Dlaczego tryb „żarówki” zwykle polega na przytrzymaniu spustu migawki?

Dlaczego tryb Bulb zazwyczaj wymaga przytrzymania przycisku migawki, aby utrzymać migawkę otwartą? Wydaje się to bardzo niepraktyczne, biorąc pod uwagę, że aparat jest bardziej narażony na drgania podczas dotykania. Rozumiem, jak to miało sens w przypadku starych wkręcanych kabli zwalniających migawkę, ale czy istnieje jakiś praktyczny powód, dla którego został zachowany w nowoczesnych aparatach elektronicznych, które i tak nie mogą używać mechanicznego zwalniania kabla? A może to tylko kwestia historyczna?

Jakie jest pochodzenie (etymologia) terminu żarówka ?

Po prostu pytam o to z ciekawości. Wiem, że mój aparat ma inny tryb, w którym jedno naciśnięcie otwiera migawkę, a drugie ją zamyka.

W dawnych czasach wyzwalanie migawki było pneumatycznie uruchamiane z żarówki powietrznej . Ściskasz żarówkę tak długo, jak chcesz ekspozycji.

Z The Focal Encyclopedia of Photography :

Kiedy w latach 80. XIX wieku wprowadzono migawki obiektywu, jednym ze sposobów wyzwalania mechanizmu było ściśnięcie gumowej żarówki połączonej długą gumową rurką z małym tłokiem. Jedną z opcji ekspozycji był czas trwania, zwany chwilowym. Druga ekspozycja utrzymywała otwartą migawkę, dopóki żarówka była ściśnięta i dlatego była znana jako ekspozycja „żarówka”.

Wyglądało to mniej więcej tak:

I tak dochodzimy do współczesnego świata, a nazwa utknęła. Istnieją inne mechanizmy ekspozycji żarówki, które nie oznaczają ściskania czegoś. Osobiście lubię mechaniczne zwolnienia kabli, które wyglądają jak:

Chociaż kiedy tracisz gwintowane zwolnienie jako sposób na przytrzymanie go, potrzebujesz innego podejścia, aby wykonać czas ekspozycji. Możesz przytrzymać przycisk (tak jak wcześniej działał - wystarczyło zwolnienie kabla).

Przytrzymanie spustu migawki jest najpewniejszym sposobem, aby powiedzieć aparatowi, jak długo należy robić ekspozycję. Działa dobrze od pierwszych dni w migawkach obiektywów aż do stosunkowo niedawna, ponieważ wszystko jest teraz elektroniczne lub bezprzewodowe (choć gdy ich brakuje, nadal można je używać).

Teraz możesz znaleźć elektroniczne. Na przykład:

Dzięki tej wersji możesz ją przytrzymać lub popchnąć pokrywę, aby ją zablokować. Canon (przez pewien czas nie jestem pewien, czy nadal tak jest) może skorzystać z pilota zdalnego sterowania, w którym można zrobić własny sposób na „przytrzymanie” na czas ekspozycji.

Wersje bezprzewodowe, takie jak ML-L3, zwykle używają podwójnego naciśnięcia (przytrzymanie przycisku ma zbyt dużą możliwość wystąpienia błędu w przypadku utraty sygnału):

Gdy pilot zdalnego sterowania ML-L3 jest używany w trybie M, użytkownicy mogą wybrać „- -” jako czas otwarcia migawki. Przy tym ustawieniu migawka otwiera się po naciśnięciu spustu migawki na pilocie ML-L3 (2 sekundy po naciśnięciu przycisku w trybie opóźnionego pilota) i pozostaje otwarta do momentu naciśnięcia spustu migawki na pilocie a drugi raz (maksymalny czas ekspozycji wynosi 30 minut).

Wracając do świata wielkoformatowego, możesz zobaczyć ustawienie „B” (dolna część pierścienia około godziny 8) na starych okiennicach, takich jak Copal Press No. 1:

Nowocześniejsza migawka Copal ma zarówno ustawienie „B”, jak i „T”:

Ustawienie „B” dotyczy żarówki, która działa tak samo, jak wszystkie inne ekspozycje żarówki. Czas otwarcia migawki „T” to „czas”, który wykorzystuje dwa naciśnięcia zwalniacza - jedno do otwarcia, drugie do zamknięcia. Podobnie jak dzisiaj bezprzewodowe piloty.

