Chciałbym usłyszeć, jakich technik ekspozycji / pomiaru używają ludzie podczas robienia zdjęć poza domem (bez statywu). Prawie zawsze mam ustawiony aparat w trybie Aperture Priority i podejrzewam, że większość ludzi robi to samo. Od pewnego czasu używam funkcji ustawiania ostrości za pomocą przycisku wstecz , więc jestem w stanie zablokować punkt ostrości i punkt ekspozycji indywidualnie przed skomponowaniem i zrobieniem zdjęcia. Używam jednego, centralnego punktu skupienia i uważam, że jest to dość proste w użyciu. Jednak naprawdę walczę z punktem ekspozycji. W moim Canonie 30D są 4 tryby pomiaru:
- Ocena (zwana trybem matrycowym w Nikonach)
- Tylko centralnie (pomiar częściowy)
- Spot (z centralnym przesunięciem)
- Uśrednianie ważone centralnie (Uśrednianie pełnoklatkowe)
Spośród 4, Ewaluacyjna jest najbardziej „automatyczna”; aparat podejmuje decyzję dotyczącą ekspozycji na podstawie całej sceny. Chciałem uniknąć tego trybu, ponieważ pomyślałem, że nauczę się więcej, wybierając jedną z bardziej ręcznych opcji. Zacząłem więc trochę używać trybu punktowego, ale większość moich zdjęć była niedoświetlona lub prześwietlona. Wróciłem więc do trybu oceny.
Więc po tym długim wprowadzeniu moje pytanie brzmi: czy masz dobrą technikę, aby uzyskać jak najwięcej z trybów pomiaru aparatu? i Z jakich trybów pomiaru zazwyczaj korzystasz?
Odpowiedzi:
Nie ma większego znaczenia, jakiego trybu używasz, ponieważ jeśli chcesz dokładnych ekspozycji, 9 razy na 10 musisz to ręcznie skorygować.
Używam AV (wartość przysłony) i pomiaru oceniającego; staje się najbliższy w najszerszym zakresie okoliczności. Potem robię zdjęcia i szympansy (sprawdzam ekspozycję na tylnym ekranie LCD), często muszę regulować ekspozycję i fotografować ponownie. Jakkolwiek wyrafinowany algorytm pomiaru opiera się na założeniu, że wszystko, co robisz, jest w kolorze szarym . Aparat nie wie, co fotografujesz, więc nie może naprawdę zdecydować, co jest prześwietlone lub niedoświetlone.
W tym sensie wszystkie tryby pomiaru są „ręczne”, wolę ocenę zamiast punktowej, ponieważ jest mniej prawdopodobne, że zmieni się z powodu niewielkich zmian składu, więc mogę wybrać wymaganą kompensację ekspozycji .
Jednak jeśli czuję się leniwy, to jest to skierowanie aparatu w górę, aby uzyskać więcej nieba, jeśli obraz na ekranie LCD jest niedoświetlony lub skierowanie go na ziemię, gdy jest prześwietlony (pod warunkiem oddzielnego pomiaru i ostrości, jak sugerujesz).
Chodzi o to, że musisz zdecydować o ekspozycji, a nie o aparacie. Pomiar jest jednak przydatny do zbliżania się lub gdy nie masz czasu na drugi strzał! Jeśli masz czas, zawsze ustaw kilka ustawień ekspozycji , ponieważ film cyfrowy nic nie kosztuje (w przybliżeniu).
źródło
Wiele dobrych informacji na temat innych trybów, ale tutaj jest świetna technika korzystania z pomiaru punktowego.
Prawidłowe stosowanie pomiaru punktowego jest najbardziej spójne i bardzo łatwe w użyciu. To, co robisz, to umieszczenie miernika punktowego na białym punkcie, najjaśniejszej części (ignorowanie odbić lustrzanych) i ustawienie kompensacji EV na + XX EV, aby przesunąć wskazany szary punkt do białego punktu.
Więcej informacji można znaleźć tutaj .
źródło
Ocena (Matryca lub Multi-Segment to nazwy dla tej samej rzeczy, w zależności od aparatu) to wyrafinowany tryb, który próbuje znaleźć dobrą ekspozycję na podstawie całej sceny. Jest to tryb, którego należy używać, gdy nie masz czasu, aby pomyśleć o ekspozycji.
