Mój przedszkolak wymknął się spod kontroli i mam wrażenie, że moi rodzice podważają mój związek i autorytet z nią

Dobra, myślę, że odrobina historii pomogłaby. Jestem samotną matką i jedynakiem, będę mieć 21 lat za kilka miesięcy. Ukończyłem szkołę średnią z wyróżnieniem i od urodzenia wychowuję moją córkę. Nadal żyjemy z moimi rodzicami, ale winię ekonomię.

Moja córka skończy 4 lata w mniej niż 2 tygodnie.

Rzadko mieliśmy problemy, kiedy była mała ... Ale gdy tylko trójka się zbliżyła, stała się polem bitwy.

Robię to wszystko, pracuję w domu, zapewniam jej potrzeby i potrzeby itp., Tata NIC. Czuję się okropnie z tego powodu, ale czuję się jak ona i zaczynam się rozchodzić.

Walczymy non stop, przerwy w pracy są niedozwolone, ponieważ moi rodzice uważają, że są śmieszni, ona z powrotem rozmawia, uderza, nęka ludzi, zachowuje się jak kaprys, cały czas rzuca napady złości, nie mogę zmusić jej do jedzenia jakakolwiek forma prawdziwego jedzenia ... Jestem na wyczerpaniu.

Podchodzi do mojej mamy i taty, jeśli krzyczę na nią lub mówię „nie”. Potem mam kłopoty. Ale nie o to chodzi.

Wszyscy uważają ją za jakieś słodkie i kochane dziecko, chyba że jestem z nią. Potem staje się niegrzecznym i wstrętnym małym bachorem. Nie byłam już taka ... Rozważam terapię, ponieważ doszłam do momentu, w którym cały czas jestem zła i sfrustrowana. O tak, jest zepsuta ... przez KAŻDEGO.

Może to zabrzmieć jak pomieszany bałagan, ale nie spałem. Ma nocne lęki i ma je od noworodka. Ona teraz śpi z moją mamą, ponieważ pracowałam na trzeciej zmianie, a ja wciąż mam harmonogram życia nocnego.

Gdybym musiał wypowiedzieć jedno zdanie, aby wyjaśnić, jak się czuję, brzmiałoby: „Czuję się niekochany i odrzucony. Nie wróciłbym i nie wymazałem jej w żaden sposób, ale chciałbym, żebyśmy dorastali jako siostry. walczyć i nękać się nawzajem, dopóki oboje nie zaczną krzyczeć do swoich pokoi.

Moi przyjaciele to widzieli, doradcy spędzili z nami dni. Wszyscy sugerują, że się przeprowadzamy. Ale za jakie pieniądze? Rachunki, samochód i szkoła jedzą wszystko. Szukam lekcji tańca i rzeczy, które mogłaby zabrać, żeby wyprowadziła ją z domu. Kiedy zaczęło się to w przedszkolu ... Nie chcę jej stracić, ale nie sądzę, że da się to naprawić.

Jestem zagubiony i zastanawiam się, czy coś z tego jest normalne?

Wiem, że życie z rodzicami nie pomaga, ale zaufaj mi, staramy się. Płacę czynsz i pokrywam nasze wydatki.

Proszę dać mi radę, nie chcę, żeby mnie nienawidziła jak moja matka i nienawidzę siebie nawzajem.

Podchodzi do mojej mamy i taty, jeśli krzyczę na nią lub mówię „nie”. Potem mam kłopoty. Ale nie o to chodzi.

Właśnie o to chodzi.

Szczególnie biorąc pod uwagę:

Nie chcę, żeby mnie nienawidziła jak moja matka i nienawidzę siebie nawzajem

Wygląda na to, że twoi rodzice nie pozwalają ci być rodzicami córki. To jest poważny problem.

Musisz usiąść i porozmawiać z rodzicami oraz ustalić, jakie są twoje różne role. Wyjaśnij, że jesteś matką swojej córki i że ich działania uniemożliwiają ci jakąkolwiek władzę w stosunku do własnej córki i że powoduje to problemy w relacjach między wami.

Opisz problemy z zachowaniem, które widzisz, i powiedz im, że kiedy robisz coś, aby poprawić sytuację, twoja córka idzie do rodziców, a oni popierają ją, skutecznie uniemożliwiając ci zachowanie się jak rodzic.

To może, ale nie musi być produktywna rozmowa, w zależności od punktu widzenia rodziców, ale im spokojniejszy jesteś, a im więcej możesz uniknąć oskarżania, tym większe masz szanse na pozytywną dyskusję.

Jeśli nie pójdzie dobrze, zapytaj ich, czy chętnie pójdą z tobą na rodzinną terapię .

Przed tą rozmową możesz chcieć rozbić niektóre liczby. Spójrz na koszty wynajmu tanich mieszkań, wymyśl jakieś budżety i poszukaj alternatyw dla przedszkola lub przedszkola (ponieważ twoja córka nie ma jeszcze 4 lat, zakładam, że nie jest jeszcze w obowiązkowej szkole publicznej). Celem jest sprawdzenie, czy możesz ustawić ultimatum przejścia do alternatywnej sytuacji, jeśli rozmowa z rodzicami ostatecznie nie jest produktywna. Nie wspominaj o tym, chyba że jest jasne, że absolutnie nie chcą iść na kompromis.

Wprowadzenie siebie i córki w inną sytuację życiową, nawet jeśli musisz poświęcić DUŻO, może być najlepszą alternatywą, jeśli twoi rodzice są całkowicie zaniepokojeni ignorowaniem twojej roli jako rodzica.

Jeśli chodzi o twoje relacje z córką, może być trudno znaleźć czas, ale staraj się przeznaczać godzinę dziennie na robienie tego, co twoja córka chce (w granicach rozsądku) jako „czas mamy-córki”. Jeśli pozwolisz jej na ogólną kontrolę nad tymi sesjami gry (ponownie, w granicach rozsądku), może to wyeliminować jej potrzebę tworzenia konfliktu z tobą. Idealnie byłoby, gdybyście się dobrze bawili. Wygląda jednak na to, że „po prostu nie walczymy” byłoby ulepszeniem i może pomóc ci poczuć, że nie walczysz i nie nękasz się.

Może to nie brzmieć dużo, ale może być początkiem.

Po pierwsze, twoja interakcja z twoim maluchem jest całkowicie powszechna (powiedziałbym, że jest to granica uniwersalna). Małe dzieci w wieku lubią przekraczać granice.

Powiedziałbym dwie rzeczy - po pierwsze, nie przejmuj się tak bardzo. Jeśli twoje dziecko je tylko badziewia, niech tak się stanie. Poważnie nie będą mieli 20 lat, którzy jedzą tylko samorodki kurczaka. Uderzanie i bycie podłym dla innych jest złe, więc skoncentrowałem tam swoją energię. Jeśli walczysz cały czas, a następnie spróbuj znaleźć rzeczy, które można zlecić suwak (i naprawdę niech je przesuwać w swoim własnym umyśle - nie tylko je ignorować i niech jątrzyć wewnętrznie). Poczujesz się lepiej, walcząc mniej i naprawdę, twoje dziecko będzie w porządku, jeśli pozwolisz drobnym rzeczom odejść.

Po drugie, największym problemem tutaj są twoi rodzice. Myślę, że wielu dziadków nie lubi mówić „nie”, co jest w porządku, jeśli dziecko widzi je tylko raz na jakiś czas. Ale kiedy jest tak jak u ciebie każdego dnia, to jest problem.

Sugeruję powiedzieć rodzicom, że pod żadnym pozorem nie mogą cię osłabić. A jeśli nie czują się komfortowo mówiąc dziecku „nie”, powinni po prostu udzielić odpowiedzi „zapytaj mamusię”. W ten sposób wysiadają bez konieczności konfrontacji z dzieckiem - co najwyraźniej robi im się niekomfortowo - i stajesz się autorytetem.

Krótka historia, która (miejmy nadzieję) sprawi, że poczujesz się lepiej - moja żona i ja prawie zawsze jesteśmy na tej samej stronie z naszą córką (mniej więcej w wieku twojej córki). Ale moja córka zawsze pyta nas obu, kiedy chce coś zrobić, i otrzymuje odpowiedź, której nie lubi od jednego. W zasadzie dla niej to nigdy nie działało, ale robi to mimo wszystko, gdy jedno z nas się potknie. Teraz to dzieciak, który został uzyskanie zasadniczo non -conflicting odpowiedzi od autorytetów. Wyobraź sobie, co robi dziecko, gdy „rozglądanie się” za odpowiedzią działa na jej korzyść? Twoi rodzice muszą jak najszybciej powstrzymać ten nonsens.

