W stabilizacji obiektywu zawiera serwo aktywowany tylny element, który przesuwa obraz wyświetlany przez obiektyw w celu wyeliminowania drgań aparatu.
Podczas stabilizacji ciała porusza się czujnik w celu przeciwdziałania drganiom aparatu.
Żadna metoda nie jest wyraźnie lepsza, a dyskusja ma tendencję do przekształcania się w wojnę o markę, ponieważ Canon i Nikon nie oferują (i raczej nie oferują) rozwiązania opartego na ciele, a zatem muszą przyjąć / wzmocnić widok, niż w przypadku obiektywów lepszych .
W stabilizacji obiektywu:
Może być dostosowany do wymagań konkretnego obiektywu. Teleobiektywy mogą wykazywać inny wzór rozmycia (bardziej liniowy, w krótszym czasie) niż szersze kąty, które muszą ustabilizować obraz na dłużej, w których może występować ruch oscylacyjny.
Metoda obiektywu stabilizuje to, co widzisz w wizjerze, aby ułatwić kompozycję.
Możesz uzyskać systemy hybrydowe, które przeciwdziałają zarówno ruchowi kątowemu, jak i translacyjnemu , co jest ważne, gdy odległość od obiektu jest niewielka. Obecnie jedynym przykładem jest makro 100 mm f / 2.8L firmy Canon.
Współpracuje ze wszystkimi ciałami, w tym filmowymi / starszymi ciałami cyfrowymi, jednak większość ludzi ma więcej obiektywów niż ciał!
W stabilizacji ciała
Zapewnia stabilizację każdego zamontowanego obiektywu, nawet starych konstrukcji MF. Ponieważ stabilizowane obiektywy są prawie zawsze droższe, a stabilizacja istnieje tylko w niektórych modelach, jest to znaczący plus.
Brak dodatkowych elementów na ścieżce optycznej, które potencjalnie mogłyby rozjaśniać lub rozpraszać światło.
Potrafi skorygować ruch obrotowy i może automatycznie wyrównać horyzont.
Funkcje astronomicznego mocowania do śledzenia są dostępne w niektórych modelach (takich jak Pentax K-5, dzięki John).
Widziałem niektóre testy, które wskazują, że stabilizacja w obiektywie może działać lepiej, jednak trzeba za nią zapłacić w każdym obiektywie, zobacz Test stabilizacji obrazu na SLRgear . Ma to dla mnie sens niż w przypadku obiektywu, który może działać nieco lepiej, gdy porównujesz system zaprojektowany dla określonej ogniskowej z systemem, który musi próbować działać w każdej sytuacji. Zasadniczo nie ma powodu, aby nie mieć stabilizacji wewnątrz ciała, a następnie wyłączyć ją i zastosować w niektórych obiektywach w celu uzyskania maksymalnej wydajności.
Nie wiem, czy to jest rzeczywista sytuacja, ale element korygujący nie musi być dodatkowym elementem na ścieżce optycznej. Prawdopodobnie może to być tylko jeden z istniejących elementów.
ysap
1
Teraz drapię się po głowie - jak można poprawić ruchy rolki w obiektywie?
ysap
4
Pentax K-5 z nowym modułem GPS są w stanie utrzymywać czujnik dostosowany do obrotu ziemi do 5 minut, ponieważ swobodnie unosi się i można go regulować w trzech wymiarach. Nazywają to funkcją astrotracer i działa bardzo dobrze.
John Cavan,
5
Z mojego doświadczenia wynika, że ludzie, którzy uczą się angielskiego, mają lepszą znajomość pisowni i gramatyki niż rodzimi użytkownicy!
Matt Grum,
4
Nikon dodaje jeszcze dwa roszczenia dotyczące stabilizacji opartej na obiektywie: (1) System AF widzi stabilizowany obraz. (2) Czujnik pomiaru również.
Itai
38
Zalety stabilizacji w kamerze:
Działa dla wszystkich obiektywów
Soczewki stają się tańsze
Zalety stabilizacji w obiektywie:
Aparat jest tańszy i można go budować mniejszy
Stabilizację można wykonać specjalnie w celu dopasowania do charakterystyki obiektywu
Kolejną zaletą, którą należy dodać do listy Guffa, jest to, że gdy znajduje się w obiektywie, można zobaczyć stabilizację obrazu w akcji przez wizjer na lustrzance cyfrowej.
