Moje 12-miesięczne dziecko nie chce zasnąć we własnym łóżku. Moglibyśmy to zrobić w jej bujanym łóżeczku, ale teraz jest za małe i obecnie każemy jej spać poza łóżkiem, ale za każdym razem, gdy się budzi, chce po prostu wstać z łóżka. W rezultacie coraz częściej spała w naszym łóżku.
Zalecenia, które widziałem w Internecie, są dla tak małych dzieci, że nie mogą wstać, ani dla małych dzieci. Mówią, że dziecko musi nauczyć się relaksować do snu. Ale nasze dziecko nie jest wystarczająco dorosłe, aby zrozumieć, co mówisz, ale wystarczająco duże, aby stać i skakać do łóżka, co oznacza, że za każdym razem, gdy kładziemy ją do łóżka, ona wstaje, skacze w górę i w dół i płacze. To oczywiście nie pomaga jej zasnąć i nie wiem, jak to pomogłoby jej nauczyć się spać na własną rękę.
Dlatego wszelkie zalecenia dotyczące tego, jak to zrobić dla 12-miesięcznego dziecka, będą mile widziane.
Aktualizacja: Jestem w pełni świadomy, że nie ma nic „złego” w jej spaniu w naszym łóżku. Gdybyśmy mogli kazać jej spać w naszym łóżku, zrobilibyśmy to. To nie jest opcja.
Odpowiedzi:
Z naszymi bliźniakami (w wieku 13 miesięcy) mamy rutynę na dobranoc, zaczynając od około 7 (wcześniej, jeśli są zepsute).
Zawsze trzymam koc i wracam za godzinę później i przykrywam go z powrotem. Zostawiam też dodatkowe smoczki w łóżeczkach na wypadek, gdyby obudziły się w nocy. Ich misie są zawsze w łóżeczkach, używamy ich do sygnalizowania, że jest pora snu.
Jeśli nie chcą iść spać, daję im misie i „pomagam” im tam iść. Dla nas kluczem jest to, że muszą iść do łóżka sami każdej nocy po pożegnaniu wszystkich.
Nie trzymamy w ich pokojach niczego, co mogłoby ich stymulować. Nawet czytamy książki w salonie.
W łóżeczkach wracamy do pokoju tylko wtedy, gdy mocno płaczą, a następnie powtarzamy misie, smoczek i koc. Zwykle dzieje się tak, ponieważ wyrzucili body lub smoczek z łóżeczka.
Na razie to działa, mam nadzieję, że będzie kontynuowane. Jeśli zaczniesz rutynę i trzymasz się jej przez kilka tygodni, popraw ją, jeśli wydaje się, że nie działa.
źródło
Najpierw opracuj rutynę na dobranoc - myj zęby, wchodź w piżamę, chodź do łóżka, poczytaj historię, wypróbuj specjalne pluszowe zwierzę lub ulubioną kołdrę itp. To uczy twoje dziecko mentalnego procesu akceptacji, że to czas na sen. a czas na sen jest dobry, wygodny i relaksujący.
Po drugie, dowiedz się, dlaczego Twoje dziecko chce spać w łóżku. Czy to tylko kwestia uwagi? Czy ona się do tego przyzwyczaiła? Czy ona się czegoś boi (ciemność, hałas, cisza itp.)? Możliwe, że ponieważ Twoje dziecko nie może ci tego przekazać, będzie to wymagało zgadywania.
Jeśli używasz niani elektronicznej, powinieneś być w stanie wykluczyć lub wykluczyć problemy z hałasem.
Spróbuj lampki nocnej, aby wykluczyć możliwość „bania się ciemności”.
Jeśli jest to kwestia uwagi / wygody / nawyku, oto jak rozwiązałem to u dzieci w jej wieku przed:
Kiedy skończy się rutyna przed snem, usiądź w kącie pokoju i przeczytaj książkę. Nie zwracaj uwagi na swoje dziecko bez względu na to, co robi, po prostu bądź tam, gdzie Cię widzi, gdy leży w łóżku. Ona będzie płakać, krzyczeć i atakować tak jak zwykle, ale po kilku dniach to zacznie zanikać, a ty możesz zacząć siedzieć na zewnątrz jej pokoju (gdzie ona może cię zobaczyć lub zobaczyć / usłyszeć, że tam jesteś) ). Po 2-3 tygodniach powinieneś być w stanie normalnie zająć się biznesem po zakończeniu rutyny przed snem.
Pamiętaj, że działa to tylko wtedy, gdy twoja rutyna przed snem jest niezmiennie spójna. Jest to część przepisu na zapewnienie dziecku bezpieczeństwa i spokoju w nocy.
źródło
Dla mojego półtora roku życia małego chłopca było to tak łatwe, że pozwolił mu płakać przez pewien czas dzięki sztuczce 5 - 10 - 20: Płacze w łóżku, płacze przez 5 minut i daje mu krótki uścisk , odłóż z powrotem do łóżka. Płacze ponownie, poczekaj 10 minut, powtórz. Następnie poczekaj 20 minut.
Teraz chętnie idzie spać i może sam zasnąć.
