Jak radzić sobie z małym dzieckiem, które budzi się w nocy z krzykiem?

Mamy 18-miesięczną dziewczynkę i przez ostatni tydzień budzi się w środku nocy (między 12:30 a 3 rano) i godzinami krzyczy / płacze / jęczy.

Wydaje się, że nic jej nie powstrzyma. Wciąż chwyta się za ręce i wierci się. Nie dzieje się to w ciągu dnia lub gdy budzi się rano; jest zawsze uśmiechnięta i bardzo szczęśliwa. Nie jestem pewien, czy ktoś to miał, czy nie? Chwytanie za ręce sprawia, że ​​myślimy, że boli ją, ale nie możemy powiedzieć ...

Chociaż mogą to być nocne lęki (zaburzenie snu, w którym osoba szybko budzi się ze snu w stanie przerażonym), istnieją różnice w przypadku twojej córki:

• Terrory nocne MOGĄ rozpocząć się już w 18 miesięcy, ale jest to bardzo rzadkie.
• Nocne lęki trwają zwykle 15-30 minut, a nie godziny.

Prawdopodobnie powinieneś zabrać córkę do lekarza na badanie. Do czasu spotkania prowadź dziennik wszystkich epizodów - o której godzinie poszła spać, o której godzinie się obudziła, jak długo nie spała oraz cokolwiek niezwykłego, co zauważysz (jak załamywanie rąk). Szczegółowe informacje pomogą lekarzowi znaleźć właściwą diagnozę i właściwe leczenie. Lekarze mogą poprosić cię o spędzenie z nią nocy w laboratorium snu, aby mogli sami się przekonać i dokonać właściwej oceny.

Nie odkładaj tego - oboje tracicie zbyt dużo snu!

Powiązane źródło: Medline Plus / National Institute of Health

Czy budzi się każdej nocy w tym samym przedziale czasowym, np. Między 10 a 10:30?

Jeśli tak jest, spróbuj ją obudzić, zanim zacznie płakać, np. O 9:50, i spędź trochę czasu przy słabym świetle, miękkim głosie i pozwól jej spać po pół godzinie. Działa to, jeśli dziewczyna ma koszmar. Mój siostrzeniec miał koszmary i to zadziałało!

Jeśli boli ją brzuch lub coś takiego, najlepiej skonsultować się z lekarzem.

Aby dać ci trochę wygody, moja najmłodsza córka miała dokładnie ten sam stan, w tym samym wieku. Chociaż epizody są bardzo niepokojące dla świadków, dziecko z nich wyrasta. Nasz lekarz powiedział, że prawdopodobnym stanem były nocne lęki. Chociaż witryna, do której odwołuje się @Mary, jest niespójna z tym, co opisujesz swojemu dziecku, w oparciu o osobiste doświadczenia, nadal jest najbardziej prawdopodobnym wyjaśnieniem.

Jedna anegdota z moich doświadczeń z moją córką, po wielu przypadkach, gdy krzyczała i drżała we śnie, gdy nie byliśmy w stanie obudzić jej na nic, w desperacji kładziemy ją pod zimny prysznic. Kiedy uderzyła ją zimna woda, zaczęła budzić się z wyrazem „co do diabła robisz”. Mówiąc do niej, nie przypominała sobie żadnego koszmaru, jednak nie była bardzo zadowolona z zimnego deszczu.

Po tym incydencie nigdy więcej nie próbowaliśmy obudzić jej z koszmarów, po prostu ją przytuliliśmy i uspokoiliśmy. Odcinki stopniowo zanikały i zniknęły całkowicie w ciągu około roku. Czasami nie było żadnych trwałych konsekwencji oprócz niektórych nieprzespanych nocy.

Moja córka przeżywała coś podobnego z koszmarami w wieku 24 miesięcy.

Odkryliśmy, że pomogło to uzyskać jaśniejsze światło nocne (to, które wcześniej mieliśmy dość przyciemnione), a teraz ma też pochodnię obok łóżka, z której może korzystać, gdy boi się, że coś jest w jej pokoju.

Istnieje termin „pogorszenie”, mam nadzieję, że go znasz. Każdy problem, który ona ma, ma czas pogarszania się 12.30 - 3 rano. Przez większość czasu jest to uduszenie, ale nie wygląda na to, by miała ten problem, ale jeśli się wierci lub podwaja, może to być spowodowane kolką. Mądrze byłoby mieć oko na nocniczkę i przejrzeć jej dietę, ale jeśli wszystko wydaje się w porządku, należy jak najszybciej skonsultować się z pediatrą.

