Dziecko sąsiadki próbuje spędzać z nami cały swój czas

tło

Niedawno przeprowadziliśmy się z żoną do kamienicy w dużym kompleksie. Mamy szczeniaka Husky, z którym moja żona chodzi dwa razy dziennie (pozostaje w domu), a pies przyciąga uwagę okolicznych dzieciaków. Jednym z tych dzieci jest 13-letnia dziewczynka (będziemy ją nazywać „Angela”), która ma raczej niefortunną historię. Straciła oboje rodziców i teraz mieszka z niepełnosprawnymi dziadkami, którzy według Angeli często chorują i walczą o pieniądze. Wydaje się, że sama Angela ma wiele problemów psychologicznych, które brzmią jak, bez wnikania w rozumowanie, albo zaburzenie dwubiegunowe, albo zaburzenie osobowości typu borderline. Ponieważ jest tego warte, zawsze jest dla nas bardzo słodka.

Ustawić

Po pierwsze, moja żona i ja nie mamy dzieci i nie mamy doświadczenia w wychowywaniu ich, a my jesteśmy pod koniec lat 20., młodsi niż inni lokatorzy mieszkań w społeczności. Angela nabrała blasku dla naszego Husky, a następnie zaprzyjaźniła się z nami. Zaczęło się od tego, jak biegła na zewnątrz, aby nas powitać, gdy wyprowadzał psa, rozmawiał przez dziesięć lub piętnaście minut, a potem rozstał się. Kiedy dowiedzieliśmy się, że jej dziadkowie są chorzy i mając problemy z odłożeniem jedzenia na stół, zaproponowaliśmy nawet, że przygotuje dla niej posiłki, a ona zawsze odmawia.

Problem

Poziom komfortu Angeli u nas wzrósł do tego stopnia, że ​​wielokrotnie puka lub czeka pod naszymi drzwiami kilka razy dziennie, aby bawić się z psem, rozmawiać o przyjaciołach itp., Aż do tego, że jest uciążliwa i ignoruje innych przyjaciół. Zaprosiliśmy ją kilka razy (za pozwoleniem) do grania w gry lub oglądania filmów i próbowaliśmy ustalić oczekiwania, że ​​będzie dostępna tylko w określone dni / godziny, ale wciąż każdego dnia czeka tam na progu i jeden raz z nas musi uprzejmie powiedzieć jej, że jesteśmy zajęci, a ona musi wrócić innym razem.

Mając to na uwadze, w jaki sposób możemy wyjaśnić tej dziewczynie, że nie może po prostu pojawić się w dowolnym czasie i że musi spędzać większość czasu z przyjaciółmi? Podoba nam się to, że czuje, że może się przed nami otworzyć na swoje problemy i chcemy pomóc, ale wiemy, że nie jest dla niej zdrowe, aby zaczęła spędzać cały czas z nami zamiast ze swoimi przyjaciółmi, a także nie możemy wytrzymać ilość czasu, którego ona chce od nas. Moja żona próbowała wyjaśnić jej, że to, że jest w domu, nie oznacza, że ​​może grać, a także martwi się, że inni rodzice mogą zacząć myśleć, że nic nam nie będzie, jeśli inni przyjaciele Angeli zaczną mówić im, że stale ignorując ich, aby spędzać z nami czas.

Aktualizacja: Dla zainteresowanych zainteresowaliśmy się bezpośrednio jej opiekunami i wiele się od nich dowiedzieliśmy o jej sytuacji. W rzeczywistości otrzymuje pomoc psychiatryczną (pomimo tego, co nam powiedziała) i zdecydowanie ma pewne początkowe objawy BPD z powodu traumy / zaniedbania w dzieciństwie. Moja żona bardzo pragnie pomóc, dlatego staramy się wymyślić plan (ze strażnikami), aby zrobić to w bezpieczny i konstruktywny sposób. Na marginesie, trudno jest wybrać jedną „właściwą” odpowiedź na to pytanie, ponieważ wydaje się, że rozwiązanie składa się z części i fragmentów kilku z nich, ale zastanowię się nad tym jeszcze zanim zaakceptuję jedną. W międzyczasie dalsze sugestie są zawsze mile widziane. Dzięki za wkład wszystkich.

