Jak rodzic powinien doradzać dziecku, które chce zostać muzykiem, mimo że jest pozbawiony talentu?

Dziecko jest pasjonatem muzyki i chce dorosnąć, aby zostać muzykiem. Niestety prawda boli. Rodzic żałował, że nie był głuchy, gdy dziecko zaczyna grać na jakimkolwiek instrumencie. Dziecko bardzo namiętnie gra bardzo okropną muzykę. Gdyby tylko uczył się w szkole tak ciężko. Jak rodzic powinien doradzać dziecku?

Dziecko ma 9 lat. Muzyka, którą produkuje, może spowodować, że jaszczurki spadną ze ściany.

Jak skomentował rumtscho, skąd wiesz, że dziecko nie ma talentu? A skąd wiesz, że nie sprzedadzą miliona płyt? Weźmy na przykład Sex Pistols - kiedy zaczęli, nie mogli grać ani śpiewać i brzmiali okropnie, ale byli niesamowicie entuzjastyczni i stali się gwiazdami. Wszyscy zaczynają brzmieć tak, jakby dusili kota lub niszczyli instrument!

Na tym etapie sugeruję, że zachęcanie dziecka jest ważniejsze niż ich odrzucanie. Możesz zasugerować pewne ustrukturyzowane nauczanie, ponieważ może to ustawić je na właściwej drodze do prawidłowego uczenia się. Po jakimś czasie zdobądź opinię profesjonalnego nauczyciela muzyki na temat ich możliwości.

Lub alternatywnie, przynieś im instrument elektryczny, który można odtwarzać przez słuchawki. Tak czy owak, bądź dla nich wsparciem, pozytywem i entuzjazmem, jeśli jest to coś, co lubią robić - i tak mogą zmienić zdanie później i zdecydować, że go nienawidzą. Ale o wiele lepiej jest być napędzanym przez siebie.

Nie zniechęcałbym się do talentu muzycznego. Chociaż może nigdy nie być dobry, może to być dobre uwolnienie, kiedy musi myśleć. Thomas Jefferson nie był niesamowity, ale często grał na skrzypcach, kiedy musiał przemyślać.

Mamy tendencję do grawitacji w kierunku rzeczy, w których nasze osobowości wyróżniają się. Zawsze możesz kazać mu spojrzeć na inne rzeczy, które mogą mu się podobać.

Dziecko ma 9 lat. Nie jest pilne, żebyś albo zmiażdżył swoje ambicje twórcze, albo wspierał je kosztem każdej innej możliwości.

Dlaczego nie tylko wspierać? Nie pamiętam, kiedy osiągnąłem swój krok, ale było już dobrze w dorosłości, a nawet wtedy moi rodzice nadal nie rozumieli mojego stylu ani tego, co robiłem, a prawdopodobnie nawet powiedzieliby, że nie jestem dobrze (w tym samym czasie otrzymywałem bardzo pozytywne opinie od moich rówieśników i odbiorców).

Nie brzmisz zbyt wspierająco. Moja rada brzmi: cofnij się i zbadaj swoje uprzedzenia, ponieważ odpowiedź na twoje pytanie ma znacznie więcej wspólnego z tobą niż z dzieckiem.

Talent ent umiejętności. Choć talent jest wrodzony, umiejętność się uczy i rozwija. Talent z pewnością może dać ci początek na drodze do sukcesu, ale to tylko dzięki rozwijaniu umiejętności, które kiedykolwiek osiągniesz. Pamiętaj, że niezależnie od talentu, wszyscy rozpoczynają swoją podróż bez umiejętności.

Z formalnym szkoleniem i czasem (a może i zatyczkami do uszu) wszyscy się poprawiają. Mój syn grał przez wiele lat z większym entuzjazmem, jeśli chodzi o dzielenie się doświadczeniem tworzenia muzyki niż wkładanie czasu, aby być bardzo dobrym. Jego nauczyciel muzyki dał mu nagrodę za bycie „najbardziej entuzjastycznym” studentem, ponieważ dla wszystkich było to dla niego jasne. Zaczął grać lub myśleć, że może zrobić karierę. Większość dzieci sama to rozumie.

Ciesz się, że twoje dziecko jest entuzjastycznie nastawione do czegoś, co nie wiąże się z monitorem komputera i sygnałem dźwiękowym! Bardzo cierpiałem, kiedy mój syn nauczył się grać na bębnach, ale złamało mi to serce, gdy oddał wszystko dla World of Brainless Beepcraft.

Przydatne jest, aby każde dziecko nauczyło się dyscypliny i samodyscypliny muzyki. Cud wiedzy o tym, jak kropki zamieniają się w chwalebną harmonię, pozostanie na zawsze z twoim dzieckiem. Nie ma większej radości niż tworzenie muzyki w grupie, bez względu na to, jak źle grasz.

