Mamy dwa psy i dwa koty, a nasz syn uwielbia z nimi współdziałać, ale jego forma interakcji nie jest szczególnie przyjemna dla zwierząt ...
Niektóre rzeczy, które robi, są po prostu denerwujące, takie jak zbieranie kawałków papieru i nakładanie go na psy. Ale czasem odpycha zwierzęta od oparć kanapy lub blatów, ściąga im włosy i uwielbia gonić małego psa, który się go boi.
Jak więc nauczyć mojego syna ładnej zabawy ze zwierzętami?
Odpowiedzi:
Myślę, że tak jak uczysz swoje psy miłej zabawy z innymi psami lub dziećmi. Tak naprawdę nie widzę nic innego niż ogólną metodologię. Może możesz spędzić trochę czasu ze swoim dzieckiem i zwierzętami, aby pokazać, jak należy to zrobić.
Jeśli on / ona już wie, jak należy to zrobić i testuje granice, bądź bardzo jasny na temat tego, co jest, a co nie jest miłym zachowaniem wokół zwierząt. Bądź bardzo konsekwentny . Wyjaśnij, dlaczego zachowanie jest niepożądane, ustaw karę i przestrzegaj tej kary, jeśli zachowanie będzie kontynuowane. Następnie zapytaj dziecko, dlaczego zostało ukarane, i ponownie wyjaśnij.
Na koniec: zwierzęta mogą nawet ukarać dziecko za niewłaściwe zachowanie. Jeśli to się kiedykolwiek zdarzy, postaraj się, aby było to pozytywne doświadczenie dla dziecka, każąc zwierzęciu „nadrobić” dziecko, na przykład pieszcząc je razem.
źródło
Nauczyciel powiedział mi coś na temat interakcji między naszym małym dzieckiem (3) a naszym niemowlęciem (1 rok). Kiedy maluch robi coś z jego młodszą siostrą, co nie jest okropne, ale po prostu nie jest miłe (np. Zabiera zabawkę, którą trzyma), powinieneś porozmawiać z nim o tym, jak zranił uczucia przestępcy. Ponieważ dziecko (a w twoim przypadku zwierzęta) nie rozmawia, nie może wyrazić swojej reakcji słowami.
Ważne jest, aby spróbować wyjaśnić maluchowi, że jego działania wpłynęły na kogoś w niewłaściwy sposób. Podkreśliła, że małe kary (takie jak przekroczenie limitu czasu lub przepraszanie) mogą nie być skuteczne, ponieważ wtedy dzieci mogą pomyśleć, że robienie złych rzeczy jest w porządku, o ile później mówią „przepraszam”.
źródło
Mam 3-letniego chłopca i 1,5-letnią dziewczynkę oraz (ogólnie przyjaznego) kota. Jako niemowlęta zarówno dzieci były szorstkie dla kota, z ciągnięcie za włosy i uderzenia, chociaż każdy z nich był inny w to, co zrobili. Kiedy już mogli chodzić, gonienie kota było zabawą. Mają bardzo mało samokontroli i ekscytują się, gdy zwierzę jest w pobliżu.
Każde dziecko jest inne; dziewczynka w wieku 1,5 lat jest o wiele łagodniejsza z kotem niż chłopiec w tym samym wieku. W rzeczywistości jest tak łagodna jak on w wieku 3 lat! Piszę to do różnych natur.
Przez cały czas robiliśmy różne rzeczy, które sugerowali inni, ale myślę, że najbardziej pomogło po prostu dorastanie i dojrzewanie. Teraz, gdy chłopiec ma 3 lata, z przyjemnością widzi, jak siada mu na kolanach, kiedy ją pieści.
Było kilka przypadków, w których kot coś nie lubił i chociaż nie mieliśmy żadnych zadrapań ani ugryzień (jest to kot bardzo samokontrolujący), było kilka bliskich połączeń. To dało nam możliwość nauczenia chłopca o pazurach i zębach kotów oraz o tym, jak się chroni. Został raz (przypadkowo) dźgnięty pazurem, co zdawało się, że szybko przekonał go o konsekwencjach straszenia kota.
O 3 pytanie dnia zawsze brzmi „dlaczego?”, Więc wykorzystaj to na swoją korzyść. Dlaczego mamy zwierzęta? Dlaczego zwierzę tu mieszka? Dlaczego goni myszy (lub koty)? itp. itd. Usiądź z dzieckiem i obserwuj zwierzę po cichu, wyjaśnij, co robi i dlaczego. I +1 do drugiej odpowiedzi na wzór do naśladowania, jak właściwie obchodzić się ze zwierzęciem i dlaczego.
źródło
Złapałem mojego rocznego i dziesięciomiesięcznego syna, trzymając kij i już miałem uderzyć psa. Natychmiast zabrałem mu kij i powiedziałem mu, że to źle zrobić. W tym wieku mój syn już wie, co jest złe, więc w pewien sposób mogłem przekazać informacje. Staram się też pokazać mu, jak dbać o zwierzaka, ponieważ małe dzieci często naśladują to, co widziały u dorosłych. Kiedy zobaczy, że troszczę się o zwierzaka, powoli będzie sobie z nim radził.
źródło