Środek poprawy: spróbuj przytrzymać ją brzuchem opartym na ramieniu lub przyciśnij brzuch dłonią.

Jeśli masz więcej wątpliwości, które należy rozważyć, daj nam znać w komentarzu, bądź opisowy, jeśli to zrobisz.

Jeśli to tylko w nocy, wątpię, żeby miało to coś wspólnego z bólem fizjologicznym. Lub ma to związek z mechaniczną różnicą, taką jak leżenie przez długi czas, że kwas żołądkowy się gotuje.

Zakładając, że nie jest to fizjologiczne, chciałbym podzielić się z wami następującymi kwestiami.

Jeśli jeszcze tego nie zrobisz, może to pomóc, na pewno nie zaszkodzi:

Moment, w którym to się dzieje, ma kluczowe znaczenie dla zanotowania własnych uczuć, zwłaszcza gdy wchodzisz do pokoju. Dzieci nie mają jeszcze ugruntowanego wyczucia języka i dlatego są bardziej wrażliwe na emocje niż na to, co mówisz. Na przykład. Jeśli powiesz „uspokój się, moja droga, wszystko w porządku”. ale odczuwasz stres / pobudzenie lub jakąkolwiek emocję, która nie promieniuje komfortem, możesz nie być pomocny, a nawet go pogorszyć. Więc oprócz powiedzenia jej, że jest w porządku, pozwól jej również poczuć, że jest w porządku. Spraw, by poczuła, że ​​wszystko w porządku, przez co przechodzi, dając jej poczucie, że rozumiesz, ale daj jej wrażenie, że nie powinna się stresować. Ta ostatnia powinna sprawić, że poczuje, że może ci zaufać w tej sprawie, aby mogła spróbować odejść, ponieważ jesteś tam, gdy „coś pójdzie nie tak”. Kiedy pokażesz, że rozumiesz, nie może czuć się „źle” z powodu siebie. Negatywne autorefleksje, takie jak „jestem głupi” lub „nie jest dobrze, co robię” lub „rodzice mnie nie lubią, kiedy to robię”, należy unikać, pokazując, że rozumiesz.

Istotny:

Jest osobą indywidualną, rozwijającą się, i jej obowiązkiem jest przezwyciężenie tego. To kwestia zmian WEWNĘTRZNYCH. Dlatego nie polecam odwiedzania tak szybko „profesjonalisty”. Ponieważ może to dawać wrażenie, że coś jest z nią nie tak, należy to naprawić (zewnętrznie). Jeśli ten pomysł przeniknie jej umysł, to właśnie zbudowała mentalną blokadę i prawdopodobnie nie jest już w stanie sama rozwiązać problemu. W rzeczywistości nie ma nic złego (prawdopodobnie). Najprawdopodobniej jest to kwestia dorastania, a jej perspektywa musi być dostosowana do nowych rzeczy, do których jest zdolna (oglądanie świata, widzenie pewnych wzorców, odczuwanie pewnych emocji, a co nie).

Wierzcie i ufajcie, że jest w stanie rozwiązać ten problem samodzielnie. Daj jej przynajmniej zmianę, aby to zrobiła, wspierając ją.

Nasza córka ma to samo, w mniejszym stopniu, zdecydowanie nie jestem ekspertem, ale kilka rzeczy, które według mnie pogarszają sytuacje to:

1. Nasz maluch jest zbyt zmęczony lub spędzony, gdy idzie spać. Częstotliwość, z której zwykle budzi się i płacze, będzie wyższa, jeśli będzie zmęczona snem. Próbujemy zachęcić ją do pójścia do łóżka, zanim znajdzie się na etapie „zbyt zmęczonego”, spędzając czas na czytaniu / śpiewaniu z nią w łóżku około 30 minut przed snem.

2. Nadmiernie pobudzające umysłowo działania powodują, że ona również budzi się z płaczem. Po prostu zgaduję, że mogą to być żywe sny, których doświadcza w nocy z powodu zajęć w ciągu dnia. Zwykle niewiele mogę na to poradzić, ale okazuje się, że popołudniowa drzemka pomaga w pewnym stopniu zmniejszyć krawędź nocnego snu.

Jedna z moich córek przyjaciółka miała ten sam problem. Doktor powiedział im, aby położyli ją spać po 22:00, żeby spała.

Następnie odpraw rytuał przed snem. Światła powinny być przyciemnione. Możesz czytać historie i śpiewać piosenki. Może może mieć zabawkę do spania.

Medytacja pomaga. Możesz medytować i wyobrażać sobie, że codziennie śpi dobrze.