+1. To jest ogromne. Sprawia, że korzystanie z aparatu jest znacznie przyjemniejsze.
Reid
2
EVF i tak uzyskuje stabilizację wewnątrz ciała lub w obiektywie.
Esa Paulasto,
Tak, niedawno odżywiłem swoje hobby fotograficzne po długiej przerwie i dosłownie obserwowanie stabilizacji działającej w celowniku mojej lustrzanki jest niesamowite. Niesamowity. Jak mówi Esa, kamery bezlusterkowe mogłyby zrobić to samo dla stabilizacji wewnątrz ciała ... ale jeszcze nie do końca rządzą gniazdem.
Wayne
7
Obiektywy są zazwyczaj najdroższą częścią sprzętu fotograficznego i prawdopodobnie są przechowywane dłużej niż ciała. Zakładając, że mocowania się nie zmieniają, bardziej opłacalne może być używanie kamer ze stabilizacją wewnątrz ciała i korzystanie z pewnych ulepszeń technologicznych w korpusie, które będą pojawiać się co kilka lat, przy jednoczesnym utrzymaniu inwestycji w obiektywy najwyższej jakości. Wysokiej jakości soczewki rzadko są szybko ulepszane.
Musisz także rozważyć jakość i różnorodność samych soczewek. Producenci ze stabilizacją obrazu w ciele nie oferują tak szerokiego wyboru obiektywów, jak Canon i Nikon, którzy umieszczają stabilizację w obiektywie.
Michael C
5
Stabilizacja w obiektywie wykorzystuje element pływający w obiektywie, który porusza się w celu kompensacji ruchu. Stabilizacja w aparacie przesuwa czujnik w celu kompensacji.
Chociaż między tymi dwoma jest bardzo zauważalna różnica w jakości obrazu, stabilizacja w aparacie ma następujące zalety:
Niezależność od obiektywu, więc nie trzeba kupować kilku obiektywów z IS
Dzięki temu soczewki są mniej złożone, a więc tańsze i lżejsze
Niektóre systemy w aparacie mogą kompensować ruch obrotowy, tj. Obracanie aparatu, które może wystąpić po naciśnięciu spustu migawki.
Ma też tę wadę, że zapewnia mniejszą stabilizację przy zastosowaniu obiektywów o dłuższej ogniskowej, tam gdzie jest to najbardziej potrzebne.
Michael C
4
Z mojego (co prawda ograniczonego) doświadczenia wynika, że stabilizacja w obiektywie (Nikon D90 + 18–200 mm) działa znacznie lepiej niż w obiektywie (Pentax K200D + 18–250 mm).
Nie wątpię w twoje doświadczenie, ale czy potrafisz określić (lub zakwalifikować) „działa o wiele lepiej”?
mattdm 24.11.11
Prawdopodobnie jest to bezpośrednio związane z ogniskową. Wewnętrzne systemy IS nie są w stanie zrekompensować tylu ruchów przy dłuższych ogniskowych, jak systemy w obiektywie. Trzeba będzie przesunąć czujnik szybciej i dalej niż pozwala na to obecna technologia serwonapędów z czynnika, który zmieściłby się w typowym korpusie DSLR.
Michael C
4
Ponieważ wprowadzane są innowacje w zakresie stabilizacji obrazu, istnieje możliwość włączenia go do nowszych obiektywów, co może być zaletą dla wcześniejszych właścicieli aparatów; zamiast inwestować w nowy korpus aparatu.
Istnieją pewne korekty, których praktycznie nie da się zrobić w przypadku stabilizacji w obiektywie, które można by osiągnąć w przypadku stabilizacji w aparacie, takie jak korekta obrotu.
Ostatecznie Canon, Nikon i ich fani będą opowiadać się za stabilizacją w obiektywie, podczas gdy Pentax i inni sugerują, że stabilizacja w aparacie jest znacznie lepsza.
W praktyce lepiej jest przede wszystkim unikać ruchu, niż zarządzać nim, gdy już się pojawi.
Ponieważ wprowadzane są innowacje w zakresie stabilizacji obrazu, istnieje możliwość włączenia go do nowszych obiektywów, co może być frustrujące dla fotografów, którzy nie tylko muszą zdobyć nowe korpusy aparatu, ale także ulepszyć obiektywy, które w przeciwnym razie przetrwałyby przez wiele lat :-)
che
7
Zgadzam się, większość fotografów trzyma swoje wspaniałe szklanki i ulepsza ciała, które dość szybko stają się przestarzałe.