Nie możesz nic wyjaśnić komuś, kto nie szanuje twojej opinii. Wyjaśnienia mają znaczenie tylko wtedy, gdy osoba, której wyjaśniasz, ma taki sam pogląd na świat jak ty. Tu właśnie dochodzą granice.

Najwyraźniej rzeczy nie są idealne dla tej dziewczyny i naturalnie jest chcieć być pomocnym, ale w tej sytuacji prawdziwa pomoc jest często czymś więcej niż tym, co jest wygodne dla ogromnej większości ludzi (sądzę, że wymagałoby to spotkania z dziadkami, uzyskania usługi społeczne, które pomagają im w zaspokajaniu ich potrzeb i potrzeb Angeli, gotowanie okazjonalnych posiłków itp. itp., Który jest najbardziej poza strefami komfortu).

Zgadzam się, że nie powinieneś mieć małoletniego w swoim domu przez dłuższy czas bez wiedzy i zgody opiekunów prawnych, co daje ci pretekst, aby spotkać się z dziadkami i samemu ocenić sytuację. Daje to również szansę na nawiązanie z nimi pewnego rodzaju relacji przed omówieniem obaw, jakie możesz mieć w razie potrzeby. Powiedzenie im o chęci Angeli spędzania czasu z tobą może skłonić ich do przyjrzenia się programowi typu Big Brother / Big Sister.

Nadszedł czas, aby być uczciwym wobec Angeli i siebie oraz zdecydować i wyznaczyć swoje granice . Pomoże ci czytanie o granicach, czym one są i jak je egzekwować.

Jeśli chcesz tylko pozwolić Angeli towarzyszyć ci podczas spacerów z psem, pozwól jej przyjść, gdy wyprowadzasz psa. Możesz nawet dać jej znać dzień wcześniej, o której będziesz wyprowadzać psa, jeśli to wiesz. Jeśli taki zakres zaangażowania chcesz mieć, nie ma sprawy; to Twoja decyzja. Jeśli chcesz dać więcej, to też jest w porządku, ale bądź konsekwentny. Jeśli przyjdzie do ciebie w innym czasie - kiedy nie będziesz dostępny lub chcesz być samotnie razem - po prostu poinformuj ją grzecznie. Nie musisz wyjaśniać ani uzasadniać, musisz jedynie być uprzejmy, uprzejmy i bezpośredni. Następnie zamknij drzwi. Jeśli nadal będzie pukać, otworzę drzwi i powtórzę raz. Następnie przestań otwierać drzwi.

Czy to ją skrzywdzi? Tak, prawdopodobnie tak będzie. Czy możesz złagodzić jej ból, tłumacząc, że musi spędzać więcej czasu z przyjaciółmi? Nie wydaje mi się Gdyby przebywanie z przyjaciółmi spełniało dokładnie jej potrzeby, sam dokonałaby tego wyboru.

Wygląda na to, że prawda jest taka, że ​​Angela potrzebuje znacznie więcej, niż chcesz dać, ale (i nie chcę brzmieć bezdusznie) Angela nie jest twoją odpowiedzialnością, chyba że chcesz i chcesz zainwestować taki czas i wysiłek w jej życie.

