1-letni budzi się krzycząc wiele razy w ciągu nocy

Moja siostrzenica właśnie skończyła 1 rok i nadal nie śpi przez całą noc. Budzi się wiele razy (mniej więcej co 1,5 - 2 godziny) przez całą noc i zaczyna krzyczeć bardzo głośno, dopóki ktoś nie przyjdzie po nią. Nie jest też „dobrą drzemką” i również z nimi walczy. Pytanie brzmi: jakie techniki jej rodzice mogą spróbować zmienić to zachowanie i spać przez całą noc?

Kilka rzeczy do zapamiętania:

• Rodzice próbowali pozwolić jej „wypłakać”, ale bezskutecznie. W pewnym momencie, aby sprawdzić, czy istnieje limit, pozwolili jej płakać przez ponad godzinę, a ona wciąż krzyczała z pełną mocą.
• Jej płacz brzmi, jakby się bała. Wydaje się, że boi się zasnąć lub zasnąć, gdy nikogo w niej nie ma. To tylko przypuszczenie.
• Aby zmusić ją do spania, jej rodzice podjęli albo (a) pozwalając jej spać z nimi (oczywiście nie jest to dobre rozwiązanie), albo (b) odprowadzając ją, aż zasypia, kładąc ją w łóżeczku, czekając dopóki nie obudzi się i nie zacznie płakać godzinę lub dwie później, a następnie powtórz.

Jej rodzice są wykończeni po 12 miesiącach i naprawdę docenią wszelkie sugestie.

Uważam, że niemowlę musi przejść trening snu. Z własnego doświadczenia wcale nie jest to zabawne dla rodziców. Wymaga to bezwzględnego poświęcenia ze strony rodziców, aby było skuteczne, a na początku może nie wydawać się, aby przynosiło jakieś korzyści rodzicom.

Nauczono różnych metod, takich jak metoda „krzyknąć” Ferbera. Żadna z nich nie jest mi dobrze czytana, ale kilka razy słyszałem, że pozwolenie dziecku na wypłakanie może spowodować szkody psychiczne lub emocjonalne . Mając to na uwadze, oto techniki, którymi moja żona i ja przestawiałyśmy mojego syna ze wspólnego snu na spanie we własnym łóżeczku w nocy:

1. Przed snem rób uspokajające czynności, takie jak kąpiel, a następnie czytanie. Należy to robić o tej samej porze każdej nocy.
2. Każdej nocy zabieraj dziecko do łóżka o tej samej porze.
3. Niech oboje rodzice powiedzą dziecku dobranoc.
4. Niech jedno z rodziców zostanie w pokoju, dopóki dziecko nie zasypia. Że tylko rzeczy, rodzic ma prawo zrobić to:
5. Powiedz dziecku „Nie”, kiedy usiądzie / wstanie w łóżku / łóżeczku. To jedyny raz, kiedy powinieneś powiedzieć „nie”. Nie mów „nie” pytaniom ani płaczom.
6. Przytul dziecko raz na jedną pozycję siedzącą / stojącą, ale uścisk nie może go podnosić. Należy nim zarządzać, gdy dziecko siedzi / stoi w łóżeczku. Dorosłym nie zawsze jest to wygodne. Uważam, że jest to zdrowy kompromis między „Wypłakuj” a metodami przywiązania, nie tylko dla dziecka, ale dla nas jako rodziców.
7. Delikatnie połóż dziecko z powrotem do pozycji leżącej, nie podnosząc go.
8. Powiedz dziecku: „Połóż się”, gdy kładą dziecko z powrotem.
   • Bez wyjątków! Żadnych innych rozmów!
9. Ton „Nie” i „Połóż się” powinien być spokojny, ale stanowczy i asertywny. Nie powinni brzmieć niecierpliwie, wściekle lub zirytowani. Jeśli kiedykolwiek oglądałeś Zaklinacza psów z Cesarem Millanem, jego podejście do dowodzenia psami sprawdza się również u małych dzieci.
10. Gdy dziecko wydaje się spać, rodzic dyżurujący tej nocy powinien odczekać kilka minut przed wyjściem z pokoju.
11. Jeśli dziecko obudzi się ponownie po tym samym dniu, ten sam dyżurujący rodzic wraca do pokoju i zaczyna od kroku 4. Najpierw może się to zdarzyć wiele razy w nocy.
12. Obudź dziecko o tej samej porze każdego ranka. Jeśli to możliwe, powinien to zrobić rodzic, który nie był na służbie z poprzedniej nocy, ponieważ jest bardziej prawdopodobne, że dostali wystarczająco dużo odpoczynku, aby wstać wcześnie.
13. Nie dopuść do drzemki w ciągu dnia. Jedna godzinna drzemka w południe może być wystarczająca. Drzemki różnią się w zależności od dziecka. Najtrudniejszą częścią drzemek w ciągu dnia jest upewnienie się, że drzemki w domu rodziców nie pozwalają dziecku na drzemkę zbyt długo. Ustaw alarm, jeśli masz zamiar zasnąć po tym, jak maluch to zrobi!

