Czy powinienem spróbować rodzica na odległość, czy też wyrządzę więcej szkody niż pożytku?

Mój były partner na odległość i ja mam 4-letniego syna i staramy się dowiedzieć, co robić po zerwaniu.

Trochę historii, zawsze byliśmy daleko (różne kraje) i byliśmy bardzo aktywni. SPRÓBOWAŁEM bycie tam do pewnego stopnia (wiele rozmów na telefon, wycieczki, aby je zobaczyć itp.), Ale tak naprawdę nie jesteśmy tak związani, jak powinien być ojciec i syn.

Nie jestem dobrym tatą, nie sądzę. Staram się jak najlepiej, ale rodzicielstwo nie przychodzi mi naturalnie i nie uważam tego za szczególnie satysfakcjonujące. Ja też nie byłem wystarczająco fizyczny, żeby być w tym „lepszym”.

W tym momencie prawie będę się tylko zachowywał, żeby zrobić dobrą rzecz, ale nie chcę wyrządzać więcej szkody niż pożytku. Nie szukam tutaj osądów mojej postaci i wiele z niej pomijam. Jestem całkowicie zainteresowany tym, co jest najlepsze dla mojego syna w tych ramach.

Czy ktoś ma doświadczenie w psychologii dziecięcej, a nawet osobiste doświadczenie z czymś takim? Czy lepiej jest dla dziecka mieć niezbyt dobrego tatę na duże odległości, czy też lepiej jest całkowicie odejść, aby rola „postaci ojca” mogła zostać wypełniona przez kogoś innego? Czy istnieje jakieś pole środkowe?

Nie sądzę, żebyś mógł „rodzić” w sensie dyscypliny i silnego przewodnictwa. Ale możesz być w jego życiu. Moja matka miała boga-córkę na innym kontynencie. Od czasu gdy córka-córka była małym dzieckiem, moja matka pisała do niej regularnie. Zawsze pamiętała urodziny i Boże Narodzenie. Prawdopodobnie odwiedzała ją tylko kilka razy, gdy dziewczynka dorastała, ale miała wpływ na jej życie. Boska córka z pewnością wiedziała, że ​​to osoba, która się o nią troszczyła i ma znaczenie. Wciąż istnieje więź (córka-córka w wieku 30 lat).

Możesz zrobić coś takiego i jestem pewien, że to będzie skuteczne. Pisanie jest dobre, ponieważ nie stawia dziecka w miejscu na odpowiedź. Liczy się wierność i wytrwałość - nie mając do powiedzenia wielu rzeczy.

Kiedy twój syn jest starszy, może chcieć odwiedzić z tobą i wiedziałby, że jesteś kimś, do kogo może się zwrócić - że istnieje związek, który ma znaczenie dla was obojga. Nadejdzie czas, kiedy będzie chciał poznać drugą połowę swojego pochodzenia i będzie wiedział, że może się skontaktować, jeśli zawsze będzie komunikacja.

To nie będzie to samo, co „tata na miejscu”, ale będzie wyjątkowy na swój sposób.

Nie mam tutaj żadnego doświadczenia ani doświadczenia, jestem tylko facetem z kilkorgiem dzieci, w tym 3-letnim synem. Ale powiedziałbym, że powinieneś się tam zatrzymać.

Jesteś częścią swojego syna, a gdy dorośnie, prawdopodobnie zaczniesz widzieć w nim więcej siebie. Prawdopodobnie będzie miał reakcje i zachowania i będzie robił rzeczy, które przypominają ci siebie. Masz wyjątkowe kwalifikacje, aby pomóc temu dziecku przetrwać na świecie. Dopóki nie spojrzysz na siebie i nie zobaczysz sposobów, w których jesteś obelżywy wobec swojego syna, nie sądzę, że możesz wyrządzić więcej szkody niż pożytku.

Nie ma dokładnej właściwej relacji między rodzicem a dzieckiem, a bycie częścią życia synów nie uniemożliwia innym dorosłym ani „ojcowskim postaciom” bycia tam również dla niego.

Kiedy twoje dziecko się starzeje, prawdopodobnie zauważysz, że możesz zbudować więcej relacji, nawet jeśli bardziej przypomina to przyjaciela niż tradycyjnego ojca / syna. Cztery lata jest wciąż bardzo młody, aby budować prawdziwą bliskość na odległość, a wraz z wiekiem jego matka będzie mniej zaangażowana w koordynację, co może pomóc.

