Trudności w wychowywaniu religijnych dzieci z niereligijnym narzeczonym [zamknięte]

Tło: Wychowałem się w intelektualnym katolickim gospodarstwie domowym, gdzie religia cicho natchnęła wszystko, co zrobiliśmy. W tym czasie wydawało się to zupełnie normalne, ale gdy dorosłem, zdałem sobie sprawę, że moje rodzeństwo i moje dzieciństwo były bardzo dobre. Zastanawiam się teraz nad ślubem i zaczynam się martwić i doceniam, jak trudno było utrzymać tę cichą spójność. Mój narzeczony został wychowany baptystą, ale teraz jest ateistą. Podejrzewam, że nie obchodzi go to bardziej niż nie wierzy.

Kiedy zastanawiam się więcej nad ślubem i posiadaniem dzieci, zdaję sobie sprawę, jak religia kształtująca była dla mnie. Moja mama była ateistką, ale nawróciła się po spotkaniu z tatą, co z pewnością ułatwiło sprawę, ale nie mogę na to liczyć z narzeczonym.

Chciałem wiedzieć, czy są tu inni wychowujący dzieci religijne z niereligijnym małżonkiem. Jeśli tak, w jaki sposób rodzice to negocjowali? Czy dzieci okazały się religijne czy agnostyczne?

Gdyby mój narzeczony i ja nie chcieliśmy dzieci, nie byłoby problemu. Chciałbym, żeby to nie był problem.

Jeśli jesteś osobą wierzącą (zwłaszcza jeśli nadal praktykujesz swoją wiarę), ale twój narzeczony nie jest, jest to tylko część większej rozmowy, którą ty i twój narzeczony musicie odbyć przed dniem ślubu:

Jakie jest miejsce wiary we wspólnym życiu i sposobie wychowywania rodziny?

Jeśli nie rozumiesz tego z wyprzedzeniem, najprawdopodobniej pochyli się nad brzydką głową w przyszłości, prawdopodobnie w czasie, gdy będziesz gotowy na dzieci. Na przykład (zakładając, że te przedmioty są dla Ciebie ważne):

• Wesprzeć swój wybór chrztu dzieci?

• Wesprzeć twój wybór, aby zabierać dzieci do kościoła w każdą niedzielę?

• Uczęszczaj do kościoła z tobą i dziećmi, jeśli ważne jest, abyś uczęszczał jako rodzina? (I tak, znałem ludzi, którzy wiedzieli).

To poważna rozmowa. Jeśli twój narzeczony odmawia prowadzenia tej rozmowy, umniejsza twoją wiarę lub nie chce przyjąć twojej wiary, powinieneś poważnie zastanowić się, czy to jest osoba, którą powinieneś poślubić. To także trwająca rozmowa; udane małżeństwo będzie musiało wielokrotnie odwiedzać tę rozmowę przez lata i dopracowywać umowę.

Nie dotyczy to tylko pary religijnej / niereligijnej. Dotyczy to również:

• Pary zupełnie różnych wyznań (chrześcijańskich / żydowskich).

• Pary różnych wyznań (tj. Katolickie / ewangeliczne).

• Pary tej samej wiary (jedna z nich może być letnia, druga może być namiętna).

Wspomniałeś, że zostałeś wychowany na katolika. Jeśli planujesz wziąć ślub w Kościele katolickim (przynajmniej w Stanach Zjednoczonych), twoja diecezja prawdopodobnie będzie wymagać od ciebie uczestnictwa w niektórych sesjach przedmałżeńskich (tj. FOCCUS), które pomogą w niektórych z tych rozmów.

Bez względu na to, czy twój partner jest religijny, czy nie, lub podziela twoje poglądy religijne, zdolność do „wychowywania religijnych dzieci” nie jest dana. Być może było to możliwe w innym czasie, ale w nowoczesnym kontekście narażenia na informacje i ludzi o różnych poglądach i przekonaniach nie ma innego sposobu, niż robienie rzeczy, które wielu ludzi uznałoby za obelżywe, zmuszenie dzieci do uwierzenia lub praktykujcie swoją religię. Nadal będziesz musiał sobie poradzić z tą rzeczywistością, nawet jeśli twój partner byłby tak samo religijny jak ty.

Co możesz zrobić, to pokazać swoim dzieciom, dlaczego twoja religia ma dla ciebie znaczenie, i zaprosić je do wzięcia w nim udziału. W zależności od tego, jak je ułożysz i w jakim stopniu szanujesz ich wybory, może to dać im znacznie bogatsze doświadczenie i ramy do rozwijania własnych pomysłów na temat religii niż dorastanie w sytuacji, w której niezależnie od religii, którą oboje ich rodzice wyznawali i narzucali im po prostu „domyślne”.

Ważne jest jednak to, że zarówno ty, jak i twój partner jesteście na tej samej stronie, aby nie podważać zasadności wzajemnych przekonań. Przekazywanie komunikatu „mama wierzy w to, a tata w to wierzy” to jedno; innym jest powiedzenie „mama miała mnóstwo głupich pomysłów na temat X i dlatego musisz zrobić Y”. Z treści twojego pytania nie wiem, czego oczekiwać od twojego partnera w tym obszarze (i podejrzewam, że część problemu polega na tym, że nie wiesz, czego się spodziewać, ponieważ nie rozmawiałeś o tym), ale mam wrażenie, że masz wiele uprzedzeń na temat tego, jaka powinna być twoja przyszła rodzina, takich, które nie są realistyczne dla żadnego małżeństwa, a zwłaszcza nie, kiedy twój małżonek będzie miał inne przekonania niż ty.

