Czy to normalne, że pięciolatek jest wielokrotnie aresztowany za to, że nie jest w stanie siedzieć spokojnie i milczeć?

Moja wnuczka ma problemy w szkole i w domu, ale bardziej w szkole. Ma 5 1/2 lat i jest w przedszkolu. Ma problem z byciem nieruchomym, poruszaniem rękami lub stopami oraz nuceniem i śpiewaniem. Jeśli nauczyciel wyjaśnia, jak zrobić zdjęcie, robi to po swojemu, zamiast tego, jak nauczyciel chce to zrobić.

Już umieścili ją sama przy biurku z dala od innych dzieci i dali jej dwie godzinne szlabany, a teraz także trzygodzinne. Ma naprawdę trudności, ponieważ chce przyjaciół, ale nie wolno im wchodzić w interakcje. Uwielbia ludzi i cały czas chce rozmawiać i śpiewać, ale kiedy wychodzi ze szkoły, jest naprawdę cicha. Co mogę zrobić, aby jej pomóc? Myślę, że szkoła jest zbyt surowa.

Istnieje wiele warunków, które mogłyby opisać zachowanie twojej wnuczki, ale żadnych, które mogłyby pomóc w działaniach szkoły.

Wydaje się, że dzieci mają problemy z niskim poziomem, które pozostają ukryte, dopóki nie dotrą do szkoły. Można nimi zarządzać, jeśli zostaną zdiagnozowane prawidłowo, nawet jeśli diagnoza polega na tym, że dziecko jest trochę młode i niedojrzałe. Mieliśmy problemy z naszym synem w podobnym wieku; ma problemy sensoryczne i słuchowe, z którymi teraz z powodzeniem sobie radzi (opisane tutaj ).

Mieliśmy również problemy ze zdobyciem przez szkołę pomocy, której potrzebował. Bardzo szybko nauczyliśmy się nie ufać ocenie szkoły (nauczyciel, dyrektor szkoły i dyrektor szkoły byli w błędzie) i stwierdziliśmy, że kształcimy ich we właściwy sposób. Wygląda na to, że wszystko, co robi szkoła, przynosi efekt przeciwny do zamierzonego.

Może mieć deficyt uwagi, ale jak mówi Karl, jest to diagnoza medyczna, a nie taka, którą można łatwo postawić podczas jednej wizyty u pediatry.

Czy była w przedszkolu? Większość dzieci ma i miała rok lub dwa interakcje w stylu klasowym, których Twoja córka mogła przegapić. Być może będzie musiała nauczyć się, jak robimy rzeczy w klasie.

O zatrzymaniach. . . Uczę czternastoletnie dzieci i nie dałbym dwugodzinnego aresztu. To bezcelowe. Piętnaście minut lunchu zwykle wystarcza, zwłaszcza jeśli jest to „nagroda” za dane zachowanie. Dwie godziny? Kiedy mogliby to zrobić? Musisz ją odebrać o 17:00.

Brzmi jak czas na osobistą obserwację. Rodzic powinien siedzieć w klasie przez jeden dzień i zobaczyć, czego oczekuje się od wszystkich dzieci i jak się ma twoja wnuczka. Nie bądź konfrontacyjny - potrzebujesz informacji, których nie masz, aby rozwiązać ten problem, ale coś trzeba zrobić, bo dowie się, że jest głupia i nie znosi szkoły. To lekcja, której trudno jest oduczyć!

To bardzo przypomina doświadczenie mojego syna w szkole. Było gorzej, aż do pierwszej klasy płakał przez większość dnia i postanowiliśmy wycofać go ze szkoły i uczyć go w domu. Niektóre dzieci po prostu nie pasują bardzo dobrze do tradycyjnego modelu klasowego.

Objawy sugerują ADHD , ale tylko profesjonalista może to ustalić lub wykluczyć inne możliwości. Jeśli zdecydujesz się kontynuować naukę w jej obecnej szkole, następnym krokiem będzie uzyskanie oficjalnej diagnozy od psychiatry dziecięcego, a następnie zainicjowanie procesu IEP lub planu 504 lub cokolwiek równoważnego, co jest w twojej jurysdykcji. Dzięki temu szkoła zapewni wnukowi odpowiednie zakwaterowanie dostosowane do jego indywidualnych potrzeb. Psychiatra przekaże ci także strategie pomocy w domu.

Jest na to wiele aspektów. Odbyłem inną podróż: za mało Aspergera, aby postawić prawidłową diagnozę, i mam też trochę niedostatku uwagi. Mój syn (diagnoza Asp) jest prawie w szkole. Przeczytałem o tym.

Po pierwsze: może wpasować się w diagnozę ADHD i może jej to nie pomóc. Może nie mieć znaczącej cechy dla definicji, a następnie zostanie skazana na „normalną”, a zatem nie otrzyma żadnej pomocy. Próba postawienia diagnozy może być daremna. Dlaczego więc nie przyjąć tego bardziej praktycznie: to dziecko jest nadmiernie aktywne, istnieje diagnoza lub nie ma wielu rzeczy do zrobienia, aby obejść to, co „wyzwala” aktywny umysł, uspokoić ją, skupić i sprawić, by była w szkole wart.

