Nasz syn (7 lat) od kilku miesięcy ma lekcje gry na pianinie. Obecnie chcemy, aby ćwiczył co najmniej 10 minut każdego dnia, ale czasami jest to trudne, jeśli wraca do domu późno po zajęciach sportowych lub innych kursach po południu.

Więc moje pytanie brzmi:

Czy powinniśmy nalegać, aby ćwiczył grę na pianinie przez co najmniej 10 minut każdego dnia?

Zawodowiec:

• ponieważ nalegamy na to, robi on postępy

Contra:

• czasami trudno mu się skoncentrować na ćwiczeniach, jeśli jest późne popołudnie (lub wczesny wieczór) i często nie jest możliwe rozpoczęcie ćwiczeń wcześniej

Kluczem do skłonienia niechętnego praktyka do ćwiczenia czegokolwiek (instrument muzyczny, czytanie, ćwiczenia fizyczne itp.) Jest zmiana z:

Czas na trening X!

do

OK, czas, abyśmy zrobili twój X!

Nie chodzi mi o to, żeby stanąć nad nim z timerem i piorunować wzrokiem, aby upewnić się, że nie zatrzyma się o 9 minutach 30 sekundach. Mam na myśli, że okazujesz entuzjazm do rozpoczęcia zadania. Słuchasz uważnie tego, co on robi. Porozmawiaj z nim o tym. Wskazujesz, gdzie wyraźnie się poprawia - przejście jest teraz o wiele płynniejsze! - i bezpośrednio powiązaj to z pracą, którą wkłada. Uśmiechasz się, reagujesz i okazujesz swoje zaangażowanie. Przewracasz strony książki lub sugerujesz, co dalej. Naprawdę bardzo zależy ci na ćwiczeniu fortepianu, powtórzeniu kata lub czytaniu. A kiedy się skończy, chwalisz włożoną pracę.

Postępy w długoterminowej poprawie, takie jak nauka gry na fortepianie lub zostanie studentem, są trudne. Ale umiejętność wykonania skoku lub przejścia, którego nie można było zrobić w zeszłym tygodniu, jest ogromną motywacją. Siedmiolatki (i dwunastolatki i około trzydziestolatki) mogą tego nie zauważyć - ale jeśli jesteś tam, aby to wskazać, to zauważą. Przyjedziesz, aby cieszyć się tymi dziesięcioma minutami razem, a obowiązek stanie się czymś niezupełnie takim.

Naleganie, zmuszanie go do zrobienia czegoś najprawdopodobniej nie zadziała w dłuższej perspektywie. Tak, może się poprawić, ale byłoby znacznie lepiej, gdyby chciał poprawić.

Powinieneś porozmawiać ze swoim synem, zapytać go, czy chce nauczyć się dobrze grać, czy nie. Jeśli nie, myślę, że nie powinieneś go zmuszać. Przyznaję, że w końcu się nauczy, ale będzie go to dużo kosztowało i nie będzie szczęśliwy.

Jeśli chce zagrać - spróbuj zapisać taktykę. Porozmawiaj o ćwiczeniach i wspólnie opracuj rozsądny „harmonogram” ćwiczeń. Podobnie jak rodzice będą nadal płacić za lekcje gry na pianinie, ale syn przyznaje, że musi ćwiczyć co najmniej trzy razy w tygodniu przez co najmniej pół godziny poza płatnymi lekcjami . Bądź rozsądny, ale nie zmniejszaj jego zaangażowania. Oboje musicie być zadowoleni z tego, co wymyślicie. Zapisz, podpisz razem, powieś w widocznym miejscu (jeśli nie masz tablicy lub tabliczki, będzie to świetna okazja, aby ją zdobyć) i od czasu do czasu przypominaj synowi o umowie .

Ideą tego planu jest skłonienie dziecka do ćwiczenia lub zgodzenia się na ćwiczenie samodzielnie. On będzie wiedział, że on mógł już zatrzymał naukę, on postanowił nie, i będzie motywować się do praktyki, do postępu.

