Opuściłem moją werbalną byłą żonę około 18 miesięcy, po części dlatego, że mogłem zobaczyć, jak duży wpływ miały wszystkie krzyki na moją obecnie 5-letnią córkę i chciałem, aby zarówno moja córka, jak i mój 3,5-letni syn dorastali w pozytywnym środowisku.
Najpierw dobre wieści. Ogólnie rzecz biorąc, wspólne rodzicielstwo poszło dobrze, a rok po rozpoczęciu wspólnej opieki, wymiany są dość spokojne. (Mój były krzyczał na mnie kilka razy w zeszłym roku, ale nie grałem razem)
Moje dzieci mają się świetnie. Ale w zeszłym tygodniu mój 3,5-letni syn zaczął mówić „Tatuś: 1, Mamusia: 100” w nieco szyderczym tonie. Sugerowało to, że kocha swoją mamę bardziej niż mnie. Sądząc po jego działaniach i komentarzach nauczycieli, nie sądzę, żeby to w ogóle było prawdą.
Moją natychmiastową odpowiedzią było to, że nie sądzę, że miłość ma liczby. Że wiem, że kocha swoją mamę, i wiem, że mnie kocha i kocham go bez względu na wszystko.
Moją długoterminową obawą jest to, że wydaje się, że jest to ostatni z kilku drwin pochodzących od jego mamy. Jak przeciwdziałać takim zatruciom? Moją główną myślą jest skupienie się i poprawienie moich relacji z nim.
źródło
Odpowiedzi:
Co za trudna, bolesna i ważna sprawa. I gratuluję rozpoznania długoterminowych skutków, jakie sytuacja może mieć na twoje dzieci.
Rozwód może wpływać na relacje dziecka z rodzicami i wywoływać stresy, które mogą zakłócać ich naturalny rozwój. Chociaż rozwód sam w sobie nie wydaje się mieć negatywnego wpływu na dzieci na dłuższą metę, najważniejszymi czynnikami wydają się być jakość relacji między rodzicami , jakość relacji między dzieckiem a każdym rodzicem osobno oraz ilość kontaktów między dzieckiem a rodzicem nieposiadającym opieki. Negatywne skutki rozwodu są znacznie złagodzone, gdy oboje rodzice utrzymują ze sobą pozytywne relacje. To wydaje się dość intuicyjne, prawda? Problemy w dalszym ciągu dotykają ich także w wieku dorosłym.
Jeśli chodzi o komentarze twojego syna, może on nie rozumieć, co do ciebie mówi. Bardzo ważne jest spokojne reagowanie bez wrogości (jak się wydaje). Najwyraźniej nie brzmisz jak ktoś, kto poszedłby drogą wet-wet. Ale ponad tym, nigdy nie krytykuj ich matki (do nich lub przed kimkolwiek, skąd może wrócić do twojej byłej). Jest to nie tylko złe dla twoich dzieci, ale jeśli powtórzą cokolwiek, co słyszały swojej matce, to one ostatecznie zapłacą.
Nie znam twojej sytuacji, ale ogólnie, co można zrobić? Po pierwsze, rozmawiałeś o tym ze swoją żoną? Jeśli nie, dlaczego nie? Pamiętaj jednak, że okazywanie empatii w kontaktach z byłymi i odmawianie angażowania się w konflikt nie dotyczy twojego byłego; chodzi o twoje dzieci.
Po drugie (z bardzo dobrego powodu) opuściłeś żonę. Małżonek, który został, jest bardziej zgorzkniały. Co zostało zrobione zanim odszedłeś? Czy któryś z was otrzymał poradę, czy też poradnictwo małżeńskie? Jaki to miało wpływ (oczywiście, że jesteś teraz rozwiedziony, ale pomogłoby to wiedzieć, czy twoja żona w ogóle na to zareagowała). Wspólne doradztwo jako rozwiedzeni współmałżonkowie mogą spowodować zmniejszenie goryczy, zmniejszyć jej negatywne komentarze / wpływ i może pomóc jej, aby zobaczyć, jak szkodliwe jest to dla dzieci w dłuższej perspektywie. Jeśli ostatni element jest jedyną rzeczą, którą wyciąga z poradnictwa, byłby tego wart.
Po trzecie, dochód obojga rodziców dramatycznie spada po rozwodzie. Utrzymywanie biegłości w alimentach i przyswajanie dodatków (prowadzenie dzieci do przedszkoli, płacenie za lekcje itp.) Może pomóc. Twoje dzieci mogą nie tylko zobaczyć, jak starasz się być miły dla ich mamy, ale może ona także docenić.
Ponadto z literatury wydaje się jasne, że każdy rodzaj terapii poprawia wynik w ~ 70% przypadków. Jeśli twoja żona nie jest zainteresowana poradnictwem, możesz samemu nauczyć się strategii radzenia sobie lub porozmawiać z dziećmi (tak, mają interwencje z dziećmi w tak młodym wieku).