Twoje dziecko będzie miało tylko jednego ojca. To jest fakt. To, że może rozwinąć relacje z innymi mężczyznami w swoim życiu - ojczymem, wujkami, nauczycielami i trenerami - jest bardzo prawdopodobne, że życie będzie długie i pełne nieopisanych sytuacji i scenariuszy. Te inne relacje mogą mieć większy wpływ na jego życie, ALE zawsze będziesz jego ojcem narodzin. Nie lekceważ potęgi swojej roli w jego życiu, nawet jeśli zdecydujesz, że nie będziesz odgrywać roli jednego z jego rodziców.

Moje słowa mogą nie mieć mocy innych, więc skieruję cię do postu Drogi Cukru (który teraz wiemy, że jest Cheryl Strayed): http://therumpus.net/2010/08/dear-sugar-the -rumpus-advice-column-47-the-reckoning /

Następnie bardzo polecam tę książkę: https://www.amazon.com/Moms-House-Dads-Making-homes/dp/0684830787

Ta książka bardzo mi pomogła, kiedy się rozwiedłam, a moim największym zabraniem był język, którego używam do opisania mnie, tata mojej córki itp., Który ma duży wpływ. Rzadko - prawie nigdy - nie opisuję taty mojej córki jako „mojej byłej”. Nie jest i wcale nie był. Nie jest już moim mężem, ale stałym związkiem z nim jest to, że jest tatą mojej ukochanej córki, więc tak go nazywam. „Joe's Mom” zamiast „my ex”. Jest subtelny, ale bardzo, bardzo silny.

Na koniec polecam sprawdzenie materiału dostępnego od Gordona Neufelda, który jest niesamowitym psychologiem rozwojowym, który ma bogactwo materiałów, które pomogą Ci ZOSTAĆ niesamowitym rodzicem. Mówisz, że nie jesteś pewien, co robić, jak wychowywać. Martwisz się, że możesz być wartościowy. Fakt, że tutaj zamieściłeś, sugeruje, że jesteś poszukiwaczem, chętnym do nauki. Nie pożałujesz ani chwili spędzonej na nurkowaniu w materiale z instytutu Neufeld. Nie potrafię powiedzieć, jak bardzo ta informacja wpłynęła na moje rodzicielstwo i, co może najbardziej zaskakujące, doprowadziła mnie do tego, że stałem się lepszym, bogatszym człowiekiem.

https://neufeldinstitute.org/

https://neufeldinstitute.org/staying-close-separation-and-divorce/

Zakończę moją radą. Próbuj dalej, pozostań w życiu syna. Niezależnie od tego, czy mieszkasz w tym samym mieście, czy na całym świecie, tak czy inaczej, musisz ciężko pracować, aby pozostać przywiązanym. Jest to możliwe, zwłaszcza jeśli chcesz poznać psychologię i neurologiczne podstawy rozwoju dziecka. Następnie możesz skierować swoją energię, aby skupić się na podejściach, które będą działać w twojej sytuacji. Nagrody są ogromne, a stawki nie mogą być wyższe.

Życzę ci wszystkiego najlepszego w podróży dla rodziców. :-)

Trudno powiedzieć, nie wiedząc więcej o tobie jako osobie, oczywiście, ale mam wrażenie, że masz motywację do robienia tego, co słuszne - nie prosiłbyś inaczej. Pod pewnymi względami miałem podobne doświadczenia: moja żona i ja rozwiedliśmy się, gdy nasze dzieci były małe, zaraz po tym, jak skoczyliśmy, aby przeprowadzić się do Anglii - potem szybko wróciła do Danii. To było 20 lat temu, więc od tego czasu jestem zdalnym rodzicem. Próbowałem zobaczyć moje dzieci tak często, jak to możliwe (co nie było tak wiele) i zadzwoniłem, użyłem e-maila, skype, wechat i czegokolwiek innego. Nie było idealne, ale jakoś to ja, moje dzieci czują, że „zawsze był dla nich”; prawdę mówiąc, częścią wyjaśnienia jest to, że nie ponosimy codziennej odpowiedzialności i stresu, który się z tym wiąże,