Oto dodatkowe zasady, które ustaliliśmy dla siebie:

• Pierwszej nocy lub dwóch oboje rodzice powinni być obecni przez cały czas potrzebny dziecku na zaśnięcie po raz pierwszy. Mogą zmieniać na przemian, kto przechodzi przez sekwencję kroku 4. Jednak rodzice nie mogą ze sobą rozmawiać. Zrobienie tego razem za pierwszym razem pozwala dziecku wiedzieć, że tak właśnie działa teraz.
• Jeśli dziecko woła nieustannie po drugiego rodzica, a ten rodzic nadal nie śpi, może on przychodzić raz na noc, aby przejść przez sekwencję kroku 4: Powiedz „Nie”, przytul się / poklep, połóż dziecko w dół, mówiąc „Połóż się”. Ważne jest, aby rodzic nie pełniący tej funkcji robił to więcej niż na noc, i powinien to robić, gdy rodzic dyżurujący jest jeszcze w pokoju. Mówi dziecku: „Mama nie zamierza cię dziś uratować. Jest po mojej stronie”.
• Nie skupiaj się na obserwowaniu dziecka. Będziesz mógł stwierdzić, kiedy dziecko siedzi / stoi bez patrzenia na nie bezpośrednio. Skoncentruj się na czymś innym w pokoju, a nawet na tylnej części powiek. Mówi to dziecku, że jesteś uspokajającą obecnością, ale nie jesteś źródłem uwagi ani interakcji. Kilka razy nawet słuchałem muzyki z wkładkami dousznymi (ale musisz upewnić się, że ekran urządzenia pozostaje wyłączony, gdy jesteś w pokoju. Najlepiej przechowywać w kieszeni).

Te sztuczki pomogły nam zachować zdrowie psychiczne:

• Przynieś wygodne krzesło, aby usiąść.
• Przygotuj się na długą bitwę na początku. (Myślę, że faza krzyczenia / stania / płaczu w naszą pierwszą noc zajęła co najmniej 2 godziny, zanim zasnął za pierwszym razem. Drugi raz tej nocy był znacznie krótszy, ale pierwszy cykl drugiej nocy był prawie tak długi, jak pierwszy wieczór. )
• Przygotuj się na położenie dziecka, być może setki razy, w pierwszym cyklu. Musisz to robić dosłownie za każdym razem, gdy dziecko siedzi / stoi. Niektórzy mogą otrzymać wiadomość po kilkudziesięciu próbach. Mój syn jest bardzo rozmyślny i przestałem liczyć po ponad 100 razy pierwszej nocy.
• Przygotuj się na poświęcenie przez rodziców co najmniej jednego wyczerpującego tygodnia.
• Przygotuj się na powrót do pokoju po tych najbardziej prawdopodobnych scenariuszach: 1) Właśnie wyszedłeś z domu 2) Po prostu położyłeś się we własnym łóżku 3) Właśnie zasnąłeś
• Przed snem oceń zdrowie swojego dziecka, abyś wiedział, że nie cierpi ono z powodu choroby lub dolegliwości żołądkowo-jelitowych, jest to ważne, ponieważ:
• Dziecko może używać każdego rodzaju płaczu i krzyku w swoim arsenale. Nasz syn przeżył swoje zwykłe okrzyki: jestem nieszczęśliwy , jestem zmęczony , jestem zły , jestem głodny , nie czuję się dobrze . Potem, kiedy te zawiodły, wynalazł nowe: jestem mordowany , umieram , staję się śmiertelnym niszczycielem światów. Te krzyki wyzwolą silne emocje rodziców. Będziesz chciał się wtopić, ponieważ brzmi to tak, jakby Twoje dziecko cierpiało i naprawdę cię potrzebowało. Taki jest sens takich wybuchów: doprowadzić rodzica do jaskini. A jeśli ulegniesz tym krzykom, przekonasz się tylko, że nauczyłeś dziecko eskalacji jeszcze bardziej, aby dotrzeć do siebie.
• Można pominąć powiedzenie „Nie” lub „Połóż się”, a czasem nawet przytulić / poklepać. To nie musi być roboty. Czasami będziesz zbyt wyczerpany lub sfrustrowany, aby rozmawiać bez tonu, który nie jest spokojny, i to jest w porządku. Najważniejsze jest to, że musisz odkładać dziecko za każdym razem, niezależnie od tego, czy mówisz. W miarę upływu nocy i tak powinieneś przekazywać informacje zwrotne coraz rzadziej, dopóki nie położysz dziecka z powrotem. ZA
• Czasami fizyczne i emocjonalne żniwo, jakie ta rutyna obciąża dyżurnego rodzica, może być zbyt duże na noc. W takim przypadku jest w porządku (i być może konieczne) oznaczenie przez pewien czas rodzica poza obowiązkiem. Nie musi tak być przez całą noc. Czasami moja żona i ja potrzebowaliśmy po prostu handlować przez 15 minut.
• Zachowaj perspektywę. Poświęcenie się rutynie od początku do końca jest bardzo trudne na początku, ale ostatecznie oznacza to, że cała rodzina może spać spokojnie. Pomaga to również w utrzymaniu współczucia dla twojego dziecka, a nie w sposobie myślenia dziecka antagonistycznego. Tak, dziecko celowo cię denerwuje, abyś mógł sobie poradzić, ale robi to, ponieważ jest tak przywiązany do ciebie i przyzwyczajony do rzeczy wykonywanych inaczej. Oni zaufać Ci dbać o nich, więc trzeba im pokazać, że ta nowa droga jest w porządku, i że dziecko będzie w porządku.
• Ci mają być zespołem . Jeśli oboje rodzice są w domu w nocy, muszą na zmianę dyżurować i oboje muszą przestrzegać rutyny. Jeśli jedno z rodziców jest bardziej gadatliwe lub w pewnym momencie odbiera dziecko, różnica w reakcji rodziców wydłuży sytuację.

Nasz syn miał około 1 roku, kiedy ćwiczyliśmy sen. Może minęło 14 miesięcy, nie pamiętam dokładnie. Myślę, że minął pełny tydzień, zanim wszystko się ułożyło. Nasza sytuacja była podobna, tyle że zwykle nie pozwalaliśmy, aby etap „wypłakać” trwał dłużej niż kilka minut. Łatwiej było wpuścić naszego syna do naszego pokoju. Wszystko musiało się zmienić, kiedy nie miałem dość snu do szkoły i pracy.

Byłem wyczerpany przez cały tydzień, ale się opłaciło. W końcu nasz syn przestał walczyć z czasem w łóżku i przestał się budzić i płakać przez całą noc. (Oczywiście, kiedy zmieniliśmy łóżeczko na łóżko, napotkaliśmy różne problemy z snem!)

Nie mam teraz źródeł, aby opowiedzieć o tym, jak doszedłem do tej metody. W tym czasie czytałem dużo materiałów na temat treningu snu i opracowałem tę strategię w oparciu o wszystkie spostrzeżenia, z którymi się zgodziłem. Wydaje mi się, że osiągnąłem równowagę między „Cry it out” a „No tears”.

Chciałbym dodać, że zgadzam się z odpowiedzią deworde , ponieważ brak zobowiązania się do planu nie oznacza, że rodzice ponieśli porażkę. Prawdopodobnie zamiast tego plan się nie powiódł. Jak możesz przeczytać, włożyłem sporo wysiłku w opracowanie i wdrożenie mojego spersonalizowanego planu, ponieważ wiedziałem, że nie jestem w stanie zastosować niektórych z istniejących metod „książkowych”.

Jeśli rodzice znajdą inny plan lub opracują własny, są to najważniejsze aspekty, jakie musi mieć plan:

Rutyna - dziecko musi oczekiwać tej samej rzeczy każdej nocy i rano. Służy to zarówno celom psychologicznym, jak i biologicznym.
Spójność - sposób, w jaki każdy rodzic reaguje na różne sytuacje, musi być spójny i musi być spójny między nimi.
Zaangażowanie - rodzice muszą być w stanie fizycznie i emocjonalnie zobowiązać się do wykonania planu treningu snu przez rozsądny okres czasu. Niektórzy szczęściarze potrzebują tylko dnia, inni więcej niż tydzień.