Centralnie ważony jest w zasadzie mniej zaawansowaną wersją Oceny. Możesz używać go również do celów ogólnych, ale ponieważ jest prostszy, zwykle brakuje mu czegoś więcej niż Oceny. Z drugiej strony, ponieważ wiesz, że jest on tendencyjny w centrum, jest bardziej przewidywalny. Po dłuższym korzystaniu z niego możesz wiedzieć, kiedy twój aparat nie trafi i ile.
Spot ma być używany, gdy wiesz, jaki jest twój ton średni. To znaczy, kiedy wiesz, która część twojej sceny powinna być pokazana jako 18% luminancji na twoim obrazie. Z doświadczeniem znam ludzi, którzy są w tym bardzo dobrzy (możesz jednak zapamiętać kilka praktycznych zasad, aby pomóc). Osobiście nie wydaje mi się to takie łatwe, dlatego używam szarej karty, aby ustawić ją jako odniesienie w razie potrzeby. Zasadniczo umieszczasz go na scenie, odczytujesz go za pomocą miernika punktowego i blokujesz ekspozycję na to.
Teraz, gdybyś miał lustrzankę Olympus, miałbyś 2 dodatkowe tryby: Spot-spot i Shadow-spot. Umożliwi to „pomiar punktowy” za pomocą podświetlenia (najjaśniejszy obszar, aby pokazać szczegóły) lub cienia (najciemniejszy obszar, w którym chcesz uzyskać szczegóły). Są one łatwiejsze w użyciu niż zwykłe pomiary punktowe, ponieważ łatwiej jest zobaczyć, która część sceny jest najjaśniejsza.
Nie wszystko stracone, jeśli marka aparatu nie zaczyna się od „0”, ponieważ można je emulować w większości aparatów. Jeśli ustawisz aparat na pomiar punktowy i ustawisz EC na +3 1/2 (więcej lub mniej), masz tryb punktowy Wyróżnienia. Użyj -3 1/2 EC, aby uzyskać plamę Cienia. W ten sposób możesz skierować aparat na rozjaśnienie lub cień, zablokować ekspozycję (AE-L lub do połowy naciśnij przycisk migawki), ponownie wykadrować zdjęcie i zrobić zdjęcie.
Zwykle preferuję ekspozycję opartą na rozjaśnieniach i pozwól, aby cienie i półcienie padały gdziekolwiek się znajdują ... ale to zależy od ciebie. Wybierz, co robisz na podstawie wyników, które lubisz! Do tego służą tryby pomiaru i tryb ręczny.
źródło
Przez większość czasu pracuję w trybie ręcznym i pomiarach centralnie ważonych, ale właśnie do tego jestem przyzwyczajony. Uważam, że łatwo jest również przestrzegać podstawowych zasad ekspozycji i korzystać z kompensacji ekspozycji w trybie AV, na przykład +1 EC dla obiektów oświetlonych od tyłu itp., A wiele z nich zależy od praktyki i znajomości aparatu, ponieważ istnieją wariancje nawet w ramach tego samego modelu. Mój 5D2, na przykład, jest trochę niedoświetlony w sztucznym oświetleniu, ale działa dobrze w świetle dziennym.
Tam, gdzie mogę sobie pozwolić na trochę ostrożności, używam pomiaru punktowego. Odbywa się to najczęściej, gdy fotografuję krajobrazy, gdzie mogę zdecydować, gdzie i na co wystawiam, aby uzyskać pożądane efekty.
Znajomość sprzętu, ćwiczenia, nauka czytania światła pomogą ci zdecydować, co robić. Gdy uzyskasz pożądane wyniki, trzymaj się tego.
źródło
Tryb ręczny dla mnie przez całą drogę. Coś, co profesor filmowy powiedział mi, że podążam (i tak robię film, ale przeniosłem go na cyfrowy) to „licznik cieni, ekspozycja dla najważniejszych”
Rozumiem, czego potrzebuję do strzału, w odniesieniu do głębi pola, licznika w cieniach i strzelania. Działa świetnie w przypadku filmu, w przypadku cyfrowej z pewnością jest to tylko niewielka korekta w poście.