Z tego, co opisujesz, brzmi to tak, jakbyś starał się być dobrym rodzicem. Myślę, że poradziłbyś sobie dobrze w sytuacji, gdy nie zostałeś unieważniony. Ale z twojego opisu jasno wynika, że twoi rodzice unieważniają twoje decyzje dotyczące rodzicielstwa, i to jest powodem, dla którego odczuwasz największy żal. Nad tym powinieneś popracować - twoi rodzice muszą szanować twoje decyzje.

Tak, wygląda na to, że twoja córka jest rozpieszczona, ale to nie jest ani jej wina, ani twoja. Jej rozpieszczenie jest jedynie konsekwencją i bezskutecznie byłoby walczyć bez uprzedniej zmiany przyczyny. Ta konsekwencja jest wynikiem tego, jak traktują ją twoi rodzice i jak cię traktują.

Musisz najpierw zrozumieć sytuację, zanim zaczniesz ją zmieniać. Mieszkając z rodzicami, domyślnie akceptujesz życie według zasad domu, co stawia cię w trudnej sytuacji. Oto moja odpowiedź na pokrewną sytuację :

Gdy legalnie dorosłe dzieci nadal mieszkają z rodzicami, domyślnie akceptują życie zgodnie z zasadami obowiązującymi w domu, ponieważ mają one swobodę wyboru miejsca zamieszkania i życia według własnych zasad. [...] Musisz zrozumieć, co rozumują twoi rodzice. Gdy zrozumiesz ich punkt widzenia i ich obawy, możesz przygotować dla siebie sprawę. Więc: najpierw porozmawiaj z nimi, ale nie kłóć się, a potem innym razem z nimi porozmawiaj i uzasadnij swoją sprawę.

Nie możesz zmienić wszystkiego na raz, ale możesz albo odnieść jedno małe zwycięstwo na raz, albo wybrać tylko jeden większy problem na początek. Przekonaj się, jakie konkretne rzeczy powodują najwięcej smutku i przedyskutuj ten pojedynczy problem.

Bardzo ważna jest także sugestia Beofetta, by dążyć do spędzenia pozytywnego czasu z córką! Nie zaniedbuj tego, ponieważ nie ma to nic wspólnego z twoimi rodzicami i pozwala podejmować pozytywne działania jako równowagę psychiczną wobec konfrontacyjnych.

Przede wszystkim zachowanie twojej córki jest zupełnie normalne jak na jej wiek. Nie wiem, czy ta myśl jest przerażająca czy pocieszająca. Są w zasadzie przewodowi, aby szukać osoby o najmniejszym oporze. Zwykłym sposobem przetrwania tego etapu przez gospodarstwa domowe jest to, że wszyscy dorośli znajdują się na tej samej stronie, co czasem łatwiej powiedzieć niż zrobić.

Twoi rodzice nie postrzegają cię w pełni jako rodzica i osoby dorosłej. Jest to powszechne nawet w sytuacjach, w których ludzie wyprowadzili się i pobrali przed urodzeniem dzieci. Szukasz sposobu na zmianę zdania przy minimalnym konflikcie, ale jest to w zasadzie niemożliwe bez ich współpracy i wsparcia. Jedyne zachowanie i postawa, które można niezawodnie zmienić, to twoje.

Musisz potwierdzić swój autorytet. Takie postępowanie pogorszy sytuację, zanim poprawi się, ale ostatecznie poprawi się. Masz pełne uzasadnienie, jeśli chcesz obalić ich decyzje w sprawie córki, i powinieneś to zrobić. Twoja córka ucieka do rodziców, ponieważ to działa. Jeśli przestanie działać, w końcu przestanie próbować. Twoi rodzice powinni mieć kłopoty z powodu unieważnienia swoich decyzji dotyczących rodzicielstwa, a nie na odwrót.

Odzyskaj także niektóre pozytywne rzeczy dla siebie, takie jak przytulanie, nawet jeśli poświęcenie dla ciebie polega na dostosowaniu harmonogramu. Postaraj się dotrzeć do punktu, w którym nie będziesz w ogóle zależny od rodziców za pomoc w wychowywaniu córki, więc każda pomoc jest premią, a nie koniecznością. To pokaże im (i tobie), że jesteś w stanie samodzielnie poradzić sobie z rodzicielstwem.

Twoi przyjaciele mają rację, że musisz się wyprowadzić, ale istnieją etapy pośrednie między życiem z rodzicami a życiem całkowicie na własną rękę. Jeśli płacisz czynsz, powinieneś być w stanie zażądać prywatnej przestrzeni, w której twoi rodzice muszą zostawić ciebie i córkę w spokoju, tak jakby wsiadali do nieznajomego. Jeśli odmówią honorowania, powinieneś zachować czynsz za depozyt we własnym miejscu. Umowy najmu obowiązują w obie strony. Jeśli nalegają, aby traktować cię jak dziecko, nalegaj na towarzyszące im świadczenia bez czynszu.

Inną możliwością jest zdobycie współlokatora, innej samotnej matki lub przyjaciela, a może także jednego z rodzeństwa, jeśli takie macie. Jest wielu ludzi w podobnych sytuacjach finansowych do twoich, którzy szukają większej niezależności.

Powrót kiedy był nauczycielem uczeń, mój nauczyciel nadzorujący nauczył mnie cenną rzecz o psychologii dziecka: dzieci (były to elementarny-szkolne dla dzieci) skupiają się na jednej osobie, co do autorytetu. Gdybym uczył lekcji w przedniej części pokoju, ale mój nauczyciel nadzorujący wciąż oglądać w plecy, tak daleko, jak dzieci były zainteresowane, on był nadal Nauczyciel; Nie mogłem być Nauczycielem, dopóki nie nauczę z nim lekcji całkowicie poza pokojem.

Bardzo małe dzieci mają wyjątkowo czarno-biały obraz świata. Jest dobro i jest zło ​​i nie ma środkowej płaszczyzny.

Na podstawie tego, co napisałeś, wydaje się, że jesteś w dynamice, w której twoja córka postrzega twoją matkę jako prawdziwy autorytet w domu, ale Dobry autorytet, który wydaje wszelkie dobrodziejstwa, jakich chce ... a ty jesteś pośrednikiem zła który stara się trzymać ją z dala od gadżetów. A kiedy ty i twoja matka walczycie o to, jak wychować córkę, wasza córka dostrzega epicką walkę między Dobrem a Złem i kibicuje, gdy Dobry triumfuje.

(Nawiasem mówiąc, wszystko to mieści się w zakresie normalnego czteroletniego zachowania. Może być pierwszej klasy beeeyotch w wieku 4 lat i nadal zdobywać Pokojową Nagrodę Nobla w wieku 44 lat.)

Jak powiedzieli tu inni, myślę, że prawdziwym kluczem jest wypracowanie relacji z własną matką. Czy są jakieś granice, które chciałaby ustalić z twoją córką, aby wszyscy dorośli w domu byli na tej samej stronie pod względem dyscypliny? Jeśli jest przeciwna limitom czasu, jakie metody zarządzania zachowaniami akceptuje i czy możesz znieść ich użycie? Czy ona uważa, że ​​to słodkie, kiedy twoja córka cię skazuje? Czy są takie rzeczy, których twoja matka chce od ciebie , które możesz wykorzystać jako dźwignię, by wpłynąć na jej zachowanie? Itp.

Rozsądnym rozwiązaniem może być po prostu pozwolenie swojej matce na wychowanie córki, dopóki nie będziesz miał środków, by się wyprowadzić. Które ssie skały, ale czasami musisz wybrać swoje bitwy.

Twoja mama myśli, że cię kocha, ale musi wygrać ! Traktuje to jak konkurs. Ma wiele ukrytych sposobów manipulowania tobą, a także cię uderza. Teraz wygrywa konkurs na bycie rodzicem twojej córki. Wszystko w imię miłości, ponieważ nie widzi, że celem wychowania dziecka jest wychowanie niezależnej silnej osoby .

Myślisz, że jest to bezpieczne środowisko dla twojej córki, ale tak NIE jest! Twoja mama już zmanipulowała cię, byś powiedział, że chcesz, aby twoja córka mogła być twoją siostrą. To jest okropne. Musisz wyjść z domu .

Twoja córka jest tutaj najważniejsza. Znajdź pożyczkę na przyjaciela, jeśli nie możesz zrobić tego inaczej, a potrzebujesz pieniędzy. Bądź tą okropną osobą, która to robi. Twoja córka jest tutaj najważniejsza. To, że twoja mama nie zmieni cię w kaleką, zgorzkniałą bezradną osobę, jest następne. Ale obiecaj, że z kolei będziesz postępować zgodnie ze wszystkimi radami na tej stronie, aby wychowywać swoją córkę z miłością, aby była niezależną, silną osobą. To czas poświęcenia, aby rozpocząć ten proces

Kiedy będziesz poza domem przez jakiś czas, twoja matka nauczy się myśleć o tobie inaczej. Wtedy możesz być przyjaciółmi. Więc nie bądź dla niej wredny ani nie pal swoich mostów.