Bez wyjątku każdy dorosły dorosły, który brał fortepian jako dziecko, ale już nie gra, w tym ci, którzy byli dość utalentowani, sprawił, że ich rodzice zamienili się w obowiązek. Jest absolutnie niezbędne, aby znaleźć sposób na zabawę.

Sprawiłbym, że twoje najbardziej pracowite dni były zabawnymi dniami, w których nadal oczekujesz, że będzie grał, ale pozwól mu grać, co tylko zechce. Może cię zaskoczyć, co wybierze. Tak, dokona przeglądu zabawnych piosenek, które są teraz dla niego łatwe, ale kiedy byłem dzieckiem, wykorzystałem ten czas, by majstrować przy bardzo trudnych utworach, które kochałem, ale były znacznie powyżej mojego poziomu. Te piosenki w końcu podniosły mój poziom.

Jeśli dzieje się to prawie codziennie, możesz zmienić priorytety. Być może pozwól mu wziąć lekcje gry na pianinie w wolniejszym tempie lub porzuć inne zajęcia. Być może znajdź inny czas na ćwiczenie. Przez jakiś czas w liceum mogłem znaleźć tylko przed szkołą.

Zmusiłbym go, żeby grał więcej w dni, kiedy nie ma sportu lub spóźnionego zakończenia, i sprawił, żebym po prostu zrobił kilka wag lub coś w dni, kiedy ma więcej. Gdy zacznie grać dłużej, zacznie się bardziej cieszyć, ponieważ zacznie być bardziej kreatywny.

Dodam trochę kontrastu do innych odpowiedzi. Myślę, że powinieneś nalegać, ale ostrożnie. Skoncentruj się na tym, aby syn wyznaczył sobie cele, zachęcając syna / będąc przy nim, ustalając rutynę i ewentualnie znajdując lepszego nauczyciela.

Gram na pianinie od ponad 10 lat i nigdy nie dotarłbym tak daleko, gdyby moi rodzice nie „zmusili” mnie do ćwiczeń. W tym momencie mojego życia absolutnie uwielbiam grać na pianinie; Z przyjemnością ćwiczę samotnie przez wiele godzin. Ale nie zawsze tak było.

Cele

Kiedy zaczynałem grać na pianinie, byłem bardzo zdeterminowany, aby się uczyć. Podczas gdy moja mama kazała mi ćwiczyć, byłam z tego zadowolona. Czemu? Ponieważ miałem cel : przewyższyć moją siostrę. Który później stał się lepszy od mojego brata. To jest bardzo kluczowe. Cele są niezwykle motywujące. Teraz nawet przy tym celu potrzebowałem pomocy i pomocy rodziców. Moja mama wciąż kazała mi ćwiczyć.

Był czas, kiedy trzymaliśmy plan ćwiczeń. Jeśli ćwiczyłem 15 minut danego dnia, muszę to sprawdzić. Wystarczająca liczba czeków dała zabawną małą nagrodę. Daj mu coś do pracy.

Zachęta / Zawsze być tam

Moja mama nie wysłała mnie tylko na trening. Kiedy ćwiczyłem, zawsze była tuż obok mnie, nie aktywnie pomagając mi się uczyć (po pierwszych latach nie mogła, bo nie ma talentu muzycznego), ale zawsze siedziała w tym samym pokoju co ja. Bez wątpienia, jeśli odejdzie, aby coś zrobić, przestałbym ćwiczyć. A kiedy tam była, mogła usłyszeć mój postęp i wskazała mi go, zachęcając mnie.

Rutyna

Rutyna była bardzo ważna, żeby ćwiczyć. Byłem uczony w domu, więc przez większość mojego dzieciństwa 8–9 rano był czasem ćwiczeń (oczywiście czas ten zależał od tego, ile miałem lat). Wiedziałem, że kiedy wybija godzina ósma, muszę ćwiczyć grę na pianinie. Z powodu tej rutyny często ćwiczyłem bez wychodzenia od rodziców. Rutyny działają cuda.

