Jestem graczem.
Lubię grać w gry wideo, które były częścią mojego życia, odkąd byłem dzieckiem.
Uważam, że granie w gry wideo wiąże się z wieloma potencjalnymi korzyściami. Chciałbym móc dzielić moje zainteresowanie grami z moim synem, gdy będzie wystarczająco duży.
Jednak technologia jest dużo teraz inaczej niż wtedy, gdy dorastałem, a ręczne technologia poczyniła gry wideo wszechobecny i bardzo dostępne.
Widzę wiele dzieci, w tym krewnych, którzy wydają się zbyt przywiązani do gier w bardzo młodym wieku, i martwię się, że mój syn będzie tak przywiązany do gier, że zaniedbuje inne zainteresowania. Nie jest to jednak jeszcze problem, ponieważ nie ma jeszcze 2 lat, a jego jedyną ekspozycją na gry wideo jest od czasu do czasu grać w Fruit Ninja lub Bowling na smartfonie (lubi to, ale bardzo szybko się nudzi).
Chcę podzielić się z nim swoją miłością do gier wideo, ale nie chcę, aby to spowodowało moje próby podzielenia się moją miłością do przyrody, geologii, archeologii, czytania itp., Gdy mój syn nie chciał tego położyć w dół na Nintendo DS (lub cokolwiek, co będzie wtedy z wyboru przenośnej platformy).
Martwię się, że znaczne ograniczenie dostępu do gier może przynieść odwrót; gdy dorastałem, moja matka próbowała ograniczyć czas mojej gry wideo, w wyniku czego grałem obsesyjnie w granicach czasu, w którym mi wolno. Innymi słowy, „nie możesz grać w więcej niż 5 godzin gier wideo w tygodniu” ma tendencję do „możesz grać w dokładnie 5 godzin gier w tygodniu, więc upewnij się, że wyciskasz z tego każdą rozrywkę czas możesz ”.
Jakie są strategie, które mogę zastosować, aby wprowadzić gry, ale także zaszczepić mojemu synowi zrównoważoną perspektywę, która zaowocuje różnymi rodzajami działań, zamiast koncentrować się wyłącznie na grach?
źródło
Odpowiedzi:
Główne informacje zwrotne, które mogę tutaj przedstawić, to modelowanie zachowania, które chcesz zobaczyć u swojego dziecka . Jeśli twoje dziecko bardzo często gra w gry wideo, zobaczy je jako akceptowalne zachowanie i spróbuje je skopiować. Uwaga - nawet jeśli nie grasz zbyt często w gry wideo, to to, co widzą i pamiętają, również robi wrażenie.
Gry wideo mogą być łatwiejsze do odebrania przez młodsze dzieci w porównaniu z innymi zajęciami - otrzymują natychmiastową zachętę dzięki dźwiękom i efektom wizualnym podczas gry, a dorośli często pozwalają im grać dłużej niż zwykle (dzieci są ciche i zachowywać się, więc dorośli pójdą sami).
Aby uzyskać równowagę między innymi czynnościami, zrób je i zaangażuj dziecko w swoje działania, a także zapewniaj ciągłą informację zwrotną, nawet jeśli nauka zajmuje się tym właściwie.
Łatwiej jest zaangażować ich w inne rzeczy, gdy są młodsi i bardziej wrażliwi - ta sama technika może zainteresować ich robieniem obowiązków domowych (nasza 3-letnia osoba uważa, że robienie potraw jest fajne, nawet jeśli nie jest jeszcze w tym szczególnie dobry) ).
źródło
Jestem także graczem. Mam dwóch synów, jeden to czterech, a drugi dwóch. Najstarszy zaczął grać w gry komputerowe, gdy miał dwa lata. Najmłodsi zaczynają się teraz uczyć gry. Jego brat go uczy.
Zamiast myśleć o grach wideo jako o czymś, co może hamować, użyj ich, aby wzbudzić zainteresowanie syna. Możesz to zrobić na różne sposoby:
Umiejętności czytania . Pomóż swojemu synowi nauczyć się rozpoznawać słownictwo związane z grami, takie jak „oszczędzaj, ładuj, opcje, misja”. To świetny budowniczy pewności siebie, a jest szansa, że będzie podekscytowany, że może samodzielnie poruszać się po menu.
Rozumienie ze słuchu . Porozmawiaj o słownictwie, którego bohaterowie używają w swoim dialogu, omów, jak rozwija się historia, i pomóż interpretować instrukcje słowne.
Udawaj, że grasz . Naszą zasadą jest, że nasz syn musi spędzić godzinę „poruszając ciałem” na każde pół godziny gry. Będzie odgrywał sceny z gry, biegał i walczył ze złymi ludźmi na podwórku, wymyślał historie w samochodzie, w których wykorzystują postacie z gry. (Jednym z moich ulubionych, które wymyślił mój syn, było to, że Obi-Wan i Annakin idą na przyjęcie urodzinowe, a Jango Fett rozbija imprezę, ale ukryli swoje miecze świetlne w torcie urodzinowym , więc pokonali złego faceta, ale wszędzie jest ciasto, więc muszą wylizać lukier z okien. Zabawne.)
Kreatywne myślenie . Myślę, że najważniejsze jest rozmawianie przez rozwiązywanie problemów. Mój syn jest szokująco dobry w analizowaniu scenariusza i wymyślaniu taktyki do walki ze złymi facetami lub rozwiązywania zagadek. Podczas gry spędzaliśmy dużo czasu na werbalizowaniu naszych strategii. Zaczął stosować logiczne myślenie do rzeczywistych sytuacji i szczerze sądzę, że dzieje się tak z powodu czasu, który spędziliśmy razem, rozmawiając o rozwiązywaniu problemów.
Inspiracja . Zrobiliśmy działo ziemniaczane, grając w Ratchet i Clank. Zrobiliśmy latawce jak latające skrzydła Clanka. Dowiedzieliśmy się o elektromagnesach, deskorolkach i plazmie oraz o tym, jak działają rakiety. Zbudowaliśmy katapultę i rozmawialiśmy o tym, jak działają dźwignie. Mieliśmy nawet długą dyskusję na temat promieniowania gamma. Możesz użyć gier, w które gra twój syn, jako punktu wyjścia do wprowadzenia ekscytujących rzeczy z życia, o których mógł nawet nie pomyśleć.
Krótko mówiąc, gry są fajne i możesz z nich korzystać na korzyść swojego dziecka. Baw się dobrze razem!
źródło
Mój syn ma pięć lat. Ponieważ nie jest jeszcze wystarczająco zaawansowany technicznie, aby grać sam, szczęśliwy efekt uboczny polega na tym, że gry wideo są czymś, co musi ze mną zrobić, jeśli w ogóle chce to zrobić. Ułatwia mi to być przykładem umiaru i dobrej sportowej rywalizacji. Chłopcy w jego wieku prawie zawsze wybierają dowolne zajęcia z tatą, a nawet same bardzo zabawne rzeczy, a ja w pełni wykorzystuję, póki mogę. Mam nadzieję, że te nawyki utrzymają się w latach nienawiści do taty.
źródło
Mając taką możliwość, dzieci będą grać w gry komputerowe przez cały dzień i zignorować wszystko, co dzieje się wokół nich. Oczywiście nie chcesz tego. Niektóre z poniższych mogą pomóc:
Ale gry są obecnie częścią życia. Jest OK, o ile nie robią tego zbyt wiele
źródło