Dlaczego rodzice tak martwią się, że nie pozwalają dzieciom spać z nimi?

Na tej stronie znajdują się pytania dotyczące rodziców zaniepokojonych dziećmi, które próbują z nimi spać.

Chciałbym wiedzieć, dlaczego dokładnie ludzie z zachodnich krajów mają taką obsesję na punkcie nie pozwalania dzieciom spać z nimi.

Wiem o SIDS, ale mniej więcej w wieku powyżej 1 roku nie ma ryzyka SIDS, więc dlaczego rodzice zmuszają swoje dzieci do snu zawsze w oddzielnym pokoju?

Wspomniałem o ludziach z zachodnich krajów, ponieważ tutaj, w Indiach, jeśli rodzice nie pozwalają dziecku spać z nimi, jest to troska dla wszystkich, ponieważ oznaczałoby to, że jest to przybrane dziecko lub rodzice są przybrani lub rodzice są okrutni.

Pozwalamy dziecku spać w jej pokoju, gdy jest już wystarczająco dorosła, aby o siebie zadbać.

Wersja TL; DR : Posiadanie osobnego pokoju dla dziecka jest ogólnie luksusem, którego nie każdy ma, a opcje, które otwiera dla tych, którzy mają okazję go wypróbować, mogą być atrakcyjne. Dzielenie łóżek na ogół nie jest zalecane ze względów bezpieczeństwa / higieny, więc dzielenie pokoju przy jednoczesnym unikaniu dzielenia łóżka może być problematyczne lub całkowicie niepraktyczne.

Po pierwsze, chciałbym rozróżnić dwie odmiany współpania: dzielenie łóżka i dzielenie pokoju .

Dzielenie pokoju jest ogólnie uważane za najlepszą praktykę, ponieważ umożliwia łatwe monitorowanie dziecka w celu ułatwienia karmienia i pocieszenia.

Z drugiej strony dzielenie łóżek jest uważane za znaczące ryzyko dla SIDS i innych problemów związanych ze śmiercią niemowląt, takich jak uduszenie, i należy tego unikać, szczególnie w następujących okolicznościach:

• niemowlę ma mniej niż 3 miesiące, niezależnie od innych czynników
• dzielenie łóżek z obecnym palaczem lub jeśli matka paliła podczas ciąży, niezależnie od innych czynników
• dzielenie łóżek z kimś, kto jest nadmiernie zmęczony, lub stosowanie leków lub substancji, które mogą upośledzić ich czujność lub zdolność do przebudzenia
• więcej niż jedno dziecko nie powinno dzielić łóżka
• miękkie powierzchnie, takie jak łóżka wodne, stare materace, sofy, kanapy, fotele, ciężkie koce, kołdry, kołdry itp.

Pochodzą one z zaleceń z 2011 r. Grupy zadaniowej ds . SIDS Amerykańskiej Akademii Pediatrii .

Uważam, że niesprawiedliwe jest malowanie tego jako „zachodniej rzeczy” lub „obsesji”, ponieważ wielu rodziców w krajach zachodnich jest silnymi zwolennikami wspólnego spania. Trening snu (w przeciwieństwie do wspólnego snu) może być niezwykły, a nawet niespotykany w wielu kulturach wschodnich, ale nie jestem pewien, czy wszystkie kultury wschodnie piętnują go w stopniu, w jakim przedstawiają go Indie. Być może po prostu „wolna sypialnia”, która może być przeznaczona na niemowlę lub dziecko (lub, w przypadku rodzin wielodzietnych, każde dziecko!), Jest ogólnie uważana za luksus (nawet w krajach zachodnich).

Należy pamiętać, że średnia wielkość gospodarstwa domowego w Stanach Zjednoczonych stale spada i obecnie spada do 2,59 osób na gospodarstwo domowe (przy średniej wielkości rodziny wynoszącej 3,14 osoby).

Porównaj to z Indiami, które wydają się mieć średnią wielkość gospodarstwa domowego 4,8 .

