Moja mama jest bardzo nachalna

Mam stosunkowo problematyczną sytuację z mamą, o której tak naprawdę nie mogę z kimś rozmawiać.

Tak długo, jak pamiętam, moja mama i ja mieliśmy (przynajmniej przez większość czasu) dobre stosunki ze sobą. Mam teraz 21 lat, po ukończeniu szkoły dwa lata temu przeniosłem się do większego miasta (około 150 km stąd, uważanego za „daleko”, skąd pochodzę;)) i zacząłem tam pracować od czasu pracy było i wciąż jest znacznie lepsze.

Odkąd się wyprowadziłem, mama dzwoniła do mnie każdego wieczoru, przez pierwsze miesiące musiałam wracać do domu w każdy weekend (teraz jest to co sekundę, ale wciąż dużo, zwłaszcza, że ​​dotarcie tam zajmuje mi co najmniej trzy godziny). Teraz, gdy nie ma mnie w domu w weekend, dzwoni do mnie trzy lub cztery razy, zarówno w sobotę, jak i niedzielę. Jeśli nie ma mnie w mieszkaniu, pisze mi „tony” SMS-ów.

Moja mama „denerwuje” (to nie jest naprawdę denerwujące, ale nie mogę znaleźć słowa, które byłoby bardziej odpowiednie), w rzeczywistości powstrzymuje mnie od posiadania własnego życia. Na przykład: każdego wieczoru podczas rozmowy telefonicznej zawsze pyta mnie, czy w końcu znalazłem dziewczynę, co jest po prostu niemożliwe. Po ośmiu godzinach pracy z około półtorej godziny podróży plus około godziny rozmowy z mamą nie ma już dużo czasu na robienie takich rzeczy. Chciałbym wykorzystać weekend na coś takiego, ale zwykle muszę spędzić z nią ten czas. Chce też, żebym przeniósł się z powrotem do niej (tak, do tego samego domu) po skończeniu mojej praktyki. Wydaje się jej również oczywiste, że „chcę” spędzić z nią całe wakacje, nigdy nie sądzi, że mógłbym gdzieś pojechać sam.

Zamiast więc wykorzystywać czas, który muszę rozwiązać na własne problemy, muszę albo porozmawiać z mamą na temat rzeczy, które w ogóle mnie nie interesują (jak to, co koleżanka sąsiada jadła na lunch ..), lub pomóc rozwiązać jej problemy, które czasami jest dość trudne.

Za każdym razem, gdy próbowałem z nią porozmawiać o swoim problemie, zaczynała płakać lub sprawiać, że czułam się źle i miałam poczucie winy, więc nie wiem, jak mogę zmienić tę sytuację.

Myślę, że problem polega na tym, że zawsze spędzała wolny czas ze mną zamiast ze swoimi przyjaciółmi, a nawet mężem (mój tata ^^) i chce to zachować.

Naprawdę mam nadzieję, że ktoś tutaj ma radę, jak zmienić tę sytuację lub porozmawiać o tym z mamą, ponieważ jest to bardzo frustrujące i naprawdę kocham moją mamę, ale obecnie nie chcę nawet odbierać telefonu, gdy widzę, że to ona.

