Myślę, że mój 11-miesięczny syn boi się swojego taty

Spróbuję to streścić ... Za każdym razem, gdy tata mojego syna pokazuje swoją twarz, mój syn płacze sobie do snu. Jego tata próbuje go pocieszyć, ale to nigdy nie działa. Zawsze dochodzi do tego, że jego tata odczuwa potrzebę lania naszego syna, żeby go uciszył. Sytuacja pogarsza się tylko wtedy, gdy próbuje zastosować dyscyplinę, gdy nasz syn nie zrobił nic złego.

Tata obwinia mnie za to, jak się czułam, gdy byłam w ciąży z naszym dzieckiem. Zgodziłem się z nim w tej sprawie. Po prostu nie podoba mi się, jak tata go traktuje, ponieważ nasz syn nigdy nie chce jego taty. Ja i jego tata kłócimy się za każdym razem, gdy przychodzi odwiedzić.

Zazwyczaj pozwalam ojcu zabrać go, wiedząc, że się boi i nie chce iść. Jego tata w ogóle go nie widuje, więc w każdej chwili chce zobaczyć syna lub zabrać go na jeden dzień, pozwalam mu.

Nienawidzę jego taty, ale nigdy nie będę trzymał mojego syna z daleka od jego taty, gdy jego tata chce go zobaczyć. Co mniej więcej powinienem zrobić, aby mój syn chciał, aby jego tata?

Jesteś w trudnej sytuacji. Konieczność dzielenia się rodzicielstwem z kimś, kogo nienawidzisz, jest bardzo trudna. I ilekroć ktoś denerwuje twoje dziecko, naturalne jest, że chcesz temu zapobiec. Pozwól, że dam Ci kilka sugestii.

• po pierwsze, nie uderzanie - przypuszczam, że „pop u góry naszego syna sprawi, że będzie cicho” oznacza uderzenie. To musi się skończyć. To nie działa, sprawia, że ​​płacz jest głośniejszy i dłuższy, i szkodzi ich relacjom. To musi się skończyć. Jednym ze sposobów wymuszenia tego jest to, że jeśli ktoś uderzy, wizyta się skończy. Możesz mu to powiedzieć z wyprzedzeniem i wyjaśnić, że to zarówno dla niego, jak i dla dziecka.
• po drugie, nie pozwól tacie go zabrać. Spędzajcie razem waszą trójkę w przyjemnym miejscu, takim jak park, centrum handlowe, na spacer, cokolwiek. Niech tata wykona całą pracę (niosąc dziecko, popychając wózek, podając butelkę lub jedzenie), ale niech tam będzie. Możesz nauczyć go, jak robić różne rzeczy, na przykład jak powstaje nowy płaszcz, lub przypominać mu o rzeczach, które powinien zrobić, takich jak sprawdzanie pieluchy, ale pozwól mu zajmować się rodzicielstwem. W ten sposób wizyty nie zaczną się, gdy dziecko będzie przestraszone i nie będzie chciało iść. Tata może pracować nad rozwijaniem związku w bardziej zrelaksowanym otoczeniu.
• po trzecie, kiedy dziecko nie ma w pobliżu lub śpi, musicie porozmawiać. Było minęło. To, jak się czułeś, kiedy byłeś w ciąży, a nawet, że go nie lubisz, nie ma znaczenia. Chcesz go w życiu dziecka i to jest istotne. Musi nauczyć się, jak rodzić i jak nie uderzać, a są to rzeczy, w których jesteś gotów pomóc. To będzie trudne. Będziesz musiał spędzać czas z kimś, kogo nie lubisz. Rodzicielstwo jest trudne. Utrzymuje cię do późna i czasami łamie ci serce, ale i tak to robimy.

Jeśli tata przestanie uderzać dziecko, przestanie go zabierać płaczu i nauczy się, jak zaspokoić potrzeby dziecka, możliwe, że rozwiną dobre relacje i dziecko się go nie boi. Możliwe jest również, że tata zdecyduje, że widok dziecka to zbyt duży problem z twoimi nowymi zasadami. Ale jeśli to zrobi, będzie to jego wybór, a nie twoja wina. Pojawianie się, aby przestraszyć, uderzyć i krzyczeć na małe dziecko, tak naprawdę nie jest rodzicem.