Myślę więc, że z pewnością można zapewnić coś, co jest cenne dla swoich dzieci, nawet jeśli jesteś fizycznie daleko. Szczególnie nastolatki potrzebują kogoś, kto potrafi słuchać bez osądzania moralnego i który może udzielać konstruktywnych rad z szacunkiem; jako przykład: moja córka zadłużyła się i nie mogła znaleźć wyjścia. Mógłbym jej to wypłacić i zostawić kilka gryzących uwag na temat jej głupoty / nieodpowiedzialności itp., Ale myślę, że poradziłem sobie z tym lepiej: rozmawiałem z nią o tym, jak to się stało i jak tego uniknąć w przyszłość bez osądzania (już czuła, że ​​to głupia sytuacja); potem udzieliłem jej porady na temat sposobu obsługi długu, kontaktując się z wierzycielami w celu uzgodnienia planów płatności itp. (Zadziałało BTW, teraz jest wolna od długów).

Mówisz, że nie czujesz się dobrym rodzicem - cóż, kto to jest? Wszyscy jesteśmy amatorami na początku i możemy tylko dać z siebie wszystko. Dobry rodzic to ktoś, kto pomaga swoim dzieciom dorosnąć, by być dobrze funkcjonującymi dorosłymi, a ja natknąłem się na rodziców, którzy duszą swoje dzieci, nadmiernie „opiekując się nimi” i zawsze „poświęcając wszystko” dla swoich dzieci - i nie mogą dowiedzieć się, dlaczego ich dzieci stają się niepewne i nieszczęśliwe. Dobrzy rodzice pozwalają swoim dzieciom żyć własnym życiem - w końcu będą musieli, pewnego dnia! - a potem stańcie gotowi z metaforycznym gipsem i uściskiem, kiedy skrobią kolano.

Jadę tu anon, bo to jest coś osobistego, ale wydaje się, że byłem w butach twojego syna jakieś 20 lat temu.

Mój ojciec odwiedzał mnie tylko w moje urodziny na czas imprezy. Odkąd zaczął to robić, najwyraźniej rozwijałem wahania nastroju. Z histerycznego śmiechu przeszedłem z płaczu na wściekłość i wróciłem w kilka sekund bez widocznego powodu. Moja mama powiedziała również mojej nauczycielce, że często znajdowała mnie płaczącego w jakimś rogu szkoły.

Zabrała mnie do psychologa i po kilku sesjach wyjaśniła mojej mamie, że za każdym razem, gdy robił to mój ojciec, było to jak spotkanie z nim po raz pierwszy, a następnie umieranie go w ciągu kilku godzin tego samego dnia każdego roku. Nie jestem pewien, czy to zrobił, ale jeśli zdarzyłby się przegapić, jestem pewien, że rozczarowanie również odbije się na mnie emocjonalnie. Prawdopodobnie czekałem na niego przez cały rok. W każdym razie moja mama zadzwoniła do niego i powiedziała mu, żeby zdecydował się zostać i mieszkać razem lub zniknąć z mojego życia. Postanowił zniknąć.

Szybki skok do teraz, nie mogę powiedzieć z całą pewnością, jak to konkretnie wpłynęło mnie. Stało się wiele innych rzeczy. Od tego czasu wiele trudów, rzeczy, od których próbowała mnie cholernie chronić, ale nie zawsze.

Wychowałem się w bardzo, bardzo bliskich relacjach z moją mamą i zawsze rozumiałem, że ma role zarówno matki, jak i ojca. Gdy dorastałem i widziałem ojców, zdałem sobie sprawę, że nie była tym samym, co prawdziwa umowa, ale nadal ją kochałem za to, że dawała z siebie wszystko.

Ludzie pytali mnie, czy nie chciałbym ponownie spotkać się z ojcem, a ja odmówiłem. Mój ojciec jest dla mnie obcy. Jedyną różnicą w stosunku do prawdziwego nieznajomego może być ta niewielka skłonność, by uderzyć go w twarz, ale wiem, że byłby za stary, żeby to znieść, gdyby nadal żył. Moja mama też by mnie nie chciała.

Nadal trzymam Nintendo 64, który mi kiedyś dał, więc może trochę mnie to obchodzi. To była pierwsza (jedyna?) Rzecz, jaką mi kiedykolwiek dał.

Podsumowując: bądź ojcem albo nie bądź. Nie ma środkowego pola.

EDYCJA: W odpowiedzi na komentarze chcę podzielić się moim uzasadnieniem w tej sprawie z odrębnego punktu widzenia.