źródło
Pytałeś w szczególności:
Wiele z tych kwestii zostało poruszonych w innych odpowiedziach, więc postaram się zebrać różne rzeczy, aby opisać moją osobistą technikę:
Uważam, że „robię to, co najlepsze w trybach pomiaru w moich aparatach”, gdy robię dwie rzeczy: strzelaj ręcznie i używaj pomiaru punktowego (uwaga: „nastawienie na środek” wydaje mi się mylącym zwrotem, z którym wiążę (prawda) tryb pomiaru punktowego - mierniki punktowe (lub teoretycznie powinny) tylko to, co znajduje się w samym środku wizjera) . Połącz to ze znajomością Systemu Strefowego (być może dostosowanego / dostosowanego, dla całkiem możliwego zmniejszenia zakresu dynamiki w czujniku cyfrowym w porównaniu do czarno-białego filmu negatywowego) i tego, jakie przedmioty znajdują się w jakiej strefie (np. Ta kaukaska skóra ma tendencję do bycia strefą 6), a następnie możesz wybrać określone elementy w scenie do pomiaru, umieszczając je niekoniecznie na środku, ale w określonym miejscu na tarczy (np. jeden stop powyżej, a może 2/3 stop powyżej, środek, dla rasy kaukaskiej skóra) i często (poćwiczenie) możesz uzyskać dokładnie taką ekspozycję, jaką chcesz za pierwszym razem.
„Z praktyką” jest oczywiście kluczową kwestią. Wraz z praktyką przychodzi znajomość, a wraz z nią umiejętność dostosowania się do konkretnych sytuacji - być może mierzysz skórę na skórze kaukaskiej, ale jest ona w cieniu, a nie twój główny przedmiot - więc chcesz, aby była ona czytana jako strefa III, mówić. Lub masz środkową szarość, która ma wyglądać na czarno, aby uzyskać wyraźnie niski obraz. Albo co masz
To jak ja uzyskać najlepsze z trybów pomiarowych mojego aparatu. Oczywiście „najlepsze” jest również subiektywne - po czym (zwykle) jestem po pełnej kontroli mojej ekspozycji. Czasami jednak „najlepszym” rozwiązaniem jest wykonanie obliczeń za pomocą komputera w kamerze i zgadnięcie - każda sytuacja z szybko zmieniającymi się warunkami oświetleniowymi, w której chcesz mieć pewność, że „OK” ”za każdym razem, a to jest ważniejsze (np. ponieważ Twoim celem jest uchwycenie każdej osoby na imprezie, powiedzmy - tłumu weselnego, przyjęcia urodzinowego, czegoś takiego) niż uzyskanie„ wspaniałego ”zdjęcia, a następnie spotkania oceniającego i priorytetu przysłony prawdopodobnie „najlepiej wykorzystuje tryby pomiaru aparatu” w tej konkretnej sytuacji.
Tak więc najlepszym sposobem, aby uzyskać z tego jak najwięcej, jest wiedzieć, kiedy używać poszczególnych trybów i jak korzystać z każdego z nich.
Przynajmniej takie jest moje zdanie. :)
Miłego strzelania!
źródło
To pytanie jest w dużej mierze duplikatem Kiedy najlepiej użyć opcji Multi-Zone / Matrix, Spot lub Center-Weight? i mam nadzieję, że niektóre odpowiedzi tam będą pomocne.
Ponadto, jeśli zastanawiasz się nad tym, bardzo polecam wzięcie kopii Perfect Exposure Michaela Freemana i powolne jej czytanie. Książka nie jest typowym „tutaj, jak wyregulować przysłonę, i tak działa czas otwarcia migawki” - zamiast tego rozważnie przechodzi przez proces oceny sceny i podjęcia decyzji o ekspozycji, która odzwierciedla twoją wizję.
źródło
Przydatną wskazówką jest zasada słonecznego f / 16 : w zasadzie w słonecznej scenie prawidłową ekspozycję daje 1/100, f / 16 z iso 100. Na tej podstawie można odpowiednio przeskalować wartości (f / 8 -> 1/400 i tak dalej...)
źródło