Jeśli jest naprawdę głuchy, spróbuj pianina elektrycznego ze słuchawkami. Lub bębny (ouch). Stwórz dźwiękoszczelny pokój do ćwiczeń. Używamy piwnicy, przypinałem tacki do jajek na suficie, nadal używam go do ćwiczenia saksofonu.

Dyscyplina; raz mieliśmy nocną procesję karnawałową. Było zimno i deszczowo. Powiedziałem, że nie idę, mogą sobie poradzić beze mnie i nie chcę, żeby mój mundur był mokry. Syn powiedział: Mamo, muszę iść, drugi perkusista nie może przyjść i nie mogą grać beze mnie. Więc poszliśmy. Byłam tak dumna, słysząc, jak to powiedział.

Myślę, że wielu ludzi chce być muzykami z powodów, które mają mniej wspólnego z muzyką niż z byciem centrum uwagi w określony sposób. Więc powinno być stosunkowo łatwo przenieść je na coś innego, gdy dziecko zyska uznanie za sukcesy.

Jeśli jednak dziecko jest jeszcze młode, jako rodzic starałbym się nie wysyłać dziecka na inny, dłuższy ślepy zaułek.

I wreszcie, nauka instrumentów muzycznych bez pomocy jest trudna. Jeśli dziecko nie jest wystarczająco muzykalne, by być sfrustrowanym do tego stopnia, że ​​rezygnuje lub prosi o lekcje formalne, może to być zły znak, ale nie jest to rozstrzygający dowód na beznadziejność.

Muzyka pomaga w obszarach matematyki i myślenia analitycznego. Daj dziecku trochę lekcji i myślę, że zrozumiesz, że to świetny prezent. Nigdy nie zniechęcaj młodego umysłu do kreatywności i zainteresowania. Nigdy nie mów im, co tu napisałeś. Zamiast tego możesz je uzupełnić o ich zainteresowanie. Tak, to jest trudne dla uszu, ale większość muzyków zaczyna brzmieć okropnie. Możesz również wypróbować inny instrument lub zmienić aranżację pokoju muzycznego w sposób, który sprawi, że oboje będziesz szczęśliwszy. Zabierz swoje dziecko w szkolny zespół w taki sposób, że nigdy nie musisz słuchać. Jeśli upierasz się przy pozbywaniu się ich muzycznych zainteresowań, przynajmniej daj im inne twórcze ujście, takie jak sztuka, taniec lub śpiew. Rock na.

Dzieciak ma dziewięć lat. Oczekuje się, że w tym wieku nie będzie dobry. Przekieruj entuzjazm, zdobądź dobrego instruktora i zobacz, co się dzieje. Upewnij się, że dalsze finansowanie szkolenia zawodowego jest uzależnione od poważnych studiów i dyscypliny ze strony dziecka.

W muzyce są kariery dla nie-muzyków! Mam przyjaciela, który w ogóle nie miał talentu, ale ciężko pracował i choć nigdy nie będzie wspaniałym muzykiem, JEST dobry w udzielaniu lekcji techniki i wiedzy - czego można się nauczyć jako umiejętność jak zauważył inny odpowiadający.

Weź również pod uwagę, że wykonanie muzyki, nawet słabo, daje przewagę w zrozumieniu jej z innej perspektywy niż przez jej słuchanie.

Ten wgląd może doprowadzić do tego, że stanie się lepszym producentem, promotorem lub inną nie-muzyczną karierą w branży.

Z mojego punktu widzenia, jeśli twoje dziecko ma pasję (która nie jest szkodliwa dla niego lub innych), zachęcaj go.

Wiele odpowiedzi dostarcza czysto inspirujących odpowiedzi, które mają wartość. Dzieci są naszą przyszłością! Istnieje jednak rzeczywistość, której egoistycznie oczekujemy więcej od naszego życia niż bycie niewolnikami naszych dzieci. Mam na myśli naprawdę!

Więc masz równowagę pragnień. Dziecko jest pasjonatem muzyki, ale nie jesteś pewien, czy świat będzie łaskawy dla ich umiejętności muzycznych. Chcesz, aby dziecko było szczęśliwe na dłuższą metę (potencjalnie dłużej, niż zdają sobie sprawę w wieku 9 lat ... niewielu naprawdę rozumie, co to znaczy wykonywać pracę muzyka). A potem jest krótka kwestia rakiety.

Krótkoterminowa część ma łatwe rozwiązanie, jak wspomniano, zmuszenia dziecka do wyboru instrumentu elektrycznego ze słuchawkami. Jednak to wciąż nie rozwiązuje długoterminowej kwestii pozwalającej dziecku zejść na złą ścieżkę.

Ale czy to zła droga? Gdyby kiedykolwiek istniał sposób na wskazanie właściwej drogi z niewłaściwej ścieżki, na pewno pojawiłaby się w książce dla rodziców. Sądząc po zjadliwych opiniach na Amazon, żadna książka dla rodziców nie ma jeszcze tego magicznego napiwku, więc zakładam, że nikt nie napisał żadnej drogi. Ja też nie oczekuję. Musisz znaleźć własne rozwiązanie.