Pragnienie treningu snu jako alternatywy dla wspólnego snu jest moim zdaniem w dużej mierze funkcją możliwości , a nie kultury (wprawdzie stało się częścią kultury amerykańskiej w przeszłości, chociaż, jak wspomniałem, że zmieniło się w ostatnich dziesięcioleciach).

Teraz, gdy to już nie przeszkadza, przejdźmy do pytania: dlaczego niektórzy rodzice chcą, aby ich dzieci spały w innych pokojach?

Odpowiedź Dariusza całkiem dobrze obejmuje podstawy. Oprócz utrudniania intymności, ułatwiania przyszłych zmian i umożliwiania rozbieżnych harmonogramów snu, oddanie niemowlęcia lub maluchowi własnego pokoju pozwala na kilka innych opcji, które w innym przypadku mogą nie być dostępne.

Oprócz umożliwienia rodzicom spędzenia kilku godzin „dorosłego czasu” po tym, jak dziecko idzie spać, może to ułatwić rodzicom podział nocnego „obowiązku dziecka”. Kiedy urodził się mój syn, moja żona i ja zmienialiśmy okresy, w których jedno z nas było odpowiedzialne za wstawanie w środku nocy, aby odpowiadać na wezwania do pocieszenia / karmienia / zmiany. Zazwyczaj odpowiedzialność ta spoczywałaby na tym, który z nas nie pracował następnego dnia rano (naprzemiennie spędzaliśmy czas urlopu / macierzyństwa / ojcostwa, abyśmy mogli jednego z nas zostać w domu przez cały dzień z naszym synem dłużej, zanim będziemy musieli wysłać go do przedszkola).

To ustawienie nie działałoby tak dobrze, gdyby dziecko było z nami w pokoju.

Kolejny pomysł, który pamiętam, to dawanie dziecku własnego „ bezpiecznego pokoju ” do samodzielnego zwiedzania, wypełnionego wygodnymi, bezpiecznymi i odpowiednimi dla wieku zabawkami.

Z bardziej praktycznego punktu widzenia, ponieważ dzielenie łóżek jest uważane za kwestię bezpieczeństwa w wielu sytuacjach (jak opisałem powyżej), fakt, że dziecko śpi w innym pokoju, może być bardziej praktyczną alternatywą niż znalezienie sposobu na dzielenie tego samego pokoju, niezależnie od tego, czy jest to należne z ograniczeniami życiowymi (np. po prostu nie ma wystarczającej ilości miejsca, aby umieścić bezpieczne łóżeczko lub łóżeczko w istniejącej sypialni) lub względy finansowe (np. rodzina nie może sobie pozwolić na łóżeczko i małe łóżeczko, lub zostali obdarowani / wręczeni łóżeczko, które jest zbyt duże, aby zmieścić).

Przede wszystkim, jeśli dziecko śpi z nami, nie możemy angażować się w inne zajęcia odpowiednie dla łóżka niż spanie. Przynajmniej myślę, że seks nie wchodzi w rachubę, jeśli nasze dziecko śpi z nami.

Po drugie, dziecko może mieć trudności z nauką snu bez rodziców. W pewnym momencie będzie to musiało nastąpić, a przejście może być bolesne.

Poza tym - co jeśli dziecko pójdzie spać o innej porze niż rodzice? Co jeśli rodzice będą musieli wcześnie wstać? Spanie w oddzielnym łóżku (w większości i prawdopodobnie w osobnym pokoju) daje rodzicom znacznie więcej swobody. I dążymy do jak największej wolności, ponieważ dzieci zabierają tyle czasu.

Ja - osobiście - nie mam nic przeciwko spaniu. Myślę, że zarówno dzieci, jak i rodzice mogą czerpać z tego przyjemność. Wolę jednak bardziej. Dwie godziny wolnego wieczoru i niska szansa, że ​​dziecko się obudzi, jest bezcenna.

