Co oferują lustrzanki cyfrowe Pentax i Sigma, które różnią się od Canona i Nikona?

Mamy pytanie i odpowiedzi opisujące znaczące różnice między „dużymi dwiema” markami lustrzanek cyfrowych . Interesują mnie inni twórcy lustrzanek cyfrowych oraz porównanie aparatów, które produkują, pod względem istotnych funkcji , filozofii projektowania systemu oraz wyjątkowych lub interesujących możliwości fotograficznych włączanych lub ułatwianych przez te aparaty. Podobnie, jakie takie rzeczy również nie są obsługiwane?

Take „big dwa mają więcej udziału w rynku” i związanych z nimi korzyści z dostępności, dostępności i wsparcia osób trzecich oraz dokumentacji , jak dana .

Nie interesują mnie tutaj aparaty kompaktowe, aparaty z wymiennymi obiektywami z celownikami elektronicznymi ani dalmierze. (Jeśli jednak jesteś tym zainteresowany, zobacz, co muszę wziąć pod uwagę, aby wybrać między lustrzanką cyfrową, lustrzanką lub kompaktem jako moim pierwszym „poważnym” aparatem? )

PS: Różnice w składzie obiektywu są omówione w Jak bardzo różnią się układy obiektywów na różnych platformach DSLR?

Ponieważ ci producenci aparatów mają mniejszy udział w rynku niż Canon czy Nikon, często wypróbowali bardziej radykalne i innowacyjne podejścia niż duże dwa. Możesz zobaczyć zarówno firmę Canon, jak i Nikon jako bardziej tradycyjnych producentów z bardzo spójnymi i sprawdzonymi funkcjami w swoich aparatach.

• Kiedy Sony kupiło dział aparatów Konica-Minolta, odziedziczyli jedyny oparty na ciele system stabilizacji, którego używają obecnie we wszystkich swoich lustrzankach cyfrowych i lustrzankach. Pentax i Olympus podążyły za nimi z własną wersją tego samego.

• Stabilizacja wewnątrz ciała jest najważniejszą różnicą między tymi markami a dwiema dużymi, ponieważ stabilizuje wszystkie soczewki bez dodatkowych kosztów. Trwają dyskusje na temat tego, który rodzaj stabilizacji jest lepszy, ale jest to nie tylko funkcja oszczędzania kosztów (ponieważ nie trzeba kupować stabilizacji dla każdej soczewki), ale także funkcja umożliwiająca, ponieważ wiele obiektywów nie ma ustabilizowanego odpowiednika (np. Jasnego krótkie liczby pierwsze i ryby).

• Pentax idzie o krok dalej, używając magnetycznie zawieszonego czujnika i pozwala mu się obracać i przesuwać. Daje im to wyjątkową możliwość automatycznego korygowania nachylenia kamery (do 2 stopni), a także może przesunąć czujnik, aby zmienić perspektywę bezpośrednio w kamerze. Właśnie ogłoszony bezlusterkowiec Olympus OM-D E-M5 będzie mógł również obracać czujnik.

• Częściowo z powodu mniejszej gamy obiektywów Pentax i Olympus mają mniejszą pozycję na rynku profesjonalistów i dlatego opracowali mniej bardzo zaawansowanych funkcji, w tym szybki autofocus i ciągłe napędy. W zaledwie DSLRs strzelać do 10 klatek na sekundę lub więcej są z Canon i Nikon. Wysokiej klasy aparaty Canon i Nikon mają więcej punktów autofocus niż te używane przez Pentax, Sony i Olympus. Sony stoi na przeszkodzie, ponieważ ma jedyne pełnoklatkowe aparaty wśród mniejszych trzech producentów, a ich modele SLT strzelają szybciej niż 10 klatek na sekundę.

• Pentax buduje jedne z najtrudniejszych lustrzanek cyfrowych, a jedyne mają takie , które działają poniżej zera (do -10 ° C lub 14 ° F). Wprowadzili także uszczelnienie pogodowe w swoich lustrzankach średniej klasy wraz z dopasowanymi obiektywami. W przypadku Canona i Nikona musisz kupić dość drogie aparaty i dość drogie obiektywy, aby uzyskać uszczelniony system.

• Istnieją również różne filozofie projektowania wśród wszystkich producentów, co częściowo wynika z ich grupy docelowej, ale także części ich tożsamości, co oznacza, że ​​czasami coś robi się inaczej, aby być innym, a nie być lepszym. Na przykład obiektywy i pokrętła Nikon obracają się w przeciwnym kierunku, jak wszystkie inne marki (chociaż kierunek wybierania jest odwracalny w modelach od średniej do wyższej).

