Rodzicielstwo dorosłego dziecka, które niedawno doświadczyło wielkiej traumy

Jestem rodzicem dorosłych „dzieci”. Byłbym wdzięczny za każdą mądrość, którą można się podzielić.

Moja najmłodsza i jego żona urodziły zdrowe dziecko o normalnej wadze w wyznaczonym terminie, ale pierwszego pełnego dnia w domu dziecko zaczęło mieć trudności z utrzymaniem wysokiego poziomu tlenu (zmieniłoby się w niebieskawe). Zabrali ją na oddział ratunkowy, gdzie faktycznie przestała oddychać. Niestety, chociaż miała prawie każdy test znany mężczyźnie, nigdy nie wymyślili powodu, dla którego przestała oddychać. Została wypisana po 12 dniach, najczęściej na oddziale intensywnej terapii.

Od tego czasu mój syn i synowa byli bardzo czujni i zdecydowanie nie lubią być rodzicami. "Co jeśli...?" jest najważniejsze w ich umysłach.

Czy są jakieś badania dotyczące tego, jak pomóc nowym rodzicom, którzy doświadczyli bliskiej śmierci noworodka, aby mogli lepiej cieszyć się swoim dzieckiem?

Wow, moje serce wychodzi do was wszystkich. Zakładam, że mają sprzęt alarmowy i tak dalej. Wiem, że istnieją skarpetki, które mierzą tętno i poziomy tlenu, ale nie jestem pewien, czy to naprawdę pomaga (lub wiem, czy są one według ciebie wiarygodne).

(Nie wszystkie te informacje pasują do twojego dokładnego przykładu, ale kiedy używam cytatów, wolę nie edytować cytowanego materiału.)

Objawy emocjonalne i psychiczne:

• Szok, zaprzeczenie lub niedowierzanie
• Zamieszanie, trudności z koncentracją
• Gniew, drażliwość, wahania nastroju
• Lęk i strach
• Wina, wstyd, obwinianie się
• Wycofywanie się z innych
• Czujesz się smutny lub beznadziejny
• Poczucie rozłączenia lub odrętwienia

Objawy fizyczne:

• Bezsenność lub koszmary senne
• Zmęczenie
• Łatwo się zaskoczyć
• Trudności z koncentracją
• Wyścigowe bicie serca
• Rozdrażnienie i pobudzenie
• Bóle
• Napięcie mięśni

Co może pomóc:

1. ćwiczenie
2. utrzymywanie relacji
3. dbaj o własne zdrowie - jedz odpowiednio i śpij jak najlepiej. Pozyskaj członków rodziny, którzy mogą obserwować dziecko i pozwolić na nieprzerwany (lub tylko na karmienie) sen rodzicielski
4. Samoreguluj swój układ nerwowy:

Bez względu na to, jak bardzo jesteś wzburzony, niespokojny lub niekontrolowany, ważne jest, aby wiedzieć, że możesz zmienić swój system pobudzenia i uspokoić się. Pomoże to nie tylko zmniejszyć twój niepokój, ale także zwiększy poczucie kontroli.

Uważne oddychanie. Jeśli czujesz się zdezorientowany, zdezorientowany lub zdenerwowany, szybkim sposobem na uspokojenie się jest uważne oddychanie. Wystarczy wziąć 60 oddechów, skupiając uwagę na każdym wydechu.

Wejście sensoryczne. Czy określony widok, zapach lub smak szybko sprawia, że ​​czujesz się spokojny? A może pieszczoty zwierząt lub słuchanie muzyki działają uspokajająco? Każdy reaguje na dane sensoryczne nieco inaczej, więc eksperymentuj, aby znaleźć to, co działa najlepiej dla Ciebie.

Pozostać uziemionym. Aby poczuć się teraźniejszym i bardziej uziemionym, usiądź na krześle. Poczuj stopy na ziemi i oprzyj się o krzesło. Rozejrzyj się wokół i wybierz sześć obiektów z czerwonymi lub niebieskimi elementami. Zauważ, jak twój oddech staje się głębszy i spokojniejszy.

Pozwól sobie poczuć to, co czujesz, kiedy to poczujesz. Uznaj swoje uczucia na temat traumy, gdy się pojawią, i zaakceptuj je.

POŁĄCZYĆ

Medytacja działa dla mnie i mojej rodziny od lat. Wiele osób uważa, że ​​jest to „głupie” - ale dosłownie może doprowadzić mnie od paniki do umiejętności radzenia sobie. Kiedy moja córka miała sześć lat, odeszła od szkolnej posesji i została znaleziona we śnie (była chora i nie wiedzieliśmy przed szkołą) przez sąsiada szkoły na jej szezlongu dwie godziny później. Trudno mi było oddychać. Serce mi waliło i prawie zemdlałem. Miałem szczęście, ponieważ funkcjonariusz policji znał mnie ze swojej szkoły (gdzie uczyłem) i kazał mi „Oddychać!”. To przypomniało mi, żebym się skoncentrował i zrestartowałem, i chociaż byłem przerażony nie do wyjaśnienia, znów działałem. Dzwoniłem do szkoły na tygodnie na lunch - żeby się upewnić, że moja córka tam jest.

Mogą cierpieć na PTSD

Zespół stresu pourazowego (PTSD) został ostatnio zauważony u rodziców po traumatycznym porodzie, z wcześniakami na OIOM-ie, po doświadczeniu przez dziecko ostrej traumy lub choroby zagrażającej życiu i kiedy dziecko rozwija się przewlekle. Zgłaszana częstość występowania PTSD u rodziców w tych sytuacjach wynosi od 1,5% do 6% z traumatycznym porodem (Ayers i Pickering, 2001; Menage, 1993) do 21% do 23%, gdy dziecko przebywa na OIOM-ie lub OIOM (Balluffi i inni al., 2004; Vanderbilt, Bushley, Young i Frank., 2009), aż do 30% dla rodziców dzieci z białaczką (Kazak i in., 1997). W badaniu przeprowadzonym przez Landolta, Vollratha, Laimbachera, Gnehma i Sennhausera (2005) u wszystkich matek dzieci, które doświadczyły epizodu ciężkiej hipoglikemii, rozwinęło się PTSD.