Jak wykonywane są zdjęcia z wirtualnej wycieczki?

Obecnie pracuję nad zaprojektowaniem wirtualnej wycieczki flash, ale niewiele wiem o tym, jak robione są zdjęcia.

Idealnie chciałbym móc wykonać zestaw 6 zdjęć z jednego punktu centralnego i móc bezproblemowo wyrównać je do postaci sześcianu. Innym rozwiązaniem jest zrobienie specjalnego zdjęcia typu rybie oko i dynamiczne rozciągnięcie go w lampie błyskowej.

Widziałem przykłady zarówno jako wirtualne wycieczki, a te sformatowane jako obracająca się kostka są bardziej responsywne i mają wyższą jakość obrazu. Airbus i Cruden Homes są zdecydowanie w formacie kostki, nie jestem całkowicie pewien, jakiego formatu używa New York VT:

• New York VT
• Airbus A380 VT
• Cruden Homes VT

Mam zestaw pytań, pierwsze jest najważniejsze, pozostałe mogą stać się osobnymi pytaniami, jeśli nie otrzymam odpowiedzi:

1. Jak robione są te zdjęcia?
2. Czy istnieje konkretny uchwyt, którego można użyć?
3. Jak długo trwa konfiguracja?
4. Ile trzeba przetworzyć na zdjęciach?

Dobry przegląd technik fotografowania tego typu panoramy 360x180 / equirectangular / VR można znaleźć na stronie internetowej Fromparis Erica Rougiera .

Podstawowym procesem jest zrobienie wystarczającej liczby zdjęć, aby pokryć całą kulę, a następnie połączyć je w panoramę.

Mapowania

Te „sześć ujęć”, które widzisz, to zazwyczaj odwzorowane twarze sześcianu z pełnej panoramy. Zwykle w mapowaniu prostokąta.

Matematycznie istnieje wiele sposobów reprezentowania sfery. Kartografowie opracowali wiele z nich przez stulecia, próbując mapować Ziemię w reprezentatywny sposób. Panele VR są zwykle reprezentowane w jednym z dwóch formatów (chociaż istnieją inne): sześć ścian sześcianu i prostokątne prostokąty.

Mapowanie w kształcie prostokąta jest najwygodniejsze, ponieważ może obejmować całą panoramę na jednym zdjęciu. To bardzo proste mapowanie. Szerokość i długość geograficzna na kuli jest po prostu odwzorowana odpowiednio na kartezjańskie współrzędne y i x. Otrzymujesz prostokąt 2x1, który ma ogromne zniekształcenie na biegunach, ale reprezentuje całą kulę. Lubię to:

Użyj szerokiego obiektywu. Prawdopodobnie rybie oko.

Jeśli jednak chcesz zrobić zdjęcie 360x180 w maksymalnie sześciu ujęciach, będziesz musiał użyć obiektywu typu rybie oko. Soczewki prostoliniowe po prostu nie mają pokrycia sceny wymaganego do połączenia pełnej kuli / sześcianu w tych kilku ujęciach. Istnieją kalkulatory pola widzenia , które mogą powiedzieć, ile ujęć potrzebujesz z danym obiektywem. Ale jeśli, powiedzmy, miałbyś użyć Canona EF-S 10-22 na kadrowaniu, przy 10 mm, w trybie portretowym, zakładając, że 25% nakładania się (co nie jest tak dobre), potrzebujesz 7 zdjęć do pokrycia Odchylenie o 360 stopni i prawdopodobnie 3 rzędy oraz zenit (prosto w górę) i nadir (prosto w dół), aby zasłonić pełny widok.

Dlatego większość osób, które je strzelają, używa soczewek typu rybie oko, aby zmniejszyć liczbę wymaganych zdjęć i szycia. Prostoliniowy obiektyw zapewnia wyższą jakość obrazu i wyższą rozdzielczość, ale wymaga dużo więcej pracy.