Eruditass
3
Jedną znaczącą różnicą, o której nikt inny nie mówił wprost, jest stopień stabilizacji możliwy dla każdego systemu. Jak wszyscy nauczyliśmy się z regułą 1 / ogniskowej dla minimalnego ręcznego czasu otwarcia migawki (Tv), obiektywy o dłuższych ogniskowych są bardziej podatne na rozmycie, ponieważ potrzeba znacznie mniej ruchu, aby wywołać tę samą ilość rozmycia niż w przypadku korzystania z obiektywu szerokokątnego .
Stabilizacja obrazu oparta na obiektywach pozwala zoptymalizować system pod kątem ogniskowej obiektywu, a wiele teleobiektywów z IS może kompensować do czterech stopni przy ogniskowych w zakresie 200–800 mm. Jest to zakres ogniskowych, w którym jest najbardziej potrzebny.
Oparta na kamerze stabilizacja obrazu zależy od prędkości i odległości, którą można przesunąć czujnik, i jest najbardziej skuteczna w przypadku obiektywów szerokokątnych. Serwa potrzebne do szybkiego przesunięcia czujnika wystarczająco daleko, aby skompensować do czterech przystanków obiektywem w zakresie 300 mm +, nie istnieją w formie, która pasowałaby do typowego korpusu lustrzanki cyfrowej.
Nie powinno być problemu z zakupem obiektywu 600 mm z optycznym stabilizatorem obrazu. Pieniądze zaoszczędzone na zakupach obiektywów o krótszej ogniskowej bez optycznego IS ułatwią zakup tego jednego, długiego obiektywu. Sensor shift IS zajmuje się resztą obiektywów w torbie z aparatem.
Esa Paulasto,
Lub możesz po prostu kupić soczewki IS dla krótszych ogniskowych, które tak naprawdę ich nie potrzebują i nie płacić dodatkowo za IS w ciele, gdy nie potrzebujesz go przez połowę czasu. Widziałem niektóre obiektywy innych firm, które oferują stabilizację dla mocowań Nikon i Canon, ale nie obejmują stabilizacji w wersjach oferowanych dla tych systemów, które używają przesunięcia czujnika. Zazwyczaj nie ma dużej, jeśli w ogóle, różnicy w cenie między poszczególnymi mocowaniami.
Odpowiedzi:
W stabilizacji obiektywu zawiera serwo aktywowany tylny element, który przesuwa obraz wyświetlany przez obiektyw w celu wyeliminowania drgań aparatu.
Podczas stabilizacji ciała porusza się czujnik w celu przeciwdziałania drganiom aparatu.
Żadna metoda nie jest wyraźnie lepsza, a dyskusja ma tendencję do przekształcania się w wojnę o markę, ponieważ Canon i Nikon nie oferują (i raczej nie oferują) rozwiązania opartego na ciele, a zatem muszą przyjąć / wzmocnić widok, niż w przypadku obiektywów lepszych .
W stabilizacji obiektywu:
Może być dostosowany do wymagań konkretnego obiektywu. Teleobiektywy mogą wykazywać inny wzór rozmycia (bardziej liniowy, w krótszym czasie) niż szersze kąty, które muszą ustabilizować obraz na dłużej, w których może występować ruch oscylacyjny.
Metoda obiektywu stabilizuje to, co widzisz w wizjerze, aby ułatwić kompozycję.
Możesz uzyskać systemy hybrydowe, które przeciwdziałają zarówno ruchowi kątowemu, jak i translacyjnemu , co jest ważne, gdy odległość od obiektu jest niewielka. Obecnie jedynym przykładem jest makro 100 mm f / 2.8L firmy Canon.
Współpracuje ze wszystkimi ciałami, w tym filmowymi / starszymi ciałami cyfrowymi, jednak większość ludzi ma więcej obiektywów niż ciał!
W stabilizacji ciała
Zapewnia stabilizację każdego zamontowanego obiektywu, nawet starych konstrukcji MF. Ponieważ stabilizowane obiektywy są prawie zawsze droższe, a stabilizacja istnieje tylko w niektórych modelach, jest to znaczący plus.
Brak dodatkowych elementów na ścieżce optycznej, które potencjalnie mogłyby rozjaśniać lub rozpraszać światło.
Potrafi skorygować ruch obrotowy i może automatycznie wyrównać horyzont.
