Kiedy przycięcie części lub całego ciała badanego można uznać za rozrywkę?

Zasadniczo pytanie brzmi: kiedy mogę odciąć część ciała podmiotu, a kiedy nie?

Te zdjęcia są przeze mnie zrobione. Widzisz tu posiekane części ciała? Chcę zrozumieć ludzką psychologię.

W jakich przypadkach przycięcie części lub włączenie części ciała całego pacjenta można uznać za odwrócenie uwagi?

Rozważ dodanie różnych przykładów w swoich odpowiedziach. Pomagają lepiej zrozumieć pojęcie w porównaniu do zwykłych słów.

Tutaj ludzie skomentowali negatywnie o ciętej głowie.

Tutaj ludzie skomentowali negatywnie o ciętej głowie.

Dla mnie stopa bardzo rozprasza. To dlatego, że jest to odległa część obiektu i biegnie aż w lewo, przez całą tę negatywną przestrzeń, aby zostać odciętym przez krawędź ramki.

Noga też nie jest linią wiodącą. Przeciwnie, nieco blokując ścieżkę oczu przed dotarciem do obiektu, prowadząc go w kierunku stopy. Obie ręce mężczyzny są dobrymi przykładami prowadzenia zastawów, które skierują twoje oczy na akcję.

Porównując to do pierwszego zdjęcia. Wysoki kontrast czarno-białych linii ramion i ramion (po obu stronach głowy) to linie prowadzące w kierunku twarzy (a ze względu na wysoki kontrast bardzo silne), które są w centrum uwagi. Palec jest dodatkową linią prowadzącą w kierunku oczu.

Na tym zdjęciu bardziej rozprasza fakt, że zabawka jest jaśniejsza niż twarz.

wniosek: Odcięta część obiektu jest denerwująca, jeśli inne widoczne części obrazu prowadzą mnie do tego, więc spodziewam się, że w końcu je zobaczę, gdy moje oczy przejdą przez obraz. Rozkojarzenie jest rozczarowaniem, gdy oczekiwania nie można spełnić.

Zastosowanie tego, co powiedziałem powyżej

cel: uczynić twarz najjaśniejszą częścią obrazu. oczy mniejszej osoby są przyciągane do twarzy z dwóch powodów: skupienia i jasności.

wykonanie: dodanie promieniowej warstwy gradientu na powierzchni i użycie jej jako trybu mieszania. W LR (którego używam głównie do edycji zdjęć) jeden lub więcej pędzli regulacyjnych modyfikujących ciemności, światła i / lub ekspozycję zapewnią lepszy wynik.

Tak, wiem, straszna egzekucja, ale w tej chwili jestem po prostu gimp i nie mam pojęcia, jak to działa. ( Głównym powodem, dla którego go używam, jest to, że często nie mogę znaleźć sposobu, aby go zamknąć ) Ale masz pomysł.

Drugi:

cel: uwzględnij wiodące linie obrazu i wyklucz objazd do niektórych nieciekawych, zdalnie odciętych odcinków części tematu

wykonanie: ściślej przyciąć „akcję”, używając ojca jako ramy. Współczynnik 1: 1 trochę mnie zaskoczył, ale działa dla mnie dobrze, zawsze warto spróbować. Jak długo zajęło, zanim zauważyłeś, że prawe kolano ojca jest odcięte w oczywisty sposób? Łokieć? A jego prawa stopa, zauważyłeś to?

W przypadku tego zbioru odpowiedź mojej podświadomości na te pytania byłaby czymś w rodzaju „ co? Lewa trzecia część obrazu? Co masz na myśli… poczekaj, rzeczywiście istnieje jedna trzecia obrazu, nie zapłaciłem uwaga. Człowiek byłem tak zajęty próbuje dowiedzieć się, co oni trzymają tam. co oni robią? Czy możesz mi powiedzieć? umieram, żeby go przekonać ... "

Masz trochę problem z ekspozycją, ponieważ jest ubrany na czarno i oznacza całe światło. To nic, co możesz zmienić w takim szczerym strzale, ale łatwo to naprawić w poście.