Jedną z rzeczy, które warto zrobić, jest dostosowanie warunków spania. Zmniejsz liczbę miękkich zabawek do ich ulubionych, ale upewnij się, że co noc leżysz w łóżku.

Opuść poziom światła i hałasu, podnosząc odpowiednie zasłony zaciemniające, lub włącz żarówkę nocną o niskim blasku lub hałas z otoczenia. Sprawdź, jaki poziom hałasu preferuje Twoje dziecko.

Ale kluczową rzeczą jest konsekwencja. Muszą zobaczyć swoje łóżko jako przestrzeń. To jest bardziej opłacalne, POCZUCIE SIĘ NA SWOJE ŁÓŻKO W SWOIM POKOJU, niż oni śpią w łóżku, ponieważ przynajmniej czują się komfortowo z łóżkiem. Nie chcesz, aby była to długofalowa sprawa, ale przynajmniej daje ci out, z którego możesz się wymknąć, gdy będą spać.

Inną rzeczą do wypróbowania jest spędzanie czasu w ciągu dnia na czytaniu im, gdy siedzą na swoim łóżku, więc zaczynają myśleć o swoim pokoju jako miłym miejscu.

Odpowiedź CreationEdge jest genialnym podsumowaniem, ale najważniejsze jest to, że musisz czuć się dobrze ze swoim planem. Jeśli pękasz i wpuszczasz ich z powrotem do łóżka, to nie jest znak, że plan nie zadziała, ale że nie możesz się do niego zobowiązać, ponieważ to nie jest dla ciebie odpowiednie.

Czy podczas „problemu” podczas snu próbowali jakieś dźwięki otoczenia, gdy dziecko idzie spać? Spróbuj dźwięków deszczu / oceanu. Pomagają odpocząć mózgowi, a także mogą zapobiegać nagłym hałonom budzącym dziecko. Pokazanie ich wyczerpania i być może gniewu podczas próby uśpienia dziecka może ją stresować. Może lęk przed separacją? Jest wiele rzeczy, które należy „sprawdzić”.

Roczek rozumie, co do niej mówisz, więc powiedzieli jej, że są zmęczeni i muszą iść spać?

Problem może być również głębszy i opinia psychologa może pomóc, dziecko może mieć podstawowe potrzeby, które nie są rozpoznawane przez rodziców.

Usypiając dziecko, należy spojrzeć na duży obraz. Jeśli wychowujesz dzieci, nie rozumiejąc podstaw jego biologii i funkcji mózgu, nie oczekuj dobrych rezultatów. Nietrudno jest trochę przeczytać.

Ludzie, którzy pozwalają swoim dzieciom „krzyczeć”, krzywdzą ich, kropka! Długie stresujące warunki niszczą komórki mózgowe.

Zamiast trenować swoje dzieci, spróbuj zrozumieć ich potrzeby i je zaspokoić. Wtedy wszystko będzie wyglądać inaczej. Trudno nam, tak wychowanym, po prostu przerwać krąg „treningowy” i zrozumieć swoje dzieci.

Tym, którzy chcieliby dowiedzieć się więcej, polecam czytanie książek skandynawskiego autora Jespera Juula - Twoje kompetentne dziecko , życie rodzinne i inne tytuły.

Większość dzieci ma zdolność do nieprzerwanego snu (6-8 godzin z rzędu) w nocy w wieku sześciu miesięcy. Jeśli karmisz swoje dziecko, osiągnięcie tego może zająć trochę dłużej. Uważam, że rozsądne jest, aby każde dziecko nocowało przez większość nocy w wieku 9-12 miesięcy. Teraz każde dziecko budzi się czasami w nocy. Uważam przebudzenia za problem, jeśli trwają dłużej niż kilka minut, występują wielokrotnie w nocy lub powodują znaczną drażliwość w ciągu dnia dla dziecka lub rodziców.