Może nie ma nic złego w tym, że dziecko śpi w twoim łóżku (z wyjątkiem tego, że moje dużo się porusza), ale myślę, że nie ma nic złego w pozwoleniu dziecku płakać przez jakiś czas, a one i tak będą płakać.
źródło
Nie siedź tam godzinami! To nie nauczy dziecka zasypiania, a ty przygotujesz się na tysiące zmarnowanych godzin w nadchodzących latach. Zamiast tego usiądź na chwilę, zaśpiewaj piosenkę dla dzieci raz lub dwa, a następnie wyjaśnij, że wychodzisz z pokoju i że wrócisz za kilka minut (małe dzieci nie mają pojęcia o czasie, ale dlaczego nie zacząć go uczyć?). Potem naprawdę wyjdź z pokoju na dwie minuty. Pozostaw szeroko otwarte drzwi. Nie wracaj, nawet jeśli płacze. Wróć, kolejna piosenka dla dzieci, wyjaśnij, wyjdź ponownie. Pozostaw uchylone drzwi. Zostań na zewnątrz przez pięć minut . Powtarzać. Dziesięć minut. Powtarzać. Piętnaście minut. I tak dalej. Rób to codziennie, co tydzień. Dziecko może nauczyć się spać samotnie. Następnie zamknij drzwi i rozpocznij imprezę :-)
Bardzo ważna jest solidna rutyna na dobranoc. Trenuje dziecko, aby się uspokoiło i przygotowało do snu. Bardzo ważne jest również utrzymanie rutyny o tej samej porze dnia, bez różnic o kilka godzin, w zależności od tego, co najlepiej pasuje do twojej rutyny. Przepraszamy, ale rodzice zajmują drugie miejsce na tym etapie.
Jeśli ciemność stanowi problem, nie otwieraj drzwi lub uchyl je. My też to mamy, a nasze rozwiązanie opisano powyżej. Nie zamykaj drzwi zbyt wcześnie, ale stopniowo. Mamy też małą lampkę nocną, więc nie jest całkowicie ciemno (choć wydaje się, że jeśli tylko wchodzisz).
źródło
Jak powiedział HedgeMage, bardzo ważna jest rutyna, szczególnie część opowiadająca historię. Pozwól swojemu dziecku usiąść z tobą lub położyć się w łóżku, gdy mówisz, a ona już powoli przejdzie w tryb uśpienia. Ważne jest również, gdy idzie z wnukami lub innymi osobami, że postępują zgodnie z tą samą rutyną.
To nie zadziała po pierwszym dniu, oczywiście musisz uzbroić się w cierpliwość i oboje wyrosnąć na rutynę.
Wciąż mogłaby zacząć skakać z łóżka lub wstać z łóżka. W takim przypadku potrzebujesz następującego podejścia.
Pierwsze 2 razy: po prostu idź do pokoju, podnieś ją, połóż w łóżku i powiedz „teraz czas na sen”. Potem po prostu wejdź, połóż ją i wyjdź z pokoju, nic nie mówiąc. NIGDY nie zostań z nią rozmawiać, nigdy nie zabieraj jej z pokoju, nigdy nie poświęcaj jej więcej uwagi niż po prostu podnieś ją i połóż.
To nie jest łatwe, pierwsza noc może być piekłem, ale musisz się trzymać. Po pewnym czasie (może to być już druga lub trzecia noc) zacznie zdawać sobie sprawę, że wstanie z łóżka nie przynosi żadnych korzyści, że nie przyciągnie twojej uwagi.
źródło
Spróbuj zdjąć jej łóżko i ułożyć je obok siebie, tak więc jest to w zasadzie jeden płaski obszar, w którym może swobodnie się poruszać, do siebie lub do naszego łóżka.
Próbowaliśmy tego bez córki, a ona zareagowała entuzjastycznie biorąc obóz tam - wtedy wiedziałam, że to właściwy moment.
Teraz śpi czasami w swoim łóżku, czasem na zewnątrz i przez większość nocy porusza się blisko nas przez całą noc :).
źródło
Jeśli twoje dziecko cię rozumie (a nawet jeśli nie), powiedz mu, dlaczego odchodzisz. Spędzam dużo czasu kładąc moje troje dzieci (1,3 i 5) do łóżka, prawdopodobnie po 30 minut każde, ale to jedyna pora dnia, w której mają indywidualne „czas mamusi”. Teraz starsi dwaj rozumieją, kiedy mówię dobranoc, czas spać, ale dopóki nie osiągnęli wieku 2,5 lat, zwykle dawałem im wytłumaczenie, dlaczego musiałem odejść. Mama musi iść nocnik, napić się drinka, złożyć pranie itp. I zawsze obiecuję sprawdzić je za kilka minut. W 90% przypadków spali, zanim wróciłem 10 minut później.
Ta strategia bardzo mi pomogła, gdy starsze dzieci były już we własnych łóżkach. Spanie w nocy to inna historia. Mój 12 miesiąc doprowadza mnie do szału! Właśnie wyeliminowałem nabiał ze swojej diety (do bani! Nie mogę nawet posmarować tostem!), Myśląc, że może mieć z tym problem, ale dziś podzieliłem się z mamą Stromboli na lunchu, nawet nie myśląc o serze! I już dwa razy nie spał od spania 4 godziny temu :(
źródło