Kilka lat szybko do przodu, a ja brałem udział w zajęciach, które rozpoczęły się o 9 rano, wymagając ode mnie opuszczenia domu o 8 rano. W tym czasie rzadko ćwiczyłem grę na pianinie. Wiedziałem, że „muszę” ćwiczyć na pianinie każdego dnia, ale miałem z tym trudności. Dopóki nie znalazłem nowej rutyny, ćwiczenia były bardzo sporadyczne. Mogę ćwiczyć, jak tylko wrócę do domu o 2 po południu, lub mogę poćwiczyć o 20 lub o 17 - nie było harmonogramu. W końcu wyznaczyłem nową rutynę, którą będę ćwiczyć codziennie o 17:00, w tym samym czasie, gdy moja mama zaczęła gotować (nasza kuchnia znajduje się obok pokoju z fortepianem, więc nadal mogła zachęcać i nadal czułem jej obecność) . Kiedy ustaliłem tę rutynę, nagle moje ćwiczenia stały się regularne. Rzadko zdarzało mi się tracić dzień.

Nauczyciele

W pewnym momencie, kim naprawdę jest nauczyciel twojego dziecka. Po osiągnięciu określonego punktu trudno jest go poprawić (w rzeczywistości dzieje się tak w wielu miejscach). Ćwiczenie staje się frustrujące, ponieważ wydaje się, że nie ma postępu. W tym momencie dobry nauczyciel gry na pianinie może być naprawdę zachęcający. Znam pewną nauczycielkę gry na fortepianie, która, kiedy brałam od niej lekcje, bardzo mnie zachwyciła. Ćwiczyłem bez względu na to, jak długo spędzam. I bez względu na to, jak niewiele zrobiłem, poczułem się przez nią doceniony; zawsze dodawała otuchy, nigdy nie mówiąc negatywnych rzeczy, zamiast tego mówiąc mi „jak sprawić, by było jeszcze lepiej”. Ten sam nauczyciel zrobił to samo z dziećmi, których uczyłem (znacznie niedawno); Nie mogłem wymyślić, jak ich podekscytować fortepianem,

Kiedy walczyłem z kontynuowaniem gry na fortepianie, moi rodzice zmusili mnie do kontynuowania trochę dalej, zanim zdecydowałem. Jestem bardzo wdzięczny, że to zrobili. Gdyby nie przepchnęli mnie przez trudny punkt, przestałbym grać na pianinie, ale fortepian jest tak dużą częścią mojego życia. Absolutnie zalecam naleganie, aby twój syn grał na pianinie, ale rób to mądrze. Nie wysyłaj go losowo do fortepianu. Ustal z nim rutynę (powinien wiedzieć, kiedy jest czas na ćwiczenie). Bądź tam z nim (jego zadaniem jest ćwiczyć, ale nadal go wspierasz). Niech wyznaczy sobie cele (być może powinien znaleźć konkurencję z innymi młodymi pianistami; może to być trudne, dopóki nie będzie starszy). I po prostu bądź ogólnie zachęcający. Staraj się ćwiczyć grę na pianinie.

Możesz zapytać go, czego chce. Zapytaj go, czy chce trochę ćwiczyć, aby uzyskać dobry postęp, czy też jest zbyt zmęczony.

Na wczesnym etapie zainteresowanie dzieckiem jest o wiele ważniejsze niż ćwiczenie. dziecko musi się uczyć, a zmuszanie się do ćwiczeń sprawiłoby, że byłby to raczej obowiązek niż dobry czas, a ty możesz stłumić własne naturalne prezenty dziecka. Kiedy brałem lekcje, nie chciałem przychodzić na lekcje, gdybym nie ćwiczył ze strachu, nauczyciel spojrzałby na mnie z góry. Mój współlokator uczył gry na gitarze, a pod koniec każdej lekcji mieliśmy „otwarty jam” przez około 20 minut z uczniem na gitarze prowadzącej, moim współlokatorem na basie i mną na perkusji. uczniowie nie mogli się doczekać, aby przyjść na trening. niech CHCĄ się uczyć.