Jeśli Twoje dziecko ma problematyczne nocne budzenie, istnieje kilka możliwych przyczyn:

„Niewłaściwe” skojarzenia z początkiem snu. Jest to klasyczne zaburzenie snu w dzieciństwie, które spopularyzował dr Ferber. Twoje dziecko zasypia w warunkach, które nie są obecne później w nocy (to było „niewłaściwe” oznacza tutaj). Na przykład pocierasz jego plecy lub ją przytrzymujesz; ona karmi; ma smoczek w ustach. W nocy Twoje dziecko przechodzi przez głębszy sen, lżejszy sen, a następnie może budzić się przez minutę lub dwie co kilka godzin. Jeśli warunki nie są obecne (np. Nie ma jej na kolanach), będzie krzyczeć, dopóki nie wrócisz i nie odbierzesz jej. Rozwiązuje się ten problem, ucząc dziecko samemu zasypiać, kładąc się spać, ale nie śpiąc. Czasami przesunięcie spania później o 30 minut może pomóc w tym procesie. Mogą kłopotać się na noc lub dwie, ale przebudzenia powinny zniknąć za tydzień. Oto mój kompleksowy przegląd technik treningu snu.

Wyuczony głód. Dzieje się tak u dzieci, które piją butelkę lub dwie mleko lub karmią przez dłuższy czas w nocy. Są uwarunkowani, aby oczekiwać jedzenia w nocy, więc budzą się, szukając go. Jeśli Twoje dziecko ma więcej niż jeden rok, jest zdrowe i karmi wiele razy w nocy i wymaga zmiany pieluchy, prawdopodobnie jest to twój problem. Jeśli twoje dziecko zasypia jedząc lub karmiąc, możesz mieć również problemy ze snem. Polecam zmniejszenie objętości butelek o uncję lub zwiększenie odstępów między pielęgnacjami o godzinę w ciągu nocy, co powinno rozwiązać ten problem. Chodzenie na „zimnego indyka” jest trudne, ponieważ twoje dziecko jest głodne i musisz je odstawić. Oto mój artykuł o tym, jak przestać karmić w nocy.

Zaburzenia medyczne. Wiele typowych problemów medycznych jest pomijanych jako przyczyna zaburzeń snu. Jeśli twoje dziecko często kaszle w nocy, może cierpieć na astmę, którą należy leczyć. Refluks kwasowy może być związany z bólem brzucha i wymiotami w nocy. Obturacyjny bezdech senny jest bardzo częstym problemem związanym z chrapaniem, który może zakłócać sen. Zdecydowanie poleciłbym skontaktowanie się z pediatrą w sprawie któregokolwiek z tych problemów. Czynniki środowiskowe. Te wydają się być oczywiste. Czy w pokoju jest włączony telewizor? Jeśli tak, proszę stamtąd! Czy słychać hałas sąsiadów lub drogi na zewnątrz? Czy dziecko dzieli pokój z rodzeństwem lub rodzicem, który hałasuje? W takich okolicznościach przydatny może być generator szumów lub wentylator. Jeśli pomieszczenie jest gorące lub zimne (> 75 stopni lub mniej niż 60 F), może to również mieć znaczenie. Dobra sypialnia powinna być cicha, chłodna i przytulna. I proszę, trzymaj telewizory i inną elektronikę poza sypialnią.

„Zbyt dużo czasu w zespole łóżka”: Brett Kuhn wymyślił ten termin. Może się to zdarzyć u starszych małych dzieci, których rodzice przestrzegali tego samego harmonogramu, co wcześniej, ponieważ potrzebują coraz mniej snu. Wyobraź sobie dziecko, które spało od 18:00 do 6:00 w wieku 1 lat. Wiek 3 lat, prawdopodobnie jest to zbyt długa okazja do spania, szczególnie jeśli dziecko nadal drzemie. Potrzeby snu tego dziecka mogły ulec zmniejszeniu z 14 do 11 godzin na okres 24 godzin.

Zatem jeśli utrzymujesz ten sam nocny okres snu, twoje dziecko może obudzić się przez godzinę lub dwie w nocy. Zwykle w tym scenariuszu dziecko jest szczęśliwe, gdy budzi się w nocy i rano jest dobrze wypoczęte. Może to być odpowiedni moment, aby pozbyć się drzemki lub rozważyć późniejszą porę snu. Aby uzyskać więcej informacji, oto mój post na temat ilości snu potrzebnej dzieciom.

Sprawdź to http://seattlemamadoc.seattlechildrens.org/toddler-sleep-4-reasons-toddlers-wake-up-at-night/