Pamiętaj, że kochasz swoją córkę, ale wychowanie dziecka jest trudne. Nie możesz „zareagować naturalnie” tak jak przyjacielowi, ponieważ jest dzieckiem. Najpierw musisz pomyśleć. I trenujesz siebie, by reagować inaczej, nie denerwować się, gdy robi coś źle, ponieważ nie ma jeszcze mózgu, aby zrobić to dobrze. Ale radości są niesamowite!

Jako ojciec młodej dziewczyny tylko trochę starszej od twojej, zapewniam cię, że wszystkie opisane zachowania są całkowicie normalne. Robi dokładnie to, co powinno robić dziecko w jej wieku. To bardzo trudny wiek. Jest małą osobą z własną osobowością, własną wolą i własnymi opiniami, i właśnie w ten sposób próbuje to wyrazić.

Musisz stracić pomysł, że rzeczy powinny być łatwiejsze lub że twój związek z nią powinien być szczególny. Bycie rodzicem to po prostu ciężka praca iz pewnością nie zawsze jest przyjemna.

Tylko kilka rzeczy, które powiem. Nie spiesz się zbytnio, aby się wyprowadzić. Może ci się wydawać, że to ułatwi, ale mogę zagwarantować, że tak nie będzie. Twoi rodzice prawdopodobnie robią setki drobiazgów każdego dnia, aby ci pomóc, czego możesz nawet nie być świadomy. Bez względu na to, jak trudne jest bycie rodzicem, będzie to tysiąc razy trudniejsze, gdy będziesz sam.

Charakter twojego związku z rodzicami jest bardzo normalny na tym etapie twojego życia. Wszyscy przez to przechodzą. Jest to o wiele trudniejsze, ponieważ próbujesz sobie z tym poradzić w tym samym czasie, co wychowywanie dziecka.

Coś, o czym warto pamiętać. Twoi rodzice nie są całkowicie nieświadomi, jeśli chodzi o wychowanie dziecka. Mają z tym o wiele więcej doświadczenia niż ty. Ich opinie są warte wysłuchania. Jesteś taki, jaki jesteś dzięki temu, jak cię wychowali.

Nie nienawidzisz swojej mamy. Naprawdę nie ...

Także następujące stwierdzenie ... „Nie chcę jej stracić, ale nie sądzę, że można to naprawić”.

Co??? To stwierdzenie nie ma sensu, gdy mówisz o swoim dziecku. To jest na utrzymanie. Możesz być dobrą matką lub złą matką, ale nie możesz przestać być jej matką.

Żeby to wyjaśnić ...

„Pracowałem na trzeciej zmianie i wciąż mam harmonogram życia nocnego”

Więc nadal nie pracujesz na późnej zmianie? Właśnie masz zły nawyk pozostawania do późna? Jeśli tak, bądź trochę zdyscyplinowany i spróbuj to naprawić. Jeśli ktoś śpi razem z twoją córką, powinna to być ty. Współpanie może ogromnie pomóc w budowaniu intymności i zaufania z dzieckiem.

To stwierdzenie jest dla mnie bardzo smutne ...

„Potem staje się niegrzecznym i wstrętnym małym bachorem”

Nie lekceważ swojego dziecka ... Po prostu nie ...

Nie jest niegrzeczna, wstrętna ani bachora. Ona ma dopiero 3 lata, a ty kochasz ją każdym kawałkiem swojego bytu. Ona jest powodem, dla którego istniejesz ... Po prostu mów sobie o tym, a wszystko będzie dobrze.

Brzmisz tak, jakbyś znajdował się teraz w bardzo złej sytuacji i chcę, abyś wiedział, że robisz odważny i ważny pierwszy krok, szukając obiektywnych informacji zwrotnych na temat swojej sytuacji. Jako terapeuta powtórzę to, co wielu wcześniej powiedziało ... twoja relacja z matką jest źródłem wielu problemów, które masz z dzieckiem. Dobrą zasadą, gdy podchodzisz do potencjalnie spornego tematu z kimś, jest stosowanie wyrażeń „I”. Na przykład możesz powiedzieć, że mówisz coś w stylu: „Mamo, zamieniasz Marię w zepsutego bachora, nie mówiąc jej, że nie zachowuje się niewłaściwie”. Tak sformułowane, twoja mama od samego początku będzie w defensywie i zwykle dochodzi do konfliktu. Spróbuj zmienić swoje zdanie na „Mamo, Zdaję sobie również sprawę, że finanse to problem. Dostępne są jednak opcje tanie. Jeśli chodzisz do kościoła / synagogi / itp., Wiele razy ktoś tam będzie przeszkolony, aby ci pomóc. Inną opcją jest to, że jeśli istnieje uniwersytet, w którym mieszkasz, być może istnieje poradnia, w której możesz uzyskać bezpłatne / tanie porady od terapeuty studenckiego pod koniec szkolenia. Twoje miasto może również oferować inne niedrogie opcje ... tylko wyszukiwarka Google. Mogę sobie wyobrazić, że możesz myśleć: „Poczekaj, nie jestem tutaj problemem. To moja mama ... dlaczego miałbym być tym, który dostałby poradę?” Nie myśl o tym jako o problemie, pomyśl o tym jako o tym, który jest gotów uzyskać pomoc w trudnej sytuacji. Życzę tobie, twojej córce i rodzicom wszystkiego najlepszego. Istnieje wyjście.

Całkowicie się z tym zgadzam

Podchodzi do mojej mamy i taty, jeśli krzyczę na nią lub mówię „nie”. Potem mam kłopoty. Ale nie o to chodzi.

Właśnie o to chodzi.

Twoi rodzice mogą cię okaleczyć; poproś niezależną firmę zewnętrzną (dowolną mądrą osobę, której możesz zaufać), aby potajemnie obserwowała dynamikę i potwierdziła, że ​​rzeczywiście dostajesz szału. Bądź jednak przygotowany, aby usłyszeć, że może coś spieprzysz! Ale nawet jeśli tak, to Twoim obowiązkiem jest ustanowienie zasad, a nie nikomu innemu.

Przypomnij rodzicom, że nauczyłeś się od nich swoich umiejętności rodzicielskich. Jeśli jesteś zepsutym rodzicem, to oni również zostaną postawieni w stan oskarżenia. Oczywiście może to skończyć się walką, która nigdzie nie idzie ...

Czy czują się winni, że są dla ciebie złym rodzicem, więc teraz są całkowicie podstępni wobec twojej dziewczyny? Poinformuj ich, że mogą być twarde wobec wnuczki. Powiedz im, że im wybaczasz; prawdopodobnie z przyjemnością usłyszą „w końcu miałeś rację”. Wszystko, co powstrzyma ich od poczucia winy i słabości, jeśli to jest problem.

Ostatecznie celem jest, aby uzyskać podstawowe zarządzanie dzieckiem, a wszyscy inni w jej świecie muszą podążać za tobą. Aby wygrać, być może trzeba być przygotowanym na znalezienie własnego miejsca. W rzeczywistości zacznij oszczędzać i planować to w swojej głowie. Wcześniej czy później musisz wyjść z domu. Posiadanie wnuczki to przywilej, a nie prawo.

Mam czteroletnią córkę (4 i 1/4) i jestem oddzielony od jej matki. Mam córkę prawie w 50%.

Opisywane zachowanie brzmi jak normalne zachowanie przedszkolne.

Trzeba pamiętać, że nie zdaje sobie sprawy z niepokoju, jaki ona wywołuje, jest niewinną małą rzeczą ... dla niej to tylko zabawa. W tym, co robi, nie ma złośliwości. Dopiero znacznie później będzie mogła rozwinąć właściwą empatię dorosłych. Nie jest w stanie cię skrzywdzić.

Moja córka ma napady złości nierzadko ... szczególnie, gdy przyjechała z domu swojej matki, żeby ze mną zostać. Jej matka jest z nią znacznie surowsza i kontrolująca. Kiedy moja córka po raz pierwszy przybywa na moje miejsce, to tak, jakby zapomniała, jak się ze mną odnosić ... będzie działać i przekroczyć granice.

Jednak reaguję w ten sposób: „Nie dbam o to, czy płaczesz i kontynuujesz. Jeśli to zrobisz, to źle dla ciebie, ale nie jest źle dla mnie”. Ale cały czas się uśmiecham i mówię spokojnym głosem. Uważam, aby nie odmawiać miłości tylko z powodu zachowania mojego dziecka.