Sidenote: Lightprobes , One-Shots i kamery 360º

Możesz zrobić panoramę 360x180 za pomocą dwóch zdjęć i zwykłego aparatu, strzelając do dużego chromowanego łożyska kulkowego. Technika ta jest często używana do tworzenia map środowiska HDR do pracy z cgi, ale jakość obrazu zależy w dużej mierze od jakości łożyska kulkowego i zazwyczaj wyniki nie będą tak odpowiednie dla fotografii VR.

Istnieją również lustra typu „one shot” 360, aby uchwycić pełne 360 ​​bez konieczności zszywania, ale pionowe pole widzenia nie obejmie twojej podłogi i nieba, i ponownie, jakość obrazu będzie w dużej mierze zależeć od jakość lustra i znowu, wyniki nie będą tak dobre, jak robienie pojedynczych zdjęć jako ścieg.

Ricoh opracował nowatorskie rozwiązanie Theta , które zasadniczo łączy w sobie dwie soczewki typu rybie oko, aby pokryć sferę, i wewnętrznie łączy ze sobą oba obrazy. Może nawet nagrywać filmy 360x180 i jest wygodniejszy niż rybie oko i ścieg. Ale nakładanie się jest bardzo małe, więc więcej krawędzi (które rybie są tradycyjnie najsłabsze) jest używanych w końcowym ściegu. W następstwie Facebooka i Youtube obsługujących wideo 360º, istnieje obecnie wiele kamer 360º, które robią mniej więcej to samo z tymi samymi mocnymi i słabymi stronami.

Jeśli potrzebujesz czegoś szybkiego i brudnego, a nie chodzi o wymaganie płynnego efektu końcowego w wysokiej rozdzielczości, mogą to być zabawne i znacznie prostsze sposoby tworzenia panoram VR.

Podstawowy proces fotografowania

Najczęstszą techniką wykorzystywaną do robienia tych panoram jest użycie obiektywu typu rybie oko, trzymania aparatu w orientacji pionowej (w celu uzyskania jak największego pokrycia w pionie) i robienia szeregu zdjęć, obracając jednocześnie aparat / obiektyw tak blisko, jak to możliwe jego punkt bez paralaksy (NPP), a następnie, w razie potrzeby, obróć aparat w pionie wokół NPP, aby wykonać zdjęcia zenitu (prosto w górę) i nadiru (prosto w dół), aby zakończyć zasięg.

Istnieją oczywiście warianty tego rodzaju zasięgu, w większości zmieniające kąt pochylenia, aby wyeliminować potrzebę strzelania do osobnego zenitu lub nadiru lub obu. Ale cel jest zawsze ten sam: całkowite pokrycie kuli wystarczającą liczbą zakładek, aby uzyskać dobry ścieg.

Jak w przypadku każdej panoramy, najlepiej jest próbować utrzymać ekspozycję, balans bieli i ostrość zablokowane i spójne między zdjęciami członka, aby rozważyć, czy pokrycie ekspozycji HDR może być wymagane z braketingiem, i zrobić wystarczające pokrycie / pokrycie, aby można było usunąć duchy i klony.

Trzymanie aparatu

Jeśli panorama jest wykonywana na zewnątrz, bez pobliskich interesujących obiektów, tego typu panoramy można w rzeczywistości wykonać z ręki. Hans Nyberg był prawdopodobnie jednym z pierwszych, którzy użyli do tego okrągłego obiektywu typu rybie oko Sigma 8 mm. Wymaga to jednak pewnego talentu w utrzymywaniu kamery w ruchu w tym samym miejscu w przestrzeni i ocenie kąta obrotu. Niektórzy ludzie używają poziomów, pionów i prowadnic na ziemi jako pomocy. Ale ogólnie ten sposób fotografowania panoram wymaga umiejętności i nie działa tak dobrze w przypadku panoram wewnątrz budynków, w których wymagana jest większa precyzja.

Tak więc zdecydowana większość ludzi, którzy to robią, używa statywu i panoheada.

