Mój 7-letni syn zaczął używać słów takich jak „zabij”, „morderstwo” i „dźgnięcie”, kiedy bawi się ze mną lub innymi dziećmi. Nie jest na to zły ani agresywny. Na przykład gramy / udajemy, że jesteśmy ninja, a on powie „Zamierzam cię zamordować”.
Jego nauczyciel w szkole wysłał mi e-maila do matki i do mnie, mówiąc, że jego użycie oburzyło niektórych innych uczniów. Nie mogę przestać myśleć, że było to bardziej denerwujące dla nauczycieli niż uczniów, ponieważ ponownie używa tych słów w kontekście zabawy i nie ma historii przemocy. Rzeczywiście, jest wyjątkowo wrażliwym chłopcem i będzie płakać, gdy nie zrobię nic więcej, jak tylko podniosę głos.
Jego matka jest bardzo zaniepokojona tym i chce mu pomóc. Jestem mniej zaniepokojony i chętniej przypisuję to zachowaniom 7-letniego chłopca.
Czy powinienem być bardziej zaniepokojony niż ja? Czy jego matka reaguje przesadnie?
Z góry dziękuję.
Odpowiedzi:
Jak lubi Michael Thompson (psycholog dziecięcy i autor kilku świetnych książek o wychowywaniu chłopców i ich rozwoju emocjonalnym) (parafrazuję), dzieci znają różnicę między prawdziwą przemocą a zabawą i tracimy z nimi wiarygodność, gdy zachowujemy się jak nie możemy odróżnić.
Jeśli grasz w grę, w której udajesz, że jesteś zabójcą (takie właśnie są Ninja), wydaje się całkowicie właściwe odgrywanie tego, co powiedzą i zrobią. W rzeczywistości, jako ojciec 7-letniego chłopca, pomyślałbym, że to dziwne, że nie.
To powiedziawszy, ważne jest, aby rozumiał, że (a) musi rozróżniać osoby, które są chętnymi uczestnikami „w grze”, z którymi angażuje się w przemoc, od tych, którzy nie są i mogą uznać grę za niepożądaną; oraz (b) że istnieją określone czasy i miejsca, w których przemoc nie jest odpowiednia (jego szkoła może być jednym z tych miejsc, jeśli nie mają o tym humoru).
Google „Michael Thompson” i znajdziesz wiele referencji na temat przemocy wśród chłopców i tego, jak nie robimy im usługi, przesadnie na nią reagując.
źródło
Nie sądzę, aby twój chłopiec potrzebował porady w oparciu o moje obserwacje moich chłopców i ich interakcje z innymi dziećmi na bloku. Zawsze coś „zabijają”. Nie dosłownie. Nie tyle mój najstarszy, ale nawet on nie zdaje sobie z tego sprawy, co potwierdza twoją teorię, że to nauczyciele są tym zaniepokojeni.
W zeszłym roku miałem incydent, w którym mój chłopiec i jego przyjaciele (wszyscy w wieku 7 lat) zrobili „tyłek”, rzeźbiąc „pęknięcie” w jabłku w jadalni. To były zabawne rzeczy, które przyciągnęły uwagę lunchera, który natychmiast zgłosił to dyrektorowi. Mój syn i pozostali chłopcy naganę, a ja i inni rodzice dostał bał e-mail (jak ty), gdzie zostali pouczeni, aby nasi chłopcy na torze lub inny. Szkoła zachowywała się, jakby ktoś został napadnięty seksualnie, ale daj spokój, zamieniając jabłko w tyłek JEST zabawne, nie wspominając o dość normalnym dla 7-letnich chłopców i stosunkowo nieszkodliwe. Podejrzewam, że pani obiadowa była obrażona, a nie dzieci. Jednak reakcja szkoły na to zmusiła nas do poważnego potraktowania tego problemu, aby nasz chłopiec nie został oskarżony o przestępstwo seksualne, zanim nauczył się kursywy.
Dlatego do pewnego stopnia zgadzam się z twoją żoną, że zachowanie musi się skończyć ... przynajmniej w szkole. Po prostu mają zerową tolerancję na przemoc (lub niedopałki), więc musisz upewnić się, że rozumie, że chociaż on nie jest poważny, to poważna sprawa, uwierz mi!
Poradnictwo, nie. Poważna rozmowa na temat „czasu i miejsca na wszystko” tak.
źródło