_{W idealnym świecie każdy dorosły odpowiedziałby każdemu potrzebującemu dziecku w idealny sposób. Prawdopodobnie wiele osób czytających to zdanie uważa, że ​​należy zrobić więcej dla dziecka, a prawdą jest, że należy zrobić więcej dla dziecka, ale powinni to zrobić ludzie, którzy czują się do tego powołani - z powodu nakazu moralnego, zawodu lub z innego powodu lub z rzeczywistego obowiązku. Jest to porywająca sytuacja bez łatwych odpowiedzi , w przeciwnym razie PO nie opublikowałby tutaj. Ale przeprowadzka do kompleksu apartamentów, w którym istnieje potrzebująca nastolatka (a my tak naprawdę niewiedzieć dużo więcej) nie stanowi ostatecznego moralnego obowiązku zaangażowania się w życie tego potrzebującego nastolatka. Jako osoba z prawdziwym doświadczeniem w leczeniu chorób psychicznych wiem, że nie ma łatwych odpowiedzi. Prawdopodobnie lepiej jest dać odrobinę życzliwości, konsekwencji i prawdziwej troski niż większe zaangażowanie z niechęcią / niechęcią i ostatecznym wycofaniem się, jeśli nastolatek będzie nadal przekraczać granice. OP może wziąć to stamtąd.}

To jest dość powszechne. Po pierwsze, weźmy kilka rzeczy na stół.

Mówisz do niej. To czyni cię przynajmniej jej przyjacielem. Nie myśl, że ponieważ jesteś starszy, nie możesz „być przyjaciółmi”. Oczywiście muszą istnieć granice. Ale dla kogoś w tym wieku „przyjacielem” może być każdy, kto słucha. Istnieją ustrukturyzowane grupy (Boys and Girls Club, Big Bro./Sis.), Które są oparte na tym fakcie.

Nie masz prawa mówić jej, co ma robić ani jak postępować. Możesz jedynie kierować tym, co robisz i jak się zachowujesz. 13 ma wystarczająco dużo lat, by podejmować własne decyzje dotyczące: „Nie lubię tego, a więc już tam nie idę” i „Lubię to i tak, chodźmy z nimi porozmawiać”.

Prawdopodobnie chce spędzać czas z ludźmi, którzy słuchają. Nie wspominając o psie.

To powiedziawszy, są pewne rzeczy, które powinieneś zrobić. Po pierwsze, witaj w społeczności. Stare powiedzenie: „Wychowywanie dziecka zabiera wioskę” nie oznacza tylko wioski rodziców. Bycie członkiem tej społeczności; bierzesz odpowiedzialność społeczną za to dziecko. Niezależnie od tego, czy jeździsz wolniej na parkingu, czy coś bardziej zaangażowanego, nadal masz obowiązek. Jedyną inną opcją jest chowanie się w jaskini (lub społeczności tylko dla dorosłych) i nie zajmowanie się dziećmi.

Następnie powinieneś ustawić ją z „pracą”. Lubi twojego psa i lubi z tobą rozmawiać. Świetnie, daj jej „pracę”. Umów się na przekąskę lub daj jej pieniądze lub cokolwiek w zamian za „pracę z psem”. Najpierw oczywiście porozmawiaj z dziadkami, ale coś w stylu: „Angela lubi bawić się z psem. Pomyśleliśmy, że możemy ją zatrzymać po szkole i zabrać psa na wieczorny spacer. Nie możemy za wiele zapłacić, ale możemy zapewnić przekąski lub trochę gotówki ”. To natychmiast ustanawia pewne granice. Bardzo naturalne. Te, z którymi możesz pracować. Daje również dziadkom możliwość interakcji.

Następnie wykorzystaj do tego psa, starając się włączyć dziadków do niektórych działań „grupowych”. „Hej, chcemy zabrać Psa do parku, czy ty i Angela chcielibyście przyjść?” Dziadkowie mogą być wdzięczni za możliwość związania się. Mogą powiedzieć nie. Najpierw porozmawiaj z Dziadkami.

Jest tu kilka rzeczy do zapamiętania.