Dodałbym, że istnieją znaczne różnice kulturowe między USA a w pewnym stopniu innymi krajami zachodnimi (zwłaszcza kulturami brytyjskimi) i krajami wschodnimi (a nawet niektórymi krajami „zachodnimi”), które sprawiają, że jest to zupełnie inna sprawa dla obu kultur. Mam zamiar użyć tutaj „Amerykanów”, ponieważ takie jest moje doświadczenie, ale wierzę, że niektóre z tych punktów dotyczą również innych kultur brytyjskiego pochodzenia (tj. Kanady, Australii i oczywiście Wielkiej Brytanii).

W USA niezależność jest bardzo ceniona. Niezależność od rządu, niezależność od rodziny, niezależność dzieci są cenione znacznie wyżej niż w innych kulturach. W Stanach Zjednoczonych bardzo często zdarza się obecnie stosunkowo niewielki kontakt z rodzicami i rodzeństwem jako osobą dorosłą (tj. Kontakt raz w miesiącu lub krócej), na miłość boską. Amerykanie cenią także dużą ilość miejsca w domu; po części wynika to z dostępności miejsca, ponieważ trudno byłoby wyobrazić sobie dom w Indiach o powierzchni 200 m2 ^ 2 dla czteroosobowej rodziny - ale w USA jest to całkiem normalne. Wynika to również z wyceny własności nieruchomości (z przyczyn historycznych / kulturowych) i posiadania wystarczająco dużej nieruchomości, aby mieć trochę miejsca między sobą a sąsiadami (znowu możliwe w USA).

Amerykanie cenią posiadanie dzieci we własnej przestrzeni tak wcześnie, jak to możliwe, z podobnych powodów kulturowych. Mając wystarczająco duży dom, który może mieć każde dziecko w swoim pokoju, jest symbolem statusu (lub było, że teraz jest to dość łatwe do zrobienia z mniejszych rodzin). Przydzielenie każdemu dziecku osobnego obszaru do nazywania się własnym i poczucia własności ma sens dla Amerykanów w sposób, który tak naprawdę nie jest dla innych.

Ponadto Amerykanie nie czują się tak komfortowo z bliskością fizyczną - nawet z członkami rodziny - jak wiele innych kultur. Częstym problemem, z jakim Amerykanie podróżują za granicę w Europie lub Azji, jest niewygodne, jak bliscy są im ludzie podczas rozmowy. To może przyczynić się do zmniejszenia zainteresowania niektórymi ludźmi spania w łóżku.

Dariusz dał świetną odpowiedź. Chcę tylko dodać, że w odniesieniu do mniejszych (<1-letnich) dzieci, niektórzy rodzice są śpiochami, w przypadku, gdy rodzic przewraca się na dziecko i dusi to dziecko, aby nie mogło oddychać, a rodzic śpi zbyt ciężki, aby wiedzieć, może to spowodować tragedię. W tym momencie dziecko może również zdecydować o rozpoczęciu kamieni milowych i przewróceniu się, nie będąc jednak w stanie przewrócić się na drugą stronę i udusić się.

W tym samym duchu tak małe dzieci mogą stoczyć się z łóżka, łóżko jest na wysokości, która może uszkodzić czaszkę i / lub szyję dzieci. Teraz, jeśli dziecko śpi między rodzicami lub poduszkami, może nadal cierpieć z powodu powyższego.

Zawsze upewniałem się, że moje dzieci wiedzą, że mają własne miejsce do spania. Jeśli kładę dziecko do łóżka i z jakiegoś powodu nie zasypia, zwykle przychodzi do naszego łóżka (a przynajmniej naszego pokoju). Niektóre z moich dzieci były znacznie lepsze w samodzielnym zasypianiu niż inne. Czasami pozwalałem dziecku zasnąć w naszym łóżku, a następnie je przenosić. Niektóre dzieci obawiają się, że coś się wydarzy w nocy. Zawsze lubiłem zasnąć, trzymając moje dziecko. Są małe tylko raz. Czasami działa tak, aby zapewnić dziecku miejsce w pokoju, aby mógł być blisko Ciebie. Nigdy nie zmuszałem moich dzieci do spania w osobnym pokoju. Jeśli musieli być blisko, niech tak będzie. Moje dzieci są teraz dobrze dostosowane, więc nie żałuję tego, jak je wychowałem.