Popieram odpowiedź napisaną przez @Chrys, z wyjątkiem dwóch rzeczy:

1. Jeśli nie czujesz się komfortowo spędzając czas we trójkę, to dobrze, podstawowy pomysł, który zaproponowała Chrys, może nadal działać - ale musiałby to być ktoś inny, o czym dziecko wie i ufa, z kim spędzałby czas dziecko i tata jako trójkąt.
   Może to być twój przyjaciel lub krewny lub tata, który poświęci trochę czasu na poznanie twojego dziecka wystarczająco dobrze, aby to zadziałało. Możesz także skontaktować się z biurem ochrony dzieci w twoim hrabstwie, aby poprosić pracownika socjalnego o formalne wizyty nadzorowane.
2. Podziwiam twoją gotowość do odłożenia na bok własnych uczuć na temat taty, a nie stania mi na drodze do rozwoju relacji między dzieckiem i tatą. Jednak jest jeszcze jedna ważniejsza rzecz. Twoje dziecko musi być chronione przed uszkodzeniami psychicznymi. Jeśli wydaje ci się, że ich związek wyrządza dziecku więcej szkody niż pożytku, nadszedł czas, aby tata zrobił sobie przerwę. Tata może być w lepszym miejscu za kilka tygodni, kilka miesięcy lub kilka lat, aby rozwinąć pozytywne relacje z synem.

Chciałbym zasugerować, abyś spróbował znaleźć co najmniej jeden pozytywny męski wzór do naśladowania w życiu twojego syna - jeśli jeszcze go nie ma. Jeśli nie masz męskiego przyjaciela lub krewnego, który mógłby być jak ulubiony wujek dla twojego dziecka, sugerowałbym zapisanie się do programu Big Brothers Big Sisters i określenie, że chcesz mieć Big Brother ( nie jest wielką siostrą) dla twojego dziecka. Zobacz http://www.bbbs.org/site/c.9iILI3NGKhK6F/b.5962347/k.9063/Enroll_a_Little.htm

Podstawa tej odpowiedzi - osobiste doświadczenie: Zostałem wychowany przez samotną matkę. Moja matka starała się, żebym miał okazję spotkać się z ojcem i spędzić z nim trochę czasu, ale starała się też chronić mnie przed zranieniem - był niespokojnym człowiekiem, który w końcu popełnił samobójstwo, gdy miałem 13 lat. doceniaj, jaką piękną linię musiała chodzić, kiedy to robisz - starając się ułatwić rzeczy, aby dziecko i ojciec mogli się poznać, ale także próbując chronić dziecko przed zbyt dużym bólem. To nie jest łatwe.

To trudna sytuacja.

Zasadniczo dziecko ma prawo do życia rodzinnego z obojgiem rodziców; a każdy rodzic ma prawo do życia rodzinnego z dzieckiem. Ale nadrzędny interes dziecka przeważa nad prawem rodziców do życia rodzinnego z dzieckiem. Uderzenie niemowlęcia, ponieważ płacze ono, jest znęcaniem się i to wystarczy, aby odmówić zgody na dostęp poza nadzorowanym dostępem.

Drugą rzeczą jest to, że mówisz, że nienawidzisz ojca i kłócisz się z nim przed dzieckiem. Powinieneś spróbować chronić swoje dziecko przed tym. Nie ma znaczenia, czyja to wina argumentów - twoje dziecko musi być przed nimi chronione.

Mając na uwadze następujące kwestie: czy rozważałeś dostęp nadzorowany do centrum obsługi dzieci? Mogą zorganizować dostawę i odbiór, abyś ty i ojciec nigdy się nie spotkali. Otrzyma dostęp do niemowlęcia i będzie nadzorowany przez ekspertów ds. Opieki nad dziećmi.

Możesz przejść do mniej nadzorowanego kontaktu (np. Może on mieć dziecko w przestrzeni publicznej) po tym, jak ojciec ukończy program dla rodziców.

Relacja dziecka z tatusiem jest ważna, ale zadziała tylko wtedy, gdy tata podejdzie i będzie postępował przyzwoicie. Uderzenie w 10-miesięcznego dziecka jest niewłaściwe. To nie nauczy dziecka niczego oprócz strachu.

Mówisz, że tata obwinia cię za to, jak się czułeś, kiedy byłaś w ciąży. To niesprawiedliwe. Kobiety w ciąży mają różnego rodzaju problemy hormonalne. To normalne i oczekuje się, że twoje zachowanie zmieni się podczas ciąży. Ponownie to od mężczyzny zależy, czy będzie wystarczająco silny, aby poradzić sobie z wyzwaniem.