• Pentax ma najłatwiejsze w obsłudze aparaty, a ich działa w bardzo przemyślany sposób. Na przykład podczas korzystania z timera zdalnego 2s lub 3s, lustrzanki Pentax automatycznie wykonują blokadę lustra (MLU) i wyłączają stabilizację obrazu. Jest to dokładnie to, co jest potrzebne podczas pracy ze statywem i wymaga dalszych kroków w innych systemach.

• Lustrzanki Sony mają zwykle mniej funkcji . Obejmując wszystkie podstawy, są one mniej konfigurowalne. Z drugiej strony Olympus zapewnia wysoki poziom personalizacji nawet w modelach podstawowych.

Z pewnością istnieje mnóstwo innych różnic w projektowaniu i funkcjach, które będą mniej lub bardziej znaczące w zależności od rodzaju wykonywanej fotografii. Szczególnie jeśli chodzi o flash i pracę w studiu.

Kilka punktów, o których nie wspomniano o aparatach Sony:

1. Jedynym sposobem na uzyskanie obiektywów Zeiss z autofokusem ¹ . Podczas gdy Zeiss produkuje obiektywy do mocowań Canon i Nikon, są one ściśle ręczne.
2. Tak, stare obiektywy Minolta działają - a wiele z nich jest prawie niesamowicie dobra w dziedzinie cyfrowej. Tylko dla jednego przykładu niedawno opublikowano przegląd porównawczy starej (około 1985) Minolty 70-210 / 4 z obecnym Canonem 70-200 / 4L - w której (przynajmniej według tego recenzenta) stara Minolta zrobiła całkiem niezłą dobrze. Czuję się zobowiązany do dodania, że ​​recenzent jest generalnie zwolennikiem Minolty, więc zapewne jest pewne uprzedzenie - ale zdjęcia, które zawiera, wydają się potwierdzać jego wnioski przynajmniej w miarę dobrze.
3. Focus Peaking. Najnowsze modele SLT mają tryb ustawiania ostrości, w którym wizjer EVF i / lub LCD podkreślą, które części obrazu są ostre.
4. Chociaż niektórzy najwyraźniej się nie zgadzają, o ile mogę powiedzieć, Nikona są naprawdę przeznaczone tylko dla osób oburęcznych, a Canon wydaje się być przeznaczony dla jakiejś rasy obcych z rękami, z których każda ma 2 (a może trzy) kciuki i 6 palce, wszystkie o długości nieco innej niż jakikolwiek człowiek (tj. Nikon ma zwyczaj wymagać, abyś robił rzeczy obiema rękami jednocześnie, aby to osiągnąć, podczas gdy Canon wydaje mi się (dla mnie) po prostu rozrzucać przyciski prawie losowo, więc rzeczy nieustannie zmieniają się przypadkowo, ale trudno jest do nich dotrzeć i / lub manipulować, gdy są potrzebne).
5. Wyższe nasycenie kolorów i dokładność. Nikon i (szczególnie) Canon używają „cieńszych” (mniej nasyconych) filtrów kolorów w swoich czujnikach. To redukuje hałas, ale także zmniejsza zakres kolorów, które mogą wykryć.
6. Szybki (z wykrywaniem fazy) AF w trybie wideo w najnowszych modelach SLT (A77, A65 i prawdopodobnie A57).
7. Podgląd na żywo, który nie jest niezgrabny.
8. Blokada lustra zaimplementowana do rzeczywistego użycia zamiast (najwyraźniej) po prostu wypełnia miejsce na liście funkcji (np. Większość Kanonów, które mają blokadę lustra w ogóle, zakopuje ją w menu funkcji niestandardowych, w którym trudno ją znaleźć i jest trudniejsza w użyciu).

Przynajmniej dla mnie jedną z najważniejszych cech jest wybór obiektywu. W przeciwieństwie do większości marek, w których wybór obiektywu prawie w całości dotyczy samych liczb, z Sony masz wybór charakteru.

Kiedy niemieckie firmy produkowały wszystkie najlepsze aparaty / obiektywy, Zeiss produkował najostrzejsze, najwyższy kontrast, najbardziej zaawansowane technicznie obiektywy, jakie można było uzyskać. Obiektywy Leiki miały niższy kontrast, ale wysoki mikro-kontrast, co było bardziej ukierunkowane na robienie „ładniejszych” zdjęć.

Kiedyś Minolta była ściśle związana z Leicą ² i kierowała się podobną filozofią projektowania obiektywów. Z drugiej strony Sony od dłuższego czasu używa obiektywów Zeiss w większości swoich profesjonalnych kamer wideo, a teraz ma także obiektywy Ziess do swoich aparatów fotograficznych.

