Jestem pracującą mamą 15-miesięcznego dziecka. Mamy szczęście, że nasze babcie pomagają nam opiekować się dzieckiem, gdy ja i mój mąż jesteśmy w pracy.
Niedawno mieliśmy zamianę babci, jedna babcia wyjechała na 2 miesiące, a zamiast tego mamy w domu kolejną babcię. Mój syn bardzo tęsknił za swoją pierwszą babcią, była z nim od urodzenia, a to pierwszy raz, kiedy nie ma go przy nim tak długo. Nie chciał nawet zaakceptować swojej drugiej babci, odepchnął ją i biegł po domu, szukając swojej ulubionej.
Od tego czasu bardzo się do mnie przywiązał, chciał, żebym tylko go trzymał, nie chciał, abym był zbyt daleko od niego. zaczął odpychać tatę, jeśli tata próbował mi pomóc nieść naszego syna. Rozumiem, że szokiem dla dziecka jest utrata osoby, do której się przyzwyczaił, więc starałem się go pocieszyć, jak mogłem, spędzać z nim więcej czasu, przytulić go i przytulić. Przenieśliśmy jego łóżeczko w naszym pokoju, ponieważ czasami krzyczał w nocy.
Wszystko wydawało się poprawiać za 2 tygodnie: kiedy nie ma mnie w pobliżu, jest cicho ze swoją drugą babcią, lubi się z nią bawić, dobrze się odżywia, wszystko dobrze, chociaż nadal jest bardzo zaniepokojony i nie upadnie śpi, jeśli jest blisko.
Ale to się zaczęło: przez cały dzień będzie całkiem cicho z babcią, ale kiedy wrócę do domu, chętnie się ze mną spotka, a potem zacznie jęczeć i denerwować, będzie bardzo zirytowany, nie pozwoli mi jeść ani nawet myć ręce. Płakałby, gdy go trzymam, i płakałby jeszcze bardziej, gdybym go położył. Nic nie działa: rozprasza, inni bawią go, po prostu kładą go na podłodze i zostawiają. Może płakać dłużej niż 30 minut bez przerwy, a potem nie może przestać.
Zgubiłem się w domysłach, co to może być, czy to ja rozpieszczam go uwagą, kiedy płacze? Czy to tylko wieczorny krach, a jeśli tak, to dlaczego tak się nie stało? Co mam zrobić, aby to zatrzymać i mu pomóc?
Odpowiedzi:
Małe dzieci szybko przechodzą przez fazy i brzmi to tak, jakby był w środku fazy NIGDY NIE ZŁÓŻ MNIE. Wygląda na to, że płacze jako sposób na złagodzenie stresu - miał na myśli ciężki dzień, a kiedy w końcu wrócisz do domu, chce ci powiedzieć, jak ciężko było być małym dzieckiem przez cały dzień. (Myślę, że może dlatego płacze jeszcze bardziej, jeśli go odłożysz, ponieważ on chce po prostu narzekać, a potem czuje się porzucony, gdy nie będziesz słuchać.) Jeśli nie drzemie dobrze w ciągu dnia, może być zmęczonym, zanim wrócisz do domu, a to tylko sprawi, że wybuch emocjonalny będzie o wiele bardziej ekstremalny i trudniejszy do uspokojenia.
Jedną z rzeczy, która pomogła nam poradzić sobie z ekstremalnymi fazami przywiązania, było noszenie chusty lub plecaka, aby móc nosić dziecko, ale nadal mam wolne ręce i nie zużywam rąk. Nienawidzili także, gdy usiadłem, trzymając je, więc po prostu przywiązałem dziecko do pleców i zrobiłem obiad lub coś w tym stylu. Maluch czuje się pocieszony, gdy jest „trzymany” przez rodzica, a ja mogę „zwracać uwagę”, podczas gdy ja robię coś innego.
Powodzenia - wiem, że może być trudno, gdy twoje dziecko jest bezlitosne bez wyraźnego powodu!
źródło