W jaki sposób soczewka makro ustawia się tak blisko i czym różni się system od obiektywu innego niż makro?
Każdy obiektyw tworzy obraz w pewnej odległości dla określonego obiektu. Aby obiektyw mógł zostać „zogniskowany” na obiekcie, obraz musi wylądować na czujniku. Dla obiektu znajdującego się w nieskończoności soczewka tworzy obraz w odległości f, gdzie f jest ogniskową. Dla obiektu wystarczająco blisko do powiększenia 1: 1 obiektyw tworzy obraz w odległości 2 * f, dwukrotnie większej ogniskowej. Tworzenie makro obiektywu jest łatwe, wystarczy utworzyć tubus obiektywu, aby umieścić główną płaszczyznę obiektywu w odległości 2 * f od czujnika.
Trudne jest ustawienie ostrości tego obiektywu na nieskończoność. Możesz ustawić wszystkie elementy do przodu, aby uzyskać odległość f od płaszczyzny czujnika. Ale to spowodowałoby soczewkę, która znacznie zmieniła swoją długość fizyczną podczas ogniskowania. Wystąpiłyby również problemy z winietowaniem i utratą światła, tak jak w przypadku lamp przedłużających. (Ta metoda jest w rzeczywistości dokładnie taka sama jak w przypadku lamp). Inną opcją jest zmiana ogniskowej podczas ogniskowania.
Większość obiektywów makro stosuje drugie podejście. Tak więc makroobiektyw „100 mm” będzie miał 100 mm po ustawieniu ostrości na nieskończoność, rzucając obraz 100 mm za główną płaszczyznę, ale następnie zmniejszy się do 50 mm w odległościach makro, wciąż wyrzucając obraz 100 mm za główną płaszczyzną, która jest teraz 2 * f .