Jak mam odpowiedzieć, kiedy moja wnuczka pyta o nieobecną matkę?

Moja wnuczka mieszka z nami (jej dziadkami) od 8 miesięcy. Ma teraz cztery lata. Moja córka i wnuczka są z nami od dwóch i pół roku. Moja córka była poza obrazem od ponad roku z powodu narkotyków. Jesteśmy teraz w procesie adopcji. Od ponad roku nazywa mnie i męża „mamusią i tatą”. Powiedziano nam, co jej wygodnie używa.

Moje pytanie brzmi: niedawno mówi o swojej matce jak o swojej drugiej mamusi i gdzie ona jest. Co jej mówimy? Po adopcji nie będzie kontaktu, chyba że jej matka zmieni swoje życie. W tym momencie widzi ją przez godzinę pod nadzorem, raz w tygodniu.

Chcemy, aby nasza wnuczka miała jak najlepszą szansę w życiu i chcemy zadać jej właściwe pytanie, kiedy zadaje to pytanie.

Po pierwsze, zrobiłeś coś fantastycznego, dbając o swoją wnuczkę.

Powiedziałbym, że stosuj odpowiednie dla wieku odpowiedzi jak najbliższe prawdy, nie czyniąc jej zbyt wiele i tylko wtedy, gdy pyta, upewniając się, że twoja wnuczka nie odczuwa winy ani odpowiedzialności za matkę.

W wieku 4 lat odpowiedź może być następująca: „Twoja druga mama nie czuje się zbyt dobrze i musi się naprawić, ale tak bardzo cię kocha, że ​​chce, abym ja i twój dziadek kochali cię i opiekowali się tobą, ponieważ jesteś wyjątkową dziewczyną. „

Jestem pewien, że podczas procesu adopcji będziesz miał dostęp do pracowników socjalnych i specjalistów, którzy pomogą ci odpowiedzieć na te pytania, gdy Twoja wnuczka dorośnie.

Mam adoptowane dziecko, więc mogę nawiązać relacje.

„Twoja pierwsza matka nie była w stanie się tobą zaopiekować, więc zamieszkałaś ze mną i tatą”.

Gdzie jest jej pierwsza matka? „Nie wiem, gdzie ona teraz jest. Ale my ją zobaczymy we wtorek. Pamiętasz, widzieliśmy ją w ostatni wtorek?”

Narysuj z nią drzewo genealogiczne i połóż je na ścianie.

Pokaż jej książkę obrazkową z kobietą w ciąży i porozmawiaj o tym, jak bardzo [wstawić imię pierwszej matki] chciała, aby się urodziła, a także, jak bardzo mama (ty) i tata chcieli, aby się urodziła.

Powiedzmy, że jej pierwsza matka ma na imię Anna. Możesz ją nazywać „Mamą Anną” lub „Mamusią Anną”.

Pozwól swojej wnuczce od czasu do czasu odczuwać smutek z powodu utraty pierwszej matki.

Opowiedz jej historie o jej życiu, które pamiętasz - może coś o tym, kiedy się urodziła. Jak bardzo byłeś zaskoczony, kiedy zaczęła chodzić, kiedy najmniej się tego spodziewałeś - lub jakieś specjalne wspomnienia, które o niej masz. Użyj dużo humoru. Nie wahaj się powtarzać tych historii tyle razy, ile ona lubi je słuchać.

Prawdopodobnie robisz już wiele z tych rzeczy - na forum takim jak to, trudno jest sugerować, ponieważ jest tak mało okazji do dawania i przyjmowania.

Odetchnij z ulgą, gdy adopcja będzie ostateczna, a będziesz mógł położyć kres ciągłemu pocieraniu rany wnuczki.

Miejmy nadzieję, że z czasem jej pierwsza matka poczuje się lepiej i będzie mogła być pozytywna w życiu wnuczki.