Jak zachęcić mojego syna z 3. klasy, by był bardziej spokojny, pełen szacunku i odpowiedzialny?

Chciałbym zadać dwa powiązane pytania:

1. Jak możemy zachęcić dziecko, które jest w trzeciej klasie z ADHD / ADD, do odrabiania zadań domowych bez polegania na mamie?

2. Jak możemy go nauczyć, aby zachowywał się spokojniej, słuchał i szanował innych?

W tej odpowiedzi bardzo często odwoływałem się do własnych odpowiedzi. To trochę dlatego, że jest wiele osób o podobnych obawach, i to już wcześniej. Jest tak również dlatego, że mam syna ADHD i próbowaliśmy wielu rzeczy, które działały i nie działały. Ale nie zamierzam twierdzić, że jestem jedynym ekspertem: dostępnych jest wiele perspektyw i pomysłów. Poszukaj również innych zasobów, gdy będziesz dalej uczyć się o zachowaniu syna i tym, co działa (i nie działa) dla twojej rodziny.

Dużo czytać. ADHD ma wiele objawów i nie wszystkie dzieci mają wszystkie objawy; porady, które działają wspaniale dla jednego dziecka, mogą być bezużyteczne dla drugiego. Bądź gotów wypróbować różne podejścia, zachowując to, co działa, i odrzucając to, co nie. (Wiele porad jest przydatnych, niezależnie od tego, czy dziecko ma ADHD, czy nie!)

Rozważ profesjonalną pomoc. Dostałem wiele porad i pomysłów od innych rodziców i Internetu, ale współpracujemy również z profesjonalistami. Jego pediatra jest naszym głównym punktem kontaktowym i skierował nas do innych specjalistów w zakresie diagnoz, terapii i poradnictwa. Jeśli czujesz się niekomfortowo lub nie zgadzasz się z ich opiniami, zadawaj pytania lub odpychaj: jako rodzic najlepiej znasz swoje dziecko.

Niedawno udzieliłem innej odpowiedzi na temat pomocy w odrabianiu lekcji, porady, które mogą pracować z ADHD lub dzieckiem neurotypowym. Proponuję przeczytać to wszystko , ale oto niektóre z najważniejszych wydarzeń:

• Dzieci są zmęczone i głodne po długim dniu w szkole. Zacznij od zdrowej przekąski, aby szybko zwiększyć energię i poprawić nastrój.
• Bądź gotów pozwolić mu robić przerwy, gdy wykonuje zadania. Na przykład, jeśli ma trzy arkusze do wypełnienia, może wstać i zrobić coś innego krótko po zakończeniu każdego z nich.
• Pozostań w pobliżu. Wiele dzieci, niezależnie od tego, czy cierpi na ADHD, zmaga się z pracą domową. Delikatne, uporczywe przypomnienia, aby nadal patrzeć na gazetę, zastanawiać się nad danym tematem, przestać patrzeć przez okno - naprawdę nie ma sposobu, aby tego uniknąć. Nie musisz siedzieć i wskazywać na każde pytanie, ale być w tym samym pokoju, aby mógł być na bieżąco i zadawać pytania w razie potrzeby. (Naszym „stanowiskiem” do odrabiania zadań domowych jest stół kuchenny, więc mogę gotować, podczas gdy on wierci się i narzeka na zadaniach.)
• Chwała wysiłkowi. Pracuje ciężej niż wiele dzieci, ponieważ walczy o koncentrację, a to zasługuje na uznanie!

Sugeruję również ustalenie harmonogramu (zadanie domowe wykonuje się po powrocie do domu, zaraz po przekąsce i przed czasem zabawy) i podkreślam, że wierzysz, że może to zrobić . Jeśli nie znosi pracy domowej tak bardzo, jak mojego syna, na początku będzie wiele kłótni i wymówek. („Nie mogę tego zrobić”, „Nie chcę”, „Zrobię to później” itp.) Spokojnie odmówił przyjęcia tego wszystkiego: musi teraz usiąść do pracy domowej i jest w stanie to zrobić, a jeśli ma jakieś pytania dotyczące treści, chętnie Ci pomoże, ale najpierw musi spróbować.

Wreszcie, kiedy opracujesz uporządkowany harmonogram i pomożesz zorganizować duże zadania („zadanie domowe”) w mniejsze („czytanie”, „matematyka” itp.), Opisz, dlaczego to robisz. Rozumiesz, że uważa to za trudne, oto pomysł, który może ułatwić życie. Nie tylko uznaje to i akceptuje jego trudność, ale także zapewnia lekcje, które może zapamiętać w późniejszym życiu (kolegium, praca), kiedy nie ma cię tam, aby go poprowadzić. („O tak, kiedy byłem przytłoczony dużym zadaniem domowym, moja mama pomogła mi rozbić go na mniejsze prace. Może to pomoże, jeśli spróbuję teraz z tą przytłaczającą rzeczą ...”)

To ciągły proces, ale z czasem może i będzie łatwiej. Dwa lata temu nigdy nie spodziewałem się, że mój syn poradzi sobie z pracą domową bez napadu złości. Teraz - jest regularnie zarządzany, a czasem nawet łatwy .