• Przede wszystkim nie twoje dziecko. Zapamietaj to. To bardzo ważne.
• Zdobądź na to pozwolenie dziadków. Pamiętaj, aby je dołączyć. Zapytaj pierwszy. Nie chcesz; „Jeśli twoja babcia mówi, że wszystko jest w porządku, możemy iść do parku”. To umieści cię między nimi a ich wnuczką. Zamiast tego zapytaj ich najpierw.
• Stajesz się częścią jej życia. Mentor. Pamiętaj, aby traktować to w ten sposób. Nie przesadzaj, ale „Hej, jak było w szkole?” co jakiś czas jest świetnie.
• Zachowaj interakcję „publiczną”. Upewnij się, przynajmniej w najbliższej przyszłości, że zajęcia (takie jak wyprowadzanie psów) odbywają się na zewnątrz i gdzie każdy może je zobaczyć. Jeśli chcesz jej podziękować za dobrą robotę, zaproś ją i jej dziadków na kolację, a jeszcze lepiej zrób kolację i zanieś ją.
• Zachowaj lekkość rozmów. Pogawędka. Jeśli zacznie prosić o prawdziwą „ciężką” radę, nie bój się jej dawać, ale ZAWSZE pamiętaj „nie twoje dziecko”, a niektóre tematy należy opisać dziadkom. Będziesz musiał dowiedzieć się, gdzie ta linia jest w czasie. Ale na razie mała rozmowa.

Gdy opisujesz sytuację, uważam, że Angela może być traumatycznym dzieckiem w trudnej sytuacji domowej, dopóki nie nauczysz się inaczej. Nie oznacza to, że jej opiekunowie zamierzają zaniedbać Angelę, ale według Angeli są starzy i chorzy i być może nieprzygotowani (jak mądrze zauważysz, że nie jesteś w pełni pewny siebie), aby ją wychować i poradzić sobie z zasięgiem urazu doświadczyła.

Posiadanie dzieci w domu z niespokojnych środowisk (a kiedy są umieszczane w rodzinie zastępczej, każda sytuacja, w której ty i dziecko nie ma opiekunów) jest czymś, co wymaga specjalnego przeszkolenia przed zezwoleniem rodzicom na udział w programie zastępczym. I nie bez powodu! (Przeszedłem takie szkolenie i nigdy nie radziłbym adoptować lub wspierać beztroskiego dziecka bez traumy). Im bardziej wprowadzasz Angelę do swojego domu i życia, tym bardziej jesteś przygotowany do spełnienia roli rodzica, co z twojego opisu wydaje mi się, że tak naprawdę szuka.

Niezależnie od tego, jaki poziom zaangażowania ostatecznie zdecydujesz się podjąć w życiu Angeli, myślę, że Twoim pierwszym krokiem powinno być nawiązanie kontaktu z jej dziadkami / opiekunami. Wygląda na to, że jeszcze się z nimi nie spotkałeś. Nie pozwól jej w domu, dopóki to nie nastąpi. Jeśli ma poważne traumy na tle, wszystko, co wierzysz o jej opiekunach i jej pochodzeniu, może być całkowicie błędne, a jej rzeczywista sytuacja może być zupełnie inna. (Urazowe dzieci „źle się zachowują”, w tym kłamią, aby się chronić. To, co dla nas jest złym zachowaniem, dla nich jest przetrwaniem i radzeniem sobie. Jeśli ma uraz, musisz dowiedzieć się o tego rodzaju problemach, zanim zaangażuje się dalej.) I wciągając ją do środka Twój dom bez ich wiedzy i pozwolenia sprawia, że ​​jesteś podatny na ryzyko.

Bez względu na to, czy w jej otoczeniu rzeczywiście jest jakaś trauma, aby kontynuować swoją obecną ścieżkę, ty i strażnicy musicie być dobrze znani, w ciągłej komunikacji, a konkretnie nie polegać na Angeli, która będzie posłańcem między domami. Często rozmawiaj z nimi twarzą w twarz. Upewnij się, że wiedzą, że jest z tobą przy każdej wizycie, odprawy w dniu przyjazdu i wyjazdu. Upewnij się, że czują się w pełni swobodnie, ponieważ ktoś Angela może spędzać czas z przyjaciółmi. Ustal zasady i parametry i przestrzegaj ich, i spodziewaj się, że Angela będzie ich przestrzegać. Jeśli opiekunowie nie wydają się zainteresowani tymi dyskusjami, rozważ to jako ogromny czynnik ryzyka dla głębszego zaangażowania w jej życie.

