Co robimy, gdy limity czasu nie są skuteczne?

Mamy trzyletniego malucha, a on po prostu zdaje sobie sprawę, że limity czasu to nic innego jak on siedzący w kącie przez kilka minut. Niedawno zaczął robić cały szereg złych działań (rzucanie ludźmi w ludzi, uderzanie w ludzi itp.), A kiedy go przyłapano, cieszy się szelmowskim uśmiechem, ponieważ wierzy, że wszystko, co mu się przydarzy, to przerwa.

Jak sprawić, by te rzeczy się trzymały? Lub, jeśli istnieje punkt, w którym tego nie robią, jaki jest ruch eskalacji? Wolałbym nie iść w kierunku klapsów (całkiem pewne, że pozwoli mu to po prostu myśleć, że uderzanie ludzi jest w porządku, a nie złe).

EDYCJA: Dzięki za wszystkie odpowiedzi. Widzę, że odpowiedzi różnią się znacznie w zależności od stylu rodzicielstwa, więc przyjrzymy się tym rzeczom. Nie mogę dać czeku, dopóki nie zobaczę, który z nich działa dla mojego syna, i nawet wtedy będzie to tylko dla mojego syna, a inne dziecko może zareagować inaczej.

EDYCJA 2: Wypróbowaliśmy wiele rzeczy z tych sugestii, ale jak dotąd wydaje się, że najskuteczniejszym pomysłem jest a) znalezienie określonego, określonego miejsca na przerwy (w tym przypadku, stojąc na subwooferze skierowanym w stronę rogu ) i b) walcząc z bitwami, aby nie przekroczyć limitu czasu. Nadal robi niegrzeczne rzeczy, głównie starając się zwrócić na siebie naszą uwagę, kiedy jesteśmy naprawdę zbyt wyczerpani, aby grać z nim pod koniec dnia, ale rozumie, że dostanie limit czasu i nie będzie z nim walczył. Zamiast tego wydaje się, że „mamusia i tata są zużyte, pomaluję sam” całkiem ładnie.

Wypróbowaliśmy wykresy z pomysłem na naklejki, ale to nie zadziałało, ponieważ okazało się, że nie jesteśmy konsekwentni. Bez naszej konsekwencji po prostu zignorował również tabelę. Stwierdziliśmy, że tak jest w przypadku większości pomysłów, że nasze własne niespójności prowadzą do tego, że pomysł nie działa. Tylko zwracając uwagę na wszystko, co zauważyliśmy.

Dziękuję wszystkim!

Nie wiem, co robisz, zwłaszcza na potrzeby jego przerw (czy on siedzi na krześle w kącie? Czy on stoi twarzą do rogu? Czy po prostu siedzi gdzieś na kanapie lub krześle?), Ale co znalazłem pracuje dla mojego syna: posadź go na stołku pośrodku pokoju i ignoruj ​​go przez kilka minut. Taboret jest zbyt wysoki, aby mógł zejść na dół, a on wciąż musi patrzeć, jak wszyscy robią rzeczy bez niego.

Inną opcją może być wysłanie go na chwilę do swojego pokoju. To oczywiście działa tylko wtedy, gdy nie ma żadnej rozrywki w swoim pokoju, ale pełna izolacja może być na tyle nieprzyjemna, że ​​dwa razy pomyśli o niewłaściwym zachowaniu.

To, co często robię, gdy mój syn źle się zachowuje (szczególnie gdy robi coś takiego, jak uderzanie lub coś innego wobec innej osoby), to siadanie na podłodze (zwykle kiedy mój syn to robi, jest na kanapie) z stanowczym „nie” . ” Zaskakuje go na tyle, że dostaje zdjęcie.

Doug przedstawia jeszcze jedną dobrą sugestię - zabranie czegoś. Jeśli zwykłe zabranie czegoś nie działa, może również działać, aby umieścić to w miejscu, w którym może to zobaczyć, ale nie może do niego dotrzeć, co eliminuje przypadek „poza zasięgiem wzroku, poza umysłem”.

Kluczem jest znalezienie czegoś, co uzna za nieprzyjemne i sprawienie, aby dowiedział się, że ta nieprzyjemna rzecz będzie się powtarzać, jeśli będzie się zachowywał w sposób, którego nie akceptujesz. Może to wymagać kreatywności, więc spójrz na rzeczy, które lubi robić lub których używa, i zabierz mu to. Może to zająć trochę czasu na obserwację, ale będzie to coś, co tylko ty możesz wymyślić.

Być może uśmiech oznacza, że ​​przyciąga uwagę, której szukał. Rzucanie ludźmi lub uderzanie ludzi wydaje się, że chce być zauważony. Moje 3,5 roku życia zareaguje, jeśli poczuje się wykluczony.

W takim przypadku masz dwie możliwości: odłóż głowę, zanim on zareaguje, lub ukaraj po tym, jak zareaguje.