Chociaż w tej odpowiedzi nie zawarłem żadnych osobistych anegdot, pochodzę z odpowiedniej perspektywy, takiej jak Twoja, ale z drugiej strony, jako niereligijny partner.

Małżeństwo jest trudne. Przez jakiś czas nie zamierzasz się zgodzić. Będziecie się źle rozumieć - być może dużo. Będziesz rósł i zmienisz się. Jeśli nie możesz uczciwie stawiać partnera na pierwszym miejscu, oznacza to, że nie możesz ufać, że partner stawi cię na pierwszym miejscu. Zaufaj mi - miłość jest JEDNYM powodem małżeństwa. Najważniejsze jest to, a szacunek jest na drugim miejscu. Miłość jest lukrem - reszta - jak szacunek, jest ciastem. Możesz zachować lukier na swoim małżeństwie, JEŚLI upewnisz się, że baza ciasta nadal tam jest.

Jeśli religia jest ważna dla ciebie, a nie dla narzeczonego, to może on nie jest dla ciebie tym „jednym”. Kompromisujesz w sprawie pizzy lub bajgli - a nie ważnych (dla każdego z was) rzeczy. Nie udaję, że to łatwe. Powiedzenie „nie” osobie, którą kochasz, jest łatwe. Jednak brak porozumienia w sprawie tego, co jest niezwykle ważne dla któregokolwiek z was, znacznie utrudnia małżeństwo.

Jeśli uważasz, że masz prawo „trenować” lub zmienić inną osobę, po prostu się mylisz. Możesz wpłynąć na nich, by sami się zmienili - ale jedyną osobą, którą masz prawo zmienić, jesteś ty. Więc jeśli nie chcesz zmienić swojego stanowiska, szanuj i kochaj swojego narzeczonego na tyle, aby pozwolić im na podejmowanie własnych decyzji.

Mój tata był agnostykiem, a moja mama, anglikanką. Chodziłem do szkółki niedzielnej i kościoła, aż skończyłem trzynaście lat. Zadałem mamie pytanie, czy Bóg jest taki wspaniały, dlaczego Hope, moja 4-letnia kuzynka zmarła na białaczkę? Jej odpowiedź była tak niezadowalająca, że ​​podjąłem decyzję. Do tego czasu myślałem, że jestem dość religijny. Mój tata trzymał się z daleka. Nie mogę powiedzieć, że wpłynął na mnie w taki czy inny sposób z religijnego punktu widzenia.

Małżeństwa międzywyznaniowe stają się coraz bardziej powszechne w społeczeństwach zachodnich. Twoja mama powinna uważać się za szczęściarza, że ​​mogła ewangelizować twojego ojca. To zwykle nie działa w ten sposób. Zazwyczaj jest to żałosne: „Cóż, moja żona jest w to zamieszana”. To nie tylko małżonek, to rodzina małżonka. Para lekarzy agnostycznych spotyka się w szpitalu i zakochuje. Nie ma problemu? Jeden jest Żydem, drugi jest muzułmaninem - napięty! Oczywiście da się to przezwyciężyć, ale jak to się właściwie gra?

Istnieje wiele czynników:

1. Jak postrzegasz swoje idealne gospodarstwo domowe? Kościół tygodniowo czy dwa razy w roku? Modlitwa w domu? Niektórzy ateiści unikają „Błogosławię cię” po kichnięciu. Edukacja religijna, która może obejmować hebrajski lub łacinę?

2. Jak bardzo oczekujesz zaangażowania w kościele? Codzienna msza? Różaniec? Projekty usługowe? Rodzinne wydarzenia zaręczynowe? Im bardziej jesteś zaangażowany, tym bardziej prawdopodobne jest, że twoje dziecko dorośnie z wiarą. To było moje osobiste doświadczenie. Mój syn ateistycznej matki powiedział dziś: „Bycie katolikiem jest fajne”. Ładny. Jesteśmy stałymi kościelnymi.

3. Jak oporny jest twój narzeczony wobec zaangażowania? Wielu małżonków przejdzie obrzęd inicjacji chrześcijańskiej u dorosłych, aby się nawrócić. Jest to proces trwający około pięćdziesięciu godzin w ciągu 6-18 miesięcy - zdecydowanie wykonalny.

4. Czy twój małżonek będzie szczęśliwy, jeśli religia zostanie wrzucona do jego świata, a dzieci wrócą do domu z krzyżami, różańcem i Biblią dla dzieci? Nieszczęśliwy małżonek jest nieszczęśliwą rodziną. Kluczem jest otwarta komunikacja. Katolicki ksiądz zazwyczaj poślubi małżonkę międzywyznaniową, o ile zrozumienie dzieci zostanie podniesione na katolika. Ale co, jeśli twój narzeczony będzie sfrustrowany i zostanie zwolniony za kaucją? Wasze wybory to opuścić Kościół, żyć w stanie wiecznego cudzołóstwa lub wybrać nieokreśloną czystość.

5. Czy twój narzeczony będzie czuł się swobodnie na wydarzeniach, nawet jeśli pozostanie ateistą / agnostykiem? Kościoły są otwarte dla wszystkich. Tylko nie mów Credo, jeśli w to nie wierzysz. Bez zaangażowania narzeczonego w twoim związku będzie nieodłączna nierówność, a dzieci otrzymają mieszane przesłanie.

Podsumowując, nie wierzę, że jest jedna prosta odpowiedź. Dzieci przyswajają to, czego ich uczysz. Im więcej go uczysz, tym bardziej go pochłaniają.