Że byłbym absolutnym minimum, gdybym to był ja. Poza tym wspomniałeś o trosce o to, że sąsiedzi itp. Oskarżają cię o niewłaściwe stosunki z Angelą. (I strażnicy!) Jednym ze sposobów, aby sobie z tym poradzić, jest to, aby nigdy nie zabierać Angeli do domu, chyba że strażnicy przybędą z nią (tj. Zaprosią wszystkich rodzina na obiad). Zamiast tego po prostu bawisz się na zewnątrz z psami itp. Lub odwiedzasz jej dom na zaproszenie opiekunów.

Jeśli Angela ma do czynienia z poważną traumą i / lub jej opiekunowie są przytłoczeni z powodu choroby, jak mówi, może być wyraźna potrzeba zaangażowania państwa w jej sytuację. Jeśli uwierzysz w to, nie staraj się być bohaterami i nie patrz w drugą stronę, wezwij usługi rodzinne. To błędne przekonanie, że każde wezwanie do usług rodzinnych powoduje oderwanie dzieci od ich domów i rodzin.

Jeśli sprawa Angeli szarpie cię za serce, ale ostatecznie zdecydujesz, że najlepiej nie angażować się głęboko w jej życie, możesz rozważyć włączenie programu rodziców zastępczych w swoim stanie. Jest wiele innych dzieci takich jak ona, niektóre w jeszcze trudniejszych sytuacjach, które potrzebują opieki nad domem, albo jako wstęp do adopcji, albo jako środek tymczasowy, podczas gdy ich rodziny rozwiązują swoje problemy.

Chcę zaoferować ci kilka krótkich punktów.

Krok 1 - powiedz jej wszystko, co napisałeś w ostatnim akapicie. Dzieci nie są głupie i najprawdopodobniej to zrozumie.

Krok 2 - nie czuj się źle, kiedy mówisz jej, że nie możesz spędzać z nią czasu. Podejrzewam, że czujesz się źle lub jesteś winny z tego powodu. Powiedzenie jej „nie” jest całkowicie w porządku, a po wyjaśnieniu jej kroku 1 myślę, że zacznie rozumieć granice relacji.

Oczywiście nie chcesz, aby pojawiała się w dowolnym momencie, ale tak naprawdę może, chyba że podejrzysz kroki prawne (sugeruję, że nie, zdecydowanie). Tak więc prawdziwe pytanie brzmi: jak sobie z tym poradzić? Ponieważ jest potrzebująca, będzie walczyć o poszanowanie twoich granic, a być może potem będzie miała trudności ze zrozumieniem, że nadal może mieć z tobą pozytywne relacje. Z czasem, prostą szczerością i cierpliwością powinno być dobrze.

Jeśli ma reakcję emocjonalną na poczucie odrzucenia przez twoje granice, po prostu uświadom sobie, że jest to normalna rzecz dla dzieci (i dorosłych), a tym bardziej na podstawie jej doświadczenia życiowego. Jeśli utrzymasz stałe zachowanie i okażesz jej życzliwość, zachowując granice, nauczy się cennej lekcji życia dla wszystkich swoich przyszłych relacji życiowych.

To trudna sytuacja, ponieważ masz również swoje osobiste priorytety. Dziecko potrzebuje pomocy psychiatrycznej, być może możesz trochę rozszerzyć, aby znaleźć kogoś, kto może zaoferować taką pomoc? Byłoby bardzo ważne, gdybyś mógł poprosić o pomoc.

Granice, oczekiwania i komunikacja

Pierwszym krokiem jest komunikacja z wnukami. Jeśli nie wiedzą o twoim związku z wnuczką i odkryją, że wchodzi do twojego domu bez ich wiedzy, mogą zareagować negatywnie. Najpierw opisz ten związek i oceń jego zdolność do komunikowania się, rozumienia i odkrywania tego, kim jesteś.