Chciałbym zaznaczyć, że bardzo lubię twoje zdjęcia. Kciuki w górę.

Odpowiedzi tutaj są świetne, ale dotyczą czysto aspektów kompozycyjnych. Jest też aspekt biologiczny, o którym nie wspomniano.

Zasadniczo nie przycinaj stawu. Na przykład, jeśli przycinasz kolano, będzie to wyglądało tak, jakby amputowano dolną nogę, co bardzo rozprasza. Zamiast tego spróbuj przyciąć do połowy kończyny.

To nie jest pytanie naukowe, chodzi o sztukę kompozycji, która jest opinią. Powiedziałbym jednak, że jeśli przycinanie odwróci uwagę od obrazu, to będzie to zbyt wiele. Jak to na dwuznaczne?

Moim zdaniem ten pierwszy obraz z dzieckiem dotyczy oczu. Zbliżanie się zwiększa efekt. Jestem tak pochwycony jego oczami, że nie zauważam niczego odciętego. Oczywiście to widzę, ale to mnie nie rozprasza.

Na drugim zdjęciu początkowo nie jestem rozproszony, ale po chwili zauważam, że jego stopa jest odcięta. Teraz zaczyna mnie to rozpraszać. Czy zauważyłbym, gdybyś nie zapytał? Nie wiem, ale teraz, gdy zauważyłem, odwraca moją uwagę od badanych.

Myślę, że różnica polega na tym, że pierwsze zdjęcie ma bardzo mały i intensywny punkt skupienia, więc nie dbam o przedmioty w niewielkiej odległości, ale druga to szersza scena, więc biorę więcej szczegółów koniec, teraz ten brakujący palec u nogi jest dla mnie ważniejszy.

Bardzo niewygodna odpowiedź, którą można podsumować słowem „Po prostu wiem, kiedy to widzę”.

Najważniejszą rzeczą, której należy unikać, jest odcięcie bardzo małej części kończyny, gdy równie łatwo można ją włączyć bez zmiany składu. Twój drugi przykład jest tego doskonałym przykładem. W tym całą tę nogę, tylko po to, aby odciąć palce u stóp! Równie łatwo mógł zawierać kolejne kilka cali i nie miałby tego rozproszenia. uprawa zerowa to duża poprawa (ale mimo to odciął teraz odrobinę łokcia!)

Myślę, że sprowadza się to do tego, że nie chcesz rozpraszających elementów na brzegu ramki. Obiekty znajdujące się bliżej krawędzi ramki mogą mieć większy ciężar wizualny niż obiekty w środku.

http://www.vanseodesign.com/web-design/visual-balance/

Masa wizualna obiektu rośnie proporcjonalnie do jego odległości od środka (lub dominującego obszaru) kompozycji.

Zobacz także tutaj: http://tersiiska.com/design/principles/

Zatem obiekt, który nie jest tak naprawdę centralny dla obrazu, znajduje się blisko krawędzi kadru, może otrzymać więcej uwagi od oka widza, niż było to zamierzone. Dlatego ważne jest, aby podczas komponowania ujęcia zwracać uwagę, aby nie rozpraszały Cię elementy odciągające wzrok od fotografowanego obiektu.

Domyślam się, że jeśli przycinasz uda, mózg rozpoznaje niepełną część ciała i może ją w znacznej mierze zignorować, ale po odcięciu samego końca kończyna mózgowa. To jest jak przerywany wzór, mózg spodziewa się zobaczyć resztę tej kończyny i jest „zaskoczony”, gdy przycina się ostatni kawałek.

Działają więc dwie rzeczy: oko przyciągane jest do krawędzi kadru przez wiodącą linię (nogę) i napięcie powodowane przez (ledwo) niekompletną część ciała, która odwraca wzrok od osiadania na głównym obiekcie.