu nie jest właściwe w tak młodym wieku. Zrobiłbym zasadniczo, jak sugeruje Rory Alsop . „Słyszę, że chcesz się ze mną pobawić. Będę tam za chwilę.” Gdy twoja córka się starzeje (i coraz bardziej umie komunikować się z językiem), jeśli ona krzyczy o coś, mówiąc coś w stylu: „Słyszę, że czegoś potrzebujesz. Czy jest inny sposób, aby mi o tym powiedzieć?” będzie coraz bardziej odpowiednie - ale miejmy nadzieję, że i tak krzyki znikną same.
źródło
Jedną rzeczą, którą zawsze robiłem, to rozmawianie z moimi dziećmi, jakby były tylko inną osobą. Nie mówię słodko ani kochanie, mówię słowa i mam odpowiednie oczekiwania, że poradzą sobie z tym, co mówię.
Jest to sytuacja, która nie dotyczy tylko tego, kto biegnie w stawie - punkt @ RoryAlsop - ale także ogólnej interakcji z dzieckiem.
„O co zwariowałeś? Nie możesz rozmawiać z 6-letnim chłopcem!” Źle. Możesz absolutnie porozmawiać z 6-letnim chłopcem, a nie możesz się spodziewać.
Wiadomo, że czytanie dziecku w tym wieku ma absolutnie pozytywny wpływ na jego rozwój umysłowy. Mówienie dziecku
I nieugięty w stosunku do sygnałów fizycznych
Jest znacznie mniej złożony niż Red Fish Blue Fish. Dzięki powtarzalności i konsekwencji dziecko zrozumie „chwilę” na długo przed wypowiedzeniem pierwszego słowa.
Termin natychmiastowy, powiedzenie „za chwilę” do 6-miesięcznego oznacza, że prawdopodobnie będziesz mieć 7-miesięcznego, który przyjdzie, aby zobaczyć, co robisz, 2-letni, który wie, że „Tylko chwilka” oznacza, że istnieją granice twojego związku i 8-latek, który umie cierpliwie czekać i szanować przestrzeń innych ludzi.
Ostatnią rzeczą jest przypomnienie dla nowych rodziców: Cierpliwość. Dziecko ma 6 miesięcy. Masz na to tylko 2 lata.
I wiesz co jeszcze? Jeśli to jedno zadanie nie zostanie wykonane, dziecko nie będzie się tym przejmować. Rozjaśnić.
źródło
Uszkodzenie uszu / narządów wewnętrznych
I przeczytać niedawno , że płacz dziecka / krzyczy biegu gdziekolwiek od 110 dB do 115 dB. Ciągły hałas o wartości 90 dB może powodować uszkodzenie słuchu, ale jest to 90 dB w sposób ciągły. Wrzaski są zazwyczaj po prostu odgłosami wybuchu, niewystarczającymi do spowodowania uszkodzenia błony bębenkowej.
Jeśli chodzi o narządy wewnętrzne, krzyczenie nie zaszkodzi wewnętrznie, chyba że będzie kontynuowane w stałym tempie przez potencjalnie lata. Wrzaski w metalowych zespołach mogą, ale nie muszą mieć problemów, jeśli krzyczą niepoprawnie, ale zwykle dzieje się to po latach wydajności. Jeśli chodzi o uszkodzenie jej ciała, nie sądzę, że powinno to stanowić problem. Gdyby dzieci nie miały krzyczeć, nie byłyby w stanie.
Radzenie sobie / Radzenie sobie
Chociaż nie mogę potwierdzić metody wypłakania go tylko dlatego, że moja żona tego nie zrobiłaby, ostatecznie mój pierwszy przestał krzyczeć w czasie zabawy. Zajęło to kilka miesięcy, ale w końcu nauczyła się grać sama. Co jakiś czas chce uwagi, ale nie krzyczy o tym.
Teraz ... to nie znaczy, że za każdym razem sobie poradziła, nie zrobiła tego i nadal nie. Jest cienka granica między pobłażaniem a po prostu uświadomieniem sobie, że dziecko w tym wieku potrzebuje uwagi rodziców. W tych momentach przekierowywaliśmy jej uwagę gdzie indziej, na przykład na inną zabawkę, z którą nie bawiliśmy się, ani na książkę, ponieważ zwykle utrzymują ją bardzo dobrze zajęci.
Słyszałem, że obie strony wołają o metodologię. Niektórzy przysięgają, a niektórzy uważają, że to barbarzyństwo. Musisz ustalić, z czym będziesz się czuł komfortowo.
źródło
Dzielenie się tym, co zadziałało, aby powstrzymać krzyki o wysokiej amplitudzie:
Nagraliśmy kołysankę własnym głosem na naszym telefonie i odtworzyliśmy ją, co powoduje, że myśli, że ktoś jest w pobliżu, a ona uważnie słuchała kołysanki, co również pomogło jej zasnąć. Czasami to nie działało i jedyną rzeczą, która zawsze działała, było podnoszenie jej i spacerowanie.
Używanie innych rodzajów muzyki itp. Wcale nie pomogło, choć działał tylko nasz głos. Wygląda na to, że uwielbia rozmawiać.
źródło
Miałem podobne doświadczenie. Istnieją trzy powody, dla których dziecko krzyczy: głód, brudne pieluchy i choroba. Już potwierdziłeś, że żadne z nich nie ma zastosowania, ponieważ dziecko przestaje krzyczeć, gdy jesteś z nią.
Więc ona po prostu gra siłami na ręce z twoimi nerwami. Lepiej nie pozwól jej wygrać ...
Kiedy miałem tego rodzaju manifestację z naszym pierwszym, zmusiłem jego matkę i babcię (oboje płaczących), aby odeszły od domu na co najmniej 20 minut, zamknąłem drzwi i siedziałem tam, nic nie robiąc, wpatrując się tępo w podłogę. Czekałem 10 minut, co wydawało się godzinami. Potem dzieciak przestał krzyczeć. Potem zakradłem się do jego pokoju, grał sam i uśmiechnął się do mnie za łzami.
Nie mogę powiedzieć, żeby dziecko nigdy więcej nie krzyczało, ale przynajmniej wiem, że mogę to znieść, a on też to wie, matka i babcia.
źródło