Ojciec (rodzic) jest w zasadzie wzorem do naśladowania, na którym możesz polegać. Dziecko to ignoranckie, bezbronne stworzenie, które potrzebuje kogoś, na kim mógłby polegać. Im młodsze dziecko, tym bardziej jest to prawdą. Dziecko musi wiedzieć, że może liczyć na rodzica. Kiedy pojawiają się kłopoty, dziecko musi wiedzieć, że spośród wszystkich ludzi na świecie, przynajmniej może liczyć na to, że jego rodzice zawsze będą w nim przebywać, wyjątki są nadzwyczajne lub konieczne dla dobra dziecka.

Co to jest rodzic, który czasami tam jest? Myślę, że może jest przyjacielem. Interesujący przyjaciel, który dzieli twoje geny. Krewny?

Może uda ci się nawiązać taki związek. Naprawdę nie wiem. Nie jestem już dzieckiem, więc coraz trudniej jest myśleć jak dziecko. Jednak zaobserwowałem, że przywiązanie rodzic-dziecko jest bardzo realne. Niedawno moja kuzynka była całkowicie przekonana, że ​​jej rodzice ją porzucili, ponieważ obudziła się w samochodzie, a ich nie było. Nie było ich przez minutę, kiedy niosły artykuły spożywcze do domu. Dla niej nie ma nikogo ważniejszego na całym świecie niż jej rodzice. Czasami mogła brać je za pewnik, ale one nigdy nie przestają być tak ważne.

Naprawdę ciężko jest mi postawić się na nogi, bo po prostu wziąłbym na siebie odpowiedzialność. Gdyby warunki były takie, że nie mogłem wejść all-in, przypuszczam, że zrobiłbym tyle, ile mogłem. Wsparcie to nadal wsparcie (to nie tylko pieniądze, btw), nawet jeśli jest mniejsze niż oczekiwano.

Myślę, że ważne jest uniknięcie nieudanych oczekiwań. Wyjaśnij dziecku, że nie może na tobie polegać, tak jak inne dzieci z ojcami. Obserwuj, czy twoja ograniczona obecność wpływa na niego negatywnie, i odejdź, jeśli tak jest. Naprawdę chciałbym, żebyś został, aby wypełnić to przywiązanie, ale cokolwiek. Jeśli tak się stanie, mam nadzieję, że przynajmniej utrzymasz kontakt z jego mamą, aby udzielić wsparcia, jakiego jesteś w stanie / chcesz udzielić w razie potrzeby. Bycie samotnym rodzicem jest bardzo , bardzo trudne, bardzo trudne.

Myślę, że odpowiedź jest Placydii daje dobry zarys tego, co może zrobić jako dalekobieżnego rodzica. Dam ci radę, czego nie powinieneś robić: możesz być dobrym rodzicem na odległość, jeśli nie obciążysz swoich związków .

Tak szybko, jak to możliwe, omów następujące kwestie z drugim rodzicem i, zgodnie z ich najlepszym zrozumieniem, z dzieckiem:

• Czy dobrze się czujesz, gdy drugi partner rozwija romantyczne uczucia i poślubia innych ludzi?

• Czy zamierzasz zapewnić dziecku pieniądze i prezenty? Czy twoje prezenty będą ich używać, łamać i wyrzucać, czy też nałożysz na nie warunki?

• W moim kraju bycie rodzicem oznacza, że ​​drugi rodzic potrzebuje twojej pisemnej zgody na podróż z dzieckiem na arenie międzynarodowej, sprzedawanie i kupowanie mieszkania tam, gdzie mieszka dziecko, zgadzanie się na interwencje medyczne. Jeśli zamierzasz być rodzicem na odległość, czy chcesz podpisać długoterminowy list upoważniający, aby drugi rodzic mógł rozwiązać te problemy samodzielnie i niezwłocznie?

• Czy zamierzasz żądać czegoś od dziecka, teraz czy później? Byłem świadkiem dużej liczby rodziców na odległość wśród rodziców moich rówieśników, a jedną z rzeczy, które zrobili źle, było wymaganie, aby dzieci przestrzegały ich rozkazów: spotykanie się z nimi, gdy rodzice chcieli, postępując zgodnie z ich radami, opowiadając im o życiu codziennym nawet jeśli dziecko nie chce. Nie jest z natury błędem oczekiwać tego od dziecka, ale proszę omówić, czego możesz się spodziewać i co dziecko jest w stanie zapewnić.