Kiedy miałem około 11 lat, zdecydowałem, że chcę nauczyć się grać na pianinie. Moi rodzice tak naprawdę nie dbali w ten czy inny sposób, ale byli zadowoleni, że zainteresowałem się czymś innym niż grami wideo. Znaleźli nauczyciela fortepianu, który był także stosunkowo młodym nauczycielem w szkole podstawowej. Spojrzałem na nią, jakby była boginią, a ona po prostu kochała dzieci i proces wymyślania, jak działają nasze małe mózgi. Była prawie jak terapeuta. Jeśli zobaczyła, że ​​nie robię postępów, nie przypuszczała, że ​​to dlatego, że byłem leniwy. Zadawała mi pytania i docierała do sedna tego, co działo się w mojej głowie (piosenka mi się nie podobała, coś działo się w szkole, co powodowało, że nie chciałem ćwiczyć w tym tygodniu, a czasami dosłownie byłem po prostu leniwy. ) Rozmawiała ze mną jakbym była dorosła, ale rozmawiała ze mną z wielką troską i troską. Powiedziała moim rodzicom, żeby zostawili jej naukę gry na fortepianie - nie zbesztaj mnie za to, że nie ćwiczyłem - po prostu bądź zainteresowany i zachęcaj mnie, gdy osiągnę kamień milowy.

Wynik? Cóż, brałem udział w różnych konkursach pianistycznych u moich ostatnich nastolatków i wygrałem kilka. Nadal gram dość regularnie, choć nie stał się to moim zawodem. Byłem na dobrej drodze do zostania wirtuozem, ale kiedy dotarłem do moich ostatnich nastolatków, mój nauczyciel podjął pracę w innym stanie, a mój nowy nauczyciel zastosował coś w rodzaju nauczania „dowodzenia i kontroli”. Nienawidziłem jej stylu nauczania. Nie lubię tego do dziś. Zniszczyła moją pasję i zganiła mnie za każdym razem, gdy popełniłem błąd lub okazywałem brak zainteresowania czymkolwiek, co postanowiła na mnie narzucić. Zamieniła to w osioł. Jako dorosły mogę na to spojrzeć i powiedzieć: „Cóż, powinienem był zdecydować, czy chcę być wirtuozem i po prostu nie pozwolić jej do mnie dotrzeć”, ale młody człowiek nie myśli tak jasno. Na końcu, Jestem dość kompetentnym pianistą - potrafię grać równie dobrze w klasycznym / barokowym, popularnym, rockowym, jazzowym itp. Grałem w wielu zespołach. Ludzie zawsze chcą, żebym grał w kościołach, na imprezach itp., A ja czasami. Generalnie pracuję nad kilkoma rzeczami do grania podczas wakacji, ponieważ zawsze jest rodzina, która chce coś usłyszeć.

Soooo ..... krótka historia ... jeśli skupiasz się na "czy moje dziecko powinien codziennie ćwiczyć?" mogłeś już przegapić łódź. To jest sposóbważniejsze jest to, że twoje dziecko naprawdę ma świetne relacje ze swoim nauczycielem niż to, czy ćwiczy konsekwentnie, czy nie. Były chwile, w których ćwiczyłem nieprzerwanie przez wiele godzin - dosłownie, dopóki moje paznokcie nie krwawiły (ponieważ miałem świetną lekcję, a mój nauczyciel naprawdę mnie zmotywował), a potem były chwile, w których coś było dzieje się w moim życiu, a ja ćwiczyłem zaledwie tyle, by zrobić postęp w tym tygodniu. Nie chodzi tu tak bardzo o „musisz mieć 10 minut każdego dnia”, ale o „Czy podoba ci się to, co robisz? Lubisz swojego nauczyciela? Czy jesteś zmotywowany? Jeśli nie, dlaczego nie?” Zadaj te pytania, a następnie, co najważniejsze, wysłuchaj. Być może będziesz musiał przejść przez kilku nauczycieli, aby znaleźć takiego, który kliknie Twoje dziecko. Nie martw się, że kogoś urazisz. Różni nauczyciele klikają różne rodzaje dzieci.

Oczywiście to tylko moje doświadczenie. Istnieją Tygrysie Mamy, które powiedzą, że jestem pełen byka, ale mogę powiedzieć, że na każde dziecko, które uczy się grać z wykorzystaniem Tygrysiej Mamy, jest 999, które odeszły, ponieważ nie mogły tego znieść, nikt nie wie, dlaczego odeszli, a to nie miało nic wspólnego ze zdolnościami - chodziło tylko o psychologię.