W związku z tym wybór obiektywów do aparatów Sony nie polega tylko na zakupie najlepszych obiektywów, jakie można uzyskać, ale także na wyborze obiektywów, które wyrażą Twoją wizję konkretnego zdjęcia (lub rodzaju fotografii). Jeśli chcesz uzyskać niemal świecący wygląd Leiki, możesz to uzyskać dzięki starszym soczewkom Minolta. Jeśli chcesz uzyskać najostrzejsze, najbardziej szczegółowe, najwyższy kontrast itp., Obiektywy Sony Zeiss będą lepiej dopasowane. Przypuszczam jednak, że powinienem dodać, że kupowanie obu może być nieco droższe. Większość ludzi uważa jeden 85 / 1.4 (na przykład) za dość drogi obiektyw; niewielu prawdopodobnie kupi zarówno Minolta 85 / 1.4G, jak i Sony / Zeiss 85 / 1.4 ZA (choć gdybym mógł sobie na to pozwolić, prawdopodobnie zrobiłbym to i używałby obu).

1. Jeśli chcesz uzyskać naprawdę techniczne informacje, było też kilka obiektywów Contax / Yashica AF Zeiss, ale wszystkie były już przestarzałe. Doskonałe obiektywy, ale twoje ciała wybierają film lub jedno ciało cyfrowe, co może być najlepszym aparatem 6 MP, jaki kiedykolwiek zbudowano, ale nie jest konkurencyjny wobec niczego nowego.

2. Na tyle blisko, że na przykład kamery Leica CL i CLE zostały faktycznie wyprodukowane przez Minolta.

ponieważ odpowiedź Itai była bardzo szczegółowa, dodam tylko kilka szczegółów dotyczących Pentaxa, które przynajmniej dla mnie były ważne przy zakupie mojej pierwszej lustrzanki cyfrowej:

1) obsługa baterii AA w podstawowej lustrzance Pentax - niektórzy to uwielbiają, niektórzy nienawidzą ... (Jestem z pierwszej grupy :-)) - obecnie możesz zdecydować, ponieważ najnowszy Kr obsługuje oba.

2) Pentax ma doskonałą kompatybilność wsteczną ze starymi obiektywami, a nawet ze starymi obiektywami manualnymi nie ma problemu z użyciem pomiaru ekspozycji i czegoś takiego jak wykrywanie AF - nazywamy to „strzelaniem na huśtawce” - nie pamiętam angielskiej nazwy tej funkcji , ale naciskasz spust i przesuwasz się do i od obiektu, a aparat robi zdjęcie dokładnie wtedy, gdy wykryje ostrość. Uznałem, że jest to bardzo pomocne podczas fotografowania starym obiektywem Pentacon.

Olympus Myślałem o Olympusie, ponieważ mają zestawy z podwójnym zoomem w bardzo dobrej cenie. Jednak mają jeszcze gorszy wybór obsługiwanych obiektywów innych firm niż Pentax i Sony, a oryginalne obiektywy Olympus są drogie dla początkujących użytkowników hobby.

Nie masz doświadczenia z lustrzankami Sony. Mają te ładne układy EXMOR o niskim poziomie szumów, ale Pentax teraz ich używa :-) Jak wiem, powinny być kompatybilne ze starymi obiektywami Minolta.

Dodam Sigma dla kompletności.

Sigma dobrze komponuje się z motywem „mniejsi producenci aparatów mogą być bardziej eksperymentalni”: Ich głównym pretekstem do wyjątkowości jest to, że lustrzanki Sigma używają innego rodzaju czujnika , Foveon X3 , który ma wyższą rozdzielczość kolorów na piksel niż standardowa Bayer czujnik filtra.

Małe tło: prawie wszystkie lustrzanki cyfrowe używają czujnika zwanego filtrem Bayera , w którym każda strona (zwana pikselem) jest wrażliwa tylko na jeden kolor, w 25% czerwonym / 50% zielonym / 25% niebieskim:

Tak więc rzeczywista rozdzielczość kolorów czujnika Bayera wynosi co najwyżej połowę (zielony), aw najgorszym jedną czwartą (czerwony i niebieski) liczby pikseli czujnika. Aby uzyskać pełny obraz RGB o tej samej liczbie pikseli, brakujące wartości są uzyskiwane z otaczających pikseli w procesie zwanym demosykowaniem , podobnym do interpolacji w Photoshopie.
Czujniki Bayera są wrażliwe na aliasing kolorów (mory), dlatego zwykle przed czujnikiem umieszcza się filtr dolnoprzepustowy, aby go zmniejszyć, co powoduje niewielką rozdzielczość / ostrość.