Często za napadem złości jest coś rozsądnego, czego ona chce, coś, co jest rozsądne, by o mnie zapytała. I jest sfrustrowana, ponieważ uważa się za rozsądną, dobrą dziewczynę, i stwierdza, że ​​po prostu nie chcę jej zrozumieć. Musisz zrozumieć, że jest to frustrujące dla dzieci. Staram się oświadczyć mojemu dziecku, że jestem skłonny do współpracy i znaleźć dobre rozwiązanie ... Chcę słuchać, ale ona musi sobie pomóc, uspokajając się. „Słuchaj mego głosu ... mój głos jest spokojny ...” Czasami dostrzegają, że po prostu próbujesz je kontrolować ze względu na to… nie mają tego.

Cztery lata to naprawdę ciekawy czas ... naprawdę rozwijają swoją osobowość ... dobrze jest dać im poczucie, że cokolwiek zrobią, będą kochani. Nie oznacza to, że dostają wszystko, czego chcą. Ale często to, czego chcą, nie jest tym, co mówią, że chcą .... a jeśli poprowadzisz ich w kierunku tego, czego naprawdę chcą, docenią to. Dobrze jest pokazać swoją pozytywną osobowość, to naprawdę pomaga im, gdy pokazujesz, że będziesz pozytywny i kochasz, że dzieją się nawet trudne rzeczy. Pokaż jej, jak możesz się pozytywnie przekonać. W pewnym sensie gra w walkę. W ten sposób uczysz swoje dziecko pozytywnej asertywności ... poprzez zabawę w walkę w pozytywny sposób.

Jeśli chodzi o twoich rodziców ... tak, musisz się wyprowadzić. Faktem jest, że mieszkasz w ich domu na ich warunkach. Nie możesz kontrolować tego, co mówią i robią ... Z ich punktu widzenia życie tam z dzieckiem w pewien sposób zobowiązuje je do zaangażowania. Naprawdę nie można tam mieszkać i nie angażować ich takimi, jakimi są. Oczywiście utrzymuj z nimi dobre stosunki i często je odwiedzaj.

Pod względem ciągłego gniewu. Sugerowałbym, że nic nie może cię zdenerwować. Frustruje cię tylko twoje postrzeganie sytuacji. Jesteś teraz wystarczająco dorosły, aby obserwować własne myśli i je dostosowywać ... zmień swoje nastawienie, aby dostosować się do tego, jak chcesz się czuć. Kiedy ktoś jest w dobrym nastroju, łaskotanie wywoła śmiech, ale jeśli jest w złym nastroju, łaskotanie spowoduje, że będzie strzegł swojego ciała ... w ten sposób sposób myślenia osoby wpływa na postrzeganie sytuacji.

Jeśli nauczyłeś się odczuwać złość i frustrację, zrozum, że zmiana nawyku zajmie ci dużo czasu. Być może nie długo, ale na pewno nie będzie to natychmiastowe. Nie spędzaj całego życia na złości! Warto rozwinąć nawyk dostrzegania pozytywnej strony rzeczy ... zaczniesz wszędzie widzieć możliwości!

Zacznij od bycia uprzejmym dla siebie jako rodzica. Wykonałeś niesamowitą robotę, bycie matką w wieku 16 lat jest niezwykle trudne. Ukończyłeś z wyróżnieniem, to osiągnięcie. Jeśli denerwujesz się na swoje dziecko lub czujesz, że nie możesz sobie poradzić, nie bądź dla siebie surowy. Bądźcie cierpliwi wobec siebie, pogratulujcie dotychczasowych wysiłków. Zrozum, że każdy przemijający moment jest tylko tymczasowy.

Nie złość się, jeśli inni psują twoje dziecko. Zamiast tego bądź szczęśliwy. Jeśli ludzie ją rozpieszczają, to źle dla nich. Zaufaj sile własnego pozytywnego nastawienia. Zaczniesz widzieć małe kroki poprawy, które możesz podjąć. Nie przejmuj się rzeczami, których nie możesz zmienić, z przyjemnością zmień to, co możesz. Uwierz w siebie ... dbaj o siebie i bądź osobą, którą naprawdę jesteś. Nie będziesz podobny do nikogo innego, ale w porządku. Dając z siebie wszystko, uczyni cię idealną matką.

Wkrótce twoje dziecko będzie w szkole. Wykorzystaj jak najlepiej w przyszłym roku, ciesz się przyjemnością bycia matką ... czasami wydaje się, że to piekło, ale to tylko uczucia!

Podano już wiele rozsądnych rad. Oto kilka dodatkowych dwóch centów ode mnie:

• Musisz się wyprowadzić lub skonfrontować własnych rodziców. Umieścić je w terapii w razie potrzeby.

  Problem z rodzicami polega na tym, że ich dzieci nigdy nie dorastają w ich oczach, a rodzice zawsze myślą, że są mądrzejsi i mądrzejsi. Uwielbiają też utrzymywać nad tobą ten sam autorytet, jakim cieszyli się, gdy byłeś małym dzieckiem. Tak więc moje własne doświadczenie z rodzicami polega na tym, że potrzebują oni solidnej dawki trudnego „rodzicielstwa” (odwrotność trudnego „rodzicielstwa”): muszą zrozumieć, że dorastaliście, żyli własnym życiem i podejmowali własne decyzje (dobry czy zły). Rodzice mają trudności z przystosowaniem się do dorastania swoich dzieci.

  Krótko mówiąc, musisz zwiększyć swój autorytet wobec rodziców. To przydatna walka, którą możesz wybrać.

• Twoje dziecko potrzebuje (więcej) limitów. Problem z dziećmi (i bardziej ogólnie ludźmi) polega na tym, że lubią przekraczać granice. A dzieci są doskonałe (oczywiście intuicyjnie, ale nadal doskonałe) w zabawie siłowej. Będą cię szantażować emocjonalnie z wszystkiego, czego zapragną. W tym sensie przydatne jest narzucanie dzieci ze sztucznymi granicami od najwcześniejszego możliwego wieku. W przeciwnym razie mogą szybko się zepsuć i założyć, że mają prawo do znacznie więcej niż są w rzeczywistości.

  Ale jak inni zauważyć, podnieś swoje walki mądrze: sam zdecydować, co jest (1) absolutely unacceptablei (2) Oh well, who cares?. Jeśli chodzi o (2), dzieci potrzebują przestrzeni, w której mogłyby robić głupie rzeczy; pochłonie to ich energię i będą mniej zainteresowani robieniem tego (1).

  Ważne jest również, aby jak zwykle wyraźnie oddzielić kary od codziennych spraw. W tym sensie, że nie powinieneś unikać pretensji do kar i utrwalać je w codziennej rutynie. Ale kary za absolutnie niedopuszczalne incydenty powinny być szybkie i automatyczne; dzieci muszą kojarzyć incydent z karą i mieć głębokie pragnienie uniknięcia kary.

Mam nadzieję że to pomoże.

Wydaje się, że wyprowadzka nie jest realistyczna (choć byłaby to najlepsza dźwignia), ani nie polega na ojcu dziecka (nie wspominałeś, czy płaci alimenty?)

Musisz długo porozmawiać z ojcem .

O ile twój tata nie ma obiektywnego powodu, aby się bać (jest bez grosza i bezrobotny, a twoja mama rozwiedzie go za mówienie; lub po prostu zdradził ją i boi się rozwodu), LEPSZE przeniósł swój mózg we właściwe miejsce i wstał ją w tej sprawie.

Pokaż mu cały post, odpowiedzi i komentarze, może pomóc mu zobaczyć światło. Zabierz go na terapię bez twojej dziwnej matki. Wyjaśnij mu, że poważnie ryzykujesz TERAZ (bycie mamą z depresją nie jest bezpieczną rzeczą dla matki LUB dziecka). Błagać. Przypochlebiać się. Pochwała. Przypomnij mu, że go kochasz i potrzebujesz go jako jedynego prawdziwego rodzica. Musi zrozumieć, jak zła jest sytuacja.

Ma dostęp do pieniędzy rodzinnych. Może zagrozić twojej matce, że zapłaci za wyprowadzkę. Może zrobić wiele innych rzeczy, które pomogą ci uzyskać efekt dźwigni.

Ponadto, chociaż MOŻE to być zły pomysł, poważną konfrontacją z matką może być opcja. TYLKO jeśli jesteś w 100% pewien, że ona naprawdę - pod tym wszystkim - ostatecznie naprawdę troszczy się o dobre samopoczucie twojej i twojej córki.

Wyraźnie powiedz jej: nie możesz sobie pozwolić na dobre miejsce do życia. Ale jeśli ona nie przestanie, wyjdziesz z domu, a jeśli zajdzie potrzeba, zamieszkasz w niebezpiecznych projektach lub na ulicy. Jeśli zajdzie taka potrzeba, podejmiesz niebezpieczne źródła dochodu. Musi wybrać, czy tego chce, a nie się wycofać. Oczywiście, jak w przypadku każdego szantażu, musisz być gotów nazwać ją blefem, jeśli ona blefuje.