Moja bardzo silna wola córka (obecnie 10) była bardziej niż szczęśliwa, gdy podniosła stawkę, jeśli chodzi o złe zachowanie, więc powiedziałbym, że lepiej być uważnym, aby zaczął działać i zaspokoić jego potrzebę uwagi. Być może wyjaśniając, że teraz nadszedł czas wujka Boba lub Sally na zabawę z czymkolwiek.

Będą chwile, kiedy kara nie zadziała, w którym to przypadku utrata cennej zabawki na jakiś czas może pomóc.

Próbujesz innych rzeczy. Ty eskalujesz. Nie pozwalasz mu wygrać. Jeśli nie nauczysz dziecka szanować autorytet, będzie on miał wyjątkowo trudne lata nastolatka i dorosłego.

** Zabierz rzeczy.
** Zamknij go w pokoju.
** Kara cielesna, jeśli masz taką skłonność.

W innej odpowiedzi poleciłem The Strong Willed Child autorstwa Dobsona . Polecam to również tutaj ... zmieniło to sposób, w jaki ja i moja żona się rodziliśmy.

Masz rację, że uderzenie go po prostu nauczy go, że jest to rozsądny sposób na rozwiązanie konfliktu.

Dzieci w zasadzie chcą się podobać i współpracować z nami (rodzicami / opiekunami) - czasami wyrażają się w mniej niż optymalny sposób. Oznacza to, że możesz z nim współpracować; on chce! Po prostu ma 3 lata i jeszcze się nie nauczył; to twoja praca i odpowiedzialność. :-) Bardzo podobała mi się książka „ Twoje kompetentne dziecko ”.

Dla naszego 3,5-latka używamy kombinacji limitów czasu (idź usiąść na kanapie, stań w sypialni, nie chcę się z tobą bawić) na szczególnie złe rzeczy, ale często to po prostu wyjaśnia, że ​​to nas zasmuca lub zdenerwowany i nie chcę się bawić, jeśli rzucasz przedmiotami / pchasz siostrę / zabierasz zabawkę po tym, jak ci powiedziałem, żebyś / cokolwiek.

Uprość to, ale wciąż wyjaśniaj, że nie chcesz X i to sprawia, że ​​jesteś zdenerwowany / nie możesz grać / - nie krzycz tylko „nie rzucaj legos!”

Zastanowiłbym się również, czy są inne rzeczy, które możesz robić inaczej (czy ogląda telewizję? W jakie gry gra? Jaka jest jego rutyna? Czy potrzebuje więcej / innej uwagi / aktywności / kierunku? Itd. Itp.).

Podstawowym problemem jest nałożenie kary. Chociaż w niektórych przypadkach kara jest konieczna, w długim okresie jest to strategia przegrana. Zmieniasz się w „złego faceta” za wymierzanie kary, a także wysyła sygnał, że robienie złych rzeczy jest w porządku, o ile nie zostanie złapany. Będą kłopoty, gdy tylko oderwiesz od niego oczy.

Drugi problem polega na tym, że jeśli musisz ukarać swoje dziecko, kara powinna być ściśle związana z przewinieniem. Jeśli to możliwe, „kara” powinna być naturalną konsekwencją jego zachowania. Na przykład, jeśli kogoś uderzy, poważnie porozmawiaj o tym, jak by to było zostać trafionym, a następnie poproś go, aby zapytał ofiarę, czy jest ranny, i przeprasza. Jeśli zrobi bałagan, poproś go, aby pomógł ci to wyczyścić, a także posprzątaj coś jeszcze. Jeśli rzuci zabawkę w niewłaściwy sposób, „odłożysz ją na przechowanie” - dla własnego dobra.

Limity czasu są jak warunki w więzieniu. Nie nauczy się niczego, rozwinie urazę wobec ciebie, a może nawet uzna, że ​​jego wina została zapłacona za jego czas. To, czego chcesz, to sprawienie, by zamiast tego służył społeczności. Cokolwiek popełnił źle, powinien jak najszybciej naprawić wszystko.

Po pierwsze, warto zastanowić się, dlaczego źle się zachowuje. Czy on jest niegrzeczny, aby dostać uwagę, czy uwaga jest negatywny lub pozytywny? Czy przechodzi jakieś trudne zmiany w życiu (przeprowadzka, rozwód, nowe rodzeństwo, utrata ukochanej osoby itp.), Trudności z przystosowaniem się do przedszkola itp.? Czy masz trudności z dzieleniem się swoimi uczuciami lub wyrażaniem siebie w inny sposób? Zrozumienie, dlaczego źle się zachowuje, może pomóc ci w dostosowaniu podejścia do pracy z podstawowymi przyczynami zachęcającymi do zachowania.