Mówisz, że nienawidzisz ojca. To znowu nie jest fajne. Jeśli chcesz zaangażować ojca swojego dziecka, musisz nawiązać z nim jakąś relację.

Mówisz, że dziecko wydaje się przestraszone. Pomyśl, jak byś się czuł, gdybyś był mały i bezsilny, a nieznajomy pojawiał się, walcząc z mamą i bijąc cię. Pewnie też byś się bał.

1. Nie pozwól nikomu uderzyć dziecka.
2. Nie walcz z tatą, kiedy go zobaczysz. Staraj się być miły dla swojego dziecka.
3. Staraj się budować jakieś relacje robocze z tatą. Nie mówię tu o seksie. Spróbuj się dogadać i szanować siebie nawzajem.

Tata jest źródłem bólu i nieszczęścia, a niemowlę kojarzy go z tym bólem i nieszczęściem. Nie dajesz nam wskazówek, czy jedynym bólem i nieszczęściem jest tylko klapsy, czy też jeśli są jakieś działania, w których ojciec bierze niemowlę, a niemowlę to nie lubi. Może się tak zdarzyć, że jest to dość rzadkie, a potrzeby niemowlęcia nie są zaspokajane przez ojca, więc dziecko narzeka, lub może być poważniejsze, a ojciec jest źródłem bólu - czy to klapsy, czy gorzej.

Oto klucz na wynos:

Nie możesz szybko zmienić niemowlęcia.

Ojciec musi się zmienić i zbudować inną relację z dzieckiem niż ta, którą już zbudował. Cokolwiek wydarzyło się w przeszłości i cokolwiek się dzieje, nauczyło niemowlę, że tata ma na co narzekać.

Albo ty, dziecko i tata możecie go wystawić i nauczyć dziecko w ciągu najbliższego roku lub dwóch, że rzeczy się nie zmienią, a w końcu dziecko nauczy się, że jest to po prostu część życia i lepiej pójść za nim zasady (milczenie i udawanie, że bawią się z tatą) lub karanie.

Albo ty, dziecko i tata możecie zmienić sposób, w jaki tata opiekuje się dzieckiem, jak tata zachowuje się i reaguje. Klapsy dla dziecka, aby je uciszyć, prawdopodobnie nie są tak skuteczne, jak inne metody, których mógłby użyć tata. Być może mógłby wziąć udział w zajęciach dla rodziców, które dadzą mu narzędzia, umiejętności i wiedzę na temat budowania pozytywnych relacji z dzieckiem.

Potrzeba czasu i cierpliwości. Nie możesz go dla niego naprawić. Więc jeśli nie zdołasz go przekonać, aby poświęcił czas i był cierpliwy, wtedy nie ma nic, co możesz zrobić, jak patrzeć z boku, jak byłeś, jeśli zamierzasz pozwolić im spędzać razem czas sam.

Poddawanie dziecka emocjonalnym lub fizycznym nadużyciom jest absolutnie niedopuszczalne, stwarza długotrwałe problemy psychologiczne, które pozostają z nim przez całe życie. Jak stwierdzili inni w tym wątku, bezpieczeństwo tego dziecka jest najważniejsze i przewyższa wszelkie inne prawa przysługujące każdemu z rodziców.

Rozsądnie byłoby wziąć udział zarówno w tobie, jak i ojcu, w programie „pozytywnego rodzicielstwa”, który nauczy was oboje, jakie są potrzeby dziecka, zarówno emocjonalnie, jak i fizycznie. W ramach środków ostrożności powinieneś zasięgnąć porady prawnej w sprawie egzekwowania nadzorowanego kontaktu, dopóki nie nastąpi zauważalna zmiana w zachowaniu ojców.

I jak powiedzieli inni, musisz spróbować budować pozytywne relacje z ojcem i przedstawić zjednoczony front. Dzieci wychwycą negatywne wibracje, co ma dramatyczny wpływ na ich osobowość w przyszłości. Kłócenie się z dzieckiem w jakimkolwiek charakterze jest niedopuszczalne .

Na koniec, może okazać się przydatne przeczytanie psychologii dziecka / dziecka, pozwoli ci to lepiej zrozumieć, w jaki sposób Twoja sytuacja może wpłynąć na dziecko i sposoby na zrekompensowanie tego. Pomogą Ci w tym pozytywne klasy dla rodziców.