W osobnej notatce znajdź przyjaciela. Ktoś, z kim możesz porozmawiać. Online. Jeszcze lepiej, w czasie rzeczywistym.

Może to być ktoś z małym dzieckiem, najlepiej, abyś mógł odwiedzić.

Tutaj jest wiele dobrych odpowiedzi. Chcę tylko dodać jedną rzecz, którą możesz zrobić od razu, co może sprawić, że twoja sytuacja będzie trochę bardziej znośna.

Przed wejściem do domu, po powrocie z pracy lub przed wstawaniem rano, w dowolnym momencie tuż przed sytuacją, która prawdopodobnie doprowadzi do napadów złości i / lub walki, weź kilka wolnych oddechów i przypomnij sobie, aby naprawdę staraj się zachować spokój i pozytywne nastawienie. Może ci znacznie łatwiej nie stracić panowania nad sobą, a to z kolei spowoduje pozytywne reakcje zarówno na twoją córkę, jak i twoich rodziców.

Spotykasz się jako ktoś, kto bardzo stara się dać z siebie wszystko. Myślę, że masz instynkty dobrego rodzica. Podejrzewam, że twoje obawy dotyczące twojego związku z córką znikną, gdy oboje będziecie w stanie odejść od trudnej sytuacji, w której się znajdujecie.

Jednak dopóki nie będziesz w stanie się wyprowadzić, potrzebujesz strategii radzenia sobie.

Inni napisali dobre rady: - Twoja córka przesuwa granice, co jest normalne, - Zaplanuj czas tylko z córką i tobą, z dala od środowiska domowego, - Nie przejmuj się drobiazgami, skupiaj się na zachowaniu, a nie nastawieniu, - Chyba że twoje córka traci na wadze lub naturalnie nie rośnie prawidłowo, nie stresuj się zbytnio swoją dietą. Mam koleżankę, której 13-letnia córka zjada głównie biały chleb, kurczak, makaron i suplementy: zbliża się do 5 stóp 10 cali i ma już dobrą figurę.

Chciałbym również dodać: - Użyj pozytywnego wzmocnienia (pochwały) tak samo lub bardziej niż negatywnie, - Wybierz swoje bitwy i najpierw pracuj nad najważniejszymi zachowaniami córki.

Ktoś wspomniał o zmianie kształtu. Możesz również zastosować strategie ponownego kadrowania z córką, w kontekście zachowań, które uważasz za naprawdę trudne. Kiedy robi coś dobrego, wychwalaj ją, a kiedy robi coś, co stanowi dla ciebie wyzwanie, spraw, aby była to twoja pierwsza odpowiedź, aby powiedzieć, co tak naprawdę zrobiła, to był problem (unikaj problemu z jej postawą) - wyjaśnij, jak to się czuje i dlaczego jej zachowanie nie jest właściwe - zanim przejdziemy do limitu czasu lub niegrzecznego kroku itp.

Podejrzewam, że przydałoby ci się trochę czasu i przestrzeni. Trzeba dbać o siebie (najpierw załóż własną maskę tlenową, jak ktoś powiedział), bo inaczej całkowicie się wyczerpiesz. Upewnij się, że jesz, ćwiczysz i śpisz najlepiej, jak potrafisz, i poszukujesz źródeł wsparcia emocjonalnego poza domem - niezależnie od tego, czy są to przyjaciele (prawdziwi przyjaciele nigdy poważnie nie opisaliby twojej córki jako „kutasa” - może to być jedna z w tych czasach w życiu dowiadujesz się, kim naprawdę są twoi prawdziwi przyjaciele), inni krewni lub ktoś, kogo możesz otworzyć, na przykład pastor lub radny - ale najpierw upewnij się, że będą cię słuchać bez osądu i nie będą głosić. Tutaj w Wielkiej Brytanii mamy organizację o nazwie Samarytanie - możesz do nich zadzwonić za darmo, a oni wysłuchają cię i użyją umiejętności zadawania pytań, aby pomóc ci wyciągnąć własne odpowiedzi. Nawet jeśli nie ma nikogo lokalnego, czy masz przyjaciół, którzy mieszkają daleko, możesz skype? Proponuję również nauczyć się medytować - bez względu na to, jaką masz wiarę lub coś innego. Jest to bardzo przydatne do odstresowania i wypuszczenia na jaw zarówno twoich prawdziwych uczuć, jak i świeżych wglądów. Jestem agnostykiem i uważam medytację za bardzo przydatną. Jeśli jesteś chrześcijaninem, a tym samym masz tendencję do odrzucania medytacji, bądź pewien, że istnieje tradycja chrześcijańska (patrz Obłok nieświadomości i praktyka obecności Boga). W kontekście twojej sytuacji medytacja ma wartość praktyczną - musisz znaleźć siłę, obiektywizm i jasność. Nawet jeśli nie ma nikogo lokalnego, czy masz przyjaciół, którzy mieszkają daleko, możesz skype? Proponuję również nauczyć się medytować - bez względu na to, jaką masz wiarę lub coś innego. Jest to bardzo przydatne do odstresowania i wypuszczenia na jaw zarówno twoich prawdziwych uczuć, jak i świeżych wglądów. Jestem agnostykiem i uważam medytację za bardzo przydatną. Jeśli jesteś chrześcijaninem, a tym samym masz tendencję do odrzucania medytacji, bądź pewien, że istnieje tradycja chrześcijańska (patrz Obłok nieświadomości i praktyka obecności Boga). W kontekście twojej sytuacji medytacja ma wartość praktyczną - musisz znaleźć siłę, obiektywizm i jasność. Nawet jeśli nie ma nikogo lokalnego, czy masz przyjaciół, którzy mieszkają daleko, możesz skype? Proponuję również nauczyć się medytować - bez względu na to, jaką masz wiarę lub coś innego. Jest to bardzo przydatne do odstresowania i wypuszczenia na jaw zarówno twoich prawdziwych uczuć, jak i świeżych wglądów. Jestem agnostykiem i uważam medytację za bardzo przydatną. Jeśli jesteś chrześcijaninem, a tym samym masz tendencję do odrzucania medytacji, bądź pewien, że istnieje tradycja chrześcijańska (patrz Obłok nieświadomości i praktyka obecności Boga). W kontekście twojej sytuacji medytacja ma wartość praktyczną - musisz znaleźć siłę, obiektywizm i jasność. jest bardzo przydatny do odstresowania i pozwala wyjść na jaw zarówno twoim prawdziwym uczuciom, jak i świeżemu wglądowi. Jestem agnostykiem i uważam medytację za bardzo przydatną. Jeśli jesteś chrześcijaninem, a tym samym masz tendencję do odrzucania medytacji, bądź pewien, że istnieje tradycja chrześcijańska (patrz Obłok nieświadomości i praktyka obecności Boga). W kontekście twojej sytuacji medytacja ma wartość praktyczną - musisz znaleźć siłę, obiektywizm i jasność. jest bardzo przydatny do odstresowania i pozwala wyjść na jaw zarówno twoim prawdziwym uczuciom, jak i świeżemu wglądowi. Jestem agnostykiem i uważam medytację za bardzo przydatną. Jeśli jesteś chrześcijaninem, a tym samym masz tendencję do odrzucania medytacji, bądź pewien, że istnieje tradycja chrześcijańska (patrz Obłok nieświadomości i praktyka obecności Boga). W kontekście twojej sytuacji medytacja ma wartość praktyczną - musisz znaleźć siłę, obiektywizm i jasność.

Istnieją tutaj trzy kluczowe relacje: ty i twoja córka, ty i twoja matka oraz twoja matka i córka. Możesz wpłynąć na trzeci związek tylko wtedy, gdy najpierw uporządkujesz dwa związki, które cię dotyczą. Z tego, co opisujesz, twoja matka jest bardzo dominującą postacią w twoim domu i wydaje mi się, że to twoja relacja z nią potrzebuje najwięcej pracy. Jeśli twoje relacje z mamą były dobre, podejrzewam, że inne problemy zostałyby naprawione, więc tutaj musisz włożyć większość pracy. Teraz jesteś odpowiedzialny tylko za 50% tego związku, więc nie możesz rozwiązać go sam - możesz być konsekwentny. Osoba, która napisała o tym, jak tworzysz potencjalnie konfrontacyjne rozmowy z mamą, udzieliła dobrych rad. Powiedz to co musisz,

Myślę, że musisz poświęcić trochę czasu na wypracowanie relacji z mamą. Czy naprawdę ją nienawidzisz? (zignoruj ​​„policję związkową”, która mówi, że nie powinieneś btw - twoje uczucia nie są „złe”: tylko nas zachowują nasi rówieśnicy, a nie to, jak się czujemy). Jeśli ją nienawidzisz, kochasz ją jednocześnie? Czy rozumiesz, co prowadzi ją do traktowania cię tak, jak ona? Czy w ogóle potrafisz się z nią wczuć? Czasami zrozumienie podróży / motywacji innych osób pomaga mi zarządzać własną reakcją emocjonalną w konflikcie z nimi. W każdym razie ta refleksja może pomóc w bardziej konstruktywnym postępowaniu z mamą i może stworzyć sytuację, w której możesz uzyskać własną perspektywę bez wywoływania gniewu.