Panohead zwykle ma dolną i górną szynę (jak wspornik L do fotografowania portretowego), ale górna szyna ma również ramię, które odchyla się od góry, aby przytrzymać aparat i obiektyw, dzięki czemu obiektyw można wyśrodkować środek statywu / głowicy i regulowany w przód iw tył, aby obracał się dokładnie w punkcie bez paralaksy kombinacji soczewki / korpusu, a także obracał się pod kątem.

Może również mieć zapadki (ograniczniki kliknięcia) w regularnych odstępach czasu, aby ułatwić obrót do dokładnych odstępów, a przegub ramienia jest oznaczony precyzyjnymi kątami, dzięki czemu można przechylać o określone wartości.

Dla mnie przygotowanie do wykonania panoramy 360x180 zajmuje tylko kilka minut, ponieważ mam cały sprzęt wstępnie skalibrowany dla mojego sprzętu i używam szybkich wersji. Muszę tylko ustawić statyw, przykręcić dolne ramię głowicy panoramicznej, przymocować górne ramię, a następnie zablokować aparat / obiektyw w szybkim zwolnieniu. Zwykle nie przejmuję się precyzyjnym poziomowaniem, ponieważ jeśli poprawnie zakryłem całą kulę, mogę ponownie ustawić punkt widzenia, aby „wypoziomować” panoramę na słupku (nie jest to luksus, który masz z niesferycznymi panoramami).

Strzelanie

Podczas fotografowania, używając moich konkretnych kombinacji rybie oko / ciało, mam tendencję do wykonywania sześciu zdjęć zmieniających odchylenie w odstępach 60 °, zenitu, a następnie dwóch nadirów, przy czym głowica panoramiczna jest obrócona o 180 ° między dwoma ujęciami nadiru (dla najbardziej panoramicznego / usunięcie statywu), a następnie w celu zwiększenia bezpieczeństwa, a jeśli pozwala na to czas otwarcia migawki, wyjmuję statyw i trzymam aparat za jeszcze jedno zdjęcie z nadirem (starając się trzymać mój cień poza obszarem „łatki”).

Szwy

Teraz nadchodzi najtrudniejsza część. Szwy Temat ten może stać się wyjątkowo głęboki, ale w zasadzie potrzebujesz specjalistycznego pakietu do szycia, który poradzi sobie z obrazami typu „rybie oko” i tworzy równoległe kwadraty. Istnieje ich kilkadziesiąt, ale PTGui (komercyjne) i Hugin (open source) wydają się być jednymi z bardziej popularnych. Wiele pakietów, takich jak funkcja PhotoMerge programu Photoshop i Microsoft ICE, może tworzyć prostokątne, ale może nie zapewniać żadnych narzędzi do poprawiania takiego, który nie łączy się równo.

Podstawowe kroki są podobne do każdej innej panoramy: załaduj obrazy do zszywacza, pozwól pakietowi zszywania wyrównać, a następnie scal obrazy. Problemem może być nadir (zenit zwykle nie stanowi problemu, chyba że jest to pozbawione cech niebieskiego nieba, ponieważ panohead zadbał o wyrównanie / pokrycie).

Jeśli jednak występują błędy w zszywaniu, konieczne może być dostosowanie punktów kontrolnych (określone punkty na obrazach elementów, w których się one nakładają), dostosowanie położenia lub maskowanie części obrazów, a te bardziej wyrafinowane zszywacze dają ci tę kontrolę.