Pamiętaj, że szkoła jest konformistycznym miejscem, w którym ludzie (= dzieci) powinni zachowywać się w sposób konformistyczny. Sposób, który my, dorośli, wolimy :) Twoja wnuczka jest nadpobudliwa. Ok ludzie PC się obrażają, nazwijmy ją bardzo aktywną. Może to dać następujące wyniki: Przesadnie zareaguje na bodźce zewnętrzne: „jeśli klasa biegnie, ona biegnie. Kiedy klasa przestaje, ona biegnie dalej i może wpaść na stół”. „Jeśli podczas wędrówki podąży za oczami wszystkimi samochodami, klasa mówi, a potem także mówi, kiedy dociera do celu, jest wyczerpana, a nauczyciele są zirytowani”.

Może czuć się na zewnątrz i różnić się (z powodu wewnętrznego chaosu lub „dziwnego zachowania”) od grupy konformistycznej. Może nawet zakończyć się depresją. Jej zachowanie może być tolerowane przez większość dzieci, ale są też te spokojne (Asperger, ADD, HSP), marzące / nieobecne dzieciaki, które w końcu rujnują swój dzień, ponieważ może (nie uważać, że to jedno!) Podniesie klasę ” poziom hałasu / zakłóceń itp. To, że nie rysowała tak, jak powiedziała nauczycielka, może nie było „złośliwe”, może po prostu nie zwracała należytej uwagi, a potem odpłynęła, a nawet miała lepszy pomysł! Szkoła z mnóstwem bodźców sprawia, że ​​jest zmęczona i cicha: w domu jest spokój, tam może się zregenerować.

Sugeruję przeczytanie o ADHD i prostych metodach obchodzenia zabezpieczeń, takich jak kabina do siedzenia i pracy. Można nawet mieć „dysleksję w uszach”: problem z zapamiętywaniem instrukcji ustnych, podczas gdy instrukcje pisemne są w porządku: zwykły kawałek papieru oszczędza dzień! W moim kraju niektóre dzieci są poważnie chronione w szkole w celu ochrony słuchu przed światem!

Ludzie z ADHD tak naprawdę nie są moją filiżanką herbaty, ale tą nadpobudliwością i tym poszerzonym umysłem jest naprawdę dobrym atutem, jeśli właściwie się nimi zarządza.

Naprawdę zastanawiam się, czy to jest epidemia w świecie zachodnim.

Przede wszystkim pomoc może wymagać konsultacji lekarskiej. Udaj się do lekarza, aby ustalić, czy ma ADHD lub inny podobny stan.

Co ona mówi, kiedy pytasz ją, dlaczego ona to robi? Być może jest w stanie sama się zatrzymać. Pamiętam, że miałem dziwne tiki (ruchy nie lub częściowo zamierzone). Przez jakiś czas moi rodzice nic nie robili, ale po tym, jak wskazali mi, że to robię, zacząłem się kontrolować i całkowicie zniknęli. To nie było tak, że był to ruch mimowolny, myślę, że właśnie zacząłem to robić „ponieważ”.

Proponuję ćwiczenia relaksacyjne. Próbowałeś z nią uprawiać jogę? A może pilates / zumba / aerobik? Jeśli nigdy tego nie zrobiłeś, jesteś w najlepszej sytuacji, aby zacząć teraz i spróbować „przeciągnąć” ją razem z tobą. Jeśli to lubi, myślę, że to może jej pomóc. Takie ćwiczenia pozwolą jej skupić się na ciele, wszystkie jej ruchy będą musiały być kontrolowane. To tylko moja intuicja, nie mam doświadczenia w tej sprawie. Nie mogę jednak myśleć o żadnych negatywnych konsekwencjach wypróbowania tego.

Nie, to nie jest normalne. W rzeczywistości uważam to za obrzydliwe. Szlabany są wystarczająco złe, ale z tego, co powiedziałeś, twoja wnuczka została całkowicie oddzielona od reszty klasy podczas lekcji?

Gdyby to było jedno z moich dzieci, zorganizowałbym spotkanie z nauczycielem i nauczycielem klas, aby w pełni zrozumieć, co się dzieje. Być może nie jest tak źle, jak obraz, który mam teraz w głowie i rozsądne jest jedynie usłyszenie ich strony. Nie wyobrażam sobie jednak wielu scenariuszy, w których byłbym szczęśliwy, więc byłbym w pełni przygotowany na rozważenie innych opcji niż ta szkoła.

Jako zupełnie osobna kwestia wydaje się, że twoja wnuczka może mieć pewne szczególne trudności, które wymagają dalszych badań, więc zgodziłaby się z innymi w sprawie konsultacji z odpowiednimi specjalistami.