Jeśli rozważenie wszystkich tych środków wydaje się przedwczesne, zrób to, co robisz teraz: kochaj je obficie. Delikatnie popraw wszelkie informacje, które mogą ci powtórzyć, tak jak Ty. Odczuwanie słów (które muszą być mylące itp.) Są częścią języka miłości. Zachowaj otwartą komunikację z nauczycielami (ponownie, gratulacje), aby wcześnie wykryć problemy.
Poinformuj ich, że mogą z tobą porozmawiać na każdy temat (i że nie zostanie to wychowane u ich mamy). Zaufanie jest częścią miłości. Zapewnienie bezpiecznego środowiska emocjonalnego, w którym nie czują, że znajdują się w środku rozdartego wojną obszaru, jest cudowne dla dzieci.
Możesz uzyskać więcej porad tutaj w Parenting, a także z dobrych książek na ten temat i dobrych blogów (być może takich jak ta o rozwodzie opartym na współpracy i ta o współrodzicielstwie).
Relacje rodzinne po rozwodzie jako czynniki pośredniczące w konsekwencjach rozwodu dla dzieci Hess i in. 2010 Skutki rozwodu i niezgody małżeńskiej na psychologiczne samopoczucie dorosłych dzieci Amato i in. 2001 Dostosowanie dzieci w małżeństwach i rozwodach będących w konflikcie: Dekada przeglądu badań Joan B. Kelly 2000 Co działa z dziećmi i młodzieżą: krytyczny przegląd interwencji psychologicznych z dziećmi, młodzieżą i ich rodzinami A. Carr 2013 Zapobiegawcze interwencje dla dzieci rozwodowych : Model rozwojowy dla dzieci w wieku 5 i 6 lat Pedro-Carroll i in. 1997
źródło
Mam dobre i złe wieści. Dobra wiadomość jest taka, że to zachowanie prawdopodobnie nie jest ściśle związane z toksycznym związkiem między tobą a twoją żoną. W przypadku złych wiadomości przeczytaj ponownie dobre wieści.
Około 2,5 roku życia twoje dziecko odkrywa, że jednym ze sposobów na zwrócenie większej uwagi jest uczynienie cię nieco mniej bezpiecznym w stosunku do jego uczuć . Anegdotycznie moja 2-letnia córka od czasu do czasu mówi „Nie lubię tatusia” lub odsuwa mnie na korzyść mumii. Pamiętaj, że robią to tylko dla rodziców, z którymi czują się bezpiecznie , ponieważ nie ryzykowaliby, gdyby bali się twojej reakcji. Co nie znaczy, że nie jest do bani.
Jeśli podejrzewasz, że twoja była wspiera to zachowanie, musisz porozmawiać z nią o tym bez konfrontacji. A jeśli nie jest to możliwe, musisz zaakceptować to jako coś, nad czym pracujesz. Ale może to być po prostu naturalne zachowanie twojego syna, iw takim przypadku każda sugestia, że ją oskarżysz, będzie całkowicie bezproduktywna.
Kluczową rzeczą jest, aby toksyczność między tobą a twoim byłym nie krwawiła do tego normalnego zachowania. Ten rodzaj manipulacji emocjonalnej jest wystarczająco trudny, aby poradzić sobie, gdy twój partner wspiera cię, jeśli zaczniesz konkurować bez podstawy wzajemnego szacunku, to pójdzie do piekła szybciej niż możesz powiedzieć „bitwa o opiekę”.
Jest tu kilka dobrych rad dotyczących strategii radzenia sobie , ale myślę, że w twoim przypadku najważniejsze jest, aby zapytać byłego, co według niej powinnaś zrobić . Nie sugeruj, że twoje dziecko ją faworyzuje, ponieważ jest to „jej wina”, sugeruj, że wyraźnie robi coś lepszego od ciebie, a chciałbyś, aby pomogła ci upewnić się, że nadal możesz utrzymywać relacje z synem. Chwała jej relacja z nim (która jest „najwyraźniej 100 razy lepsza niż twoja” *) i zapytaj, czy znalazła pewne rzeczy, które lubi robić z nią, dzięki którym zdobyła punkty.
Pod koniec dnia prawie na pewno potrzebuje twojego wsparcia tak bardzo, jak tego chcesz (gdy wychowujesz solo, przyjąłbym pomoc klauna z horroru, jeśli myślałem, że mogę mu zaufać), to po prostu zbyt wiele emocje, duma i historia błędów na drodze. Pytanie o to, jak możesz pomóc lepiej, „ponieważ wyraźnie masz około 99 punktów do tyłu”, jest jednym ze sposobów na zbliżenie się do tego.
A jeśli twoje relacje na etapie, w którym o to pytasz, doprowadziłyby do kłótni, to
*: Oczywiście, ponieważ wszystko wokół tego stwierdza, tak nie jest, ale chwalenie mojego związku z moją córką jest zawsze miłe. Dobrym podejściem jest także przekręcanie go jako „chwali mamę” zamiast „nienawidzi tatusia”.
źródło