Jest to proaktywna postawa, aby zapewnić sobie dobrą pozycję w społeczności.

Ustaw granicę

Nigdy nie wpuszczaj jej do domu bez innej osoby w domu, zwłaszcza samotnie z mężczyzną. Istnieje pewne ryzyko, które ponosisz, wpuszczając ją do domu, zwłaszcza bez innej kobiety. Wyjaśnij jej, że samo wejście do domu nie jest normą społeczną i powiedz jej, że to dla własnego bezpieczeństwa i że nigdy nie wejdzie do domu sama z mężczyzną. Powiedz jej dziadkom, że jej to powiedziałeś i że czujesz, że to dla niej dobra lekcja. Poproś o zgodę na to działanie, aby zrozumieli, że nie jesteś zagrożeniem. Jeśli ma problemy ze zdrowiem psychicznym, jest to całkiem możliwe, że robią to jej dziadkowie. Niezależnie od tego, czy źródłem jej potencjalnych problemów jest natura, czy wychowanie, istnieje duża szansa, że ​​cierpią także jej dziadkowie. Pamiętaj o możliwości. Jeśli są na granicy,

Zagrożeniem dla osoby cierpiącej na pograniczu może być wnuczka ciesząca się z twojego towarzystwa bardziej niż ich. Jeśli zacytuje cię w sporze z dziadkami, możesz stać się zagrożeniem. Uważaj, granice mogą być niebezpieczne i rób wszystko, co można, by zostać uznane za „normalne”, co obejmuje dramatyczne skierowanie negatywnej uwagi na osoby wokół nich, aby ukryć się w cieniach chaosu i dramatu, który tworzą.

Porozumiewanie się

Nigdy nie osądzaj nikogo w kontaktach z córką lub dziadkami. Użyj empatii i zadawaj pytania, które nie są załadowane.

Możesz opowiadać historie o tym, jak ważne były dla ciebie dorastanie. Podziel się lekcjami, których nauczyłeś się jako młody.

Może masz składane krzesła, które możesz zabrać ze swojego mieszkania, z których będziesz korzystać, jeśli będziesz z nią odwiedzać. Upewnij się, że utrzymujesz ustanowione przez siebie granice, komunikując się z działaniem ustaloną granicę. Pomysł, że „czyny mówią głośniej niż słowa”.

Posłuchaj hu45,

Co za wspaniała okazja, aby zmienić życie dziecka. To, co z tego zrobisz, zależy od ciebie. Ale jako ktoś, kto był na tej pozycji wcześniej, sugeruję, abyś działał odważnie, w najlepszym interesie dziewcząt, otwarty na świadomość, że jej zainteresowania są twoim zainteresowaniem.

Zrób to młody i w idealnym wieku, aby założyć rodzinę. Nie ma nic złego w szybkim rozpoczęciu pracy (13 lat). Porozmawiaj z dziadkami o zostaniu opiekunem prawnym, pozwalając jej mieszkać z tobą. Adoptuj ją, gdy dziadkowie odejdą. Życie nie polega na życiu, chodzi o dawanie.

Kiedy powiesz swoim przyjaciołom, że wszyscy wariują, będziesz wiedział, że postępujesz właściwie!

Czy to będzie łatwe? Do diabła nie, kaptur rodzicielski jest najcięższą pracą, ale także zdecydowanie najbardziej satysfakcjonującą. Nie ma nawet krótkiej sekundy.

Przede wszystkim, jeśli masz problem, dla którego dostępna jest profesjonalna pomoc, z której to jest jeden, powinieneś poszukać profesjonalnej pomocy. (Odniesienie: program MBA). Zastanów się, jakie zasoby są dostępne w społeczności dla tej dziewczyny i spróbuj skontaktować się z nią.