Funkcje astronomicznego mocowania do śledzenia są dostępne w niektórych modelach (takich jak Pentax K-5, dzięki John).
Widziałem niektóre testy, które wskazują, że stabilizacja w obiektywie może działać lepiej, jednak trzeba za nią zapłacić w każdym obiektywie, zobacz Test stabilizacji obrazu na SLRgear . Ma to dla mnie sens niż w przypadku obiektywu, który może działać nieco lepiej, gdy porównujesz system zaprojektowany dla określonej ogniskowej z systemem, który musi próbować działać w każdej sytuacji. Zasadniczo nie ma powodu, aby nie mieć stabilizacji wewnątrz ciała, a następnie wyłączyć ją i zastosować w niektórych obiektywach w celu uzyskania maksymalnej wydajności.
źródło
Zalety stabilizacji w kamerze:
Zalety stabilizacji w obiektywie:
źródło
Kolejną zaletą, którą należy dodać do listy Guffa, jest to, że gdy znajduje się w obiektywie, można zobaczyć stabilizację obrazu w akcji przez wizjer na lustrzance cyfrowej.
źródło
Obiektywy są zazwyczaj najdroższą częścią sprzętu fotograficznego i prawdopodobnie są przechowywane dłużej niż ciała. Zakładając, że mocowania się nie zmieniają, bardziej opłacalne może być używanie kamer ze stabilizacją wewnątrz ciała i korzystanie z pewnych ulepszeń technologicznych w korpusie, które będą pojawiać się co kilka lat, przy jednoczesnym utrzymaniu inwestycji w obiektywy najwyższej jakości. Wysokiej jakości soczewki rzadko są szybko ulepszane.
źródło
Stabilizacja w obiektywie wykorzystuje element pływający w obiektywie, który porusza się w celu kompensacji ruchu. Stabilizacja w aparacie przesuwa czujnik w celu kompensacji.
Chociaż między tymi dwoma jest bardzo zauważalna różnica w jakości obrazu, stabilizacja w aparacie ma następujące zalety:
źródło
Z mojego (co prawda ograniczonego) doświadczenia wynika, że stabilizacja w obiektywie (Nikon D90 + 18–200 mm) działa znacznie lepiej niż w obiektywie (Pentax K200D + 18–250 mm).
źródło
Ponieważ wprowadzane są innowacje w zakresie stabilizacji obrazu, istnieje możliwość włączenia go do nowszych obiektywów, co może być zaletą dla wcześniejszych właścicieli aparatów; zamiast inwestować w nowy korpus aparatu.
Istnieją pewne korekty, których praktycznie nie da się zrobić w przypadku stabilizacji w obiektywie, które można by osiągnąć w przypadku stabilizacji w aparacie, takie jak korekta obrotu.
Ostatecznie Canon, Nikon i ich fani będą opowiadać się za stabilizacją w obiektywie, podczas gdy Pentax i inni sugerują, że stabilizacja w aparacie jest znacznie lepsza.
W praktyce lepiej jest przede wszystkim unikać ruchu, niż zarządzać nim, gdy już się pojawi.
źródło
Jedną znaczącą różnicą, o której nikt inny nie mówił wprost, jest stopień stabilizacji możliwy dla każdego systemu. Jak wszyscy nauczyliśmy się z regułą 1 / ogniskowej dla minimalnego ręcznego czasu otwarcia migawki (Tv), obiektywy o dłuższych ogniskowych są bardziej podatne na rozmycie, ponieważ potrzeba znacznie mniej ruchu, aby wywołać tę samą ilość rozmycia niż w przypadku korzystania z obiektywu szerokokątnego .
Stabilizacja obrazu oparta na obiektywach pozwala zoptymalizować system pod kątem ogniskowej obiektywu, a wiele teleobiektywów z IS może kompensować do czterech stopni przy ogniskowych w zakresie 200–800 mm. Jest to zakres ogniskowych, w którym jest najbardziej potrzebny.
Oparta na kamerze stabilizacja obrazu zależy od prędkości i odległości, którą można przesunąć czujnik, i jest najbardziej skuteczna w przypadku obiektywów szerokokątnych. Serwa potrzebne do szybkiego przesunięcia czujnika wystarczająco daleko, aby skompensować do czterech przystanków obiektywem w zakresie 300 mm +, nie istnieją w formie, która pasowałaby do typowego korpusu lustrzanki cyfrowej.
źródło