Wygląda na to, że możesz mieć potencjalnego sprzymierzeńca ze swoim tatą - czy próbowałeś z nim porozmawiać prywatnie na temat dwóch sytuacji - ciebie, twojej mamy, ciebie i twojej córki - zacznę od pytania go, jak się czuje - spróbuj jego perspektywę, wtedy możesz przejść swoją. Być może będziesz musiał więcej słuchać niż rozmawiać. Może się okazać, że jest chętny do współpracy, gdy zrozumie twoją perspektywę.

Zdaję sobie sprawę, że powyższa rada jest łatwa do przekazania, ale trudna do przeżycia.

Ostatnie pytanie - czy w ogóle jest ojciec twojej córki? Zakładam, że nie, skoro o nim nie wspomniałeś. Powinien ponosić pewną odpowiedzialność finansową za jej wychowanie, jeśli nic więcej ...

Mam nadzieję, że się przebijesz i zmienisz swoją sytuację.

Z najlepszymi życzeniami ...

Ile czasu dziennie aktywnie wychowujesz dziecko? Ile czasu twoi rodzice aktywnie wychowują dziecko?

Powodem, dla którego wszyscy sugerują wyprowadzkę, jest zmuszenie cię do aktywnego wychowywania dziecka przez więcej godzin dziennie.

Wątpię, czy twoi rodzice aktywnie starają się podważyć twój autorytet. Twój autorytet jest podważany jako objaw braku czasu z dzieckiem. Możliwe, że większość jej godzin czuwania spędza się z innymi opiekunami - w takim przypadku jest bardzo prawdopodobne, że utrzymuje silniejsze relacje z nimi niż z tobą.

Cofnij swój czas, jeśli chcesz odzyskać swój autorytet. Zmień harmonogram, aby spędzała najwięcej czasu z tobą, a nie z innymi, a większość opisanych problemów będzie lepsza.

Oczywiście wiąże się to z bardzo wysokimi kosztami pod względem wygody i wygody, ale oprócz ustalenia zasad z rodzicami i innych sugestii tutaj zmiana, która będzie miała największy wpływ, to po prostu czas spędzaj z córką każdego dnia.

Chodzi o to, że twoja matka i ojciec wydają się próbować kontrolować sposób wychowywania dziecka. Są dziadkami i choć może być to trudne, może uzyskanie od nich przestrzeni pomoże tobie i twojej małej dziewczynce. Mama wydaje się cię osłabiać. Jeśli tak jest, nie musisz go kłaść w pozycji leżącej. Jesteś jedynym dzieckiem. To ich jedyna wnuczka. Czas dostać się do ultimatum, jeśli twoje „NIE” zostanie podważone.

„Mamo, nie sądzę, by było pomocne, jeśli powiesz jej„ tak ”, kiedy mówię„ nie ”. Czy to prawda?

„Mamo, czy chciałbyś, gdybym poszedł do taty za twoimi plecami, a on powiedział„ tak ”, kiedy powiedziałeś„ nie ”?

Można to naprawić. Kontrola polega na tym. I to jest duży problem w tym domu. Nie pogódź się z tym. BĘDZIE szkodzić krzywej uczenia się twojej małej dziewczynki. Wyprowadzam się, to moja rada. Nie proś o pomoc nikogo oprócz znajomych. Nie zostawiaj adresu do przekazania. Nazywa się to twardą miłością. Musisz złożyć wniosek zarówno do swojej dziewczyny, jak i rodziców.

Mama i tata bez wątpienia pomogli ci wiele i uznali, że ich dom to ich zasady. Ale nie wtedy, gdy jest to sprzeczne z tym, czego CHCESZ dla SWOJEJ córki. Znajdź współlokatora, który jest rozsądny. Uzyskaj pomoc w sprawdzeniu ich od zaufanego partnera, ciotki, babci. Muszą z tobą porozmawiać, dlaczego to robią. Może są rozczarowani, może jak powyżej „ich dom ich zasady”. Łatwa odpowiedź.

Jeśli tak jest, zaakceptuj, że będziesz mieszkał z mamą i tatą przez nieco dłużej i wykorzystaj to, co najlepsze.

Zorganizuj z domu coś zabawnego, aby zrobić z całą rodziną. Mały spacer po parku, cokolwiek, nic stresującego ani fantazyjnego, im prościej, tym lepiej. W czasie, gdy wszyscy mogą dołączyć bez stresu, powiedz przez godzinę w weekend.

Zastanów się bardzo nad wyjazdem. Zrób jak najwięcej sukcesów. Upewnij się więc, że drzemała, jeśli nadal tego potrzebuje, że masz przy sobie coś, co lubi jeść i pić, że masz mokre chusteczki lub szmatkę na wypadek rozmazywania się. Przynieś wózek, jeśli jest trochę daleko, żeby się trzęsła przez całą drogę. Itd. Itp. Może zabierz ze sobą ulubioną zabawkę lub kolorowankę, jeśli masz ochotę na drinka na końcu. Może przyniesie jej mały prezent do rozpakowania.

Pomyśl też o swojej mamie, spróbuj wymyślić coś, co ona też się spodoba. Może wymyślisz coś, co ona lubi, i możesz zabrać ze sobą. Kawałek czekolady, którą wszyscy mogą się podzielić, ale która szczególnie lubi, nie wiem. Znowu coś prostego.

Nie mów im z wyprzedzeniem, dokąd się wybierasz, podróż wtedy prawdopodobnie przejmie mama. Zapytaj, czy mogą zachować czas na dołączenie do ciebie. Bo chodzi o to, ty „ll być planowaniu podróży, a ty ” re przynosząc rzeczy. Jeśli Twoje dziecko rzuca furia, ty 'll spróbować go naprawić, a ty będziesz przyniosły towaru to zrobić. Nie próbuj robić zbyt wymyślnej pracy dla rodziców dokładnie wtedy, to powinna być zabawa. Ale jeśli ona się zepsuje, ty zepsujesz. Krótko mówiąc, wszyscy są szczęśliwi, a ty jesteś w roli, w której chcesz być rodzicem.

Aha i staraj się nie wdawać w kłótnie z mamą. Jeśli jest niemożliwa, postępuj tak, jak robiłaby to mała dziewczynka: rozpraszaj, łapuj, stosuj poczucie humoru. I tylko się uśmiechnij i policz do dziesięciu. ;-)

Z mojego doświadczenia ... dzieci uczą się od rodziców, co oznacza również, że robią takie rzeczy, jak kopiowanie naszych manier, zachowań, postaw, wyrażeń i tak dalej. Jeśli nienawidzisz swojej mamy, rozsądne może być obserwowanie, zwracanie uwagi i uświadomienie sobie swoich myśli, działań, ekspresji i zachowania. Twoja córka prawdopodobnie kopiuje twoje zachowanie, postawę i sposób traktowania matki.

Oprócz istniejących dobrych odpowiedzi.

Nie zapominaj, że aby poradzić sobie z wieloma sytuacjami, musisz myśleć prosto, więc znajdź sposób na relaks i oczyszczenie umysłu. Gdy instruują cię w samolotach, w przypadku utraty tlenu najpierw załóż maskę odpowietrzającą na siebie, a dopiero potem na swoje dziecko. Ponieważ jeśli stracisz przytomność, twoje dziecko może nie być w stanie nałożyć na ciebie maski.

O „limitach czasu”. Jeśli to działa, dlaczego nie? Chyba że „dlaczego nie” jest znaczące. Rozsądnie podchodź do sztuczek i sposobów na rondo, aby Twoja córka zachowała się. Agresywne rodzicielstwo może prowadzić do poważnych urazów psychicznych, ale również „białe kłamstwa” i inne tak pozornie nieszkodliwe rzeczy powodują, że córka traci zaufanie do przyszłości. Osobiście polecam szczerość i dokładne wyjaśnienia, aby nie mówić wszystkiego ani ukrywać czegoś przed córką. Jeśli spodziewasz się, że wyrosła na w pełni dorosłego dorosłego, zadaj sobie pytanie, dlaczego ukrywałeś przed nią pewne rzeczy. Tak czy inaczej w końcu dowie się, co przed nią ukryto, ale lepiej zdobyć zaufanie wcześniej, mówiąc. Może spróbuj wyjaśnić rodzicom, którzy próbują unieważnić twój autorytet. Dlaczego inni tak bardzo ją psują i dlaczego? stać mnie na to (finansowo i z innych powodów). Wyjaśnij, dlaczego jest to niewłaściwe i dlaczego nie powinna oczekiwać od wszystkich takich zachowań.