Dla mnie brzmi to tak, jakby ojciec miał problemy z gniewem. Życzę powodzenia i zalecam doradztwo lub wizyty nadzorowane, zamiast pozwolić im odejść. Jeśli denerwuje się i chce klapsa lub uderzyć małego, bo się go boi ... to prawdopodobnie jest powód, że dzieciak się go boi. Może coś się wydarzyło, gdy cię nie ma w pobliżu. Wygląda na to, że ojciec go boi się Boga… Nie oznacza to, że jest okropnym człowiekiem koniecznie (ale może), ale to znaczy, że prawdopodobnie nie musi spędzać bez nadzoru czasu z kimś zbyt mały, aby się bronić lub mówić o tym. Postaw bezpieczeństwo dziecka na pierwszym miejscu, bez względu na to, JAK niewygodne może to być dla ciebie. Bronić go, ponieważ nie ma nikogo innego do zrobienia i może skończyć płaceniem ceny, jeśli zdecydujesz, że milej jest trzymać usta zamknięte. Nie narażaj jego życia na niebezpieczeństwo. Mówię z doświadczenia i widziałem, jak niektóre BARDZO złe sytuacje upadają, ponieważ jeden rodzic nie chciał nadepnąć na palce drugiego. Broń to dziecko.

Zadzwoniłbym do ośrodków wsparcia dla dzieci i dałbym im do zrozumienia, że ​​podejrzewasz, że ojciec twojego dziecka go wykorzystuje. Wyjaśnij, co widziałeś (klapsy), a także strach dziecka przed spędzeniem czasu z rodzicem. Zapytaj, jakie są kolejne kroki. Skonsultowałbym się również z prawnikiem i zobaczyłbym, co musisz zrobić, aby chronić swoje dziecko. Sądy mogą wymagać nadzorowania wszystkich wizyt (nie przez ciebie) w przypadku podejrzenia nadużycia.

Naprawdę nic nie możesz zrobić ani zrobić, co sprawiłoby, że twoje dziecko bałoby się ojca. Chodzi o związek między dzieckiem a ojcem, nad którym nie masz kontroli.

Zdefiniuj „wcale nie często”. Jeśli jest miesiąc między wizytami, w wieku 11 miesięcy, to jest wieczność. To może być dziwniejsze niebezpieczeństwo.

Nie zgadzam się z mentalnością „odczuwania potrzeby klapsa naszemu synowi, aby go uciszył”. Jedenaście miesięcy mają potrzeby. Nie są zepsute, ani nie mają zdolności płakania / skomlenia, aby dostać to, czego chcą. Innymi słowy, jest coś, czego dziecko potrzebuje , niezależnie od tego, czy będzie to więcej czasu spędzonego z tobą + tata (dziecko musi wiedzieć, że ta osoba jest w porządku, ale jeśli wydzielasz atmosferę, że „obcy” nie jest w porządku, dziecko też nie zaufa tacie).

Naprawdę powinieneś grać we trójkę przez prawie godzinę, zanim pozwolisz mu odejść z ojcem. Upewnij się, że dziecko jest karmione i dobrze wypoczęte.

Jeśli czujesz, że po wizycie dziecko nadal jest przerażone ojcem, zacznę się martwić.

Nigdy nie mieliśmy większych problemów z opuszczeniem naszej (prawie 2-letniej) córki z innymi, ale trzymamy się przez dobre 30 minut i pozwalamy jej rozgrzać się do nowej osoby, a także sprawić, aby nowa osoba była bardziej zabawna niż my. Z przyjemnością nas pożegna.

Sądzę, że wasz kontrowersyjny związek zdecydowanie nie pomaga, podobnie jak „dyscyplina (prawdopodobnie nadużycie)”. Kto chciałby pójść z kimś, kogo mama nienawidzi, a potem zostaje lanie podczas protestu? Czuję się naprawdę okropnie dla twojego dziecka.

Słowa kluczowe: „za każdym razem, gdy odwiedza”. Dzieci boją się ludzi, których rzadko widują. Jeśli tata będzie w pobliżu częściej, dziecko przestanie się bać. Prawdopodobnie powinieneś częściej przebywać w pobliżu taty i okazywać mu sympatię, ponieważ wtedy dziecko też nauczy się być czułym. Ale na litość boską, nie dyscyplinuj 11-miesięcznego bania się - to tylko pogorszy sytuację. Powinieneś także spróbować przestać się tym martwić, ponieważ dziecko może lepiej odczytać lęk, niż możesz się spodziewać.

Jestem byłym wychowawcą i ojcem 3. Nie wątp tutaj.