Cokolwiek zgodzisz się z drugim rodzicem i dzieckiem, zapisz je (pamięć jest krucha i ciągliwa) i trzymaj się tego. Najlepszym przykładem, jaki możesz podać swojemu dziecku, jest wypełnianie obietnic.

Musiałem podjąć tę samą decyzję, co teraz. Jedyna różnica polega na tym, że była w Kalifornii, a ja w Nowym Jorku.

Oboje byliśmy w Marynarce Wojennej, pobraliśmy się, była w ciąży z bliźniakami, podczas gdy ja byłem we flocie i często wyjeżdżałem na morze, więc nie byłem tam na żadnych ultradźwiękach ani przed porodem. Czułem również, że nie było więzi.

Byłem tam przy porodzie i tam przez pierwsze 3 miesiące ich życia, potem przez morze 5 miesięcy wstecz przez kolejne 4 miesiące, a potem z powrotem na morze przez 4 miesiące. Trwało to do 2 roku życia, a liczba osób przebywających na morzu wpłynęła nie tylko na relacje z moją żoną, ale także z dziećmi.

Zacząłem zauważać, że powitali mnie tak samo, jak powitali mojego brata, wiedzieli, że jestem ich ojcem, ale nie mieli pojęcia, kim był tata.

Ja i żona rozstaliśmy się wkrótce po ich 3 urodzinach, do tego czasu mieszkałem w Kalifornii kilka przecznic dalej, byłem tam przez większość okazji, w następnym roku, a potem dostałem doskonałą pracę w Nowym Jorku.

Z biegiem lat rozmowy stawały się coraz krótsze, rozmowy Skype zamieniały się w telefony, około 13 lat otrzymywały własne telefony i czasami nie odbierały.

Nie zamierzam kłamać, nawet jeśli nie mam tej więzi lub naprawdę ich nie znam, słysząc, jak rozmawiają o nowym tatusiu, było ciężko, było naprawdę ciężko, ale ty podejmujesz decyzję.

To było 20 lat temu, jeśli chcesz wiedzieć, czy tego żałuję ... tak

Czy lepiej jest dla dziecka mieć niezbyt dobrego tatę na duże odległości, czy też lepiej jest całkowicie odejść, aby rola „postaci ojca” mogła zostać wypełniona przez kogoś innego?

Szczerze mówiąc, z mojego doświadczenia, a także opinii, terminy takie jak „postać ojca” są przeceniane. Dzieci, jak mówią, są prawie jak prawdziwi ludzie (tylko mniejsze ...), a zatem są dość elastyczne. Mogą dorastać całkiem dobrze przy opiece nad nimi prawie każdej kombinacji dorosłych. Tak, niektóre okoliczności mogą uczynić ich bardziej szczęśliwymi niż inne, ale ostateczny wynik jest strasznie trudny do powiedzenia z góry. Z pewnością wiele dzieciństwa popełniło błąd, mimo że oboje mieli tam rodziców przez cały czas.

Czy istnieje jakieś pole środkowe?

Tak. Po prostu bądź tym, kim jesteś. I tak nie możesz się zmienić, nie w sposób, w jaki czułoby się dziecko. Twoje dziecko nie będzie obchodzić, jak źle myślisz o sobie. Zaufaj mi, prosty fakt, że jesteś tak samoświadomy, aby zadać pytanie tutaj, sprawia, że ​​jesteś 1000 razy lepszy niż niektórzy inni rodzice, których spotkałem wcześniej. Jest bardzo mało prawdopodobne, aby uderzać, znęcać się, tyranizować, wywierać presję, krzyczeć na dziecko lub odmawiać mu z jednego powodu; te rzeczy niszczą dzieci.

W twoim przypadku postaram się pozostać trochę na zdjęciu. Jeśli to nie zadziała, to nie. Jeśli to się uda, świetnie. Prawie zauważysz, czego potrzebuje twój syn, jeśli będziesz z nim współdziałać, nawet jeśli tylko rzadko. Czy wydaje się szczęśliwy, jeśli rozmawia z tobą? Czy on się ciebie boi? Czy on jest obojętny? Tego rodzaju opinii szukasz.