PS Zgadnij, który nauczyciel gry na pianinie uczestniczył w moim ślubie lata później?

Myślę, że odpowiedź na pytanie, czy powinieneś nalegać, zależy od tego, jak ważne jest dla ciebie, aby doskonalił się w tej konkretnej umiejętności. Uważam, że naleganie na coś, czego nie jest zainteresowany, przynosi efekt przeciwny do zamierzonego i naukę wyczynów kaskaderskich, chociaż może być konieczne w niektórych okolicznościach, na przykład w szkole lub w pracach domowych.

Więc jeśli założymy, że nauka tej umiejętności jest wystarczająco ważna, aby nalegać, skróciłem czas poświęcony na inne czynności, które zabierają właściwe skupienie się na tym, i spróbowałem go podekscytować nauką gry na pianinie, zanim zmuszając go do tego. Jeśli nie są to opcje, rozważę inny harmonogram, wydłużając czas sesji treningowej, ale robiąc to tylko 3 lub 4 dni w tygodniu, jeśli lepiej to pasuje do reszty jego harmonogramu. Może to być również bardziej wyjątkowe wydarzenie, jeśli możesz mu powiedzieć, że „to dzień na fortepianie!”

Dziesięć minut ćwiczeń każdego dnia wydaje się rozsądnym pytaniem o niego w tym wieku. Może mu trochę poradzić, jeśli on także uprawia sport w niektóre dni, więc mogę zrozumieć twoje wahanie.

W dni, w których musiał chodzić na treningi, możesz najpierw zapytać go, czy jest chętny. Jeśli nie jest, zaoferuj mu kompromis w zaledwie 5 minut. Zachęć go, aby ćwiczył swoją wagę i pozostań z nim w tym czasie.

Powinieneś także upewnić się, że mu się to podoba, jeśli nie przez cały czas, przynajmniej wtedy, gdy ćwiczy i nie jest wyczerpany innymi sprawami. Zmuszanie go do grania na fortepianie nie będzie dla niego ani dla ciebie przysługą.

Jeśli jednak wiesz, że mu się to podoba, zachęcaj go i upewnij się, że ćwiczy każdego dnia. Uczenie się złożonego talentu, takiego jak gra na instrumencie, wymaga poświęcenia i dyscypliny, a dzięki przestrzeganiu harmonogramu uczysz go tego od najmłodszych lat. Istnieją oczywiście wyjątki, ale jeśli nie są to naprawdę niezwykłe okoliczności, nie przestawaj i nagradzaj go za jego postęp. To trudne, ale jest to lekcja, którą warto uczyć.

Jedną rzeczą, którą warto uświadomić, jest to, że grając, podobnie jak w wielu innych rzeczach, robisz największy postęp podczas snu.

Więc jeśli ćwiczysz coś i nie robisz żadnych postępów, jest to dość frustrujące. A może po kilku chwilach zacznie działać, nawet jeśli nie zrobisz nic innego. I to nie dlatego, że byłeś idiotą, ale dlatego, że nie poprawia się podczas ćwiczeń. Zamiast tego przygotowuje się tematy do snu.

Tak więc zwlekanie i praktykowanie w dniu lekcji nie działa. I bycie zmuszonym do pracy nad czymś, dopóki nie będzie to właściwe, też nie działa. Po prostu konfigurujesz swoją pracę na sen.

Najbardziej frustrującą rzeczą, jaką możesz mieć, jest „pomocny” rodzic, który wskazuje, co robisz źle, i staje się niecierpliwy, gdy go nie „naprawisz”.

A nawet mulenie się na kilka minut przed snem może być pomocnym przypomnieniem nocnej pracy.

Ale dokuczanie dziecku prawdopodobnie nie jest pomocne: po prostu uświadom mu, że nie ma znaczenia, czy w konkretnej sesji nie widać postępu.