Złe relacje z rodzicami mogą mieć zły wpływ na twoje dzieci. Rozważ życie osobno. Oceń swoje możliwe nowe warunki i sprawdź, czy lepiej nie mieszkać z dala od rodziców. To może być również najlepsze dla twojej córki.

Zabierz ją ze złego przedszkola TERAZ! Mój wnuk spędził 3 lata (w niepełnym wymiarze godzin) w przedszkolu ze złym nadzorem, źle, źle źle. Od września jest w świetnej szkole przedszkolnej, a zmiana była niesamowita. Jest pewny siebie. Zły język prawie zniknął, jest lepszym chłopcem dookoła. Poza tym twoja córka jest świadoma i odzwierciedla problemy między tobą a twoją mamą. Dzieci są jak małe woskowe talerze, odbierają wrażenie tego, co ich otacza. Jeśli nie czujesz, że możesz się teraz wyprowadzić, przenieś córkę z łóżka babci na łóżko dużej dziewczynki. Zabierz ją do parku i baw się z nią. Nawiąż z nią silne relacje z dala od rodziców i ich domu. Tyle z dziećmi to kwestia dojrzewania. Twoja matka ją kocha i potrzebuje pomocy, aby zobaczyć, jak bardzo twoja córka potrzebuje silnych i zdrowych relacji z tobą, aby być i dobrze sobie radzić. Ciężko jest wypracować rozwiązania między pokoleniami. Jako bardzo zaangażowana matka 1 i babcia 2, wiem. Ale potrzebuje swojej mamy, aby była jej mamą. Weź głęboki oddech. Nie bierz przynęty. Szanuj ją i kochaj, a kiedy będziesz jej potrzebować, poświęć trochę czasu. Życzę ci wszystkiego najlepszego.

Twoja córka nie widzi cię jako autorytetu. Nie jesteś mamą, jesteś jak starsza siostra. Twoi rodzice są szefem.

Może zostajesz u rodziców, ponieważ twoja sytuacja finansowa nie pozwala ci nic lepszego. Pieprzyć terapię. Twoi rodzice zamierzają robić to, co będą robić, ponieważ TO ICH dom. Nie możesz tego zmienić.

MOŻESZ złożyć wniosek o zasiłek i wyjść. Lub zdobądź szkolenie zawodowe. I obiecuję ci, że im dłużej będziesz czekać, aby się stąd wydostać, tym gorzej będzie w twoim związku z dzieckiem. Będzie jeszcze gorzej, gdy twoje dziecko zacznie zdobywać swoich przyjaciół, a może akceptujesz niektórych, ale twoi rodzice się nie zgadzają (lub odwrotnie). Lub masz zasady dotyczące pracy domowej i twoi rodzice chcą zrobić coś przeciwnego. Krótko mówiąc, im więcej struktury starasz się umieścić w celu wychowywania dzieci, tym więcej możliwości będą mieli twoi rodzice, aby spróbować zrobić coś przeciwnego, po prostu z własnych preferencji. Na dłuższą metę wprawi to dziecko w zakłopotanie. Kłócisz się dużo. A może, jeśli nie będziesz ostrożny, twoje dziecko nie będzie szanowało Ciebie ani Ciebie.

Moja 21-letnia córka jest w tej sytuacji RAZ TERAZ z matką, która nigdy nie zdecydowała się opuścić gniazda, i jej wielkim złym szefem babci.

Nie ruszaj się!

Drobna porada praktyczna - napraw grzejnik w swoim pokoju, jeśli nie pozwala ci to spać z córką. Jeśli jest to system centralnego ogrzewania, prawdopodobnie wystarczy odpowietrzyć grzejnik lub pozbyć się śluzy powietrznej, wyłączając wszystkie inne grzejniki, a następnie wyłączając kocioł i termostaty pokojowe na pełną moc, aby odpowietrzyć go z systemu. Niezależnie od rodzaju grzejnika, istnieje rozwiązanie, ponieważ nie powinny one wydawać dźwięków przypominających łoś. :)

Zamiast myśleć o wielkich zmianach, możesz nadać swojemu pokojowi nowy wygląd. Może to zabrzmieć głupio, ale niewiele pozytywnych zmian się sumuje.

Na koniec, jeśli chodzi o sumowanie ... pomyśl o tańszym samochodzie / telefonie komórkowym / komputerze itp. Być może wynegocjuj obniżkę czynszu z tatą na podstawie tego, że zaoszczędzisz. Może poświęć kilka dodatkowych godzin, aby zdobyć pieniądze na kotka. Może się okazać, że kiedy masz zaoszczędzone pieniądze na wyprowadzkę, poczucie wolności, jakie daje ta możliwość, wystarczy, abyś mógł znaleźć wystarczająco dużo pozytywów w obecnej sytuacji, abyś mógł skoncentrować się na poruszaniu się naprzód na inne sposoby.

Dzięki za dzielenie się, pokazuje wielką odwagę i zawsze jest dla mnie pocieszające, że nie jestem jedynym, który tak ciężko przeżywa moje dziewczyny.
Idę trochę odwrotnie, ale jeśli twoje dziecko czuje się dobrze, kiedy nie ma cię w pobliżu, to świetnie sobie radzisz jako matka.
Gdy opisujesz różne rzeczy, jesteś jedynym, który ustanawia zasady, a kiedy nie ma Cię w pobliżu, ona się do nich trzyma. Gratulacje! Ona wie, że to ty rządzisz. Zawsze można oczekiwać, że ich dzieci będą zachowywać się gorzej, gdy będą w pobliżu. Przynajmniej tak mówimy, skąd pochodzę. To źle może nie być powszechne, ale ty też nie jesteś w wspólnej sytuacji.

Cytuję jednak „ale chciałbym, żebyśmy dorastali jako siostry ”. Jeśli chodzi o mnie, jestem matką i mamą. Jednak nie jestem siostrą. Może możemy być przyjaciółmi, kiedy dorosną. Mam problemy z rodzicami i wciąż bezskutecznie staram się ich nauczyć, że jestem dorosły i że moje dziewczyny są moimi dziećmi, a nie moimi siostrami i że nie chcę, aby odkupiły straszne wykształcenie, jakie miałem na nich. Może widzisz tutaj kilka wspólnych powodów. Spędziłem kilka lat na terapii i dla mnie ważne jest, aby pokolenia trzymały się swojej roli (która może się zmieniać w zależności od kultury ...).

Jeśli chodzi o dietę, to, co je, wydaje się całkiem zdrowe. Mam na myśli, że sama nie je tylko słodyczy, czekoladek, dziąseł ... Jestem pewien, że twoja matka hojnie by ci to zapewniła. Dobra robota z twojej strony!

Dobrze ci życzę. Moja 5-letnia katastrofa z stekami i makaronami powoli przechodzi w dziecko. Efekt przedszkola? Mam nadzieję, że okaże się dla ciebie tak samo. Będę się śmiał bardzo głośno, gdy w wieku 15 lat zostanie wegetarianką.

Dbać

Przeczytałem wiele odpowiedzi i nie widziałem, żeby ktoś był w podobnej sytuacji z rodzicami. Mam nadzieję, że uda mi się rzucić nieco światła na tę część.

Bardzo długa historia, tak krótka, jak tylko potrafię: zanim się poznaliśmy, moja żona zawsze mieszkała z rodzicami z powodu problemów zdrowotnych rodziców. Powróciliśmy do nich z powrotem w kwietniu 2008 r. Z powodu pogarszającego się stanu zdrowia mojej teściowej, abyśmy mogli pomóc w codziennym pułku opieki domowej / podstawowej opieki zdrowotnej (miałem wtedy 39 lat, moja żona miała wówczas 34 lata). Byliśmy pobłogosławieni, że nasza córka urodziła się w grudniu 2009 r. (Obie rodziny mają w przeszłości problemy z płodnością, więc sądziliśmy, że nie będziemy mogli mieć dzieci). Zdrowie mojej teściowej nadal spadało, aż do śmierci w sierpniu 2011 r., Kiedy to mój teść wyprowadził się ze stanu (aby uciec od wspomnień).