Najważniejszą rzeczą dla ciebie powinno być unikanie wszystkiego, co może zepsuć trwałe relacje z dzieckiem. Jedną z rzeczy, które będą bardzo kwaśne, jest to, że jak tylko poznasz swojego byłego, zaczniesz walczyć. Więc dojdź do porozumienia ze swoją byłą (jeśli jeszcze tego nie masz) i upewnij się, że masz ją po swojej stronie.

Oczywiście będziesz musiał być ze sobą szczery, nie będziesz miał bezpośredniego wpływu na jego życie. Nadal jesteście ze sobą spokrewnieni, a zaprzeczanie temu byłoby nieuczciwe. Inni ludzie będą z nim. Spróbuj sie zrelaksować.

W obliczu podobnego wyboru postanowiłem zostać. Dokonałeś wyboru, który zadziałał na twoją okoliczność. Zdecydowanie są rzeczy, których nie możesz zaoferować zdalnie. Zobaczmy, co możesz zrobić. Możesz zbudować procedurę. Dzieci uwielbiają strukturę. Dzwoń codziennie o tej samej godzinie. Możesz zaoferować uznanie. Cała faza „Hej tato, patrz na mnie” tak naprawdę nigdy się nie kończy, po prostu ewoluuje z „hej tato, patrz, jak buduję to lego” na „hej tato, skończyłem szkołę”.

Możesz chwalić. Niech powiedzą ci o swoim dniu, a następnie powiedz, jak są niesamowici. Wzmacnianie rzeczy, w których są dobrzy, pomaga budować zaufanie. Możesz zaoferować wirtualne ramię do płaczu. Gdy osiągną wiek młodzieńczy, mogą zwierzyć się tobie z różnych „dramatów dla dzieci”, jeśli zbudujesz silny związek.

Jeśli chodzi o pozwolenie, aby ktoś inny wkroczył jak ojciec. To może się zdarzyć lub nie, to nie zależy od ciebie. Myślę jednak, że trudno będzie znaleźć kogoś, kto narzeka na zbyt wielu kochających i troskliwych rodziców. Nowa postać ojca nie umniejsza twojej roli, tylko ją uzupełnia. Jeśli zdarzy się najgorszy przypadek, a oni staną się ojczymem, który jest problemem, będą potrzebować cię w swoim imieniu.

Czas na anegdotę: Ojciec mojego siostrzeńca był uwikłany we własny problem, gdy mój siostrzeniec był mały. Ojciec poszedł do więzienia, gdy syn miał około 10 lat. To było dobre dla ojca. Ojciec jest bardziej zaangażowany w życie syna, ponieważ jest za kratami w odległości 30 mil. Pomimo tego, jak źle traktował go ojciec jako dziecko, syn nadal chce poznać swojego ojca i chce jego aprobaty.

Mój tata dawał z siebie wszystko, ale ciężko pracował w mieście, podczas gdy ja i moi bracia byliśmy z naszą mamą w wiosce niedaleko od tego miasta. W rezultacie był z nami tylko w weekendy.

Kilka lat do przodu ... Kiedy miałem wejść do szkoły podstawowej, wszyscy przeprowadziliśmy się do miasta. Pracował ciężko, co oznaczało, że wcześniej jest w pracy i wraca późno. Wynik był taki sam jak w poprzednim okresie; widzieliśmy go tylko w weekendy i rzadko w dni robocze, a on próbował nas wychować.

Mimo że jego praca zmieniła się później i był „bardziej obecny”, niż był (nie), dwustronna więź ojciec-dziecko nigdy nie została ustanowiona. Aby pogorszyć sytuację, może go pozbawić brak lub brak równowagi tej więzi.

Ostatecznym rezultatem jest skomplikowana relacja z nim, każda z nich stanowi wyzwanie na różne sposoby; Ja, jako najstarszy, miałem najdłuższy okres bez „odświeżenia go”, a mój najmłodszy brat miał najdłuższy okres z „wypaleniem go”, kiedy wyjechałem na studia.

Myślę, że dziecko potrzebuje ojca w pełnym wymiarze godzin, którego nie jesteś w stanie dostarczyć. Poleciłbym najlepsze z złych opcji, a także bolesne: Porzuć tę rolę. Bądź ojcem i staraj się być jak ojciec chrzestny. Pozwól swojemu byłemu znaleźć nowego partnera na tatę.

Jeśli chcesz rodzica, przedyskutuj to z byłym i zrób to przez proxy - byłego i jej partnera.