Jak sprawić, by młody maluch chodził trzymając mnie za rękę?

Chłopczyk ma zaledwie 12 miesięcy, ale idzie naprawdę dobrze i woli chodzić. Kiedy jesteśmy w sklepie spożywczym lub gdzieś musimy przejść z punktu A do punktu B, czasami on nie chce iść tam, gdzie chcę iść. Jeśli spróbuję poprowadzić go za rękę, rzuca się na ziemię. Jeśli spróbuję go nieść, krzyczy i atakuje. Zazwyczaj albo pozwalam mu błąkać się po okolicy, jeśli pozwala na to sytuacja, albo noszę go krzyczącego przez sklep, ignorując jego kondycję, aż się zatrzyma. Ponieważ zazwyczaj nie mogę pozwolić, by był liderem, jakaś rada, jak sprawić, by szedł szczęśliwie u mojego boku? Czasami pozwala mu popchnąć wózek w sklepie. Czy to wymaga zbyt wiele od 12 miesiąca życia?

Jeśli absolutnie musisz trzymać go za rękę (jak przejście przez ulicę lub na parkingu). Daj mu wybór: „Czy chcesz trzymać mnie za rękę, czy być niesionym?”. Daje mu poczucie kontroli i determinacji, której szuka, ale daje ci spokój, że potrzebujesz bezpieczeństwa. Jeśli mówi ręce, ale nadal próbuje się uwolnić, traci wybór, a ty go nosisz lub zaprzęgasz do wózka.

Po dwunastu miesiącach kładziemy nasze na siedzeniu wózka - w rzeczywistości nawet do około 3 lub 4 lat, ponieważ tak naprawdę nie chcesz, aby maluchy wpadały na kupujących z ciężkimi torbami itp.

To powiedziawszy, kiedy chodziliśmy z nimi, mówiliśmy po prostu „trzymając się za ręce lub musimy cię nieść” i pozytywnie wzmacniając, co oznaczało, że dość wcześnie przyszli do nas, aby trzymać się za ręce bez pytania.

Bardzo dobrze jest zachęcać we wszystkich ruchliwych miejscach lub w pobliżu dróg, schodów itp.

Sposób, w jaki sobie z tym poradziliśmy, polega na tym, że nie dajemy mu wyboru w tej sprawie.

Jeśli się nam nie spieszy, pozwalamy mu chodzić trzymając go za rękę. Jeśli jednak zacznie zmierzać w kierunku, w którym nie chcemy / musimy iść, ograniczamy się do bardzo lekkich pociągnięć na jego dłoni, aby wskazać bez naciskania go, jeśli opiera się, w połączeniu z werbalną zachętą (np. Lekkie pociągnięcie lub dwa, podczas gdy mówimy „no dalej, musimy iść tą drogą… tutaj!” w pozytywnym i zachęcającym tonie). Czasami stoi tam przez minutę lub dwie, zanim pójdzie właściwą drogą. Czasami pójdzie w innym kierunku, na co pozwolimy, o ile jest to bezpieczne. Musi jednak cały czas trzymać nas za rękę.

Jeśli odciągnie swoją dłoń od naszej, znów bierzemy go za rękę. Jeśli nalega, aby wielokrotnie wyciągać rękę, po prostu go podnosimy, nic nie mówiąc.

Jeśli odmówi pójścia w kierunku, w którym chcemy, po prostu go podnieś, nic nie mówiąc.

Jeśli się spieszymy, albo go podnosimy, albo umieszczamy w wózku (w zależności od tego, co jest bardziej odpowiednie).

Myślę, że sztuczka polega na tym, aby upewnić się, że ma mnóstwo okazji do wędrowania we własnym tempie, w kierunkach, w których chce iść, bez robienia dużo czasu, kiedy trzeba iść gdzieś konkretnie i wybrać go w górę.

Musisz poinformować go, że ma 2 możliwości. Pierwszym wyborem jest trzymanie ręki. Drugi będzie zależał od sytuacji i twoich własnych uczuć, ale coś w stylu: usiądź w wozie; usiądź na niegrzecznym kroku; być niesionym (kopanie i krzyczenie!).

Jeśli dostaniesz napadu złości, musisz go zignorować, w przeciwnym razie będziesz zachęcać do zachowania. Dodatkowo możesz zaoferować, że kiedy się zachowa, dostanie coś (np. Słodycze?). Aby połączyć te dwa elementy, musisz złożyć ofertę tylko na początku, a następnie zignorować złe zachowanie. Musisz być silny, jeśli w miejscu publicznym!

Pozwól mu mieć swobodę wyboru, co robić, gdy gra - może mu się to szczególnie podobać, jeśli grasz z nim i podążasz za jego przykładem. W miejscu publicznym tak naprawdę nie jest to miejsce, w którym mógłby objąć prowadzenie.

Powodzenia!

W wieku 12 miesięcy, nawet jeśli jest on biegłym piechurem (z pewnością był to nasz syn), oczekiwanie, że zrozumie, że musi trzymać się za ręce i iść tam, gdzie się wybierasz, to trochę za dużo. Chcą poznawać świat i to, co ich fascynuje, są zbyt młodzi, aby zrozumieć, dokąd zmierzasz i dlaczego tak ważne jest, aby udać się tam bezpośrednio lub szybko, a nawet dotrzeć do tego miejsca. To, czy dziecko z przyjemnością będzie trzymać rękę i spacer, jest częściowo kwestią osobowości, a częściowo kwestią wieku. W wieku około 18 miesięcy mój syn zaczął bardziej współpracować w kwestii chodzenia za ręce podczas chodzenia niż w wieku 12 miesięcy. Inne osobowości mogą współpracować młodsi lub starsi. Ale nawet w wieku prawie 2 lat wciąż często muszę go podnosić i nosić (lub zapinać w wózku lub wózku), czasami kopiąc i krzycząc,

Równoważenie wolności i ukierunkowanych podróży jest jedyną rzeczą, którą znalazłem, która wydaje się zwiększać zdolność do współpracy w zakresie kierowanych części. Mają skłonność do eksploracji, a mając taką satysfakcję, łatwiej jest siedzieć spokojnie lub podążać za nimi bez wędrówki.

Przede wszystkim musisz poradzić sobie z napadami złości. Stanowią odrębną kwestię i należy się nimi zająć z siłą i odwagą. Istnieją dobre odpowiedzi na niektóre napady złości tutaj i tutaj i tutaj .

Jeśli chodzi o to, by dziecko trzymało cię za rękę, chodzi o zgodność . Sprawienie, by dziecko trzymało cię za rękę, nie różni się niczym od zmuszania dziecka do słuchania innych wskazówek od ciebie. Podaj polecenie i zastosuj konsekwencje, jeśli nie będą przestrzegane. Jest prosty w koncepcji, ale często bardzo trudny w praktyce.

To powiedziawszy, dostanę uprząż . W zatłoczonych miejscach trzymanie ręki nie jest wystarczająco dobre, ponieważ dziecku zbyt łatwo jest się wymknąć. Kiedy mój 19-latek był małym dzieckiem, korzystaliśmy z niego w parkach rozrywki, meczach baseballowych, spotkaniach wymiany i innych zatłoczonych miejscach. Spokój był bezcenny.

Weź serce, bądź silny i powodzenia!