Natomiast czujnik Foveon rejestruje wszystkie kolory na każdym pikselu . Czujnik Foveon jest również mniej wrażliwy na mory, więc może pominąć filtr dolnoprzepustowy i zyskać nieco większą ostrość.

Nie ma wątpliwości, że czujnik Foveon ma z natury wyższą rozdzielczość kolorów w przeliczeniu na piksel na czujnik. O ile wyżej jest kwestia dyskusji, patrz np

• Czujnik Foveon X3 (wikipedia)
• Recenzja pierwszej lustrzanki cyfrowej Sigmy (dpreview.com, 2002)
• Porównanie Hasselblad, Leica, Nikon D800 i Sigma SD1 (za pomocą Tłumacza Google. Kliknij zdjęcia, aby uzyskać 100% plonów. Pamiętaj, że SD1 wykorzystuje czujnik 15 Mpx APS-C, pomimo twierdzenia marketingowego Sigmy „46 Mpx”).

Oprócz czujnika lustrzanki Sigma są uważane za „średnią ocenę entuzjastów”, a nie ocenę profesjonalną. (Zobacz podgląd wstępny Sigma SD1 , najnowszego najlepszego modelu).

Posiadając kilka Pentax (K20D, K-5, K-3) i Sony (SLT A55V), mogę dodać trochę do Itai:

Pentax ma wyjątkową sztuczkę: dodatkowe urządzenie GPS (cóż, mój Sony ma już wbudowany GPS), O-GPS1, który jest w stanie śledzić gwiazdy. Jeśli więc lubisz eksperymentować z spadającymi gwiazdami w nocy, jest to całkiem świetne akcesorium. Przykładowe obrazy można znaleźć na Flickr (tag: Astrotracer) i na Pentaxforums.com .

Wszystkie lustrzanki cyfrowe Pentax mają dwa pokrętła - jeden z przodu, jeden z tyłu i można je skonfigurować osobno dla każdego trybu ekspozycji (P, Av, Tv, X, M itp.), Aby kontrolować czas, przysłonę, przesunięcie ekspozycji lub Wartości ISO bezpośrednio. Bardzo wygodne - np. W trybie P zwykle wybiera średnią wartość dla T i A, ale jeśli nie podoba ci się to w konkretnej sytuacji, po prostu obracasz jednym z pokręteł, aby natychmiast zmienić A lub T na wybraną wartość . Nie ma potrzeby przełączania z P na A lub T.

Istnieje wiele opcji dostosowywania. Na przykład, jeśli używasz lampy błyskowej (wewnętrznej lub zewnętrznej), możesz wybrać, czy chcesz zrobić zdjęcie, jeśli lampa błyskowa nie jest jeszcze gotowa w momencie naciśnięcia przycisku migawki - jeśli na to zezwolisz, zajmie strzał jakby lampa błyskowa była wyłączona, z odpowiednią ekspozycją. W trybie P można ustawić preferencje wyboru ISO, T i A: Szybkość (krótki T), mały lub duży otwór, MTF (optymalny A dla obiektywu). Nie mogę powiedzieć, czy inne marki oferują tak wiele możliwości, chociaż mój (tani) Sony przynajmniej tego nie robi.

Nowy, najwyższej klasy model, Pentax K-3, umożliwia teraz zdalne sterowanie (w tym podgląd na żywo) za pomocą „karty Flu” jako akcesorium. Chociaż na razie jego elastyczność jest daleka od tego, co oferują profesjonalne modele Canikon.

Podobnie jak Sony, Pentax K-3 ma teraz podgląd podglądu w trybie Live View. Jednak starsze modele tego nie robią.

Jeśli chodzi o podstawowe modele Sony, mogę powiedzieć o moim, że jest znacznie lżejszy niż jakakolwiek lustrzanka Pentax. Istnieją również lekkie obiektywy zmiennoogniskowe Sony. Jest to korzystne, jeśli podróżujesz z aparatem w torbie lub plecaku.

Przydatny może być także obrotowy monitor tylny w Sony SLT. Pentax jak dotąd nie oferuje tego wcale. OTOH, mogę podłączyć przenośny monitor LCD do mojego Pentaxa za pośrednictwem wyjścia HDMI, jeśli potrzebuję elastyczności, np. Do fotografowania makro.

Sony, które nie są prawdziwymi lustrzankami (ponieważ nie używają składanego lustra), mogą, ze względu na swoją konstrukcję, szybciej ustawiać ostrość podczas przekodowywania wideo lub robienia zdjęć w krótkich odstępach czasu („tryb napędu”), ponieważ mogą korzystać z wykrywania fazy czujniki podczas nagrywania czujnika. Pentax nie może tego zrobić równie dobrze.