Czy są jakieś podstawowe obiektywy Canon EF-S lub tele-zoom?

Canon ma wprowadzić system EF-S do aparatów APS-C, aby tworzyć mniejsze \ lżejsze obiektywy i utrzymywać niskie koszty. Jednak większość obiektywów EF-S to obiektywy ogólnego przeznaczenia w zakresie 15/17 / 18mm-55/85/135 / 200mm. Jest tylko jeden teleobiektyw zmiennoogniskowy (55–250 mm) i jedna główna * (makro 60 mm). W rzeczywistości większość obiektywów Canon innych niż L wydaje się mieć dekadę lub 2 lata i jest wyposażona w system EF.

Chociaż obiektywy EF są obsługiwane w korpusach APS-C, są one znacznie cięższe i droższe. Tak więc, gdyby zbudować zestaw fotograficzny oparty na systemie EF-S (podstawowymi ograniczeniami są koszt i ogólna waga sprzętu), istnieje bardzo niewiele opcji, aby to zrobić. Jedynymi obiektywami wysokiej jakości są 15–85 mm i 17–55 mm.

Czy są jakieś obiektywy EF-S (Canon lub inne firmy), które wypełniają tę lukę dla teleobiektywów i obiektywów stałoogniskowych? Czy jest jakiś powód, dla którego Canon nie zajął się tym segmentem?

* Poprawiono wzmiankę „brak liczby pierwszych” na podstawie odpowiedzi.

Mocowanie EF-S umożliwia umieszczenie tylnego elementu soczewek bliżej czujnika. To sprawia, że ​​obiektywy szerokokątne są nieco łatwiejsze do zaprojektowania. Rozmiar formatu (APS-C) pozwala rozjaśnić soczewki, ponieważ kółko obrazu może być mniejsze.

EF-S tak naprawdę nie ma sensu w przypadku teleobiektywów, ponieważ tylny element i tak znajduje się dość daleko od mocowania. Oszczędzasz trochę wagi, ale niewiele, ponieważ wielkość przedniego elementu jest podyktowana przysłoną, niezależnie od wielkości koła obrazu. W przypadku szerszych obiektywów rozmiar przedniego elementu jest podyktowany kątem widzenia większym niż maksymalna przysłona.

Jeśli chodzi o liczby pierwsze, Canon tworzy jedną liczbę pierwszą EF-S, makro 60 mm.

Historia głosi, że Canon wprowadził obiektywy EF-S, aby umożliwić im zmniejszenie istniejących konstrukcji soczewek jako podstawy dla nowych obiektywów, w przeciwieństwie do tworzenia nowej formuły optycznej od zera. Makro EF-s 60 mm jest zatem zmniejszoną wersją makra 100 mm. Tak naprawdę nie kupuję tego, ponieważ jeśli spojrzysz na projekty bloków, istnieją pewne znaczące różnice.

Względny brak liczb pierwszych dla tego formatu jest prawdopodobnie bardziej oparty na rynku docelowym, Canon sprzedaje o wiele więcej korpusów APS-C, a ich użytkownicy częściej wolą zoomy.

Fakt, że niedawno świętowali 50-milionowy aparat i 70-milionowy obiektyw, maluje surowy obraz, że ogromna większość użytkowników ma tylko jeden obiektyw, który prawdopodobnie będzie standardowym zoomem.

Głównym powodem jest to, że Canon nie chce blokować świadomych jakości fotografów w systemach APS-C - kiedy wreszcie zaczniesz myśleć o pełnej klatce, będziesz musiał porzucić wszystkie zebrane obiektywy i równie dobrze możesz wybrać niektóre system rywalizujący (gdzie, nawiasem mówiąc, jest podobna dyskryminacja w stosunku do APS-C).

Innym powodem jest to, że w przypadku zdjęć szerokokątnych do normalnych kąt APS-C jest niekorzystny ze względu na współczynnik kadrowania. Potrzebujesz szkła o krótszej ogniskowej ( droższego ) i mniejszej kontroli nad głębią ostrości - podyktowaną mniejszą fizyczną aperturą pod tym samym kątem widzenia od płytkiej strony i szybszym osiągnięciem dyfrakcji na wyższym końcu. A więc, prosząc o wysoką jakość za rozsądną cenę, APS-C ma sens tylko w przypadku dłuższych ogniskowych, gdzie współczynnik kadrowania zapewnia dodatkowy zasięg i dodatkową głębię ostrości (dla makro). Jednak, jak zauważył Matt Grum, przy dłuższych ogniskowych różnice nie byłyby wystarczająco znaczące, aby uzasadnić zaprojektowanie obiektywu wyłącznie dla APS-C.