Sytuacja życiowa z naszymi teściami i moją córką trwała od jej narodzin aż do ukończenia nieco ponad 1,5 roku. Moi teściowie nie pozwoliliby naszej córce wypłakać czegokolwiek, a gdyby tak postąpiła, nie poprawiliby jej ani nie chcieli, aby ktokolwiek ją poprawił. W tym momencie mogę zdecydowanie powiedzieć, że czułem się tak, jak to opisujesz: jakby podważało mój związek z moją córką. Zdaję sobie sprawę, że moja córka była wtedy młodsza niż twoja córka, ale założę się, że to takie samo uczucie.

Tak jak ty, starałem się znaleźć rozwiązanie finansowe, które pozwoliłoby nam się wyprowadzić, ale w naszym przypadku było to możliwe, aby pozwolić sobie na własne miejsce i nadal móc zapłacić za moje teściowe mieszkania (ponieważ obaj byli zbyt chorzy do pracy) i zapewnić opiekę domową w domu. Niestety, moja żona i ja nigdy nie znaleźliśmy tego rozwiązania.

Jak stwierdzili inni rodzice, zachowanie twojej córki brzmi wprost z naszego doświadczenia (nasza córka skończyła 4 lata w grudniu 2013 r.). Nie próbuję usprawiedliwić zachowania twojego rodzica ani zachowania twojej córki. Wiem, jak frustrujące mogą być oba zestawy; prawdopodobnie czujesz, że dostajesz go ze wszystkich stron i nie masz żadnej „ucieczki”, ponieważ wszyscy mieszkacie w tym samym domu.

Z czasem, szczególnie w minionym okresie wakacyjnym, zdałem sobie sprawę, że moi teściowie robili wszystko, co mogli, aby zrównoważyć sposób, w jaki wychowali swoje dzieci, ze stylem mojej i mojej żony. Czasami to nie działało i wszyscy byliśmy sfrustrowani, czasami działało, ale byliśmy zbyt zmęczeni, aby zdać sobie sprawę, że to działało.

Mam nadzieję, że czytanie doświadczeń kogoś, kto mieszkał z rodzicami / teściami, pomaga zrozumieć, że nie jesteś sam w odczuwaniu tego, co czujesz.

Wszystkie powyższe są dobrymi odpowiedziami i mają wiele pomocnych sugestii. Chciałem tylko wspomnieć o jednej rzeczy, która jest często zaniedbywana przez rodziców (zapomniałem o tym, dopóki nie wspomniałem twojej historii mojej żonie):

Dzieci często działają, aby uzyskać czas i uwagę rodziców. Jeśli dziecko czuje, że nie ma wystarczającej „dobrej” uwagi, zadowoli się „złą” uwagą.

Nie twierdzę, że to twoja sprawa, ale możliwe jest, że twoje dziecko nie czuje, że ma wystarczająco dużo czasu z tobą. Może się tak zdarzyć, jeśli dużo pracujesz lub po prostu jesteś zbyt rozkojarzony innymi wielkimi problemami (łatwo zrozumiałymi w twojej sytuacji).

„Super niania” w telewizji często o tym wspominała, sugerując, by „zaplanować” ilość gwarantowanego „ty i jej jedyny” czas z dzieckiem. Zwykłe poświęcenie więcej czasu może pomóc, ale zasugerowała, by powiedzieć dziecku: „Każdy dzień o X będzie godziną tylko dla ciebie i dla mnie, nikogo innego”. i oczywiście po tym.

Nie wiem, czy to twoja sytuacja, czy to pomoże, ale na wszelki wypadek ją tam przedstawię.

Wygląda na to, że robisz wszystko, co możesz, w złej sytuacji. Trzymaj się tam, uzyskaj pomoc tam, gdzie możesz, ciężko pracuj i nie zniechęcaj się. Jak wspomnieli inni powyżej, 3 to trudny wiek i staje się łatwiejszy.

Przeszedłem coś z rodzicami. Zaczęło się, gdy mój syn miał 3 lata. Ma teraz 6 lat. A teraz wie, że tata jest szefem. Nie dlatego, że oddaję swój autorytet, ale dlatego, że on wie, że nikt go nie pokocha tak jak ja. Po prostu zapewnij jej bezpieczeństwo i kochaj ją. Ona wie, że jesteś jej mamą! Nikt ci tego nie odbierze.

Kiedy ONE jest mało, ONE zawsze szuka bezpieczeństwa. Więc nie daj się złapać w „rób to i nie rób tego”. To tylko ma-o-to-ma-toe. Nawet nie pamięta. Mam na myśli stwierdzenie, że pamiętam, kiedy byłem w 5 klasie. Pamiętam, czy byłem bezpieczny i kto zapewnił mi bezpieczne niebo. Więc NAUCZ SIĘ tego, co wiesz o miłości. Pomóż jej nauczyć się szkolnych rzeczy. Miej dużo cierpliwości. Witamy w klubie rodzicielskim.

Sprawdź, czy twoi rodzice mają dobre intencje. Kiedy nie, powiedz im.

Może przestaniesz sprzeciwiać się rodzicom, a twoje dziecko przestanie śledzić twoje działania. Dzieci rozwijają się na podstawie tego, co widzą wokół siebie. Jeśli sprzeciwiasz się rodzicom i walczysz przed dzieckiem, możesz się spodziewać takiego zachowania.

To, jak traktujesz swoją matkę, jest dokładnie tym, jak twoje dziecko nauczy się traktować cię

To brzmi dokładnie tak, jak moja 5-latka i moja rodzina. Nie martw się o to, co ktoś mówi, musisz być surowy. Twoi rodzice i wszyscy inni widzowie powinni mieć coś do zrobienia, gdy pomagasz swojemu dziecku.

Nie złość się na nich za próbę pomocy, ale JEDEN autorytet jest wszystkim, czego potrzebuje twoje dziecko. Nie martw się, NIGDY nie przegrasz bitwy ... Twoje dziecko zawsze będzie TWOIM dzieckiem, a ona będzie cię kochać tak samo napominane, czy nie. NIE poddawaj się.

Wyjaśnij rodzicom, jaka ma być ich rola. JEŻELI nie zgadzają się, że to ich problem ... stanowczo trzymaj się. Przerwa w pracy to po prostu sposób, aby dziecko usiadło i pomyślało o tym, co robi. Czasami siedzę i wpatruję się w swoje dziecko i pytam, co jest złego, aby dostać się po jego stronie ... to często pozwala mu dostać się bez przeszkód.

Przeczytaj jej książki z obrazkami i zaśpiewaj, gdy tylko będziesz miał okazję.

Śpiewajcie razem, jeśli możecie. Dzieci nie dbają o to, czy jesteś głuchy, czy naprawdę nie umiesz śpiewać ... po prostu lubią dźwięk twojego głosu, być może widząc, że robisz z siebie głupka, lub mogą śpiewać z tobą .

Ona przyjdzie pokochać dźwięk waszego głosu.

A kiedy oprze głowę o twoją klatkę piersiową, aby usłyszeć źródło tego głosu, pozna i pokocha twoje bicie serca.

Wkrótce wyjdzie z łóżka twojej mamy i do twojego.

Gdybym tak postąpił, moi rodzice dali mi dobre lanie. Dzieci mogą wydawać się niekontrolowane, ale jeśli napady złości spowodują ból, nauczą się.

Zdaję sobie sprawę, że na początku zabije to miłość, ale wróci później, gdy dziecko dowie się, jak jesteś miły, gdy jest dobrze wychowany.

Również komentatorowi, który powiedział, że powinieneś zachowywać się nawykami żywieniowymi: nie rób tego. Wbrew temu, co mówi ten komentator, ludzie w większości trzymają się nawyków żywieniowych od młodości. Istnieje wiele powodów, dla których chcesz kultywować urozmaiconą dietę u swojego dziecka, na przykład: lepsze zdrowie, osoby o zróżnicowanej diecie bardziej lubią jedzenie, będą mniej bolały w tyłek, gdy dorosną i dostaną w sytuacjach społecznych, w których muszą gotować razem z innymi. W rzeczywistości ostatnia sytuacja też nie jest dobra dla jaźni: wiem, że ludzie tacy lubią i oni też naprawdę nie znoszą sporów o jedzenie przez cały czas.

I nie pozwól rodzicom zepsuć twojego dziecka. Idź na siłownię, zbierz masę i po prostu (zagrozić) użyciem przemocy, aby zmusić ich do przestrzegania. Dzieci i dziadkowie naturalnie spiskują, więc jest to doskonały przykład tego, dlaczego nie powinieneś mieć dzieci, gdy nie możesz samodzielnie stać, ale to, co zrobiono, zostało zrobione. Nie możesz zmusić rodziców do przestrzegania? Wyprowadzać się. Jeśli nie możesz sobie na to pozwolić, porzuć szkołę i zdobądź głupią pracę. Twoje dziecko jest ważniejsze od ciebie, ponieważ będzie istnieć długo po śmierci i pochowaniu.