Po drugie, ale jest to absolutnie niezbędne, głównym zadaniem nastolatka jest rozwinięcie poczucia tożsamości. (Odnośnik: Grusec, JE i Hastings, PD (red.). (2007). Handbook of Socialization: Theory and Research. Nowy Jork, Londyn: The Guilford Press.) Ludzie sukcesu, szczególnie w dziedzinie inżynierii, rozwijają zapał dla jednego lub więcej dyscyplin akademickich w tym wieku i dążą do doskonałości w nich przez resztę życia. (Patrz Gladwell, M. (2008). Outliers: The Story of Success (red. Kindle). Nowy Jork: Little, Brown and Company). Nie możesz pozwolić, aby Angela identyfikowała się wyłącznie jako członek grupy etnicznej lub wyłącznie jako kobieta. Pamiętaj, że zadaniem wychowywania dzieci jest przekształcenie „tabula rasa” w kogoś, kto jest gotowy, chętny, zdolny, i chętny do wniesienia wkładu w społeczeństwo na tyle wartościowy, że ktoś jest gotów za to zapłacić. Nie ma pieniędzy ani wkładu na rzecz społeczeństwa dla osób, które identyfikują się wyłącznie jako „Latina” lub młoda czarna kobieta, ale zdarza się to zbyt często. Wiem, że jest to czasochłonne i „nie twoja praca”, ale teraz jest czas, w którym Angela musi powiązać sukces w szkole z sukcesem w życiu (Socjologia Przemysłu) i podjąć decyzję, choć niepewną, co do tego będzie dorosła. Nie pozwól, aby ta okazja zmieniła młodą dziewczynę, która ma zbyt dużo czasu w ręce, w kogoś, kto chce uczynić swoją społeczność, miasto, stan lub kraj lepszym miejscem do życia. o tym, czym będzie dorastać. Nie pozwól, aby ta okazja zmieniła młodą dziewczynę, która ma zbyt dużo czasu w ręce, w kogoś, kto chce uczynić swoją społeczność, miasto, stan lub kraj lepszym miejscem do życia. o tym, czym będzie dorastać. Nie pozwól, aby ta okazja zmieniła młodą dziewczynę, która ma zbyt dużo czasu w ręce, w kogoś, kto chce uczynić swoją społeczność, miasto, stan lub kraj lepszym miejscem do życia.

Dziewczyna wyraźnie nie jest szczęśliwa w domu, a jej opiekunowie nie wydają się zbyt zainteresowani opieką. Te problemy psychologiczne mogą być zaburzeniem osobowości wielorakiej - a niektóre ofiary traumatycznych nadużyć zrobią dokładnie to, co opisujesz, mając nadzieję na przyjęcie nowej rodziny.

Nie zakładam żadnych spraw dotyczących potencjalnej sprawczyni: mogła zostać wykorzystana w domu zastępczym. A babcia może być chorobą afektywną dwubiegunową / maniakalno-depresyjną, która nieustannie suka wszystko, bez względu na to, jak dobrze ma. Widziałem to już wcześniej, więc kto wie. Biedny dzieciak może potrzebować medium tak samo jak psycholog.

Niektórzy mówią, że strach, a nie nienawiść, jest przeciwieństwem miłości. Może czasem to prawda. Co to mówi o naszym społeczeństwie, kiedy ludzie zbyt boją się pomagać lub dbać o kogoś innego? Jak chciałbyś być traktowany, gdybyś był na jej pozycji? Wiem, że to trudne, ale być może możesz delikatnie zapytać o jej życie, dowiedzieć się, czego naprawdę chce, i dać jej praktyczne wskazówki. Jeśli jej dobrobyt pozostanie w rękach rządowych biurokratów i niefrasobliwych krewnych, pozytywny długoterminowy wynik jest mało prawdopodobny. Może dziadkowie też jej nie chcą. Jeśli tak, możesz pomóc jej znaleźć przyzwoitych rodziców zastępczych lub odpowiedni program mentorski. Przemyśl to, a przynajmniej postaraj się konstruktywnie wykorzystać czas spędzony z tym dzieckiem. I dzięki za pytanie.