Sigma zaznacza swoje obiektywy APS-C literą „DC” i ma kilka liczb pierwszych do zaoferowania - kilka rybich oczu f / 2.8 i 30 mm f / 1.4. W teleobiektywach oferują 50-150 f / 2.8.

Tamron wyróżnia wyłącznie obiektywy APS-C jako Di II. Jest jedna główna makro 60 mm f / 2. Jest też jeden tele zoom, 55-200 f / 4-5.6.

Linia Tokiny dla wykadrowanego czujnika to DX. Znajdziesz makro stałoogniskowe 35 mm f / 2.8 i żadnych teleobiektywów (50-135 f / 2.8 wycofano w 2009 roku).

Dla Canon i Nikon głównym rynkiem jest pełna klatka. Ludzie, którzy kupują nadwozia niskiej klasy, raczej nie zaczną gromadzić wysokiej klasy optyki; a jeśli chcą, mogą używać soczewek pełnoklatkowych. Jeśli chcesz zbudować system oparty na APS-C i liczbach pierwszych, Pentax jest bardziej odpowiednią platformą dla Ciebie.

Mają obiektyw stałoogniskowy 60 mm (makro). Większość użytkowników EF-S, którzy nie chcą wielkości liczb pierwszych wysokiej jakości, naprawdę nie chce kosztów. Rozmiar nie jest największym problemem przy zakupie. Wydaje mi się, że bardziej szukasz Canona do produkcji formatu mikro czterech trzecich, aby konkurować ze sobą rozmiarem. Jeszcze tego nie zrobili.

Nie zapomnij także o obiektywie EF-S 10–22 mm, jest on doskonały.

Jedynym obiektywem stałoogniskowym z mocowaniem EF-S produkowanym przez Canona, który znam, jest makro Canon EF-S 60 mm f / 2.8 USM i wydaje się, że dostaje całkiem dobre recenzje.

Inne godne zaufania obiektywy byłyby

• Canon EF-S 10-22mm f / 3.5-4.5 USM - doskonały obiektyw szerokokątny
• Canon EF-S 17-55mm f / 2,8 USM IS - jedyny szybki zoom z stałą przysłoną (niestety jakość wykonania klasy L niestety)

jeśli dodasz do tego zestaw 18-55 IS i obiektyw 55-250 IS, które są naprawdę dobrym stosunkiem jakości do ceny, cały zakres będzie całkiem niezły.

Zgadzam się, że mocowanie ef-s wydaje się być traktowane jako druga kategoria, na przykład nie ma pojedynczego obiektywu L w ef-s i żadnych liczb pierwszych, które mogłyby skorzystać z mniejszego rozmiaru czujnika. Ale wyobrażam sobie, że szybkie obiektywy klasy L nie byłyby o wiele mniejsze i być może nie ma większego sensu ekonomicznego, aby stworzyć taki, który działałby tylko z aparatami APC, gdy obiektywów EF można używać zarówno na korpusie APC, jak i na pełnej klatce.

Uważam również, że cyfrowy system APC firmy Canon nie został stworzony w celu zmniejszenia systemu DSLR, ale po prostu dlatego, że nie było możliwe zbudowanie pełnoklatkowego korpusu aparatu w ramach kosztów ponoszonych przez rynek amatorów i entuzjastów.

Kiedy spojrzysz na pierwsze aparaty cyfrowe APC z kanonu, zauważysz, że nie miały nawet mocowania EF-S, a rozmiar ciała i inne komponenty pasowałyby pod względem wielkości do pełnoklatkowych lustrzanek. Myślę, że pierwszym aparatem z mocowaniem EF-S był canon 300D (oryginalny Rebel w USA) i który został sprzedany z pierwszym obiektywem EF-S 18-55 (nie jest). Myślę, że kanon zasadniczo szukał sposobu na obniżenie kosztów stworzenia standardowego zestawu do powiększania. Przed 18-55 obiektywem, który większość fotografów używałaby do tego celu, było 17-40 f4 L, ale to nadmiernie zwiększało budżet amatorskiego strzelca, więc przesuwając optykę bliżej czujnika, udało się zbudować Obiektyw 18–55, który nie złamałby brzegu.