Jak uniknąć kłopotów w Indonezji?

Hassling zdarza się dość często w Indonezji. Chociaż nie jest tak trudny jak w innych krajach (np. Maroku), po pewnym czasie może działać nerwowo.

Czy ktoś ma wskazówki dotyczące unikania kłopotów lub szybkiego pozbycia się kłopotów?

Wiele razy „nie dziękuję” nie wystarczy, szczególnie w regionach o wysokim stopniu turystyki (tj. Yogyakarta).

Jeśli wierzysz swojemu profilowi, jesteś orang putih , więc prosta odpowiedź brzmi: nie można uniknąć kłopotów w Indonezji . Jesteś biały i jesteś turystą, więc musisz być bogaty (i pamiętać, lokalnych standardów, ty jesteś zamożny), więc każdy tout w mieście chce część tych pieniędzy!

Ale w skrócie nieunikniony problem, oto co robię:

• Powiedz „ terima kasih ”. W twoim indonezyjskim rozmowie mówi się, że to znaczy „dziękuję”, ale w rzeczywistości jest to również bardzo indonezyjski sposób powiedzenia „ nie , dziękuję”.
• Kiedy to mówisz i po tym, jak to powiedziałeś, zignoruj ​​je całkowicie . Idź dalej, bez wahania, bez kontaktu wzrokowego. Rzuć okiem na to, że bez względu na to, co sprzedają, nie interesujesz się nim absolutnie i lepiej jest znaleźć kogoś, kto by się tym przejmował.

Sprzedać coś

Mieszkam w Indonezji, więc często to rozumiem. Kiedy do mnie podchodzą, żartuję z nimi. Mówię im (taksówkarzom), żeby znaleźli taksówkę „tam”. Mówię im „besok” (jutro). Dopóki się nie zmieszają i nie poddadzą się z niesmakiem, bo ich przyjaciele śmieją się z nich. Moja żona tego nie lubi, ale dobrze się z nimi bawię (ładnie, z uśmiechem). Unika gniewu.

Całkowite ich zignorowanie jest dobrą radą, którą często robię.

Jeśli Twój hotel odbiera Cię z lotniska i czeka na Ciebie z Twoim imieniem i nazwiskiem na szyldie, możesz po prostu iść z nimi i nikt już nie będzie Ci przeszkadzał, ponieważ najwyraźniej o Ciebie mówisz.

Przez większość czasu na lokalnym lotnisku po prostu wyglądam, jakbym wiedział, dokąd jadę (bo wiem) i zostawiają mnie w spokoju. Może być też potrzebne okazjonalne twarde „tidak perlu” (niepotrzebne). Ale to często nie działa dla prawdziwych turystów.

Zdjęcie z obcokrajowcem

Widzą białego obcokrajowca jako celebrytę, z którą chcieliby się zaprzyjaźnić. I podobnie jak celebrytki z kraju ojczystego, mamy tego dość. Chcemy tylko zostać zignorowani i zostawieni w spokoju.

Podczas wędrówek lub na plaży zawsze chcą zrobić sobie z nami zdjęcie. Moja żona i siostry tego nie znoszą. Mówię im więc „besok” (jutro) i idę dalej. Albo każę im zrobić zdjęcie pięknej scenerii. Lub oferuję ich zdjęcie (bez nas). Lub jeśli nie ma mojej żony, mówię im, że moja żona na to nie pozwoli (gdyby tam była, zapytaliby ją bezpośrednio).

Jeśli powyższe nie powiedzie się: byliśmy na plaży, a moja żona i siostry zostały otoczone. Szybko podszedłem i powiedziałem im stanowczo „cukup” (dość), kręcąc przy nich głową i odsuwając je. Dostali wiadomość. Zwykle chcą być przyjaźni, ale wystarczy.