Oprócz tego możesz wybierać między nagradzaniem i zachęcaniem do dobrego zachowania i / lub karaniem niepożądanych zachowań . Nie ignoruj ​​dobrego zachowania, upewnij się, że został rozpoznany i nagrodzony za to. Jakie nagrody i uznanie zależy od ciebie. Mogą to być uściski, pocałunki i słowa afirmacji, może to być m & ms lub pyszna uczta, może to być zabawka lub naklejka na tablicy naklejek w celu zdobycia nagrody, która go ekscytuje. To, co motywuje jedno dziecko, różni się od tego, co motywuje inne. Chodzi o to, że jeśli zrobisz tak duże zamieszanie i zwrócisz uwagę na pozytywne zachowania, może zacząć zwracać uwagę, robiąc dobre rzeczy, zamiast zwracać uwagę na niegrzeczne rzeczy.

Jeśli chodzi o zniechęcanie do niegrzecznych zachowań, jeśli szuka uwagi przez bycie niegrzecznym, kara, która eliminuje uwagę, może być skutecznym wyborem i powinna być wykonywana w taki sposób, aby nie był nagradzany za uwagę za niewłaściwe zachowanie. Jeśli izolacja lub zignorowanie nie jest skuteczne (może być zbyt podobne do zwykłego czasu przerwy), można również wybrać utratę przywileju. Być może zamiast niego ulubiona zabawka wychodzi na czas. W wieku 3 lat jest jeszcze wystarczająco młody, więc konsekwencja prawdopodobnie musi być natychmiastowa, aby mógł powiązać się z zachowaniem i rezultatem, więc utrata pustyni lub nie pójście na plac zabaw później w ciągu dnia może nie być skuteczna.

Pamiętaj też, aby zachować jasność i spójność zasad. Daj mu wyraźnie wypowiedziane ostrzeżenie, że jeśli będzie kontynuował lub powtórzy określone złe zachowanie, x będzie konsekwencją, a następnie upewnij się, że postępujesz zgodnie z nim, aby wiedział, że masz na myśli to, co mówisz i że nie będziesz w stanie zgiąć się, by dopasować się do jego Wola. Nie zaszkodzi też zaproponować alternatywne dobre zachowanie. „Nie, nie bij tatusia, mocno go przytul!”

Pomocne może być również odgrywanie ról dobre zachowanie i złe zachowanie.

A może oficjalnie? Kiedy dziecko jest spokojne i masz trochę czasu sam na sam, porozmawiaj z nim o tym zachowaniu i zapytaj go, co o nim myśli, a kiedy dojdziesz do punktu, że zgadza się, że działanie nie jest dobrym wyborem.

Następnie poproś go, aby narysował tabelę, na której codziennie śledzisz przeciwne zachowanie. Możesz więc napisać: Nie rzucanie innymi rzeczami: poniedziałek: x, x, x wtorek xxx

Na koniec dnia, jeśli dojdzie do 5, 10 gwiazdek, dostanie to, co lubi, aktywność lub coś wyjątkowego. Zachęcam moje dzieci do robienia rzeczy właściwie, śledząc je przez kilka tygodni, a oni rozumieją. Następnie wycofuję go, aż będzie ponownie potrzebny.

Miałem dzieci, które reagują na czas i dzieci, które nie. Dla mnie zależy to od zachowania, ale ogólnie, co się z nim stanie pod koniec przerwy? Zmuszenie go do powiedzenia, że ​​jest mi przykro z powodu ... sprawia, że ​​zachowuje się i nie może wyjść z czasu (po 1 minucie na każdy rok życia), dopóki nie będzie gotowy, aby to powiedzieć. Miałem jedną córkę na czas przez 45 min. ponieważ odmówiła przeprosin. Ale ... jeśli czas nadal nie działa, moja inna sugestia pochodzi z książki Miłość i logika. W zależności od zachowania daj karę pasującą do przestępstwa. Na przykład:

Moja córka kłóciła się ze mną i dlatego zmęczyła mnie do opuszczenia podłogi, więc musiała to zrobić, kiedy odpoczywałem.

Moja córka uderzyła swojego brata, więc musi mu to wynagrodzić wykonując jeden z jego obowiązków.

Moja córka wskakuje na kanapę, a następnie musi ją wyczyścić, aby naprawić to, co zrobiła.

Moja córka odmówiła wykonania żądanej czynności, bardzo ją wykonuje, przeprasza i robi coś, czego nie lubi robić, aby pokazać, że umie słuchać.

Mam nadzieję że to pomogło.

Wydaje mi się, że nie obchodzi go, że jesteś zmęczony i nie masz energii, aby się z nim bawić, a on ma rację. Jeśli nie zwróci na ciebie uwagi, której chce i potrzebuje, będzie próbował, aż mu się uda. Naprawdę nie ma kary, która to naprawi. I naprawdę, jeśli musisz spędzać z nim czas na rozwiązywaniu problemów, możesz próbować zapobiegawczo radzić sobie z nim w pozytywny sposób, aby uniknąć problemów. Może to być tak proste, jak spędzić z nim dwadzieścia minut i pudełko kredek wieczorem.