Tak, gram na skrzypcach. Mam 13 lat. Tracisz postęp, jeśli zbyt długo nie ćwiczysz. Obój, trąbka, róg ... cokolwiek. Ale twarde instrumenty ... mianowicie instrumenty smyczkowe są ważne, aby regularnie ćwiczyć. Fortepian również należy do tej kategorii. Nawet zaledwie 5 minut. Rozumiem, że często przeradza się to w obowiązek, ale czasami musisz robić rzeczy, ponieważ po prostu trzeba to zrobić, co oznacza, że ​​tak naprawdę nie musisz nagradzać go za ćwiczenie, po prostu dobre brzmienie jest wystarczającą nagrodą. Zamiast tego możesz ustawić czas codziennie. Tam, gdzie może wycisnąć jak najwięcej czasu na ćwiczenia.

Zarówno jako (jednorazowe) dziecko, które brało skrzypce, jak i (obecny) rodzic dzieci, które również biorą skrzypce, uważam, że wszystko, co chcesz poprawić, musi być robione co najmniej 10 minut każdego dnia (a przynajmniej to powinien być celem - nikt nie spełnia go w 100% przypadków). Poza tym dziecko nigdy się nie poprawi, a Ty będziesz marnować czas jego i jego nauczyciela na lekcje.

Na szerszym obrazie nie wierzę w zmuszanie dziecka do jakichkolwiek działań, z którymi absolutnie się nie łączą, ale zakładając, że zarówno ty, jak i dziecko zgadzacie się - w większości przypadków, w większość dni - że fortepian jest czymś, co on należy to zrobić, regularne ćwiczenia są koniecznością.

Osobiście, dla mojego syna, przełączam się między dniami, kiedy praktyka jest naprawdę skupiona i ukierunkowana, a dniami, kiedy po prostu pozwalam mu bawić się swoim instrumentem w oparciu o jego nastrój, poziom energii i to, co jeszcze wydarzyło się w ciągu dnia. Innymi słowy, w niektóre dni musimy naprawdę pracować, w inne dni, chcę tylko, żeby miał instrument w swoich rękach.

Może prawdziwym problemem jest to, że twój syn po prostu ma za dużo na swoim talerzu. Można powiedzieć, że ma on na fortepianie i sport oraz inne kursy dzieje, nie wspominając o szkole, pracy domowej i może inne zobowiązania. Czy ma wystarczająco dużo czasu na nieustrukturyzowaną grę?

Jeśli chcesz, aby uczył się gry na fortepianie, rozwiązanie może być tak proste, jak wyeliminowanie kilku innych jego zobowiązań. Spójrz na całkowitą liczbę godzin, które są już dla niego zaplanowane. Kiedy dorastałem, zwykle miałem dwie lub trzy godziny dziennie na darmowy czas gry, i nadal wydaje mi się, że to dobra liczba.

Ty też grasz? Mój tata kazał mi uczyć się gry na skrzypcach jako surogat, ponieważ nigdy tego nie zrobił. Nienawidziłem tego i zrezygnowałem z niego w wieku 18 lat i nie grałem kolejnej nuty, dopóki ...

... kiedy moje dzieci dotarły do ​​szkoły podstawowej, dołączyły do ​​lokalnej orkiestry dętej i nagle miałem ochotę też grać. Dali mi więc klarnet. Musiałem więc codziennie brać lekcje i ćwiczyć, a oni widzieli to po prostu. Moja córka i ja czasem ćwiczyliśmy razem, mieliśmy książkę z duetami. Jeśli faktem jest, że kiedy wraca do domu, nadal gramy w piwnicy Mozarta.

Specjaliści ćwiczą codziennie przez kilka godzin. Dobrzy muzycy będą ćwiczyć każdego dnia. Muzycy hobbyści mogą nigdy nie ćwiczyć, chyba że w zespole. Początkujący może nie być w stanie grać codziennie, zranione ręce. 10 minut dziennie jest lepsze niż nic, ale dla małego dziecka 20 minut co drugi dzień jest lepsze. Twoje dziecko musi chcieć się bawić. Upewnij się, że nauczyciel daje mu zabawne rzeczy, a nie tylko najbardziej nudne rzeczy, które każdy Mozart okazał się w zły dzień.