Jeśli chodzi o pomaganie mu w zachowaniu spokoju i szacunku, może to być większym wyzwaniem, w zależności od tego, jakie konkretne objawy ADHD ma twój syn. Mając to na uwadze, mam kilka innych odpowiedzi, które możesz przeczytać ( o motywowaniu dziesięciolatka do wzięcia odpowiedzialności i pomaganiu pięciolatkowi, który ma trudności z koncentracją ). Znów najważniejsze:

Skoncentruj się na pozytywnych wypowiedziach i pochwałach. Dzieciom z ADHD prawie zawsze mówi się, jak źle są w skupieniu i spokoju. Nie mogą spełnić oczekiwań, a zatem doszli do wniosku, że są z natury wadliwe - nawet jeśli po prostu wymagają większego wysiłku. Całe to poczucie winy i niska samoocena może przerodzić się w gniew, depresję, problemy z zachowaniem i ogólne nastawienie: „Nie będę zawracać sobie głowy słuchaniem, ponieważ dostaję tylko krytykę i besztanie”.

Musisz podać wytyczne i zdyscyplinować, ale szukaj więcej okazji, by mocno chwalić dobre zachowanie („dzięki za cierpliwe czekanie ze mną w sklepie!”) I małe sukcesy („dobra robota, kończąc dziś pracę domową!”). Zachowaj pochwałę związaną z wysiłkiem, a nie naturalną inteligencją lub umiejętnościami. ADHD wymaga więcej pracy, a rozpoznanie go jest satysfakcjonujące.

Po drugie, bądź gotów przypomnieć delikatnie i wielokrotnie, jakie jest oczekiwane zachowanie lub co musi się wydarzyć. Usuń przeszkody, jeśli przeszkadzają (jak ulubiona książka, której nie można się oprzeć, kiedy powinien się ubrać). Kiedy zaczyna działać, spokojnie przypomnij mu, żeby przestał („Chcę, żebyś nie uciekał, kiedy jesteśmy w sklepie”). Czasami powiadomienie go, że wkrótce coś się skończy („skończymy zakupy za kilka minut, potrzebuję jeszcze trzech rzeczy z listy”) może wystarczyć do ostatniego wybuchu cierpliwości. W każdym razie spokojnie jest bardzo ważne: przypominaj mu o właściwym zachowaniu, zamiast karcić go za nieodpowiednie. Często,

W jaki sposób dziecko w 3. klasie z ADHD / ADD może zmusić się do odrabiania lekcji bez polegania na mamie?

1.) Bądź pewny co do diagnozy.

Chcę najpierw poświęcić chwilę na zajęcie się trudnym tematem. ADD jest prawdziwe, ale wiele osób obawia się, że istnieje wiele fałszywych diagnoz dla ADHD i ADD. Możesz przeczytać te artykuły w celu przeglądu ( Michigan State University , Time Magazine ). Prawidłowe zajęcie się tą rzeczywistością z synem jest więc bardzo ważne w przypadku pytań.

2.) Zrozum, jakie ograniczenia ma twój syn

Jeśli twój syn jest naprawdę niepełnosprawny z definicji, oznacza to, że nie może pozostać skupiony na sobie. Fakt, że ma ADHD oznacza, że ​​potrzebuje pomocy. Zrozum, jakie są jego ograniczenia. Pomóż mu nauczyć się budować wytrzymałość poprzez ćwiczenia i umiejętności, które pomagają skupić się. Nie wiem, co to jest, ale mogą mu pomóc osiągnąć poziom, na którym jest w stanie.

3.) Nie przekraczaj go

To oczywiste, ale łatwe do przeoczenia. Wszyscy chcemy, aby nasze dzieci odnosiły sukcesy. Granice mogą być trudne do zaakceptowania, gdy dotyczą szkoły, ponieważ nauka wiąże się z sukcesem w naszych umysłach i naszej kulturze / społeczeństwie. Dla mnie ważniejsze jest, aby moje dzieci rozumiały swoje mocne i słabe strony, uczyły się akceptować to, co im dano (radość i radość !!) iw tym kontekście osiągnęły wszystko, co mogły w życiu. Mam troje dzieci, a jeśli jedno jest lekarzem, jedno prawnikiem, a drugie kelnerką, już wiem, że będę z nich taka dumna, jeśli będą szczęśliwi w swoim życiu.

Jak dostosować swoje zachowanie do spokoju, słuchania i szanowania innych?

Wiąże się to z numerem 2 powyżej. Istnieją umiejętności i praktyka, które muszą mu się przydać, aby uczyć się i stosować nowe zachowania. Spokój i słuchanie mogą zawsze być rzeczami, z którymi się zmaga. Właśnie tym jest ADHD.

Jednak niezależnie od tego, co jeszcze może wpłynąć na jego szacunek wobec innych, jest to coś, co może zrobić.

To, jak definiujesz osobiście, ma duże znaczenie. Jeśli twoją definicją szanowania innych jest siedzenie w miejscu i zwracanie uwagi solidnym, stałym wzrokiem, podczas gdy oni mówią do ciebie, to już wiesz, że będzie miał z tym problem. Z drugiej strony, jeśli twoja definicja szacunku mówi „tak, proszę pani” i „proszę pana”, to masz wszelkie powody, by oczekiwać, że będzie w stanie to zrobić.

Jak w przypadku wszystkich dzieci i rodziców nauka wymaga czasu, cierpliwości i wielu konsekwentnych wysiłków.