Dobre podstawowe samouczki na temat korzystania z PTGui i Hugina można znaleźć tutaj:

• http://www.johnhpanos.com/ptgtut.htm
• http://hugin.sourceforge.net/tutorials/enfuse-360/en.shtml

Łatanie Nadir

Łatanie Nadir zawsze będzie najtrudniejszym zadaniem, ponieważ będziesz chciał wymazać statyw i głowicę panoramiczną. Niektórzy ludzie oszukują, po prostu pokrywając tę ​​część sceny logo lub mapą lustrzaną. : D Ale jeśli wybierzesz stosunkowo pozbawiony cech obszar do ustawienia statywu, proste klonowanie / wypełnianie / łatanie z uwzględnieniem zawartości w Photoshopie może rozwiązać ten problem. Problemem jest uzyskanie obrazu do wykonania tych zadań. Mapowanie niedokończonego panoramy na ściany sześcianu, a następnie łatanie dolnej powierzchni kostki i zastępowanie jej w panoramie jest jedną z metod; obracanie całej panoramy w taki sposób, aby nadir znajdował się na horyzoncie, a mniej zniekształcone, jest kolejnym. Innym jest użycie ręcznego strzału nadir z korekcją punktu widzenia w PTGui (patrz: samouczek Johna Houghtona ).

Format dostawy

Następnie musisz zdecydować, w jaki sposób chcesz przedstawić panoramę jako format dostawy. W przeszłości QuicktimeVR był królem formatów, ponieważ był jedynym, ale te dni już dawno minęły, zwłaszcza teraz, gdy Apple wycofało obsługę tego formatu. Dziś, dwa najczęstsze formatów Flash i HTML5, i istnieje wiele pakietów oprogramowania, które mogą tworzyć te formaty dla Ciebie z equirectangular pano ( Pano2VR , krpano itp itd)

Hotspoty dla wycieczek

Ostatnim krokiem do stworzenia VR Tour jest połączenie swoich panoram za pomocą „hotspotów”. Specjalistyczne oprogramowanie sprawi, że będzie to łatwiejsze niż branie w plikach Flash lub HTML5, ale po prostu tworzysz linki do określonych obszarów każdego panoramy.

Te obrazy VR są zwykle fotografowane standardową kamerą jako panorama wielu obrazów, a następnie przetwarzane w oprogramowaniu.

Najprostszym sposobem jest użycie specjalnej panoramicznej głowicy statywu (czasami zwanej VR), która obraca aparat wokół dokładnego środka obiektywu, aby zapewnić wyrównanie zdjęć i brak błędu paralaksy. Fotografowanie w pionie przy użyciu obiektywu szerokokątnego, najlepiej ekwiwalentu 20 mm. lub szerzej, przesuń o 360 stopni, a następnie zdejmij aparat ze statywu i zrób pojedyncze zdjęcie nieba i ziemi (tj. prosto w górę i prosto w dół)

Jeśli nie masz szerokiego obiektywu, możesz wykonać panoramę dwu- lub trzyrzędową. Pozwala to uniknąć potrzeby wykonywania ujęcia z nieba / ziemi, ale w ujęciu z ziemi będziesz mieć nogi statywu! Nie trzeba używać obiektywu typu „rybie oko”, wystarczy zwykła soczewka prostoliniowa, a oprogramowanie zajmie się resztą.

Obrazy należy złożyć za pomocą specjalnego oprogramowania, które połączy obrazy, aby utworzyć pojedynczy prostokątny obraz 360 stopni lub 180 stopni lub mapę kostki, jeśli wolisz. PTGui jest często zalecane do tego zadania. Inne dobre programy łączenia panoramicznego powinny być w stanie to zrobić.

Oczywiście wiąże się to z pewnym przetwarzaniem końcowym, ale jeśli wykonujesz dobre nakładanie się zdjęć, oprogramowanie powinno być w stanie zebrać je przy niewielkiej interakcji, choć przetworzenie może trochę potrwać.

Często wykonuje się także wielokrotne ekspozycje w każdej pozycji i tworzenie panoramy HDR z mapą tonalną, ponieważ pomaga radzić sobie z dużymi zmianami jasności, które można uzyskać w zakresie 360 ​​stopni, zwłaszcza na zewnątrz w bezpośrednim świetle słonecznym.

Mogą to zrobić telefony z Androidem. Wystarczy pobrać aplikację Aparat Google i użyć funkcji Google Photo Sphere. Najlepiej zrobić to na prawdziwej (systemowej) kamerze z systemem Android, np. Samsung Galaxy NX.