Istnieje jednak rozsądne rozwiązanie, na które możesz się powrócić, jeśli nie znalazłeś lepszego rozwiązania: dawka rzeczywistości ... dla was obu. Skupmy się tylko na bitach długoterminowych (można wyssać krótkoterminową kwestię sprzątania jaszczurek z podłogi lub przekonać ich do wykonania instrumentów elektrycznych). Twoje pozycje są na tyle różne, że nie są biegunowymi przeciwieństwami ... naprawdę bardzo daleko od siebie:

• Dziecko jest pasjonatem muzyki i chce kontynuować. Prawdopodobnie dziecko chce spędzić życie robiąc muzykę (nawet jeśli ich koncepcja tego, co to znaczy, jest krótkowzroczna w wieku 9 lat)
• Wierzysz, że rozumiesz, co jest dobre, a co złe, i wierzysz, że dziecko będzie nieszczęśliwe w przyszłości, ponieważ świat nie doceni ich muzyki, a dziecko spędziłoby lata formacji „marnując” czas na tego -Gum instrument!

Najlepszym rozwiązaniem jest znalezienie wygranej, aby dziecko mogło nadal być pasjonatem. Naprawdę nie chcesz tego zgasić. Jeśli tego nie zrobisz, zawsze możesz polegać na testowaniu obu pozycji. Przekonaj dziecko, że jeśli chce iść dalej ścieżką muzyczną, powinno doświadczyć więcej rzeczywistości, którą wchodzi (wiesz, ta rzeczywistość, przed którą zawsze chronimy nasze dzieci!). Dziecko musi kuć i sprawdzać swoje pragnienie muzykalności wbrew ich faktycznym zdolnościom. Znajdź sposób na zbudowanie gry, w której będą musieli wykorzystać swoje umiejętności muzyczne, aby „zarabiać na życie”. Może to być tak dosłowne, jak rzucanie dzieciaka na róg ulicy, by grać na instrumencie w celu uzyskania wskazówek, lub może to być bardziej intelektualna gra. Być może uważasz, że ich tempo jest nieznośne. Zbuduj obiektywną grę, w której zostaną nagrodzeni za grę w tempie (być może tak dosłownie, jak „możesz użyć wzmacniacza zamiast słuchawek na 2 minuty na każde ćwiczenie tempa, które mijasz”). Pozwól im pracować dla swojej pasji i sprawdź, czy muzyka naprawdę jest ich pasją.

Tu jest klucz. Jeśli muzyka naprawdę jest ich pasją, nie będzie miała dla nich znaczenia żadna różnica, czy inni lubią swoją pracę. Będą przeżywać życie na rogu ulicy, grając na porady, absolutnie zadowoleni, że rzeczywiście mogą żyć życiem, które chcieli żyć ( ile osób ma przywilej, aby to twierdzić! ). Jeśli okaże się, że cenią inne rzeczy, dowiedzą się, że może muzyka nie jest tak naprawdę ich pasją i możesz wzdychać z ulgą w błogosławionej ciszy.

A jeśli wykonasz swoją pracę naprawdę Podobnie jak rodzice, znajdziesz sposób, aby usunąć błędną pasję dziecka do muzyki, nie zabijając przy tym swojej pasji. To naprawdę świetna umiejętność, usuwająca pasję bez zabijania podstawowej pasji, która napędza osobę. Większość z nas jest naprawdę zła. Moglibyśmy zabić pasję na jaszczurce, próbując przekonać ją, że jest naprawdę źle w wspinaniu się na ściany!

Na ten temat, jak bardzo pasjonujesz się byciem rodzicem? Tego rodzaju „wkładaj swoje pieniądze tam, gdzie twoje usta są” argumenty również działają na rzecz poprawy samych siebie, jeśli zdecydujemy, że są wystarczająco racjonalne, by dać im szansę (nie wahaj się twierdzić, że nie są racjonalne! Nie mam nic przeciwko!). Możesz rzucić wyzwanie kucykowi i spróbować pokazać swoją pasję rodzicielstwa. Rozwijaj gry, takie jak „radzenie sobie z 30-minutowym rozbijaniem uszu, aby uzyskać nieograniczony dostęp do butelki wina / piwa po godzinie 9:00”. Po drodze możesz przypadkowo wymyślić coś, co pomoże ci pracować z dzieckiem nad swoimi pasjami. Nigdy nie wiesz. Jak zawsze używaj własnego osądu w swoim życiu; Jestem tylko anonimowym głosem w Internecie. Co ja o tobie wiem?

Jaszczurki ze ściany? Naprawdę? Założę się, że może to zrobić program telewizyjny zabójczej rzeczywistości!