Nie mogę powiedzieć, że miałem podobne problemy, nie było tak źle. Ale w pewnym momencie mojego życia odczuwałem tę samą potrzebę posiadania własnego życia. A zwłaszcza, że ​​nie muszę „zameldować się” z rodzicami na temat każdego kroku. Może to być trudne, ponieważ kochasz ich i nie chcesz ich skrzywdzić, nie chcesz stracić bliskości ani w żaden sposób zagrozić tej relacji. Jedną z rzeczy, które mi pomogły, było postrzeganie tego w ten sposób: raz w życiu robili to samo. Zaczęli bardziej oddzielać się od rodziców i prowadzić życie, budować własną rodzinę, skupić się na swojej karierze, cokolwiek chcesz. Właśnie to zrobiłem. Bez dalszego powiadomienia, bez robienia zamieszania. Nie powiedziałem im już każdego szczegółu mojego życia. Wysyłam SMS-y z informacją: „Przepraszam, nie mogę dziś zadzwonić, będę z przyjaciółmi. Czy jutro jest dla ciebie w porządku? ”. Czasami odpowiedź brzmiała:„ Nie, jutro nie ma nas w domu, ale środa powinna być w porządku. Baw się dobrze! ”Brak dramatu. W pewnym momencie zacząłem po prostu nie dzwonić. Nie dlatego, że chciałem, żeby źle się czuli, ale czułem się, jakbym nie chciał mieć umówionego terminu. Zadzwoniłem, kiedy miałem na to ochotę , i poprosiłem ich, aby do mnie zadzwonili, kiedy mieli na to ochotę. I tak jeszcze rzadko to robią. Używamy jednak komunikatorów. To coś innego niż komunikowanie się z przyjaciółmi, ale fajnie jest przebrnąć przez dni bez telefonu. W koniec, to ja robiłem z tego dramat. Moi rodzice zareagowali dobrze. Mogą czasem za mną tęsknić, ale wiedzą, że tak robią dorośli. I zawsze będę biegał, kiedy będą mnie potrzebować. Lub kiedy ich potrzebuję ;-) jutro nie ma nas w domu, ale środa powinna być w porządku. Baw się dobrze! ”Brak dramatu. W pewnym momencie zacząłem po prostu nie dzwonić. Nie dlatego, że chciałem, żeby źle się czuli, ale czułem się, jakbym nie chciał mieć umówionego terminu. Zadzwoniłem, kiedy miałem na to ochotę , i poprosiłem ich, aby do mnie zadzwonili, kiedy mieli na to ochotę. I tak jeszcze rzadko to robią. Używamy jednak komunikatorów. To coś innego niż komunikowanie się z przyjaciółmi, ale fajnie jest przebrnąć przez dni bez telefonu. W koniec, to ja robiłem z tego dramat. Moi rodzice zareagowali dobrze. Mogą czasem za mną tęsknić, ale wiedzą, że tak robią dorośli. I zawsze będę biegał, kiedy będą mnie potrzebować. Lub kiedy ich potrzebuję ;-) jutro nie ma nas w domu, ale środa powinna być w porządku. Baw się dobrze! ”Brak dramatu. W pewnym momencie zacząłem po prostu nie dzwonić. Nie dlatego, że chciałem, żeby źle się czuli, ale czułem, że nie chcę mieć umówionego spotkania. Zadzwoniłem, kiedy miałem na to ochotę , i poprosiłem ich, aby do mnie zadzwonili, kiedy mieli na to ochotę. I tak jeszcze rzadko to robią. Używamy jednak komunikatorów. To coś innego niż komunikowanie się z przyjaciółmi, ale fajnie jest przebrnąć przez dni bez telefonu. W koniec, to ja robiłem z tego dramat. Moi rodzice zareagowali dobrze. Mogą czasem za mną tęsknić, ale wiedzą, że tak robią dorośli. I zawsze będę biegał, kiedy będą mnie potrzebować. Lub kiedy ich potrzebuję ;-) Nie dlatego, że chciałem, żeby czuli się źle, ale czułem, że nie chcę mieć umówionego spotkania. Zadzwoniłam, gdy mi się podobało, i poprosiłam, żeby do mnie zadzwonili, kiedy mieli na to ochotę. Co wciąż rzadko robią. Używamy jednak komunikatorów. Różni się to od wysyłania wiadomości do znajomych, ale ładnie działa w przypadku dni bez telefonu. W końcu to ja zrobiłem z tego dramat. Moi rodzice zareagowali dobrze. Czasem mogą za mną tęsknić, ale wiedzą, że tak robią dorośli. I że zawsze będę biegał, kiedy będą mnie potrzebować. Lub kiedy ich potrzebuję ;-) Nie dlatego, że chciałem, żeby czuli się źle, ale czułem, że nie chcę mieć umówionego spotkania. Zadzwoniłam, gdy mi się podobało, i poprosiłam, żeby do mnie zadzwonili, kiedy mieli na to ochotę. Co wciąż rzadko robią. Używamy jednak komunikatorów. Różni się to od wysyłania wiadomości do znajomych, ale ładnie działa w przypadku dni bez telefonu. W końcu to ja zrobiłem z tego dramat. Moi rodzice zareagowali dobrze. Czasem mogą za mną tęsknić, ale wiedzą, że tak robią dorośli. I że zawsze będę biegał, kiedy będą mnie potrzebować. Lub kiedy ich potrzebuję ;-) różni się od wysyłania wiadomości do znajomych, ale dobrze jest przebrnąć przez „dni bez telefonu”. W końcu to ja zrobiłem z tego dramat. Moi rodzice zareagowali dobrze. Czasem mogą za mną tęsknić, ale wiedzą, że tak robią dorośli. I że zawsze będę biegał, kiedy będą mnie potrzebować. Lub kiedy ich potrzebuję ;-) różni się od wysyłania wiadomości do znajomych, ale dobrze jest przebrnąć przez „dni bez telefonu”. W końcu to ja zrobiłem z tego dramat. Moi rodzice zareagowali dobrze. Czasem mogą za mną tęsknić, ale wiedzą, że tak robią dorośli. I że zawsze będę biegał, kiedy będą mnie potrzebować. Lub kiedy ich potrzebuję ;-)

Aby było to bardziej odpowiednie ... Dorastałem blisko miejsca zamieszkania. Ta sama kultura, tak myślę.

TL; DR: Wycofaj to. Nie do końca, nie nagle, ale krok po kroku. Wszyscy przeżyjecie.

Rozważ ograniczenie czasu odbierania połączeń od matki. Nie musisz jej mówić; po prostu przestań odpowiadać, z wyjątkiem tych chwil. W końcu nauczy się dzwonić w godzinach, w których prawdopodobnie odbierzesz, a resztę czasu będziesz mieć dla siebie.

Jeśli chcesz, możesz nawet do niej zadzwonić.

Zdobądź hobby, które obejmuje spotkania, lekcje i wydarzenia towarzyskie: „Jutro idę na zajęcia z szydełkowania, więc nie będę dzwonić”. „Przez cały tydzień mam próby teatru społecznościowego i występy w piątkowe, sobotnie i niedzielne wieczory. W ten weekend nie będzie mnie w domu. Zadzwonię do ciebie w następny poniedziałek.”

Ma to dwie zalety. Przyzwyczaja matkę do rzadszych połączeń telefonicznych i daje szansę na spotkanie z ludźmi spoza pracy.