Mam problem ze znalezieniem kiedy „T” było standardowe ustawienie na dużych bram format kamery stała się standardowe ustawienie (uwaga: zdjęcia okiennice prasowych rzadko miał ustawienie na „T”), choć znalazłem zdjęcia raczej starych okiennic , które mają ustawienie „T”. Jedną z teorii początków ustawienia „T” jest to, że jeśli masz wąż, który ma w nim trochę wycieku, z czasem uwolnienie rozpocznie się samo. Przy ustawieniu „T” możesz ścisnąć jeden raz, zwolnić (puścić ciśnienie z powrotem do systemu), ponownie ścisnąć. Nie mam nic na poparcie, poza starymi historiami gawędzącymi z emerytowanymi fotografami.

Ponieważ zawsze tak działało. Biorąc pod uwagę, że tryb ten służył głównie do fotografowania długotrwałego, kilka drgań na każdym końcu ekspozycji nie byłoby zauważalnych.

Słowo pochodzi z dnia, kiedy żaluzje były obsługiwane przez ściskanie gumowej żarówki - migawka jest otwarta tak długo, jak długo ściskasz. Kolejny termin „ponieważ zawsze tak było”. Zobacz także „odłóż słuchawkę”.

Jeśli twoje ręce nie są szczególnie drżące, możesz faktycznie rzucić mniej drgań aparatu po przytrzymaniu migawki niż przez zwolnienie i ponowne naciśnięcie.

Zasadniczo, z metodą przytrzymującą, możliwe źródła drgań aparatu to:

1. dwa małe uderzenia po nieznacznym przesunięciu palca w celu naciśnięcia i zwolnienia przycisku migawki,
2. ruch lustra kamery i mechanizmów migawki (częściowo pochłonięty przez dłonie),
3. wszelkie możliwe wstrząsy wiatru (również stabilizowane rękami), oraz
4. drżenie rąk, gdy trzymasz migawkę.

Jeśli zamiast tego naciśniesz dwukrotnie migawkę, raz, aby rozpocząć, i raz, aby zatrzymać ekspozycję i uwolnić ręce z aparatu pomiędzy, otrzymasz:

1. cztery małe nierówności po naciśnięciu i zwolnieniu spustu migawki,
2. dwa znacznie większe uderzenia po zwolnieniu i złapaniu aparatu, oraz
3. ruch lustra / migawki aparatu i drgania wiatru (nie pochłaniane przez dłonie).

W efekcie, jeśli twoje ręce trzęsą się wystarczająco, trzymając aparat, aby to źródło drgań zdominowało inne, lepiej puść aparat. I odwrotnie, jeśli twoje dłonie są dość stabilne, lepiej nie puszczać korpusu aparatu, nawet gdybyś mógł (ponieważ wymagałoby to znacznie większego ruchu ręki niż tylko delikatne naciśnięcie przycisku migawki), a jeśli tak, to nieznacznie lepiej przytrzymać przycisk niż nacisnąć go dwa razy (dwa ruchy palcami w porównaniu do czterech).

To powiedziawszy, jestem całkiem pewien, że nie jest to główny powód, dla którego tryb żarówki tradycyjnie działa tak, jak działa (choć z pewnością może przyczynić się do jego trwałości). Przeciwnie, jak zauważają inne odpowiedzi, prawie na pewno jest to tylko historyczny wypadek.

W każdym razie powyższe zakłada, że ​​faktycznie używasz spustu migawki na ciele. Jeśli użyjesz przyzwoitego zdalnego spustu migawki, obie metody staną się prawie dokładnie równoważne, jeśli chodzi o drgania aparatu.

„Żarówki” lampy błyskowej zajmują odmierzoną ilość czasu, aby osiągnąć swój szczytowy blask, podczas gdy błysk elektroniczny jest praktycznie natychmiastowy. Tryb żarówki to „opóźnienie” pozwalające na opóźnienie żarówki. Spróbuj zrobić zdjęcie z lampą błyskową, gdy nie jesteś w trybie B, a zobaczysz wyniki.

Możesz postawić aparat na przyczepności, przejść do trybu żarówki i przejść z elektroniczną lampą błyskową i „wypełnić lampą” bardzo duży obszar.